Kryształowa Objazdówka Slo-Hr-I-A. Ostatni raz taki wyjazd..

Popołudniowy wypoczynek na Campie czas zacząć, najpierw kąpiel, potem obiad i laba w ciszy i spokoju. Przypominamy sobie o konieczności zrobienia niezbędnych zakupów, więc decydujemy się na spacer brzegiem rzeki do pobliskiej miejscowości Luce. To bardzo zadbana miejscowość, domy i okolica, przyjemny spacer...











...ale ceny w sklepie spore, dosłownie parę drobiazgów i 17E. Trudno za gapiostwo się płaci . Ekspedientka w czterech językach zagaduje do nas, co nieco nas zaskakuje tzn. nie to że nie rozumiemy, ale że zwykła ekspedientka tak dobrze sobie radzi z językami. Zresztą wszędzie, gdzie byliśmy w Słowenii, językiem niemiecki czy angielskim posługuje się sporo ludzi, i nie konieczne bardzo młodych. Wracamy na camp, gdzie wypoczywamy i nawet nie chcemy myśleć o jutrzejszym odjeździe, co będzie jednak miało miejsce.



cdn

Camp Smica – Predjamski Grad - Skocjanske Jame – App. Fratrici



Na drugi dzień równie nie śpiesznie wstajemy, pogoda wita nas rewelacyjna, nawet potem w słońcu z rana trudno wysiedzieć, wiele osób już zwinęło się z campu w wysokie góry lub się zwijają, patrząc na naszą labę i powolne konsumowanie śniadania. Ok. 10:00 zwijamy obozowisko, jeszcze tylko płatność… ponad 50E oszczędności w porównaniu do noclegu w pokojach, i w drogę. Jedziemy mało uczęszczanym traktem przez przełęcz Podvolovjek, która nie jest wcale taka stroma jak opisy w necie, po prostu taka Wiślańska Kubalonka, tylko 2x dłuższa. Na szczycie przy restauracji, parking jest pełny, przyjechali mieszczuchy na weekend i w góry. My zjeżdżamy w stronę Kamnika i potem na Ljubljanę.

Ruch robi się coraz większy i w końcu po dotarciu na obwodnicę natrafiamy na zator:
https://www.google.pl/maps/dir/46.07530 ... m2!4m1!3e0

Spotykają się tu 2 ruchliwe trasy, do tego roboty drogowe i stoimy coś koło 40min w wolno poruszającym się zatorze.
Przy końcu obwodnicy po rozwidleniu, nareszcie możemy przyspieszyć, jednak tego chcą również inni więc ciasno, prędkość max 90km/h, dopiero jak wszyscy się gdzieś rozjeżdżają robi się luźniej, ale my właśnie skręcamy w kierunku Postojnej… Jaskinię tylko mijamy, wszędzie mnóstwo autobusów i ludzi, szczerze współczujemy zwiedzającym i kierujemy się do zamku, po chwili dojeżdżając do celu.









Parking za free, my długo nie będziemy, tylko pooglądamy z zewnątrz i jakaś kawka z widokiem na zamek. Nie zwiedzamy go od wewnątrz, gdyż trochę poczytaliśmy, że krucho tam z ekspozycją; jeżeli było tak jak później w Blejskim to nie ma co żałować. Ale z zewnątrz zamek wygląda okazale i cieszy oko, trudno oderwać wzrok, a „smaku” chwili dopełnia pyszna kawka w knajpce z tarasem w stronę Predjamskiego zamku „pod skałą”.









Dostrzegamy, że niewiele osób decyduje się na wejście do środka, tylko spacer do i z powrotem, tudzież w okolicy. Dostrzegamy też obok obok wejścia, schody na górę nad zamek, ale nie decydujemy się na podejście – w sumie ciekawe gdzie prowadzą. Kolejna ciekawostka na kryształową okazuje się być godna uwagi .

Tutaj już jesteście bardzo blisko moich przyszłorocznych planów Ja jednak chciałabym wejść do zamku. Ale jeszcze zobaczymy.
Chciałabym też bardzo wejść do Postojnej, ale cena biletu i tłumy mnie martwią.

Magda O. napisał(a):Tutaj już jesteście bardzo blisko moich przyszłorocznych planów Ja jednak chciałabym wejść do zamku. Ale jeszcze zobaczymy.
Chciałabym też bardzo wejść do Postojnej, ale cena biletu i tłumy mnie martwią.

my Postojną zostawiamy na kiedyś grubo po sezonie, w końcu niecodzienna jest jazda kolejką po czeluściach jaskinii, a może uda się wtedy na dłużej pobyć przy zamku, wejść do środka, wejść ścieżką na górę oraz podejść od dołu, widzieliśmy, że parę osób szło pod skałę zamkową tak gdzie pokazuje zdjęcie nr 119

te kiero napisał(a):Okoliczne szczyty sięgają według mapy na schronisku mw wysokości rzędu 1800-2400m npm.

Łaziłem tam po nich - wspaniale poprowadzona trasa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

te kiero napisał(a):Okoliczne szczyty sięgają według mapy na schronisku mw wysokości rzędu 1800-2400m npm.

Łaziłem tam po nich - wspaniale poprowadzona trasa.

Pozdrawiam,
Wojtek

właśnie tak sobie siedziałem na werandzie schroniska na Okrešlju, patrząc na postrzępione granie i myśląc jaki widok musi być z góry, musiałeś mieć wyborny

Po mw godzince zwijamy się na południe. Kilkanaście km dalej parkujemy na kolejnym free parkingu przy wejściu do Skocjanske Jame. Domyślam się, że koszty darmowych parkingów wliczone są w ceny wejściówek. Szczerze przyznam to nie spodziewałem się takiej ilości ludzi, choć w porównaniu z tym co widzieliśmy w Postojnej to zaledwie garstka. Kupujemy bilety i dostrzegamy w kilku miejscach znaki informujące o zakazie fotografowania w jaskini, szkoda, trochę żal, byłbym skłonny zapłacić tak jak to ma miejsce w niektórych jaskiniach na Słowacji, więc upewniam się u Pani w okienku. Odwołuje mnie jednak do opisów i zakazów.



Na początku trochę zamieszania, zbliża się godzina wejścia, ale nie ma nikogo z obsługi. Widać zakłopotanie ludzi. Nagle pojawia się niepozorna Pani, która coś mówi po Słoweńsku i Angielsku. Gdybym nie był spostrzegawczy dalej siedzielibyśmy w restauracji. Trochę to mało zorganizowane, gdyż wielu ludzi jest zdezorientowanych, czy to ta Pani ma ich poprowadzić; na czuja więc większość zbiera się za nią, okazuje się być naprawdę spora grupa osób. Po 15min. marszu przez lasek docieramy do betonowego wejścia do jaskini, gdzie zostajemy podzieleni na 4 grupy językowe, którym przedstawia się historię Skocjańskiej Jaskini i zasady zwiedzania, stanowczo przypominając o zakazie fotografowania.

Apropo zdjęć: w wątku o Skocjanskiej na forum, opinie nt możliwości fotografowania są podzielone, nam w każdym bądź razie zakazano fotografowania i filmowania, co podkreślano kilka razy w czasie zwiedzania. Kilka zdjęć, by się przydało, choć szczerze powiedziawszy obecnie wygląd jaskini daleko odbiega od zdjęć w necie, szczególnie tych z zieloną rzeką i dużym stanem wody.
Warto sięgnąć do zdjęć ogólnie z netu lub z wątku o jaskini na Cro.pli.
Nie umniejsza to faktu, że jaskinia powala swoją wielkością, wewnętrzne Sale są ogromne. Polskich czy Słowackich jaskiń pod tym względem nie ma co porównywać. Most zawieszony nad 45m przepaścią dopełnia wrażenia, do stropu jest co najmniej drugie tyle.

Zwiedzanie trwa ok. 1:45min, na koniec do wyboru, powrót albo dłuższa droga na piechtę, albo windą tzn. taką kolejką do góry. Różnica temperatur i wilgotności jest wyraźnie odczuwalna. Parę starszych osób pod koniec wędrówki ledwo żyje i wdrapuje się do windy.

















Po powrocie na parking, okazuje się, że zostawiłem na wpół otwarte okno w tylnych drzwiach, na szczęście nic nie zginęło, wszystko wygląda tak jak zostawiliśmy. Oboje jesteśmy zachwyceni jaskinią – znów zaplusowałem 
Zwijamy się powoli w dalszą drogę już na nocleg do Chorwacji
Im bliżej Istrii tym więcej samochodów na blachach D, A, NL, SLO i to ma być po sezonie Odległość nie jest za długa dlatego dość szybko dojeżdżamy do okolic Słoweńskiego Koper, gdzie natrafiamy na „ogonek”, to 10km zator do przejścia Dragonja-Kastel:
https://www.google.pl/maps/dir/45.45371 ... m2!4m1!3e0
Spoglądam na google maps i natężenie ruchu, inne przejścia i drogi również w kolorze bordowym, czyli ogólny zator. Stoimy, nie ma sensu kombinować, po 1 godz i machnięciu celnika nareszcie wjeżdżamy do Chorwacji. Jeszcze 10km i jesteśmy na miejscu.

te kiero napisał(a):właśnie tak sobie siedziałem na werandzie schroniska na Okrešlju, patrząc na postrzępione granie i myśląc jaki widok musi być z góry, musiałeś mieć wyborny

Mniej więcej taki.

te kiero napisał(a):Zwiedzanie trwa ok. 1:45min, na koniec do wyboru, powrót albo dłuższa droga na piechtę, albo windą tzn. taką kolejką do góry. Różnica temperatur i wilgotności jest wyraźnie odczuwalna. Parę starszych osób pod koniec wędrówki ledwo żyje i wdrapuje się do windy.

Mnie bardzo do gustu przypadły te kaskady w głębi kanionu - nie wiem, czy Wasz powrót też tamtędy prowadził.

Pozdrawiam,
Wojtek

śledziłem Twoją relację o Skocjanskiej, niestety wybraliśmy krótszą wersję - przewodniczka mówiła o 2km takiego skalnego przejścia, teraz żałuję, ewentualnie się kiedyś wróci, najchętniej jak będzie wyższy poziom wody, bo teraz był ledwo strumień

Około 18tej docieramy na naszą Chorwacką kwaterę położoną z dala od wszystkiego. Wioska Fratrici (Fratrizzi) na północy Istrii położona jakieś 3 km obok Umagu. Miejsce to wybrałem z kilku powodów: tanio jak na Istrię (tylko 25E za 2os app. pokój z łóżkiem małż., aneks kuchenny, łazienka, weranda, parking zamykany, wifi, grill; do dyspozycji są inne app. również większe), dobra baza wypadowa logistycznie, a bardziej chodzi nam w tym wyjeździe o zwiedzanie (bliskość autostrady, granicy, planowanej Wenecji), niedaleko tanich marketów Lidl, Kaufland, Konzum, piękny ogród i dom, cisza i spokój itd.











Do tego okazuje się, że nasza Chorwacka gospodyni, Mirjana Marković, jest bardzo miłą i hojną osobą, samotnie zajmującą się całym domem z kilkoma app + dużym ogrodem, największa posesja we wiosce; bardzo ciepło nas przyjmuje, na naszą kolację trafia ciasto francuskie figowe + literek swojskiego wina. Mirjana posługuje się kilkoma językami, w czasie naszego pobytu pojawiają się coraz to nowi goście: Niemcy, Włosi, Słoweńcy i my, z wszystkimi dogaduje się bez problemu w ich własnym języku, tylko z nami po angielsku lub czasem chorwacku. Po rozpakowaniu siedzimy trochę razem, opowiada nam o panującej suszy – 3 m-ce bez deszczu, o swoim zmarłym mężu tuż po wyremontowaniu domu, o najbliższej okolicy; okazuje się że jesteśmy u niej pierwszymi Polakami od 15 lat. Nocleg znalazłem przez portal: http://www.apartmanija.hr/apartmani/uma ... jana/10361
W sumie byliśmy tylko umówieni mailowo, bez zaliczek i zobowiązań, kontakt jednak utrzymujemy od pierwszego maila na początku sierpnia do dzisiaj.











Ogród i werandy przy app na przyziemiu, to bardzo przyjemne miejsca, okolica bardzo cicha, obszerny parking, dostępne WiFi, można korzystać z owoców – dojrzałe figi prosto z drzewa, granaty.













Dopełnieniem szczęścia byłby dla mnie choć mały basen; jednak jak zauważyłem bardzo podnosi to cenę pobytu.
I w takiej miłej atmosferze spędzamy wieczór. Żonie bardzo podoba się miejsce noclegu, a więc kolejny plus do kryształowej 

Piękne owoce

Witam
Już na bieżąco...będę dalej zaglądał.
Pozdrawiam

lotnikwsk napisał(a):Piękne owoce

to fakt choć niektóre jeszcze niezbyt dojrzałe;
figi jedliśmy z drzewa zwykle do śniadania, granaty do obiadokolacji, a do domu przy wyjeździe dostaliśmy limonki itp

ajdadi napisał(a):Witam
Już na bieżąco...będę dalej zaglądał.
Pozdrawiam

cześć, dziś postaram się jeszcze podciągnąć relacyję, po górach czas na klimatyczne miasteczka

Motovun – Hum – plaża Brsec



Kolejny dzień zaczyna się bardzo wolno, reszta gości już zwinęła się na plażę lub gdzie indziej, my na spokojnie śniadanie i dopiero snujemy plan na cały dzień; jedziemy do Humu, a potem to się zobaczy. Daleko nie ma, a że po drodze widzimy tablice Motovun, więc najpierw odwiedzimy to miasteczko. Po drodze ciągnące się w nieskończoność gaje oliwne i winnice. Większość miasteczek położona na wzgórzach z charakterystycznymi wieżami kościołów.



Droga z doliny pnie się do Motovun stromą serpentyną, jeszcze kilka zakrętów i parkujemy na płatnym, po czym robimy spacer do miasta. Można podjechać autobusem, ale bilet 20kn to trochę sporo jak na powiedzmy 500m spaceru, nigdzie nam się nie śpieszy, a upał tu na wzgórzu łagodzi lekki opalający wiatr.











Motovun to świetne, klimatyczne miasteczko z murami obronnymi i rozległym widokiem na Istarskie wzgórza i winnice. Spacerujemy po mieście. Jednak zakres starego miasta jest niewielki, więc obchodzi się je dość szybko. Zaglądamy we wszystkie kąty, choć dużo zauków tu nie ma.













Wchodzimy na mury i obchodzimy górne miasto dookoła. Motovun mz jest naprawdę warty odwiedzenia, jeżeli Ktoś lubi klimat takich miasteczek. Na miejscu można zaopatrzyć się w miejscowe wina, my jednak tego nie robimy, gdyż mamy w domu u siebie i tu na kwaterze spory zapas swojskiego.

















Turystów w południe tu niewielu, ale pierwszy raz w Chorwacji słyszymy tak często rosyjską mowę. Zupełnie jak byliśmy w Czarnogórze.















Jeszcze trochę spaceru i niebawem się zbieramy na dół w stronę parkingu, gdzie nasza Megi ma pewne problemy z odpaleniem, domyślam sie o co może chodzić, ale w końcu załapuje i jedziemy dalej, na końcu jeszcze o tym wspomnę. Motovun się spodobał . Teraz już tylko kierunek Hum.

fajny ten Motovun
nocleg też niczego sobie, może kiedyś skorzystamy

na Istrii byliśmy tylko przejazdem w drodze do Wenecji i czasu starczyło tylko na kilka miejsc - Hum (jestem ciekawa Waszego spojrzenia na to miasteczko), Rovinj, Poreč i słoweński Piran
sporo jeszcze mamy punktów do zaliczenia w tamtym rejonie