Cześć
Od razu do rzeczy - obiecany kolejny dzień podróży.
CZĘŚĆ SZÓSTA - WYJEŻDŻAMY Z WIEDNIA NA POŁUDNIE
Z samego centrum Wiednia nie miało sensu szukanie stopa, więc musieliśmy się dostać na jakąś wylotówkę lub wjazd autostradowy. Z pomocą przyszły moje wydrukowane notatki - trzeba było się tramwajem udać do stacji Maria Enzersdorf - tuż przed wyjazdem pokazałem to naszemu gospodarzowi i znaleźliśmy na internecie że do stacji Brunn-Maria Enzersdorf dojeżdża się wspomnianym wcześniej Schnelbahnem.
7 rano wychodzimy, wskakujemy w metro, w dużym węźle przesiadkowym pytam w informacji gdzie ten Schnellban, okazuje się że to taki bardziej pociąg podmiejski niż tramwaj - znaleźliśmy, dojechaliśmy. Patrzę w notatki - "zawróć, przejdź 100 metrów, skręć w prawo i tam jest super miejscówka do łapania". Zawracam, przechodzę, skręcam - i stwierdzam że mamy chyba z osobą która to pisała różne definicje super miejscówki. Przede mną jakieś osiedle domków. No gdzie do cholery ta autostrada
?
Była 10 rano a tu już lampa na niebie - nie uśmiechało nam się błądzić z plecakami i szukać wyjścia z tego osiedla. Zostawiłem dziewczynę z plecakami w cieniu i udałem się w kierunku gdzie wydawało mi się powinna być autostrada. Przeszedłem kilometr i nic. Same domki. W ogóle ani żywej duszy - jeśli nie liczyć robotników pracujących w jakiejś dziurze w jezdni. Ale zobaczyłem że jest z nimi jakiś kierownik (bo w koszuli
) więc pomyślałem są większe szanse że się z nim dogadam po angielsku.
Marzenie ściętej głowy. Nur Deutsch. No dobra. Układam te zdania. Mówię że miała być Autobahn a nie ma i warum? No to facet że sorry ale zwei kilometer trzeba iśc. A ja mówię że hundred meter miało być więc jak to. No ale powiedział że nur tam potem links potem rechts i autobahn. No to wracam po dziewczynę. Bierzemy plecaki, przedrałowaliśmy 2 kilometry no i rzeczywiście - wjazd na autostradę.
Dwa słowa wyjaśnienia - jak się okazało (ale to odkryłem dopiero w drodze powrotnej) Brunn-Maria Enzersdorf to PRAWIE to samo co Maria Enzersdorf. A "prawie" ... wiadomo. Są to 2 różne stacje na które dojeżdża się rożnymi środkami lokomocji, oddalone od siebie pewnie o parę kilometrów. No ale grunt że trafiliśmy na jakiś zjazd.
Wymalowaliśmy GRAZ na tabliczce i zaczęliśmy łapanie - wcześniej mieliśmy dość duże obawy jak to będzie w tym kraju, bo w Polsce szło średnio-w miarę, w Czechach dużo lepiej ale to w końcu oba kraje słowiańskie, więc mentalność zabierania obcych ludzi do samochodu w Austrii może być zupełnie inna. Nasze obawy na szczęście były bezpodstawne, już po minucie widzieliśmy że nie jest źle - wprawdzie nikt nie stawał, ale nie było takiego braku reakcji na naszą dwójkę jak w Krakowie; pojawiały się jakieś uśmiechy, gesty, że jadą tylko kawałek itp.
Nie minęło 20 minut, zatrzymała się przy nas biała Alfa Romeo. Kierowca wprawdzie nie jechał na Graz tylko do Wiener-Neustadt, ale to zawsze jakieś
kilkadziesiąt kilometrów. Siadam koło niego i mówię z góry sorry za mój niemiecki. Na szczęście ów pan mówił bardzo dobrym angielskim - sama przyjemność! Pogadaliśmy o mistrzostwach, drogach w Polsce i Austrii
Ledwo ruszyliśmy a jemu coś pika na desce - mówi: bagażnik niby niedomknięty, a wiem że zamykałem. Pytam czy to nasze plecaki przeszkadzają. On tylko westchnął pokręcił głową i mówi: "Alfa...". Ja na to "But it's beautiful". On: "Beutiful... and that's it"
Dawniej zawsze chciałem mieć Alfę. Muszę to zweryfikować.
Wysiedliśmy na zjeździe, przeszliśmy na wjazd i łapanie od nowa - tu trochę dłużej, ale zatrzymał się starszy Pan - z nim rozmowa była na wpół po niemiecku na wpół po angielsku, ale generalnie stwierdzam że wszyscy Austriacy, z którymi jeździliśmy w obie strony, radzą sobie z angielskim dobrze albo wręcz bardzo dobrze. Pan nas wysadził na "Raststation" kilkadziesiąt km dalej.
No i wtedy doceniliśmy jazdę autostradami - wcześniej wydawało mi się to jakieś nienaturalne do stopowania i bardziej układałem trasę pod kątem jak
najmniejszej odległości - stąd m.in. nasza przeprawa przez Czechy gdzie stopów łapaliśmy dużo, ale krótkich. Natężenie szpilek w Czechach i w Austrii chyba mówi samo za siebie jak się tam jeździło. Dlatego też nasza droga powrotna różniła się dość znacznie od drogi w tamtą stronę. Podstawowa zasada - nie wolno łapać NA autostradzie, więc trzeba się zawsze ustawić gdzieś przed znakiem początku autostrady. Czasem jest ciężko o dobre miejsce, bo wjazdy są ciasne, nieraz szybkie, ale jakoś zawsze coś znaleźliśmy.
Na stacji spotkaliśmy dwóch tirowców z Polski, niestety jeden kładł się spać a drugi już miał komplet. No to trzeba było zrobić sobie przerwę na piwo (to żółte, a jak
).
[odpoczynek na Raststation]
Potem próbowaliśmy znowu zagadywać jakichś kierowców na parkingu ale bez większego rezultatu. Więc ustawiliśmy się przy wyjeździe i łapanie od nowa. W którymś momencie przejeżdża koło nas takim małym audi młoda kobieta - rzut oka na tylne siedzenie - dziecko w foteliku. No to wiadomo że się nie zatrzyma.
Ale chyba się tak szczerze do niej uśmiechaliśmy (bo widać było po jej twarzy że podjęła szybką decyzję) i zatrzymała się. Auto 3 drzwiowe, my z ogromnymi plecakami no i dzieciak z tyłu ale pomieściliśmy się - ja rozmawiałem z mamą z przodu a dziewczyna z synkiem z tyłu po niemiecku - pokazywał jej jakąś grę i tłumaczył ile kulek wrzucił do jakiegoś tam wiadra
Bardzo fajny stop.
Z jednym wyjątkiem - jak się rzuciliśmy do pakowania do tego autka niestety zostawiłem swoje okulary słoneczne na tej stacji - musiały jakoś wypaść. A były całkiem przyzwoite więc ze 2 dni ich jeszcze nie mogłem odżałować. Potem chodziliśmy w lustrzankach od dziewczyny na przemian. No ale podróż wymaga poświęceń
Tym bardziej że kolejny kierowca zatrzymał się chyba po 2 minutach więc humor był niezły. Zabrał nas jedyny Austriak który mówił wyłącznie po niemiecku i z rysów twarzy obstawiałbym tureckie pochodzenie. Bardzo sympatyczny, zabrał nas prawie pod sam Graz, niestety wysadził w nienajlepszym miejscu bo nie na zjeździe tylko w takiej małej zatoczce-parkingu jakie są przy autostradach. Stało tam kilka aut a ich przepustowość przez to miejsce była znikoma. A na autostradę wyjść nie mogliśmy.
Ale jak tylko wysiedliśmy z auta dostrzegamy samochód na polskich blachach - i to nie zapakowany z rodziną na wakację tylko jakiś pan koło 30tki stał przed nim i rozmawiał przez komórkę - przedstawiciel handlowy. To spotkanie niestety wpisało się w stereotyp o którym wspominał
weldon na pierwszej stronie tego wątku. Rozmowa była mniej więcej taka:
- o dzień dobry może by nas pan mógł podrzucić dosłownie do pierwszego zjazdu bo tu nas w takim miejscu facet zostawił
- a gdzie jedziecie?
- do Chorwacji, stopem.
- stopem? to już nie da się jakoś inaczej (czasem człowiek nie wie co takiemu odpowiedzieć
)
- to dałoby się zabrać kawałek ?
- hmm bo ja wiem, no nie wiem... to tu łapcie.
- ale tu nikt nie jeździ
- to wyjdździe na autostradę
- ale tam nie możemy
- no w sumie to nie wiem czy wam to coś pomoże ...
Widzę że facet mocno niechętny żeby nas podrzucić kawałek no to mówię:
- trudno, jak pan nie ma czasu za bardzo to nie będziemy głowy zawracać
No to on że rzeczywiście nie ma czasu i znowu, że i tak nam to pewnie nic nie pomoże. Ale chyba się w końcu do niego dziewczyna ładnie uśmiechnęła bo zgodził się ten kawałek nas wziąć. Wysadził nas na najbliższej raststation parę kilometrów dalej, więc już w lepszym miejscu niż byliśmy. Podczas jazdy:
- a pan był w Chorwacji kiedyś?
- tak, w Zagrzebiu kilka razy służbowo. Na wakacje nie ma czasu. Trzeba pracować.
Wysiadając dziękujemy i mu mówie na dowidzenia żeby jednak wziął urlop i sobie wypoczął trochę (kulturalnie), ale on nie zmienił zdania "nie ma czasu. Czasy studenckie już się skończyły".
Pozdrawiamy serdecznie tego pana i dziękujemy za podwózkę, ale jeśli dotrze kiedykolwiek na to forum to chyba zobaczy że na wczasy warto jednak jechać
Wylądowaliśmy na tej stacji (bardzo duża, masa tirów na parkingu), z dobrymi humorami, bo przemieszczanie jak na razie szło nieźle tego dnia. Trzeba było podjąć decyzję - jedziemy teraz na południe: Maribor, Zagrzeb i potem na wybrzeże, czy jeszcze na zachód i potem na południe Ljubljana, Rijeka i już właściwie woda. Była jeszcze trzecia opcja - południe na Maribor i skok na zachód zrobić przez Słowenię.
O ile (z tego co widzę) trasa Maribor - Zagrzeb jest wybierana przez wielu kierowców do dla nas to nie była taka dobra opcja. Nie wiedziałem jak się łapie w Chorwacji - spotkałem się z kilkoma sprzecznymi opiniami, więc wolałem wjeżdżając do Chorwacji być juz na wybrzeżu - ominięcie tej trasy to też większy komfort psychiczny - nie byłoby sytuacji "wreszcie jesteśmy w Chorwacji ale jeszcze dzień podróży przed nami". Początkowo byłem za opcją numer trzy czyli jak najwięcej drogi pokonać przez Słowenię, raz że byłem tam rok temu i bardzo mi się podobało, dwa że Słoweńcy mieli być podobno świetni jeśli chodzi o zabieranie. Ale stwierdziliśmy że z Austriakami nam się dobrze tego dnia jeździło (i daleko) więc decyzja: uderzamy dalej na Klagenfurt.
[tworzenie "Klagenfurtu"]
[I kolorowanie - no i nasz wcześniejszy Graz. i to jest uśmiech a nie ryj od świni - jak powiedziała moja koleżanka !
]
No i niestety nie było tak różowo w łapaniu - zeszła nam z godzina albo i więcej, słońce znowu nas zaatakowało. Staliśmy na rozjeździe Słowenia/Klagenfurt więc po pewnej chwili domalowaliśmy tabliczkę SLOVENIA i próbowaliśmy już łapać cokolwiek. W pewnym momencie podjechało auto z trójką młodych Francuzów - pytam się po angielsku, niemiecku czy jadą na Klagenfurt, widać było że mnie nie rozumieli i miny mieli takie, jakby nie mogli pojąć co robi człowiek na rozjeździe z tabliczką KLAGENFURT i z plecakiem obok. Kiedy kierowca wreszcie zajarzył zrobił tylko jeden gest "za kasę". Podziękowałem. Jedyny taki przypadek w całej trasie.
No i w końcu! znowu entuzjazm, zatrzymuje się kierowca jakimś podstarzałym kombi (czy musżę o tym wspominać
?), i jedzie aż do Villach! Widać po mapce jaki kawał z nim zrobiliśmy. Dodatkowo chłopak mówił świetnie po angielsku więc przegadaliśmy całą drogę. Zachęcałem go do wizyty w Krakowie, obiecał się wybrać.
[Po drodze na jednej stacji benzynowej widzieliśmy taką twierdzę na szczycie. Może ktoś byłby w stanie ustalić co to jest, bezpośrednio przy autostradzie (minimalnie na północ), gdzieś chyba w 1/3 drogi od Graz do Klagenfurtu]
Wysiedliśmy za skrzyżowaniem autostrad nieco na północ, nasz kierowca wysadził nas pod wiaduktem. Postanowiłem się rozejrzeć gdzie jest dobra miejscówka, spaceruję w kierunku zjazdu, wychodzę za róg, a tam ....
... 4 grupki autostopowiczów ze znakami
no to super, myślę, jesteśmy na piątym miejscu w kolejce.
... i na razie przerywam, bo trochę relacji z tego dnia juz powstało, więc ten fragment dla niecierpliwych wrzucam, ale teraz niestety nie mam czasu na dokończenie. Ale będzie wieczorem! Bo tamtego dnia jeszcze się działo. Do zobaczenia
.png "Globtroter")
.png "Weteran")
.png "Plażowicz")
.png "Koneser")
.png "Cromaniak")
.png "Croentuzjasta")
.png "Legenda")
