Kretyński wypad 2007

wiolak3 napisał(a):Lidka, kiedy byłaś w Durmitorze-jesli mozna...? tak z ciekawości pytam...

Pewnie, że można
Byliśmy 2 razy - tydzień we wrześniu 2005 i w sierpniu 2007 1 dzień tylko po to, żeby wejść na Prutas. Dwa lata wcześniej zabrakło na niego czasu, wtedy zaliczyliśmy Sljeme, prawie Terzin Bogaz (była burza), Planinicę i oczywiście Bobotov.
To właśnie Bobotov tak mi "dał w kolano", że musiałam długo się potem leczyć......

wiesz co Lidka, to chyba Bobotov cos w sobie ma....mnie w drodze na szczyt też trafiło kolano....i wlazłam z prawie sztywną nogą az sie poryczłam z bólu...-my tzn ja i shtriga byłysmy w ubiegłym roku. Kamil-sorki że Ci się wcinamy w relację -juz nie będę. Albo napisze na priva

Dzień Włóczęgi
21 października

Plany mamy dosyć luźne. Byle na wschód. Po śniadaniu pakujemy tyłki w hyundaia atosa i ruszamy w tym właśnie kierunku. Malia, dwupasmówka, Agios Nikolaos... na słynną wyspę Spinalonga i tak nie będzie czasu, myśleliśmy żeby się udać na maskonurkowanie w położonych płytko pod wodą ruinach w Olous... mieliśmy odwiedzić płaskowyż Lasithi, ale to w drodze powrotnej... może... jak nas poniesie tam gdzie myślimy to chyba nie...



Jak nas poniesie... odkąd wspomniałem Ag o gaju palmowym rosnącym nad samym morzem, o którym pisał niedawno janusz.w., ale że to daleko i że jak tam nas zawieje to niewiele więcej tego dnia zdążymy... nie była pewna jak to ona ale wiedziałem że ją tam ciągnie.

Ale najpierw po drodze jest polecany w relacji klasztor Moni Faneromenis. To znaczy niezupełnie po drodze, trzeba znaleźć zjazd. Podobnie jak Janusz i jego wielosamochodowa ekipa, przejeżdżamy go i musimy zawrócić na ciągłej kawałek dalej. Ślimakiem dołem pod główną drogą, świeżutki prawie czarny asfalt, gdzie ten opisywany szutr? Jedyne co się zgadza z opisem to łażące po drodze kozy. Niektóre włażą nawet na przydrożne drzewa.



Wąska droga fajnie kręci stromo pod górę, jak ja lubię takie klimaty. Reszta załogi trochę mniej, więc nie mogę jechać za ostro. Dojeżdżamy na samą górę, nie ma ani kawałeczka szutru, widać musieli dopiero co skończyć asfaltowanie. Widoki rzeczywiście niesamowite.




W bramie klasztoru wita nas cały zwierzyniec. Zaglądamy na podwórze, gdzieś w głębi widzimy jednego mnicha, jakoś nie czujemy się zachęceni do wchodzenia dalej, poprzestajemy na oglądaniu widoków.



Po powrocie na główną drogę następnym punktem programu jest Gournia. Nawet oprócz Knossos pewnie są na Krecie dużo wspanialsze minojskie wykopaliska, ale Gournia ma jedną zaletę. Jest przy samej drodze którą jedziemy. Grzechem by było więc nie wstąpić.



Zaczyna nam burczeć w brzuchach, rozglądamy się za miejscem żeby coś wrzucić na ruszt. Mijamy kilka niby lepszych tawern, jakoś nie możemy się zdecydować, stajemy w końcu we wsi Sfaka. Po przeciwnych stronach drogi stoją dwie zwykłe jadłodajnie, wchodzimy do jednej z nich. Posilamy się dobrym i niedrogim szaszłykiem i sałatką.

Kto w tym momencie spojrzy na mapę, będzie wiedział że jak zajechaliśmy już tak daleko, to możemy jechać tylko do Vai. Do palmowego gaju nad morzem.

Płyną kilometry krętej drogi. Sitia, klasztor Toplou, może tu na chwilę staniemy wracając, coraz późniejsze popołudnie, w końcu Vai. Palmy przy drodze. Już tu jest ich tyle, ile będzie dalej?



Na parkingu sporo samochodów, wokół parkingu palmy. Na plaży palmy, wszędzie palmy. Jak przejść kawałek plażą i popatrzeć w głąb lądu to jest widok jak z pustynnej oazy.



Słońce grzeje, wiatr chłodzi, biją wysokie fale. Wchodzimy do wody, przy tych falach za daleko nie wypływamy, ale i tak przy brzegu jest fajna zabawa. Jej skutkiem ubocznym jest utrata mojego zegarka. Jego brak zauważam dopiero po wyjściu z wody. Zdezelowany pasek widać nie wytrzymał naporu fal i zegarek odpłynął w siną dal. Był w stanie niewiele lepszym od swojego paska, więc strata nie jest duża. Przynajmniej będę miał pretekst żeby sobie sprawić nowy...




Suszymy się, Ag idzie jeszcze na wzgórze widokowe pstryknąć ostatnie fotki. Nie żałujemy że nas tu przyniosło.





Wracając, na najbliższym rozstaju zauważamy kram z bananami. Facet ma obok plantację. Banany są małe i krótkie, kupujemy parę kiści, próbujemy. Dużo lepsze niż sklepowe. Dokupujemy jeszcze.



Stajemy jeszcze w Toplou obejrzeć ogród i klasztor z zewnątrz. Już późno, nie bardzo nam się chce wchodzić do środka.



Jeszcze jeden postój przy drodze nad morzem, pstrykamy widoczki korzystając z ostatnich promieni słońca.



Większość drogi powrotnej robimy już po ciemku. Jak na kreteńskie warunki to była całkiem spora włóczega. Szczególnie jak się tyle jedzie tylko żeby zobaczyć jeden gaj palmowy. No ale po to w końcu są wakacje.

Mapa dnia dzięki viamichelin. Fioletowy krzyż - klasztor Moni Faneromenis. Gournia, Toplou i Vai podkreślone na fioletowo.

To się doczekaliśmy kolejnej odsłony

Musiałam wrócić do początku, bo już nie pamiętałam skąd i za ile mieliście samochód

Faktycznie to prawie pół wyspy przejechaliście

Świetnie, że pogoda miała tylko jednodniowy kaprysssik, ale swoją drogą szkoda tego górskiego dnia.

Bardzo podobają nam się zdjęcia z miejsc, które zwiedziliście. Malutki kotek miniaturka matki, gaj palmowy i plaża - pusta. Świetnie, że nam to pokazałeś, to prawie tak jak byśmy tam byli. Zdjęcia urocze .

...nie wątpiłem, że ciąg dalszy nastąpi, no i stało się
Taaaak, czyli zaasfaltowali atrakcyjne szutry na drodze do Faneromeni, a to pech
Fajnie pooglądać zdjęcia i poczytać o znajomych miejscach

pozdr

Miejsca nie są mi jeszcze znajome, może kiedyś... Zdjęcia, jak zwykle świetne, zachęcają do trafienia w te okolice.

Fajnie, że znów piszesz

Dzięki wszystkim, fajnie że się zdjęcia podobają! Te najlepsze widoczki z góry robiła ta lepiej fotografująca część naszej ekipy więc przekażę Jej komplementy

Lidia K napisał(a):Świetnie, że pogoda miała tylko jednodniowy kaprysssik, ale swoją drogą szkoda tego górskiego dnia.

Dalej się okaże że nie taki zupełnie jednodniowy...
Czy szkoda tamtego dnia? Ważniejsza część planu wykonana, dziksza góra odwiedzona, sceneria jak z filmu "Mgła" Nie było źle!

Przy okazji, Pachnes ma już swoją stronę na summitpost Te słoneczne fotki oczywiście pożyczone.

janusz.w. napisał(a):...nie wątpiłem, że ciąg dalszy nastąpi, no i stało się
Taaaak, czyli zaasfaltowali atrakcyjne szutry na drodze do Faneromeni, a to pech
Fajnie pooglądać zdjęcia i poczytać o znajomych miejscach

pozdr

Musiał nastąpić! Janusz, jeszcze raz dzięki za zachęcające opisy w Twojej relacji, m.in. dzięki temu się zdecydowaliśmy na Kretę, no i wiedzieliśmy co zobaczyć

dangol napisał(a):Miejsca nie są mi jeszcze znajome, może kiedyś... Zdjęcia, jak zwykle świetne, zachęcają do trafienia w te okolice.

Janusz zachęcił nas, to teraz my zachęcimy Was

pzdr wszystkim!

zawodowiec napisał(a):Większość drogi powrotnej robimy już po ciemku. Jak na kreteńskie warunki to była całkiem spora włóczega. Szczególnie jak się tyle jedzie tylko żeby zobaczyć jeden gaj palmowy. No ale po to w końcu są wakacje.

Nic dodać, nic ująć.
Też tak lubię. Chociaż zazwyczaj ten "gaj palmowy" jest gdzieś dużo bliżej.

Piękne!!!
I fotki jak zwykle urzekające.
Od razu robi się cieplej.

Pozdrav
Jola

Dzięki! Następny odcinek będzie trochę... chłodniejszy.

Co do następnego odcinka - amatorów wiadomości historycznych odsyłam do własnoręcznych poszukiwań. Taki ze mnie leń

Dzień Minosa
22 października

Pogoda za oknem nie wróży nic dobrego. Chłodno, chmury, mżawa... Dziś mamy zaliczyć kreteńską jazdę obowiązkową czyli ruiny pałacu Minosa w Knossos. Po śniadaniu ładujemy się w atosa i jedziemy do Iraklionu. Deszcz raz pada, raz przestaje. W mieście dłuższą chwilę nam zajmuje znalezienie wyjazdu na Knossos. W przeciwieństwie do wczorajszej włóczęgi dzisiejszy dojazd jest wyjątkowo krótki.

Gdy stajemy na parkingu, mżawka przechodzi w porządny deszcz a potem regularną zlewę. Chwilę czekamy w samochodzie ale nie przestaje. Wychodzimy, bluza z kapturem mnie chociaż trochę ochroni, dlaczego nie wziąłem goreteksa... Dla Ag kupujemy pelerynkę na straganie. Kupujemy bilety w kasie ale zanim zaczniemy zwiedzać, przeczekujemy najgorszy deszcz pod daszkiem, bo co to za frajda łazić jak pierze żabami.

Jak zlewa przejdzie z powrotem w mżawę, ruszamy na dłuuugi obchód ruin... W międzyczasie na chwilę podłączamy się do wycieczki Rosjan i słuchamy przewodniczki mówiącej w znajomym języku.







Deszcz jeszcze kilka razy przychodzi i odchodzi. Po zwiedzaniu siadamy w kafejce, kupujemy coś do przekąszenia i na przekór pogodzie zimną frappę. Jeden z miejscowych sierściuchów przychodzi na sępa, więc oczywiście dzielimy się z nim żarełkiem.



Mieliśmy jeszcze jechać do Hanii. Daleko, mniej więcej tyle samo kilosów co wczoraj. Ale gdy dojeżdżamy do Iraklionu, deszcz leje w najlepsze, więc zamiast w lewo robimy w prawo zwrot i wracamy leniwie do naszego Hersonissos.

Wieczorem odstawiam atosa do wypożyczalni. Jutro się wozimy autokarem na wycieczkę do wąwozu Imbros.

Mapa dnia dzięki viamichelin.

Ooo, jak szybko!!!

zawodowiec napisał(a):Dzięki! Następny odcinek będzie trochę... chłodniejszy.

No faktycznie... pogoda ciut mniej łaskawa.
Ale i tak pięknie - czuć baśniowy powiew historii.
Foty zapewne Ag robiła...

zawodowiec napisał(a):ruszamy na dłuuugi obchód ruin

Musiało Ci się troszkę dłuuużyć.

zawodowiec napisał(a):Jutro się wozimy autokarem na wycieczkę do wąwozu Imbros.

Wożenie się autokarem brzmi tak sobie, ale czasem nie ma wyjścia.
Za to wąwóz Imbros... baaardzo zachęcająco.

Już czekam.

Pozdrav
Jola

zawodowiec napisał(a):Chłodno, chmury, mżawa...

No nie za bardzo ta pogoda.............. Z tego wynika, że październik chyba nie jest najlepszym miesiącem na wycieczki w te greckie rejony, może nie na Kretę , ale chociaż na Peloponez A szkoda, bo właśnie jakoś tak na przełom września i października by nam pasowało się tam wybrać Może maj byłby lepszy, ale wtedy może być w górach jeszcze sporo śniegu chyba

zawodowiec napisał(a):zaliczyć kreteńską jazdę obowiązkową czyli ruiny pałacu Minosa w Knossos.

Nie jestem miłośnikiem oglądania resztek starożytnych murów wystających z ziemi, ale może czasem trzeba W tym przypadku to co 'wystaje' zresztą wygląda nawet zachęcająco.

zawodowiec napisał(a):Jeden z miejscowych sierściuchów przychodzi na sępa, więc oczywiście dzielimy się z nim żarełkiem.

Fajny kotek i nawet podobny do tego którego myśmy podkarmili w Chorwacji w rabskim parku

zawodowiec napisał(a):

A to co? Ktoś pawia puścił?
Pojedynczy osobnik tam był, czy jakieś większe stadko się szwędało?


Pozdrav
Jola

Jolanta Michno napisał(a):

zawodowiec napisał(a):

A to co? Ktoś pawia puścił?
Pojedynczy osobnik tam był, czy jakieś większe stadko się szwędało?


Pozdrav
Jola

Na 100% ktoś pawia puścił...
Nudno(ści) w tych ruinach. Chyba...

pozdr

Jolanta Michno napisał(a):Foty zapewne Ag robiła...

Wiadomo

Jolanta Michno napisał(a):Musiało Ci się troszkę dłuuużyć.

kulka53 napisał(a):Nie jestem miłośnikiem oglądania resztek starożytnych murów wystających z ziemi, ale może czasem trzeba W tym przypadku to co 'wystaje' zresztą wygląda nawet zachęcająco.

janusz.w. napisał(a):Na 100% ktoś pawia puścił...
Nudno(ści) w tych ruinach. Chyba...

Też wolę wodę i góry (nie wiem co bardziej) ale takie zwiedzanie w umiarkowanych dawkach też lubię. No może fajniej by było bez wody z nieba

Jolanta Michno napisał(a):A to co? Ktoś pawia puścił?
Pojedynczy osobnik tam był, czy jakieś większe stadko się szwędało?

Zasłyszany tekst - Idę puścić pawia, niech sobie polata
Paw był chyba jeden, kociarni było więcej.

kulka53 napisał(a):No nie za bardzo ta pogoda.............. Z tego wynika, że październik chyba nie jest najlepszym miesiącem na wycieczki w te greckie rejony, może nie na Kretę , ale chociaż na Peloponez A szkoda, bo właśnie jakoś tak na przełom września i października by nam pasowało się tam wybrać Może maj byłby lepszy, ale wtedy może być w górach jeszcze sporo śniegu chyba

Październik to loteria, różnie może być. A w maju wyżej w górach rzeczywiście może być śnieg.