Bałkańska pętla

Krzychooo napisał(a):
Niestety, mnie też się podobało... Mało tego, nawet Zlatni Rat mi się podobał. Przepraszam .

Tu już chyba przesadziłeś

Masz szczęście , że to Twoja relacja . . .



Pozdrawiam
Piotr

Mnie tam Zlatni Rat też się podoba...jeszcze...może zmienię zdanie jak go na żywo zobaczę

piotrf napisał(a):

Krzychooo napisał(a):Niestety, mnie też się podobało... Mało tego, nawet Zlatni Rat mi się podobał. Przepraszam .

Tu już chyba przesadziłeś

Masz rację. Na swoje usprawiedliwienie wrzucę parę fotek Złotego Rogu, widzianego zarówno z daleka, jak i z bliska. Może wybaczycie .

Aldonka napisał(a):Mnie tam Zlatni Rat też się podoba...jeszcze...może zmienię zdanie jak go na żywo zobaczę

Ostrzegam. Istnieje ryzyko, że po zobaczeniu zdania nie zmienisz .

Zapas z każdą chwilą mniej zimnych napojów w plecaku, jakieś drożdżówki kupione w miejscowej piekarni i możemy ruszać na Vidovą Gorę. Dobrze, tylko którędy? Nie udało mi się przed wyjazdem znaleźć takiej mapki, na której byłby dokładnie zaznaczony przebieg szlaku. Punkty informacji turystycznej zamknięte, jakieś agencje sprzedające wycieczki także, nie ma nawet gdzie zapytać. Próbujemy sami. Podobno szlak (tak wynika z takich ogólnych mapek w Internecie) zaczyna się już w samym centrum. Niestety, nie udało się znaleźć żadnych oznaczeń. Kierujemy się więc na zachód, w stronę Złotego Rogu. Miasteczko się kończy, mijamy spore centrum tenisowe i nic. Zabudowania się kończą, widać znaki kierujące na Murvicę. Pomaga nam w końcu jakiś chłopak z agencji turystycznej. Okazało się, że poszliśmy za daleko. Z przystani trzeba było się kierować od razu w kierunku północnym, ewentualnie na rondzie skręcić w prawo. Wklejam mapkę, gdybyście kiedyś chcieli tą trasą podążyć.

Czarny okrąg to rondo. Szlak na Vidovą wskazuje czerwona strzałka.

Przy dużym supermarkecie (chyba Studenac) pojawiają się znaki. Uff, nareszcie. Potem już trudno się zgubić.


Droga systematycznie pnie się w górę, na razie wciąż asfalt. Zerkamy za siebie i zauważamy Zlatni Rat. Co ciekawe, puściuteńki (wciąż jest dość wcześnie).

Podejrzewam, że ten sympatyczny widok, w połączeniu z coraz bardziej stromym szlakiem i coraz większym upałem, miał niebagatelny wpływ na podjętą po chwili decyzję dwóch dziewcząt. Wracają, kurna, zdrajczynie . Poczekają na nas (mnie i Ewkę) przy plaży. Nie powiem, wystawiły nas na pokuszenie. Wizja plażowania na pustym Złotym Rogu jest dość kusząca, ale nie dajemy się - dużo obiecujemy sobie po widokach z najwyższego punktu na adriatyckich wyspach (780m n.p.m.). Idziemy.

Vidovej Gory w czasie drogi w ogóle nie widać. Tutaj zasłania ją inna góra.

Co jakiś czas znaki utwierdzają w przekonaniu, że idziemy właściwą drogą.

Mijamy cmentarzysko samochodów...

Kończy się asfalt...

Szlak nie jest szczególnie trudny, w zasadzie jedyną trudnością na początku jest konieczność pokonania jednego czy dwóch niezbyt wysokich ogrodzeń, chyba dla owiec. Za plecami zostawiamy Bol.

Niestety, przez dłuższy czas towarzyszą nam wysokie słupy energetyczne (linia biegnie niemal wzdłuż szlaku), które skutecznie zakłócają poczucie, że przebywamy w górach. Na szlaku pustki, spotykamy tylko jedną osobę. No tak, na Vidovą można wjechać autem, komu by się chciało wyłazić w upale. Właśnie rosnąca temperatura jest głównym utrudnieniem, gdyby nie to, wyjście na Vidovą byłoby całkiem proste. Tam, gdzie bardziej stromo, szlak wije się zakosami, tylko w jednym miejscu jest nieco przepaściście.

Po około dwóch godzinach jesteśmy niemal na szczycie. Niemal, bo do szczytu jeszcze kilka minut, ale jest już prawie płasko. Nadal pusto, towarzyszą nam tylko pająki, jaszczurki, owady i zabłąkane owce.



Pora zrobić parę fotek...

...bo w dole ukazuje się już Złoty Róg, rzeczywiście wygląda stąd wyjątkowo. Zwłaszcza te jaśniejsze, błękitnolazurowe plamy, wyraźnie kontrastujące z granatem reszty Adriatyku.




Mocny zoom się przydaje. Wypatrujemy Joli i Kasi, bezskutecznie. Ludzi na plaży coraz więcej.

Wreszcie, po nieco ponad dwóch godzinach drogi (z przerwami na fotografowanie, nie licząc początkowego poszukiwania szlaku), docieramy na najwyższy szczyt na wyspach Adriatyku, o czym z dumą informuje tablica przy wejściu na ogrodzony teren.

Dość dziwny to szczyt: wspomniane ogrodzenie, rozległy płaski teren, samochody, restauracja, jakieś budynki, droga asfaltowa... Wyobrażacie sobie coś takiego np. na Babiej Górze? Jest też duży biały krzyż - podobnie jak na wielu szczytach czy wzgórzach w Chorwacji i Bośni (Šrd, Sveti Nikola, Križevac).

Krajobraz szpeci wielki maszt przekaźnikowy, przypominający te na Skrzycznem czy na Koskowej Górze.

Ale kończę już z narzekaniem . Nie przyszliśmy tutaj, by oglądać maszt. Pora zerknąć na to, co prawie 800m pod nami. Na początek oczywiście Zlatni Rat. Hvarski Kanał ma tu tylko 4km szerokości. Lawendowa wyspa jest bardzo blisko. Za Hvarem widoczna Korčula oraz Lastovo.


Zlatni Rat na wyciągnięcie ręki .

Gratuluję kondycji! To całkiem duża góra. Ale widoki wynagradzają wysiłek.

Pusty Złoty Róg? W Breli na plaży sporo plażowiczów było już o 7

Ewa , uważaj no chyba że chcesz palcem . . . kogoś . . . w te kamienie . . .




Widoki piękne


Pozdrawiam
Piotr

Przyszlam sobie poochac i poachac...
Piknie!



I gratuluje kondycji!
Ja bym w tym upale tam nie wlazla...

No to podziwiam, ze daliście radę wejść w taki upał! Zdjęcia cudowne, było warto. Oczywiście wjechaliśmy samochodem, wózek plus 16-sto kg synuś...nie dali byśmy rady:)

Gratulacje

"Najvisi vrh jadranskich otoka" zdobyty śmiałym atakiem ścianą południową
Ci co wjeżdżają na niego autem o tej satysfakcji mogą tylko pomarzyć

Super fotki... HS daje radę

Pozdrawiam

Krzychooo napisał(a):No tak, na Vidovą można wjechać autem, komu by się chciało wyłazić w upale.

kulka53 napisał(a):Gratulacje

"Najvisi vrh jadranskich otoka" zdobyty śmiałym atakiem ścianą południową
Ci co wjeżdżają na niego autem o tej satysfakcji mogą tylko pomarzyć
Pozdrawiam

my wjechaliśmy autem. Pewnie, że wolałabym wejść na własnych nogach, ale mój współtowarzysz podróży nie lubi chodzić ( zwłaszcza w upale), a całkiem samej niezbyt mi się uśmiecha taka wędrówka.

Za to mieliście doskonałą widoczność, nam niestety zdjęcia wyszły tak...:

Arlena88 napisał(a):Gratuluję kondycji! To całkiem duża góra. Ale widoki wynagradzają wysiłek.

Basiulinek napisał(a):I gratuluje kondycji!
Ja bym w tym upale tam nie wlazla...

Gosia i Marek napisał(a):No to podziwiam, ze daliście radę wejść w taki upał!

Serdecznie dziękuję wszystkim, ale tak naprawdę nie ma czego gratulować, to nie jest jakieś wybitne osiągnięcie . Ze szlakiem poradziłby sobie każdy przeciętnie sprawny wczasowicz. Polecam

720 metrów w górę to niemal dokładnie tyle co z przełęczy Krowiarki na szczyt Babiej Góry (Diablak). Bywam tam kilka razy w roku i też polecam. Stamtąd również często widać morze, tyle że mgieł .

piotrf napisał(a):Ewa , uważaj no chyba że chcesz palcem . . . kogoś . . . w te kamienie . . .

Tak, Jolę i Kasię, które z wycieczki zrezygnowały. Za to, że podczas trudniejszych podejść w głowie pojawiała się wizja tych dwóch zdrajczyń moczących się w Jadranie .

kulka53 napisał(a):"Najvisi vrh jadranskich otoka" zdobyty śmiałym atakiem ścianą południową

No ba! Tu filmik z tego jak wchodziłem: Kilk.

kulka53 napisał(a):Super fotki... HS daje radę

Dzięki. Jestem z niego zadowolony. Chociażby z możliwości założenia filtra UV lub polaryzacyjnego. Fajna zabawka dla amatorów lubiących się trochę pobawić ustawieniami.

Magda O. napisał(a):my wjechaliśmy autem. Pewnie, że wolałabym wejść na własnych nogach, ale mój współtowarzysz podróży nie lubi chodzić ( zwłaszcza w upale), a całkiem samej niezbyt mi się uśmiecha taka wędrówka.

Dotarcie na szczyt autem to nic złego, skoro istnieje taka możliwość. My sami na Nikoli byliśmy również samochodem. W końcu widoki ze szczytu są takie same - czy wjedzie się samochodem, czy wyjdzie na piechotę . Ale satysfakcja z wyjścia jednak większa .

Magda O. napisał(a):Za to mieliście doskonałą widoczność, nam niestety zdjęcia wyszły tak...:

Może to przez to, że poprzedni dzień (wieczór) był pochmurny, nawet pokropił deszcz, który oczyścił powietrze. Widoczność faktycznie mieliśmy niezłą, ale najlepsza jest podobno po ustąpieniu wiatru bora. Wtedy z Vidovej zobaczylibyśmy także oddalone o około 150km włoskie wybrzeże, a dokładniej górzysty półwysep Gargano.