Kreta zachodnia 2018

Beata W. napisał(a):Fajną wyprawę sobie zrobiłeś

Tak, fajny był ten wąwóz

Beata W. napisał(a):Tylko ja pewnie bym się rozglądała czy jakiś wąż gdzieś pod nogami albo nad głową nie czyha

Oj tam , węże lubią wygrzewać się na kamieniach a tam dużo cienia było

Po wyjściu z wąwozu trafiam na tawernę Oasis. Autobus do Sougi jest dopiero za dwie godziny o 13:45, kolejny dla maruderów o 18:00 . Szukam w necie informacji o transporcie z Sougi do Paleochory. Wyglada na to, że w grę wchodzi tylko prom, na który mam duuuuużo czasu jest dopiero o 18:10 … Słońce schowało się za chmurami jest lekki wietrzyk, jestem w dobrej formie wyruszam więc na piechotę.

Blisko tawerny jest duży parking. Na nim podobnie jak na szlaku pustki.

Na jednym z rozstajów dróg doganiam rodzinę z Francji 2+2. Dzieci już wyrośnięte. Gdy sprawdzam na moim Garniaku drogę pytają, czy wiem którędy iść do Sougi. Jakiś czas idziemy razem jednak moi tymczasowi towarzysze podróży mocno zwalniają gdy droga zaczyna się wspinać. Postanawiają wezwać taksówkę. Żegnam się i dalej podążam sam. Dochodzę do krzyzówki z główną drogą do Sougi. Tam trafiam na taki pomnik. W języku angielskim jest tylko informacja: CONCENTRATION CAMP MAUOUT – HUSEN AUSTRIA. W Wikipedi znalazłem informację, że był to zespół nazistowskich obozów koncentracyjnych usytuowany w pobliżu miejscowości Mauthausen (ok. 20 km od Linzu w Austrii) – KL Mauthausen i Gusen (Gusen I i II), a od 1944 również w Lungitz (Gusen III). KL Mauthausen był pierwszym niemieckim obozem koncentracyjnym utworzonym poza granicami III Rzeszy. Czyżby trafili tam również Grecy z okolic Sougi? Przy części nazwisk sa tylko daty urodzin, przy pozostałych są również dokładne daty śmierci pomiędzy czerwcem 1944 a kwietniem 1945. Lewa tablica wygląda na dostawioną później. Zaburza symetrię całości.

Stąd do Sougi są już tylko 2 km. Na moim Garminie obok drogi jest szlak turystyczny. Faktycznie co jakiś czas trafiam na oznakowania szlaku ale nie da się nim iść bo poprzegradzany jest płotami wybiegów dla kóz. Na dodatek oznakowanie lepiej widać idąc od Sougi .

Po drodze trafiam na ruiny antycznego akweduktu Syia. Jego budowa datowanana jest pomiędzy I wiekiem p. n. e. a VI naszej ery. Niewiele zostało z okresu jego świetności .

Sougia wita.

To niewielka miejscowość. Przy nadmorskiej promenadzie ocienionej tamaryszkami znajdują się tawerny i kawiarnie. Są też straganiki z rękodziełem i miejscowymi specyfikami. Plaża jest duża kamienista. Wbrew informacji w przewodniku Lonely Planet jest tu bankomat. Zdjęcia będą z innego bardziej słonecznego dnia gdy odwiedzę to miejsce z rodziną.
Zjadam obiad trochę spaceruję ale w końcu dopada mnie zmęczenie. Zabijam czas czytając po raz wtóry przewodnik. Niekórzy drzemią np. tak

W następnym odcinku będzie parę słów o emocjonującym powrocie

CDN

Jak już wspomniałem Sougia to niewielka senna miejscowość zagubiona gdzieś między górami. Ożywa na chwilę gdy przypływa prom. Ale i tak większość wysiadających to turyści z Samari. Jednym ich celem jest przedsiadka na autobusy, które czekają opodal przystani promowej i powrót na północ wyspy.
Jednak tego dnia Samaria jest zamknięta wiec tłumu turystów nie będzie. Morze jest niespokojne, prom ma ponad godzinę opóźnienia . Czasem słońce przebija się przez chmury i od razu pojawiają się lazury .


Plaża w całej okazałości

Ten samochód pozostawiony na przystani promowej jest regularnie ochlapywany przez fale.

W końcu przypływa prom. Ponieważ przystań promowa jest regularnie zalewana przez fale kapitan, który staną na końcu pomostu przy czerwonej lini namalowanej pośrodku, karze nam czekać. Najpierw między falami wypuszczają wysiadających. Następnie pora na nas. Kapita wrzeszczy popędzając nas przy wsiadaniu: GO! GO! GO! RED LINE! RED LINE! Ledwo ostatnia osoba wchodzi na pokład promu a ten już odpływa unosząc pomost. Stoimy w punkcie zbiórki. Kapitan podchodzi do nas i przeprasza, że się na nas wydzierał ale sytuacja była trudna i chodziło o sprawne wejście na pokład. Dopiero teraz są sprawdzane bilety i wchodzimy na górny pokład.
Na łajbie nieźle buja. Zresztą zobaczcie sami.

Jadnak w miarę zbliżania się do Paleochory jest coraz spokojniej. Na miejscu fale są niewielkie. W porcie czekają na mnie żona z synem. Udajemy się do agencji turystycznej gdzie czeka już na mnie mój kapelusz. Potem kolacja w jednej z restauracji niedaleko przystani promowej.

CDN

27.06.2018 środa Paleochora

Zapowiadane załamanie pogody stało się faktem. Od rana nad górami wiszą ciężkie ołowiane chmury . Czasem widać, że z nich pada . Dla odmiany nad morzem i naszym półwyspem świeci słońce . Mocno wieje zachodni wiatr czego efektem są duże fale na morzu. Niektóre docierają aż do pierwszych rzędów leżaków. Jest zakaz kapieli ale w pewnej chwili wzdłóż plaży przechodzi ratownik i zaprasza chętnych do skakania na falach koło jego stanowiska . Małe dzieci nie moga ale nasz syn już się załapuje. Zabawa przednia, jest lepiej niż w Bugarii . Gdzieś po pół godzinie ratownicy kończą naszą zabawę.



Po południu na obiad wybieramy się do restauracji To Skolio w Anydri. Czytałem o niej w przewodniku i na forum ale też polecali ją poznani w Paleochorze Polacy.
Po opuszczeniu półwyspu droga zaczyna wspinać się mocno pod górę. W pewnej chwili zmienia się w ... rwący potok To spływa z góry deszczówka. Dojeżdżamy do restauracji. Wychodzi słońce, wykorzystuję moment i robię kilka fotek. Z tarasu przepiękny widok na Palaiochorę. Niestety już po chwili znów zaczyna padać . Wraz z kilkoma osobami tłoczymy się w niewielkim budynku restauracji. Jest też nestor rodziny restauratorów. Pokazuje nam laską jedno ze zdjęć. Kelner tłumaczy nam, że na zdjęciu obok osiołka stoi właśnie ten Pan. Zdjęcie z czasów gdy był młody. Restauracja z klimatem i dobrym jedzeniem. Polecamy.



CDN

28.06.2018 czwartek, Paleochora, ruiny Zamku Weneckiego

Nadal sporo chmur choć już nie pada . Wybieramy się zobaczyć ruiny XIII wiecznego Zamku Weneckiego, które górują nad miastem. Wyruszamy z centrum, przechodzimy obok cerkwi.


Po drodze mijamy Muzeum Europejskich Akrytów. Według przewodnika jest czynne od poniedziałku do piątku w godz. 10.00-13.00. Dziś czwartek, jest pare minut po 10-tej ale niestety jest zamknięte.
Z zamku niewiele zostało. Był niszczony przez Wenecjan, Turków, Pirata Barbarosę w XVI w a dzieła zniszczenia dokończyli Niemcy w czasie II wojny światowej.

Warto tam jednak wejść dla panoramy morza oraz Paleochory z górami w tle.
Widok w kieruku piaszczystej plaży Pahia Ammos ,

a tu druga strona półwyspu.

I półwysep w całości .

Ruiny tak się prezentują


W tej baszcie trwają jakieś prace remontowe.

Na wzgórzu a w zasadzie małym płaskowyrzu jest pełno kwiatów .

Schodzimy z drugiej strony koło portu. Ale tam nie ma nic godnego uwagi moźe poza dziwnymi rzeźbami blisko plaży Pahia Amos.

CDN

A co to za dziwne rzeźby na plaży? Na fotki się nie załapały?

piekara114 napisał(a):A co to za dziwne rzeźby na plaży? Na fotki się nie załapały?

Wygrzebałem coś z archiwum
Rzeżby są blisko plaży, ale z plaży ich nie widać (może to i dobrze ). Trzeba troszkę podejść drogą do góry.
Koń

Posejdon (tylko ktoś mu chyba trójząb rąbnął )

W sumie fajny ten półwysep dwie plaże

Wycieczka wąwozowa warta "odgapienia" na kiedyś tam... Ile czasu zajęła Ci łącznie wędrówka przez wąwóz i dotarcie do Sougii?

lotnikwsk napisał(a):W sumie fajny ten półwysep dwie plaże

Dwie plaże, każda całkiem inna , to ewidentny plus Paleochory

dangol napisał(a):Wycieczka wąwozowa warta "odgapienia" na kiedyś tam... Ile czasu zajęła Ci łącznie wędrówka przez wąwóz i dotarcie do Sougii?

Sprawdziłem dane z mojej nawigacji. Dojście do tawerny Oasis zajęło ok. 3 godziny 15 minut. Wytrawny turysta może znacznie skrócić ten czas. Ja jednak nigdzie się nie spieszyłem, szedłem wręcz spacerowym tempem. Do tego dochodziły przerwy na zdjęcia.
Z kolei dojście do Sougi to ok. 1 godz. 15 minut. Jednak w pełnym słońcu odradzałbym to przejście. Tam będzie jak na patelni. Mi pogoda sprzyjała dlatego się zdecydowałem.
Co do wąwozu to taki mało … fotogeniczny ale za to przyjemnie się idzie .

dangol napisał(a):

lotnikwsk napisał(a):W sumie fajny ten półwysep dwie plaże

Dwie plaże, każda całkiem inna , to ewidentny plus Paleochory

Wogóle Paleochora to fajna miejscówka . Ma jednak jeden minus. W zasadzie wszędzie jest daleko. Jazda krętymi górskimi drogami potrafi zmęczyć i co równie ważne zajmuje dużo czasu.

Dawigs napisał(a):Wogóle Paleochora to fajna miejscówka . Ma jednak jeden minus. W zasadzie wszędzie jest daleko. Jazda krętymi górskimi drogami potrafi zmęczyć i co równie ważne zajmuje dużo czasu.

Właśnie dla mnie ten minus jest bardzo duży.... Ja na miejscu nie usiedzę, a strata czasu na wyjazd z Pale. jest zbyt duża dla mnie....

Czekam na c.d.

Faktycznie ruiny dość mało imponujące , jednak Paleochora, jej położenie, bardzo mi się podoba .

Po powrocie chwilę odpoczywamy i zabieram rodzinę do Sougi.

Widoki z drogi.
Paleochora

Gdzieś po drodze


I już w Sougi. Nadmorska ulica z tawernami i kawiarniami.

Syn zachwycony działem na plaży. Spędził na nim chyba więcej czasu niż w wodzie

Na promenadzie i plaży pustki .
Plaża piaszczysto-kamienista. Kamienie to duże otoczaki. Kiepsko się po nich chodzi a już zwłaszcza wchodzi do wody .

Tego dnia Polska gra z Japonią swój ostatni mecz na mundialu. W ramach protestu miałem go nie oglądać ale ciągnie wilka do lasu więc ostatecznie go oglądam

CDN

29.06.2018 Wąwóz Samaria

Wąwóz Samaria podejście nr 2 . Tym razem jadę transportem z Sabine Travel. Jest taniej bo 5 EUR ale to podobno cena promocyjna.
Do końca jeszcze nawet w busie rozważam czy wybrać się do wąwozu Samaria czy jednak uderzyć na Gigilos. Przeważa to, że Paleochora to dobry punkt wypadowy do wąwozu. Na Kretę mam zamiar jeszcze zawitać i wtedy uderzę na Gigilos .
Przed wejściem do parku podchodzę jeszcze pod schronisko. Rozciaga się stąd piękny widok.

Znak kusi, ale nie, szczyt musi poczekać .

Dziś będzie wąwóz Samaria, który jest ostoją rzadkiego i zagrożonego wyginięciem gatunku kozic kri-kri. Zapewne stąd logo parku.

Kupuję bilety i wyruszam na szlak .

Szlak szybko opada na dno wąwozu. Pierwsza część prowadzi głównie lasem (dużo cienia).


Można też przemierzać szlak na grzbiecie osła .

Według przewodnika po 6 km dochodzę do opuszczonej wioski. Dotąd wąwóz był szeroki i zalesiony. Od tego miejsca zwęża się ale las jeszcze przez chwilę będzie mi towarzyszył.



Mijając wioskę trafiam na XIV wieczną kaplicę św. Marii Egipskiej. Niestety jest zamknięta .

Za tym znakiem wychodzę z lasu. Zaczyna się najlepszy fragment szlaku czyli to co tygrysy lubią najbardziej . Ale o tym już w następnej części relacji .


CDN