Bałkańska pętla

Po wczorajszym zareklamowaniu tej relacji przez maslinkę podczas lania wosku do miski , nie mogłam tutaj nie zajrzeć... i rzeczywiście super tekst, takiego podejścia do Chorwacji jeszcze nie było
A i pierwsze zdjęcie zachęca do następnych odwiedzin

"A momenty były?"

Początek super. Czekam na cd.

Serdecznie dziękuję za miłe słowa. Proszę się nie przyzwyczajać do zastosowanej powyżej poetyki! W końcu ile romantyzmu może być w psującym się - z powodu awarii wtyczki samochodowej lodówki - mięsie? Ile poezji w mordowaniu żmii łopatą? No cóż, każdy związek bywa osaczany przez codzienność, kiedy "między nami wykipi mleko" albo "przeciąg trzaska złudzeniami". Banały, np. "W życiu piękne są tylko chwile", mają to do siebie, że są przerażająco prawdziwe. Ale do rzeczy.

To moja pierwsza relacja. Pewnie niezbyt odkrywcza, wszak sporo ich tutaj było, także z miejsc, które w tym roku odwiedziłem. Decyduję się jednak pisać z dwóch powodów. Po pierwsze, w ten sposób funduję sobie samemu antidotum na późnolistopadową breję, taką antydepresyjną kurację w porze roku, w której zawsze jest "psychicznie trudniej". Po drugie, spłacam tym samym dług wdzięczności tym, których relacje niemal co wieczór przeglądałem - zarówno przed moją pierwszą wizytą w Chorwacji, jak i teraz.

2010. W tym roku zamierzam pojechać na sam kraniec Dalmacji. Już w zimie przeglądam forum współcierpiących i współuzależnionych oraz odwiedzam liczne strony oferujące zakwaterowanie. Wcześniej zachęcam znajomych do wyjazdu, ale chyba nie jestem zbyt przekonujący, bo większość nadal śmiga nad Bałtyk... No nic: "Każda potwora znajdzie swego amatora". Wielu amatorów. Zbyt wielu. Pewnie to znacie: "Ludzie! Jedzcie gów...! Miliardy much nie mogą się mylić!" - przepraszam za dosadność i uszczypliwość, ale gdyby pozbawić mnie złośliwości, nic by mi nie zostało

Sytuacja początkowa: mamy jechać w sześcioro, trzy pary, póki co (przy obecnym stanie wiedzy) bezdzietne. Dlaczego szukam zakwaterowania, a nie jadę w ciemno? No cóż, to ja najbardziej naciskam na wyjazd nad Adriatyk, tłumiąc w zarodku wszelkie przejawy buntu. "A może lastminyt do Turcji czy Egiptu?" - nieroztropnie pytają co jakiś czas heretycy. Nie! Nie mam nic przeciwko Hiszpanii, Krymowi czy Egiptowi, o ile będą OPRÓCZ, a nie ZAMIAST Chorwacji. Rozumiecie więc, że spoczywa na mnie wielka odpowiedzialność: znajomi mają się w Chorwacji zakochać, by już dożywotnio jeździć ze mną nad Adriatyk. Stąd te kwatery. Zobaczą w sieci zdjęcia z tarasu, pomlaskają i po sprawie.

Termin ustalony: 22 lipca, urlop zaklepany, samoloty zarezerwowane (dla znajomych z Irlandii). Parę zapytań nawet wysłałem, kiedy nagle jedna para się wycofuje. Kupują mieszkanie, więc urlop muszą spożytkować na ganianie po notariuszach, sądach i agencjach. A więc czworo. Ja, Ewelina, Adam i Agnieszka. No nic, ma to nawet plusy, wystarczy jeden samochód. Niestety, dziewczynę kolegi w przeszłości brutalnie skrzywdzono, wysyłając do Chorwacji na zorganizowaną objazdówkę autokarem. Podobno wszędzie była, wszystko widziała, wszystko wie... W związku z tym do samego końca przyprawia mnie o palpitację serca, wysyłając co jakiś czas złowrogie, bolesne komunikaty: "Widziałam reklamę taniej wycieczki do Italii", "O, jaki fajny last minute do Turcji" (Agnieszko! Litości!). Wreszcie odpuściła... Uff, jedziemy! Tylko dokąd? Decyzja należy do mnie, reszta się dostosuje: "Jak coś nie wyjdzie, będzie na ciebie". Aha. Dobrze wiedzieć. Rozważam Brac, Riwierę Makarską i Peljesac (to dzięki Wam, szanowni Autorzy fotorelacji). Wszędzie pięknie, cholera. No nic, w końcu jedziemy bez konkretnego celu albo inaczej: z kilkoma konkretnymi celami. Pogadamy w samochodzie, przecież będzie sporo czasu...

Wrzucam parę fotek dokumentujących naszą pierwszą randkę

Pierwsza randka pod Velebitem zaliczona ... Lukovo to bezbłędny wybór . Czekamy na następne

Wstęp rewelacyjny Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy, bo ja też wpadłam jak śliwka w dalmatyński kompot

No to troszeczkę dalmatyńskiego kompotu na dobranoc

Fajnie piszesz ,zostawiam swój ślad żeby nie zapomnieć o tej relacji

To ja tez zostawię ślad zgodnie z tytułem

"Dalmacijo more moje / jedna duša a nas dvoje..."

Krzychooo napisał(a): "W życiu piękne są tylko chwile", mają to do siebie, że są przerażająco prawdziwe. Ale do rzeczy.

To moja pierwsza relacja. Pewnie niezbyt odkrywcza, wszak sporo ich tutaj było, także z miejsc, które w tym roku odwiedziłem. Decyduję się jednak pisać z dwóch powodów. Po pierwsze, w ten sposób funduję sobie samemu antidotum na późnolistopadową breję, taką antydepresyjną kurację w porze roku, w której zawsze jest "psychicznie trudniej".

Twoja terapia Krzychu8O bardzo mi pomaga

Proszę o więcej

Pozdrawiam

Podróż

Czyim samochodem pojedziemy? Kto poprowadzi? Tylko wbrew pozorom to błaha kwestia. Lubię prowadzić, auto mam dość szybkie, nie najgorzej też ze spalaniem, powinienem więc chętnie się zdecydować. Istnieje jednak poważny kontrargument, a nawet dwa. Domace vino i Karlovacko W czasie wycieczek z tych kontrargumentów nie będę mógł korzystać, a i w przeddzień trzeba będzie uważać... Cóż, jednak poprowadzę, przynajmniej trochę zaoszczędzę (tak pomyślałem, zapominając, że za 0,25l soku zapłacę w konobie prawie tyle co za Karlovacko ).


Dlaczego krzywa linia horyzontu? Widocznie za bardzo skoncentrowałem się na złocistym kontrargumencie

Na początek niezbędna gra wstępna. Przegląd samochodu - płyny, klocki, zawieszenie (parę stów), opróżnienie bagażnika z miliona-rzeczy-które-zazwyczaj-wożę-w-aucie-z-myślą-że-mogą-się-przydać (parę godzin); wyrobienie karty EKUZ (parę godzin), wykupienie assistance na 14 dni w Warcie i ubezpieczenia NNW (parę dych). No i świadomość, że za kilkadziesiąt godzin znów zobaczę Adriatyk (bezcenne).

Nie korzystam z GPS, więc jeszcze tylko dłuższa chwila z googlemap, wydrukowanie tras przejazdu przez niektóre miasta słowackie czy węgierskie oraz dojazdów w interesujące zakątki Chorwacji i... ruszamy!

Tym razem przyjmujemy inną strategię. Znajdujemy kompromis pomiędzy dojazdem dwudniowym (z noclegiem po drodze) i jednodniowym (czy raczej jednonocnym), wybierając hmm... półtoradniowy. Planujemy jechać w dzień, po południu odpocząć nad Balatonem i potem nocą pokonać resztę trasy. Wyjeżdżamy spod Krakowa wcześnie rano, kierujemy się na Chyżne, potem tuż za przejściem granicznym zakup miesięcznej winiety (10E) - należy ją nakleić na przednią szybę.

Ooooo! Pisz pisz jak najwięcej.
Już wiemy kto przez jakiś czas będzie naszym uzrdawiaczem cromaniackich dusz.

Słowacja

Jedziemy cały czas drogą nr E77, przecinając Słowację niemal po prostej z północy na południe.



Moim zdaniem to lepszy wariant niż podróż autostradą na Bratysławę. Jako że naczytałem się na przeróżnych forach o słowackiej policji urządzającej obławy na polskich kierowców, o fotoradarach ukrytych w skodach na poboczach dróg, jadę zgodnie z przepisami. Oj, na początku niełatwo się przestawić... 50km/h? Przecież żeby poruszać się z taką prędkością, muszę jechać na trójce! Na szczęście Słowacja to kraj o całkowicie odmiennej zabudowie niż Polska, w której teren zabudowany ciągnie się nieraz dziesiątkami kilometrów. Tu jest inaczej. Miejscowość (uwaga: każdy znak informujący o początku miejscowości oznacza wjazd na teren zabudowany), potem kilka-kilkanaście kilometrów przerwy, znowu miejscowość. Po pewnym czasie taka jazda zaczyna... sprawiać przyjemność. Jest czas, by popatrzeć na mijane góry, czas na swobodną rozmowę czy łyk kawy z termosu. Pogoda cudna, piękne widoki, sporo zamków widocznych z drogi.


Kiepska jakość, bo z auta


W Bańskiej Bystrzycy pierwszy postój przy Tesco, gdzie zaopatrujemy się w zapas Złotych Bażantów (litrowe plastikowe butelki po 1E). Przejazd przez Słowację tą trasą to zaledwie 200km, około 3 godzin bezustannej jazdy.

Węgry

Do krainy winem i gulaszem płynącej wjeżdżamy koło południa. Za przejściem zakup winietki "tygodniowej", ważnej... 10 dni (czy na naszych autostradach też będą takie promocje?). Koszt 2550 forintów, czyli około 40 zł, można było płacić w euro. No i śmigamy na Budapeszt.

Gdybym miał przyznać któremuś ze zwiedzanych miast palmę pierwszeństwa, kandydaturę Budapesztu należałoby poważnie rozważyć. Przy czym zaznaczam, że trudno porównywać to duże miasto z dalmackimi miasteczkami. Nie ta kategoria wagowa. Pierwszy raz tam byłem podczas poprzedniej wyprawy do adriatyckiej księżniczki - w drodze do Dalmacji spontanicznie zwiedziliśmy późnym wieczorem Wzgórze Zamkowe, z cudnym widokiem na oświetlone mosty, Dunaj i Parlament. A potem - zgubiłem się, co raczyłem powtórzyć w drodze powrotnej. To dwukrotne nocne kluczenie po jednokierunkowych (z zakazem skrętu w lewo) uliczkach Pesztu zaowocowało niezłą dawką stresu, ale i uczuciem niedosytu, który zaspokoiłem rok później w czasie weekendu czerwcowego. Generalnie: polecam! Tym bardziej że z południa Polski to zaledwie kawałeczek. Ale do rzeczy.

Tym razem rezygnujemy ze zwiedzania stolicy Węgier, wszak gdzieś tam czeka "największe błotne jezioro Europy". Brzmi zachęcająco, nieprawdaż? Jest upalnie, w Budapeszcie termometr wskazywał 39st.C! Wygodną autostradą kierujemy się nad Balaton, konkretnie do miejscowości Balatonfenyves. Dlaczego tam? Ano polecał ją wujek Google. Poza tym stamtąd jest już niedaleko do granicy. Plan jest taki, by spędzić tam kilka godzin: popływać, poleżeć, coś zeżreć, może chwilkę się zdrzemnąć. W końcu 700km już za nami.

Balaton

Kiedy wyposzczony żołnierz czy więzień poznaje jakąkolwiek przedstawicielkę płci przeciwnej (kluczowe słowo to "jakąkolwiek"), wydaje mu się, że oto przed nim staje (nomen omen ) Afrodyta. Nawet jeśli to bezzębny transwestyta. Jednak po zaspokojeniu długo uśpionych żądz przychodzi bolesne otrzeźwienie, zwłaszcza jeśli w zasięgu pojawi się inna przedstawicielka płci pięknej (tym razem z akcentem na "pięknej"). Tak to chyba z Balatonem, zwłaszcza w zestawieniu z Chorwacją. Na początku pomyślałem, że nawet tutaj ładnie. Zadbane nabrzeże, trawiaste plaże, ciepła woda, a po drugiej stronie góra przypominająca kształtem Szczeliniec Wielki.

Niestety, z każdą chwilą na brunatnym obliczu "węgierskiego morza" pojawiało się coraz więcej zmarszczek. Jest bardzo płytko - można wybrać się na kilkusetmetrowy spacer w kierunku środka jeziora, nie mocząc nawet - to do Pań - góry od bikini. Wygląda to dość zabawnie, kiedy w naprawdę dużej odległości od plaży widać stojących ludzi (patrz zdjęcie). Dno mięciutkie i nie ma ryzyka nadepnięcia na jeżowca, ale z powodu błotnistego dna woda jest bardzo mętna. Okulary czy maska do nurkowania przydają się tutaj jak peleryna na Saharze.


Ach, ten lazur wody



Ładny zachód słońca przypomina, że pora się zwijać. Wcześniej trzeba coś zjeść, tym bardziej że węgierska kuchnia jest bardzo smaczna. Widzieliście kiedyś jakiś film przyrodniczy przedstawiający iskające się stado małp? Tak właśnie wyglądaliśmy - a wraz z nami spora grupa niemieckojęzycznych turystów - podczas kolacji na świeżym powietrzu. Ręka, noga, czoło, noga, ręka, czoło, nos. Bzzzzzzzzz. Tak. Komary. Zarządzam ewakuację!


Jó éjszakát kívánok! - Dobranoc!

Do granicy węgiersko-chorwackiej zostało ok. 80km, czyli jakieś 40 minut drogi.

PS Dzięki za komentarze i przesłane linki.
PS2 Wiedziałem, że rozpoznacie Lukovo, ale tak szybko?! Szacun

Krzychooo napisał(a):BalatonWidzieliście kiedyś jakiś film przyrodniczy przedstawiający iskające się stado małp? Tak właśnie wyglądaliśmy - a wraz z nami spora grupa niemieckojęzycznych turystów - podczas kolacji na świeżym powietrzu. Ręka, noga, czoło, noga, ręka, czoło, nos. Bzzzzzzzzz. Tak. Komary. Zarządzam ewakuację!

Znam ten film kilka razy spałem nad Balatonem w drodze do Cro.
Ale u mnie ewakuację powodowały komarzyce