Lądem i morzem – Grecja 2022 (Agistri, rejs Cyklady, Ateny)

dangol napisał(a):

kulka53 napisał(a):Siedzi w doniczce z ziemią wymieszaną z kamykami, ciekawe czy coś z niej wyrośnie .

Trzymam kciuki za powodzenie , żebyś miał na codzień namiastkę Grecji

My kilka lat temu przywieźliśmy kilka cebul z Nisyrosa. Przez chyba 2 lata kwitła, potem wypuściła tylko liście, a potem całkiem uschła.

pzdr

longtom napisał(a): Przez chyba 2 lata kwitła, potem wypuściła tylko liście, a potem całkiem uschła.

Fajnie, że chociaż przez te w lata umilała Wam wspomnienia

Gdy zeszliśmy na dół, była tam już kilkuosobowa grupka korzystających z uroku Marizy. Do zatłoczenia na szczęście było daleko.

Głębokie wody w zatoczce są bardzo przejrzyste, rybek w nich sporo .

Trochę czasu tam spędziliśmy . Przez krótki moment byliśmy tylko we dwoje, potem dołączyły jeszcze dwie dziewczyny. Gdyby nie to, że „do domu daleko”, posiedzielibyśmy jeszcze dłużej, zwłaszcza że w plecakach przynieśliśmy winogrona i napitki.

dangol napisał(a):Płyniemy na Agistri, wysepkę w Zatoce Sarońskiej.

Lubimy małe wyspy . Co prawda, Agistri nie umywa się (ale to opinia subiektywna ) do żadnej z już odwiedzonych Małych Cyklad, ale ma zasadniczy plus – jest niedaleko od Pireusu (a to o ważne w związku z naszymi rejsowymi planami ), z dogodnymi połączeniami kilka razy dziennie.

Najszybciej (ok. 50 – 55 minut) można tam się dostać którymś z wodolotów (Flying Dolphin) , które na dodatek dość często kursują. Nam jednakże nie zależy na szybkim dotarciu na wysepkę, wybieramy więc nieco wolniejszy ( 1godzina i 35 minut) prom linii Saronic Ferries,

To mi przypomniało mój City Break w Atenach w 2007r, kiedy przylecieliśmy z Katowic ok. 04.00 nad ranem i do 06:00 czekaliśmy na uruchomienie połączeń do Aten.
Oczywiście wycieczka na Aeginę też była, z tym że wybraliśmy właśnie wodolot.
Dokopie się do zdjęć, to wrzucę parę z pokładu wodolotu i z samej Aeginy.

el_guapo napisał(a):
Dokopie się do zdjęć, to wrzucę parę z pokładu wodolotu i z samej Aeginy.

Super, czekam na te fotki

Pora ruszyć dalej…

Świetna miejscówka! Ja takie bardzo lubię Przypomniało mi się nasze plażowanie w Dubrowniku - zejście po schodkach, przez park, na plażę Klubu Boninovo:



Danusiu, muszę Ci coś powiedzieć - śniłaś mi się wczoraj Spotkałyśmy się przypadkiem... w Paryżu

maslinka napisał(a):
Danusiu, muszę Ci coś powiedzieć - śniłaś mi się wczoraj Spotkałyśmy się przypadkiem... w Paryżu

Paryż? Jakoś nigdy tego kierunku nie rozważałam.
Wczoraj jednak przeglądałam stare albumy ( szukając fotek z powodzi 1997, bo wnuczka chciała je zobaczyć) i ... natknęłam się na zdjęcia z Paryża sprzed ponad ćwierćwiecza. Wtedy moja córka była na szkolnej wycieczce w Paryżu, a małżonek „załapał” się jako jeden z opiekunów na tej wycieczce.
Tak więc Agnieszko, Twój sen tak całkiem bezsensowny nie był . Kto wie, co los przyniesie, może jednak to sen proroczy

Z Marizy wracamy do głównej drogi, czyli do niewielkiej wioski Limenaria (Λιμενάρια) . Mieszka w niej około 100 - 130 osób, w centrum znajduje się tawerna oraz kościół.


Wysepka przez wieki nie miała stałych mieszkańców. Mniej więcej w XIV w. na Agistri przybyli Arwanici z wybrzeży Peloponezu. Osiedlili się w zachodniej części wyspy, ale ze względu na najazdy piratów, przenieśli się na południe. Tam założyli nową miejscowość Limenaria, co oznacza “wieś obok portu”. Później Agistri stało się częścią Imperium Osmańskiego. Pod koniec XVII liczni mieszkańcy opuścili wyspę z powodu częstych najazdów piratów, wyspa ponownie opustoszała.
Tawerna O Tasos wygląda sympatycznie. Gdyby nie to, iż zupełnie nie chce nam się jeść, a zapas piwka (o dziwo, wciąż zimnego) mamy jeszcze w plecakach, pewnie byśmy do niej wstąpili…



W pobliżu stoi kościół Agia Kyriaki, zbudowany w miejscu, w którym początkowo znajdowała się wczesnochrześcijańska bazylika, a potem zbudowany w VI w. na jej fundamentach kościółek Panagia Chrysopolitissa ( zniszczony przez Arabów w XVI w. , następnie zrekonstruowany i poświęcony obecnemu patronowi). Nawet nie sprawdziłam, czy można zobaczyć wnętrze…



Po przeciwnej stronie drogi, za placem zabaw, znajduje się jakaś kapliczka, ale nic na jej temat nie udało mi się znaleźć w internetach.

Czeka nas teraz spory odcinek szosą, początkowo serpentynami w górę. Na szczęście nie ma strasznego upału, więc podejście nie jest koszmarem. No i są fajne widoczki na Limenarię!

Zbiornik na wodę przy jednym z zakoli szosy…



Widok z dalszej części spaceru szosą…



Po około 2 km od Limenarii docieramy do płaskowyżu o nazwie Polemi ( Πολέμι ).

Przy tym zbiorniku na wodę odchodzi leśna droga, którą można dotrzeć do plaży Dragonera.



Z pewnością ta trasa jest przyjemniejsza do wędrówki, niż podążanie szosą, jednakże decydujemy się na dalszy spacer drogą jezdną . Wybrana trasa jest krótsza o nieco ponad kilometr, a przede wszystkim łagodniejsza . Leśną drogą trzeba pokonać dodatkowe przewyższenie terenu – co prawda tylko jakieś 65 m w górę, ale zrobiła się duchota, więc wolimy luźniejszy wariant wędrówki.

Skąd takie fajne mapki Danusiu? To tylko z tej wyspy czy masz jakiś portal, na ktorym takie fajne są dla większej ilości krajów?