Kreta na raty

Przy tej szarości za oknem, tutaj kipi kolorem

Pozdrawiam.

ASIULA HK napisał(a):Przy tej szarości za oknem, tutaj kipi kolorem

A ja uwielbiam kolorowe krajobrazy.

Pozdrawiam,
Wojtek

To ostatnie zdjęcie to na pewno z Krety?

tony montana napisał(a):To ostatnie zdjęcie to na pewno z Krety?

Nie wygląda tak okazale, jak ten minaret, ale - tak, taka również jest Kreta.
OK, skrobnę kilka zdań do ostatnich fotek.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

tony montana napisał(a):To ostatnie zdjęcie to na pewno z Krety?

Nie wygląda tak okazale, jak ten minaret, ale - tak, taka również jest Kreta.
OK, skrobnę kilka zdań do ostatnich fotek.

Pozdrawiam,
Wojtek

No ten, który pokazałeś z Cypru widziałem, widziałem

Skrobnij proszę, jestem ciekaw tych kwestii, które pokazałeś, bo jakoś tak..... Kreta akurat jest jedną z destynacji, którą mocno znów biorę pod uwagę na wakacje 2016

tony montana napisał(a):No ten, który pokazałeś z Cypru widziałem, widziałem

Niezła rakieta.

tony montana napisał(a):Skrobnij proszę, jestem ciekaw tych kwestii, które pokazałeś, bo jakoś tak..... Kreta akurat jest jedną z destynacji, którą mocno znów biorę pod uwagę na wakacje 2016

Wiele nie zostało do napisania - zaledwie parę zdań, by dzień zakończyć, może coś o meczecie - o forcie i noclegu Napoleona zdążyłem wspomnieć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Oto obiecany tekst:

Ierapetra - dziś niezbyt duże miasto - rozwijała się w niezmienionym miejscu, począwszy od okresu kultury minojskiej. Kilka stuleci przed naszą erą była największym miastem wschodniej Krety, stopniowo skłaniającym się ku zyskom z piractwa. Jego niezależność upadła dopiero w pierwszym wieku naszej ery, kiedy jako ostatnie wolne miasto na wyspie zostało podporządkowane Rzymowi. W IX stuleciu Ierapetrę - podobnie, jak większość Krety - splądrowali Arabowie i po tym dramatycznym zdarzeniu ponownie i na długo założona tu została baza dla piratów. Opanowali to zjawisko Wenecjanie, którzy weszli w posiadanie wyspy w XIII wieku, a stracili ją na rzecz Turcji 400 lat później. Z okresu panowania Imperium Osmańskiego pochodzi niewielki meczet z całkiem ładnym minaretem i to on stanowi ostatni punkt naszego spaceru po mieście.

Wracamy do naszego hotelu w Amoudarze, a że zapada wieczór, to znajdujemy sobie wystarczająco podłą knajpę w pobliżu, gdzie wsuwamy bardzo przyzwoity obiad. W pokoju zastajemy nowe łóżko, czego ja bym pewnie nie spostrzegł, ale Bea zauważa gałki, których w poprzednim nie było. Mając nadzieję, że nowe legowisko wytrzyma nasz ciężar i nie będzie się załamywać, spędzamy wieczór przy kreteńskim winie nad mapą i przewodnikami, ustalając plany na dzień następny.

Mapka przejazdów:



A - hotel
B - Agios Nikolaos
C - Spinalonga
D - Kritsa, Lato, wąwóz Kritsa
E - Ierapetra

Dzień trzeci

Przy śniadaniu odczuwamy przenikliwy chłód. Najwyraźniej źle usiedliśmy, chroniąc się przed słońcem, jutro nie będziemy szukać cienia, ale dziś już miejsca zmieniać nie będziemy. Śniadanie smaczne, Bea zapamięta jajka na twardo, od razu podane w szarych jajarskich kieliszkach - być może dlatego, ze codziennie będą serwowane.
Jako, że niebo jest bezchmurne, przystępujemy po posiłku do realizacji wczorajszych ustaleń - wsiadamy do samochodu i ruszamy w drogę. Trochę się nam droga zanadto kręci i w efekcie chwilami nie wiemy, gdzie jesteśmy, w końcu jednak udaje się zobaczyć nasz cel.

Dokąd jedziemy?
Nie poznaję drogi

tony montana napisał(a):Dokąd jedziemy?
Nie poznaję drogi

"chwilami nie wiemy, gdzie jesteśmy"
Ale może jakoś się odnajdziemy...

Pozdrawiam,
Wojtek

Pośród głównie trawiastych, a tylko częściowo skalistych wzgórz o obłych przeważnie kształtach, sterczy dumnie w górę cycek Kofinasa.

To tego Kofinasa to se odnajdę

tony montana napisał(a):To tego Kofinasa to se odnajdę

Łatwo znaleźć - dumnie sterczy.

Pozdrawiam,
Wojtek