Bałkańska pętla

mariusz-w napisał(a):Wygrzewam się tu u Ciebie !

Grzej się, grzej . Tamtego dnia temperatura była wyższa od dzisiejszej w Małopolsce o jakieś 60 stopni C!

Aldonka napisał(a):No pięknie, to teraz już wiem kto stoi za moim wakacyjnym nieszczęściem zwanym potocznie deszczem
Żeby mi to było ostatni raz!!

Przekażę dziewczynom, ale niczego nie obiecuję. Są bardzo złośliwe...

Kiedy słońce praży, trzeba być na plaży . No to jedźmy. Tego dnia odwiedziliśmy trzy zatoczki po północnej stronie wyspy i dwie po południowej.

Zatoczki: 1. Lozna. 2. Zastupac. 3. Jagodna. 4. Velo Zaraće. 5. Malo Zaraće.


Minąwszy Brusje, jakieś trzy kilometry przed Hvarem zobaczyliśmy taki oto znak:


Czemu nie? Jedźmy. W porównaniu z innymi rejonami wyspy, gdzie tabliczki kierujące do zatoczek (o ile w ogóle są) to kawałki sklejki z nabazgranym napisem, tutaj jest bardzo profesjonalnie. Przy każdym rozjeździe duże tablice ze zdjęciami, dokładnie wskazaną odległością, a nawet określeniem rodzaju nawierzchni drogi dojazdowej (asfaltowa, żwirowa). Najpierw jedziemy do zatoczki Lozna. Można dojechać do końca, ale ostatni kawałek drogi jest dość nierówny, wystają spore kamienie. Zostawiamy więc auto w lasku, za wszelką cenę próbując upchnąć je w cieniu.

Lozna. Kilka domów przy samym brzegu, dość płasko, częściowo wybetonowane nabrzeże. Jest też kawałek plaży z dość dużymi kamykami. O tym, że tu właśnie zostaliśmy, zadecydowała zniechęcająca do dalszych poszukiwań temperatura oraz rosnąca przy samej plaży pinia, rzucająca upragniony cień. O, taki.

Upał upałem, ale żal byłoby nie zobaczyć zatoczek sąsiednich, tym bardziej że są bliziutko. Najpierw położona tuz koło Lozny zatoczka Zastupac. Maleńka, ze trzy domy i - co zaskakujące na takim odludziu - restauracja. Pewnie klientami są głównie właściciele przypływających tu łódek i jachtów.

Zjechać tam łatwo. Ale zawrócić... Przyznam, że musiałem się porządnie nakombinować. Droga wąska i tuż przed restauracją 180-stopniowy zakręt, w dodatku w dość stromym miejscu. Jeszcze raz powtórzę: kiedy będziecie jechać na Hvar z zamiarem poszwendania się po zatoczkach, sprawdźcie dokładnie hamulec awaryjny. Przydaje się.

Podjeżdżamy jeszcze do zatoczki Jagodna. Niestety, tutaj nie było miło... Zostawiamy auto i próbujemy zejść drogą między domami na plażę. Szybko zaczepia nas jakiś siedzący na przydomowym tarasie dżentelmen i z nieprzyjemną miną rzuca, że to teren prywatny. No tak. Najwidoczniej nasza kilkuminutowa tam obecność (chcemy po prostu zobaczyć plażę i zrobić parę fotek) wyrządziłaby mieszkańcom domów niepowetowane straty moralne... Nie chce mi się kłócić, odpuszczamy. Próbujemy podjechać z jeszcze innej strony, ale tam wita nas szlaban.


Trudno. Pierwszy raz się z czymś takim w Chorwacji spotkałem (nie mówię o kempingach czy płatnych parkingach przy plaży). Mam nadzieję, że chorwackie wybrzeże nie będzie po kawałku prywatyzowane i odgradzane, a za wstęp na plaże nie będą pobierane opłaty.

Jagodną obejrzeliśmy więc tylko z góry.






Po lewej wyspa Šolta.

Krzychooo, dziękuję bardzo. Super relacja, super zdjęcia - Hvar. Jestem bardzo zadowolona, specjalnie za Zastupac - gdzie idę 2012. R.

"privat property"
To jest tak , jak z zagrodzonym lasem . . .

Prywatna własność - trzeba uszanować , ale . . .
za czas jakiś zapłacimy prywatnemu właścicielowi za pokazanie fotki z Chorwacji z fragmentem jego plaży , domem , kawałkiem ogrodzenia czy chodnika . . .
Stawki opłaty to chyba od ilości widocznych płytek , długości linii brzegowej , a w przypadku jachtów - powierzchni żagla . . .



Pozdrawiam
Piotr

@Rero

Dziękuję bardzo . Zatoczka Zastupac maleńka, spokojna i sympatyczna. Powinno Ci się spodobać.

@piotrf

Pewnie, że prywatną własność trzeba szanować, ale mam nadzieję, że takie ogradzanie pasa wybrzeża nie stanie się w Chorwacji czymś powszechnym. Wiem, że pobieranie opłat za wstęp na plażę jest na porządku dziennym np. we Włoszech (oczywiście nie wszędzie). Oby Chorwaci nie poszli tą drogą.

Pozdrawiam

Jest już popołudnie, upał nieco zelżał, poza tym burczy nam w brzuchach. Pora się zwijać. Zostawiamy północną część wyspy i dość szybko, po kilkunastu minutach i minięciu Hvaru, jesteśmy po stronie południowej. Jako że to nasze pożegnanie z wyspą, chcemy ostatni raz zjeść coś miejscowego. Przypominamy sobie, że parę dni temu byliśmy zadowoleni z potraw serwowanych w niepozornym barze w zatoczce Zaraće. Przy okazji obejrzymy przy lepszej pogodzie dwa słynne kamienne zęby.

Do konoby, a przy okazji do zatoczek, kieruje nas stojący przy nowej drodze z Hvaru do Starego Gradu znak. O, taki:


A potem około 700m w dół. Wspominałem poprzednio, droga stroma i wąska, zwłaszcza pod koniec. Auto trzeba zostawić na trawiastym parkingu jakieś 200m przed zatoką, naprzeciwko pola obsadzonego winoroślą.


Jest wprawdzie tabliczka informująca, że parking tylko dla klientów konoby, ale jest on na tyle duży, że nie ma chyba problemu z zostawieniem tutaj auta także przez osoby niezamierzające spożywać posiłku. Ewentualnie auto zostawić można przy asfaltowej uliczce biegnącej wzdłuż morza, przytulając się do barierki. Kawałek dalej jest też parking kolejny, tym razem dla klientów drugiej konoby.

Zaraće dzieli się na dwie części. Do zatoczki Velo Zaraće należy z parkingu skręcić w lewo, do Malo Zaraće - w prawo. Obie są bardzo charakterystyczne ze względu na wspomniane kamienne zęby. Najlepiej je widać z góry.

Najpierw Velo Zaraće. To tam znajdują się, tuż obok siebie, dwie knajpy. Jedna z nich jest dość duża i pusta (częściowo ze względu na ceny). Druga, dużo mniejsza to raczej rodzaj hmm... bufetu, z kilkoma ławami ustawionymi na tarasie przy samej plaży. To właśnie "Gego". Są też 3 czy 4 domy.

Po lewej stronie zatoki dość stroma skalna ściana, a z prawej Zub od Zaraća - około 150-metrowy skalny jęzor. Plaża żwirowa, w wodzie i na brzegu mniejsze i większe skały, które pewnie kiedyś stoczyły się tutaj z góry. Teraz można się między nimi nieźle ukryć, jeśli ktoś ceni sobie prywatność i hmm... równą opaleniznę . Podoba mi się tutaj.


To pierwsza restauracja. Mnóstwo ław ustawionych w cieniu.


A to Zub od Zaraća.


Dziewczyny zamówiły karafkę lodowatego wina. Żeby mnie nie kusiło , urządzam sobie spacer na koniec skalnego jęzora.


Zub od Zaraća z bliska. Idzie się po nim niezbyt wygodnie, jak na górskim szlaku. Utrata równowagi zakończyłaby się nieplanowaną kąpielą. Niby nic strasznego, ale szkoda aparatu.


Pod tym zadaszonym tarasem alkoholizują się w barze moje nielojalne towarzyszki, które zamiast jednoczyć się w abstynenckim bólu z kierowcą, pewnie już kończą karafkę .


No nic, idę dalej.


Można tu zobaczyć różne ciekawostki. Na przykład sól morską powstałą wskutek wyschnięcia kałuży.


Są też ukrywające się w skalnych zakamarkach morskie żyjątka.


No i dużo ryb. Jestem prawie pewien, że to takie same ryby, jakie pływają w stawie w Pałacu Hektorovića. Od strony otwartego morza jest bardzo głęboko.


Oglądam się za siebie. Zatoczka Velo Zaraće w całej okazałości.


Na Zubie są ze dwa miejsca, w których dałoby się nawet plażować (jest płasko). Oczywiście, cienia brak.


Dym z grilla i grające marsza kiszki przypominają, że pora wracać.


I rzeczywiście. Dania są gotowe. Tę rybę u góry większość z Was pewnie zna. Jeśli nie, koniecznie spróbujcie. To orada (dorada, komarča). Pyszna i mało ości. Dla początkujących: tego typu zestawy (ryba albo dwie, krewetki i kalmary, czasem mule i skampi) nazywają się riblja plata. Ech, zeżarłbym teraz taki talerzyk...

Krzychooo napisał(a):

Ale, że co, że pstryknąłeś i poleciałeś zapozować do zdjęcia ?

Szybkiś

No, zwłaszcza że aparat mam w rękach

Dziewczyny zostały zobowiązane do zrobienia mi fotki, bo na niewielu jestem .

A to sorry, myślałem, że nos wycierasz w chusteczkę

No tak, chusteczka byłaby uzasadniona. To ostatni dzień na wyspie . Żal wyjeżdżać.

Krzychooo napisał(a):No, zwłaszcza że aparat mam w rękach

Dziewczyny zostały zobowiązane do zrobienia mi fotki, bo na niewielu jestem .

A tylko strzelałem, że to Ty

kaszubskiexpress napisał(a):A tylko strzelałem, że to Ty

Gdybyś tak celnie strzelał w wątku z fotozagadkami...