moje przemyślenia w formie word
a tu wersja bez grafik i zdjęć
Tłum biegnie w stronę ambasady krzycząc ";Velika Srbija"; oraz ";Kosovo je sprsko";. Vojislav Koštunica stoi na ulicy trzymaną ikoną w ręku błogosławi rozwścieczonych demonstrantów. Tak wyglądały wydarzenia z 22 lutego, kiedy w Belgradzie tłum Serbów podpalił ambasadę Stanów Zjednoczonych oraz Chorwacji (Chorwacja nie uznała niepodległości Kosowa!).
Kiedy 17 lutego parlament Kosowa stosunkiem głosów 109-0 przegłosował rezolucję ws. niepodległości byłej prowincji serbskiej, stało się jasne że ";kocioł bałkański"; na nowo zacznie wrzeć. Aby lepiej zrozumieć ";kwestię"; Kosowa przyjrzyjmy się kilkoma wydarzeniom z historii półwyspu bałkańskiego.
19 grudnia 1991 po opanowaniu blisko 30% terytorium Chorwacji , wymordowaniu i wypędzeniu dziesiątek tysięcy ludności chorwackiej (zob. Vukovar) Serbowie proklamowali Serbką Republikę Krajiny (mapa nr 1, kolor czerwony to teren SRK). Była to reakcja Serbii na proklamowanie przez Słowenie i Chorwację niepodległości. Jedną z ulubionych przyśpiewek żołnierzy serbskich było m.in. "; Krajišnici, gdje ćemo klanje, na Hrvate il na Muslimane... bit će klanje, bit će silovanje"; (Krajanie [Serbowie z Krajiny] gdzie pójdziemy na rzeź, na Chorwatów czy na Muzułmanów… będzie rzeź, będzie gwałt).
Przytoczenie przez mnie tych wydarzeń nie miało większego sensu bez ukazania przyczyny agresji Serbów na Chorwację.
";Velika Srbija"; ; Wielka Serbia czasem dodaje się ";prawosławna"; to etnofundamentalistyczny konglomerat serbskiego nacjonalizmu oraz religii prawosławnej. Jak pisze Bassam Tibi to idea ";czystej etnicznie Serbii"; ; Serbii dla Serbów!
Idea Wielkiej Serbii (mapa nr 2, plan W.S z lat 80 XX wieku w skład W.S wchodzi 1/3 terytorium Chorwacji i cała Macedonia oraz Bośnia i Herzegovina)jednakże nie jest wymysłem post-titowskiej Jugosławii lat 80’ i komunistycznego (nacjonalisty) kacyka Slobodana Miloševića. Idea ta swymi korzeniami sięga XIX wieku, do Serbii od ";morza do morza"; (Adriatyk ; morze Czarne patrz. Mapa nr 3). W czasie II Wojny Światowej zbrodnicze oddziały czetników w celu realizacji idei Wielkiej Serbii nie wahali się współpracować z hitlerowcami jak i włoskimi faszystami. Kiedy w 1989 Slobodan Milošević zniósł autonomie Kosowa, stało się jasne, że jest to pierwszy krok do stworzenia ";Wielkiej Serbii Prawosławnej";. Dalsze wydarzenie są już doskonale znane. Serbskie ";ikony"; nacjonalizmu jak Radovan Karadżić, czy Ratko Mladić, Milan Martić są odpowiedzialni za zbrodnie ludobójstwa na Bośniakach (zob. Srebrenica) jak i Chorwatach (atak rakietowy na Zagrzeb). Rok 1999 i decyzja Slobodana Miloševića o wkroczeniu wojsk serbskich do Kosowa to jedynie efekt ";wielkoserbskiej"; polityki początku lat 90’ (zob. Jednostka Skorpion i Saša Cvijetan).
Podczas dyskusji o problemie Kosowa padają argumenty o historycznych więzach Kosowa z Serbią. Nie da się zaprzeczyć, że Kosowo jest ważną częścią serbskiej historii (bitwa pod Kosowym Polu, kompleks monasterów). Mimo to trzeba pamiętać, że samo Kosowo w granicach Serbii znajdowało się między XIII, a połową XV wieku. Mówiąc o Serbach na tych ziemiach zapomina się o ludności nie-słowiańskiej jaka je zamieszkiwała. Albańczycy aż do XVI wieku pozostawali w ogromnej części (do czasów najazdu Turków w 100%) chrześcijanami (katolikami bądź prawosławnymi). Tereny Kosowa były zamieszkiwane przez katolickich Albańczyków, którzy swoje pochodzenie wywodzą od antycznych Ilirów i Traków. Katolicy albańscy za swojego rodaka uznają żyjącego z II wieku papieża Eleuteriusza, który pochodził z Epiru. W jednym ze swych listów wielki bohater Albanii, katolicki obrońca Bałkan Gjergj Kastrioti - Skënderbeu, (pol. Jerzy Kastriota - Skanderberg) pisze tak: ";My Albańczycy jesteśmy zwani Epirczykami";. Tragedią Albańczyków było panowanie Osmanów, naród Szciperów zawsze uważał Turków za najeźdźców, warto nadmienić, że symbol narodowy Albańczyków ; czarny dwugłowy orzeł na czerwonym tle nawiązuje do okresu Imperium Romanów, a liczba piór orła ; 25 to liczba bitew jakie stoczył w obronie Bałkan Skënderbeu z Turkami.
Niewiele osób wie, że do dziś w południowej Italii i Sycylii żyją tak zwani Arbëresh (Arbeszami), są to niemal w 100% katolicy (głównie grekokatolicy). Arbeszowie wyemigrowali do Italii po śmierci Skanderberga. Z albańskich Arbereszów wywodził się papież Klemens XI (Gjon Françesk Albani ; patrz. zdjęcie powyżej), za jego rządów między innymi powstało słynne ";Illyricum Sacrum"; które po dziś dzień jest polem do badania historii i tożsamości Albanii.
Kosowo do Serbii zostało włączone po okresie okupacji osmańskiej dopiero w 1913 roku, kiedy to na mocy porozumienia londyńskiego Albania straciła Kosowo a Bułgaria Macedonię. Konstytucja Socjalistycznej Republiki Jugosławii z 1974 mimo że nie nadawała Kosowu rangę republiki związkowej to mimo to uznawała Kosowo za część Jugosławii a nie Serbii. W Radzie federacji Jugosławii wszystkie republiki miały po jednym przedstawicielu, co ważne Kosowo także! Kosowo posiadało wszystkie przymioty republiki bez jednego jedynie prawa, takowym przysługującego, to znaczy prawa do secesji. Jak pokazała historia prawo takowe przewidziane przez konstytucję było fikcją a więc można powiedzieć, że Kosowo prócz nazwy było republikę a nie autonomiczną częścią Serbii.
Dziś Kosowianie to 90% Albańczyków, około 6% Serbów. Co ciekawe 5% Albańczyków w Kosowie to katolicy, którzy stanowią elitą tego narodu. To właśnie w kosowskim Prizren powstała w 1878 ";Liga Prizreńska";, która można by porównać do ";Ligi narodowej"; w Polsce z Romanem Dmowskim na czele. Była to organizacja walcząca o niepodległość Albanii. Na czele ";ligi"; stali wybitni przedstawiciele kościoła katolickiego.
Kończąc, chciałbym zaznaczyć że mimo faktu iż ogromna większość kosowskich Albańczyków to muzułmanie, sami Albańczycy cytując poetę Pashe Vasa Shkodrani’ego mówią że ich ";religią jest albańskość";. Obecnie w stolicy Prisztinie budowana jest piękna katolicka katedra Matki Teresy z Kalkuty, błogosławionej która sama była Albanką i jest dumą wszystkich także muzułmańskich Albańczyków.