Kreta po kretyńsku

Jak zobaczyłam nadmorskie fotki to jeszcze przypomniała mi się jedna sytuacja:w Lublinie w Ogrodzie Saskim była sadzawka z łabędziami, późne lata 80te, wakacje u Dziadków. Stałam z innymi na mostku nad stawem i jeden osobnik złapał babkę obok mnie za stopę i nie chciał puścić. No masakra. Drób jest niebezpieczny i kropka.

piekara114 napisał(a): Drób jest niebezpieczny i kropka.

Nie będę się z Tobą sprzeczać. Każdy ma inne doznania.
Może mnie, z racji zbytniej ufności, też kiedyś jakiś drób złapie za nogę i nie puści. Wtedy na pewno będę miała na jego temat takie samo zdanie, jak Ty.

Ja się nie sprzeczam z Tobą, zobacz na ikonki Ja z tym dzikim drobiem to miałam też na Mazurach przeprawę jak kajakami po jeziorach pływaliśmy Wolę je omijać dość szerokim łukiem.

piekara114 napisał(a):Ja się nie sprzeczam z Tobą, zobacz na ikonki Ja z tym dzikim drobiem to miałam też na Mazurach przeprawę jak kajakami po jeziorach pływaliśmy Wolę je omijać dość szerokim łukiem.

Stwierdzenie, że się nie będę z Tobą sprzeczać, miało być żartobliwym odzewem a nie pretensją. Powinnam była po nim wstawić jakąś ikonkę emocji, ale przyznam się, że z tymi ikonkami to ja nie jestem zaprzyjaźniona. Nigdy nie wiem, którą mam wstawić. Próbuję, ale czy te, które wstawiam, oznaczają faktycznie to, co chcę nimi wyrazić, to nie mam pojęcia.

Na plaży nie posiedzieliśmy zbyt długo, bo zbliżał się wieczór a my o 21-ej mieliśmy zwrócić samochód.
Z tego też powodu nie kąpałam się tutaj.
Zebraliśmy swoje rzeczy i ruszyliśmy w drogę powrotną, zastanawiając się, ile czasu zajmie nam dojście na parking.
A wcześniej ponownie musimy przejść rzekę z bród.




Plaża już w sporej części znajduje się w cieniu.



Rozpoczynamy wspinaczkę o godzinie 18:20.
Widoki podczas tego wieczornego wchodzenia po schodach jeszcze bardziej nam się podobały, niż te podczas schodzenia.
Było inne światło a słońce już tak nie raziło.

Podchodzenia cd.




















Na punkt widokowy teraz nie weszliśmy, bo było tam sporo ludzi.







Na parking doszliśmy o godzinie 18:55, a więc nasze podejście trwało 35 minut.

Teraz już wracamy do Rethymno.
Ale po drodze jest tyle pięknych widoków, że nie sposób się nie zatrzymać, gdy widzimy małe zatoczki pozwalające na zaparkowanie samochodu.






Po przejechaniu ok. 3 km ujrzeliśmy bardzo stary, kamienny, łukowy most, więc zatrzymaliśmy się obok niego w tym miejscu, aby go dokładniej obejrzeć.

Most nosi nazwę Prevelis. Został zbudowany w XVIII wieku przez mnichów z klasztoru.
Ma długość 33,5 metra i jest szeroki na 4,5 m. Natomiast sam łuk mostu ma długość 13,5m i wysokość 7m.



Po obu stronach łuku znajdują się wyryte w kamieniu napisy, dotyczące opata Nilosa Moskali, za czasów którego most ten został wybudowany.



Most łączy dwa brzegi rzeki Megalopotamos, która płynie do plaży Preveli.



Idę obejrzeć, co jest po drugiej stronie mostu.






Po drugiej stronie mostu jest polna droga. Ciekawe dokąd by się nią doszło



Szczyty w oddali są piękne.

Świetny ten most. Takie kamienne bardzo mi się podobają. Mam w planach, podczas jednych z przyszłych wakacji, zahaczyć o Zagorię. Na forum greckim czytałam relację i bardzo mi się te rejony spodobały. A pięknych, kamiennych mostów jest tam dużo

wiola2012 napisał(a):Świetny ten most. Takie kamienne bardzo mi się podobają.

Most nam się trafił kapitalny.

wiola2012 napisał(a):Mam w planach, podczas jednych z przyszłych wakacji, zahaczyć o Zagorię. Na forum greckim czytałam relację i bardzo mi się te rejony spodobały. A pięknych, kamiennych mostów jest tam dużo

Spojrzałam na Zagorię i faktycznie mostów kamiennych jest tam sporo. Ale na Krecie również jest ich niemało. Ich spis można zobaczyć na tej stronie.

Wracam na drugą stronę mostu. Nasz samochodzik spokojnie na nas czeka, ale jeszcze do niego nie idziemy.


Mam ochotę wejść na most i zobaczyć go "od środka".



Ze szczytu mostu można oglądać to samo, co z dołu, ale z innej perspektywy.







Napatrzyłam się już, więc wracam na dół.



Jeszcze patrzę na most stojąc na drodze, którą tutaj przejechaliśmy.
Most jest mocno zasłonięty przez drzewa, więc kiedy jechaliśmy w stronę klasztoru, to nie zwróciliśmy na niego uwagi. Bardziej rzuciła nam się w oczy spora ilość samochodów zaparkowanych w miejscu, w którym teraz samotnie stoi nasze autko.

wiola2012 napisał(a):

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):Widoki, które mamy okazję oglądać są rewelacyjne i w pełni rekompensują trudy schodzenia.

Co tam trud schodzenia, jak będzie jeszcze podchodzenia..

Dokładnie
Ale też bym zeszła i weszła, żebym tylko tam była

Ja też, dla takiego miejsca warto się trochę pomęczyć

dangol napisał(a):

wiola2012 napisał(a):

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):Widoki, które mamy okazję oglądać są rewelacyjne i w pełni rekompensują trudy schodzenia.

Co tam trud schodzenia, jak będzie jeszcze podchodzenia..

Dokładnie
Ale też bym zeszła i weszła, żebym tylko tam była

Ja też, dla takiego miejsca warto się trochę pomęczyć

Warto, warto.
Ale jeśli ktoś ma obiekcje, czy da radę te schody pokonać, to istnieje inna możliwość dotarcia na plażę Preveli.
Ja o tej drodze wcześniej nie wiedziałam. Zresztą nawet teraz, gdy już wiem, że taka droga istnieje, to w internecie na jej temat znalazłam tylko jedną krótką wzmiankę.
O tej drodze dowiedziałam się z tej tablicy informacyjnej, stojącej przy drodze kilkanaście metrów przed kamiennym mostem.


Strzałka z oznaczeniem "3 km" wskazuje drogę, która prowadzi do parkingu, z którego schodzi się na plażę Preveli schodami po zachodniej stronie plaży.
Natomiast strzałka z oznaczeniem "5,5 km" kieruje na drogę alternatywną. Jadąc tędy kilka godzin wcześniej widzieliśmy te tablice, ale wtedy przyszło mi do głowy, że ta droga 5,5 km to pieszy szlak. Dopiero teraz, stojąc przed tym znakiem, miałam więcej czasu na zastanowienie się nad tą opcją. A ponadto widząc kilka samochodów, które tamtędy pojechały, doszłam do wniosku, że może można tą inną drogą dojechać samochodem na plażę Preveli.
No i okazało się, że faktycznie tak jest.
Aby skorzystać z tej drogi należy przejechać obok kamiennego mostu na drugą stronę rzeki i następnie pojechać do plaży Drimiskiano Amoudi, która sąsiaduje od wschodu z plażą Preveli.


Tam należy zostawić samochód na parkingu i przejść pieszo do plaży Preveli wzdłuż brzegu morza mniej więcej 500-metrową ścieżką, która w większości jest płaska.


Dotarcie od strony wschodniej do plaży Preveli jest dużo łatwiejsze, niż pokonywanie schodów po zachodniej stronie. No ale nie ma wtedy możliwości podziwiania pięknych widoków z tych schodów i z punktu widokowego.
Tutaj można obejrzeć zdjęcia ukazujące tą ścieżkę.
Ponieważ my schody zachodnie już pokonaliśmy, to jeśli jeszcze kiedyś będę miała okazję być w okolicy plaży Preveli, to skorzystam z tej alternatywnej drogi.

Tam należy zostawić samochód na parkingu i przejść pieszo do plaży Preveli wzdłuż brzegu morza mniej więcej 500-metrową ścieżką, która w większości jest płaska.

To wg mnie bardzo cenna informacja. Część osób , przerażona koniecznością wchodzenia pod górę, mogłaby całkowicie z tej plaży zrezygnować .
Miałam ją zapisaną na liście, jednak z Chani wydawało mi się trochę daleko. O ile dobrze pamietam czytałam o niej w relacji Agi_stelli, ale tam też pokazane było to dłuższe zejście.

wiola2012 napisał(a):

Tam należy zostawić samochód na parkingu i przejść pieszo do plaży Preveli wzdłuż brzegu morza mniej więcej 500-metrową ścieżką, która w większości jest płaska.

To wg mnie bardzo cenna informacja. Część osób , przerażona koniecznością wchodzenia pod górę, mogłaby całkowicie z tej plaży zrezygnować .

Właśnie dlatego postanowiłam ją przekazać. Może ktoś z niej skorzysta.

wiola2012 napisał(a):Miałam ją zapisaną na liście, jednak z Chani wydawało mi się trochę daleko.

Kreta to największa grecka wyspa i dlatego, gdy się się ją zwiedzać, to trzeba tutaj pokonywać spore odległości.

wiola2012 napisał(a):O ile dobrze pamietam czytałam o niej w relacji Agi_stelli, ale tam też pokazane było to dłuższe zejście.

Ja też dowiedziałam się o tej plaży z relacji Agi_stelli. A ponieważ czułam po jej opisie niedosyt (bo w połowie drogi zrezygnowali z dalszego schodzenia), postawiłam sobie za punkt honoru dotarcie do niej.

Po obejrzeniu kamiennego mostu ze wszystkich stron wróciliśmy do samochodu pozostawionego na parkingu.
I już wsiadając do samochodu uwieczniłam jeszcze ten widok na trzy skały.


A podczas drogi powrotnej były takie cudne widoki, że zatrzymywaliśmy się, żeby je bez pośpiechu podziwiać.