Korsyka: góry, wąwozy, klify, megality

nomad napisał(a):La Revelatta? dla mnie La Rewelacja -takie widoki , a zatoczka Calvi-bajeczna.

Fakt, że Korsyka - to prawdziwy worek obfitości, jeśli chodzi o krajobrazy.

nomad napisał(a):Ciekawe historyczne wydarzenia (zawsze o to dbasz w swoich relacjach, nie tylko tutaj), czasem z małych miejscowości i małych ludzi rodzą się wielkie wydarzenia nadające bieg historii.

Może nie zawsze i nie wszędzie, ale czasem - jak mi się coś przypomni - to nie omieszkam zamieścić takich ciekawostek.

nomad napisał(a):Nie byłbym sobą, aby nie spytać (o nie pytane), to jest kolejna wielokilometrowa podróż autem, że Ty Wojtek wytrzymasz wszystkie trudy podróży, w to nie wątpię.

Jak znosi to twoje autko? coś przeczuwam, że będzie rekordzistą przebiegu i kto wie czy nie ukrytą reklamą dla firmy (z dumą o niezawodności i trwałości).

Zgodnie z Twoimi przypuszczeniami - potrafię długo wysiedzieć za kierownicą. Czasem tylko, jak wyjdę z auta, to jeszcze kątem oka widzę, jak mi ziemia spod stóp ucieka.

Samochód się dobrze sprawuje i jestem mu za to wdzięczny.
Czasami sobie myślę, że mógłbym mu zrobić fotki w takich miejscach, które faktycznie mogłyby reklamować jego możliwości.
Ale na mnie i tak największe wrażenie zrobiło, jak jeszcze w poprzednim życiu zajechałem (wtedy to był Polonez) na camping nad Atlantykiem, na południu Bretanii i wkrótce na miejsce obok nas dojechał... Maluszek. To było coś!

Pozdrawiam,
Wojtek

Za kolejnym wirażem mamy już przedsmak jednej z większych atrakcji Korsyki.
Morze znajduje tuż u naszych stóp, tyle że prawie 300m niżej.



Szosa jest na tyle wąska, że samochody mijają się ostrożnie. Dla pieszych zostaje tylko bezpieczny murek.





Za nami kolejne ostrogi, wcinające się w morze.



A przed nami i pod nami chaos porfirowych skał, ginących niżej w morskiej toni.





Jeszcze ostatni rzut oka za siebie i podjeżdżamy kawałek dalej. Pod nami Porto (Portu).

Jeszcze 60 lat temu stała tu tylko szesnastowieczna strażnica genueńska. Wszystkie pozostałe budynki, to efekt rozwoju turystyki.



Droga, wijąc się zboczami, obniża się do poziomu morza. W oczach rośnie Capu d'Orto e Tre Signore - kilkuwierzchołkowy masyw wyrastający bezpośrednio nad Porto.





Parkujemy w mieścinie i wychodzimy na króciutki spacer nad samo morze. Nie interesuje nas piaszczysta plaża na południe od cypla ze strażnicą. Znacznie bardziej ciągną nas czerwonawe skały, oblewane przez fale w północnej części.







Żegnamy Porto. Droga wspina się na południowe ograniczenie Golfe de Porto, które tworzy grań wysyłana na zachód przez Capu d'Orto.
Uważnie wypatrujemy miejsca, gdzie zaczynają się szlaki, prowadzące przez Kalanki...



Mapka przejazdu:



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Zupełnie nie wiem jak to się stało , że przegapiłem jeden odcinek

Franz napisał(a):Paglia Orba i Monte Tafunato. Nieco później zawrzemy z nimi bliższą znajomość.

Wiedziałem, ze te zatoczki, widoczki, domki, zwierzątka...... to tylko taka "gra wstępna" z piękną Korsyką a prawdziwe zdobywanie rozpocznie się później

Franz napisał(a):Myślę, że my podróżujemy trochę tak, jak Kulki.

Gdy nie mamy założonej bazy na jakiejś kwaterze, faktycznie przemieszczanie się z odcinka A do B wygląda w naszym przypadku dość podobnie. Wtedy, wstając wcześnie rano i podróżujac prawie do zmierzchu w ciągu dnia można bardzo dużo zobaczyć a i przejechać sporą odległość. Jest tylko jedna diametralna różnica.......

Franz napisał(a):rytualna wręcz pora kawy.

.....nie pijemy kawy

Podobnie jak nomad zastanawiałem się nad przebiegiem Twojego autka, ciekawi mnie ile tys km przejeżdżasz rocznie? Bo paradoksalnie, wcale nie musi on (ten przebieg) być jakieś ogromny.... Ja, co prawda nie wyjeżdżam tyle razy w ciągu roku, ale średnio wychodzi mi 12 tys. km/rok

Witaj Wojtek

Od początku relacji bombardujesz pięknymi krajobrazami, spodziewam się kolejnych nalotów dywanowych, kryjących całą wyspę (a na to się zanosi).
Zróżnicowanie wybrzeża ogromne, zatoki, plaże, skały rzeźbione wodą (te ostatnie zdjęcia ).
Dech zapiera, najwyraźniej tylko mi udało się przemówić bez szklanki wody, z wrażenia można zaniemówić (lepiej teraz coś powiedzieć).

Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):Zupełnie nie wiem jak to się stało , że przegapiłem jeden odcinek

To miałeś teraz za karę dwa w jednym.

kulka53 napisał(a):Wiedziałem, ze te zatoczki, widoczki, domki, zwierzątka...... to tylko taka "gra wstępna" z piękną Korsyką a prawdziwe zdobywanie rozpocznie się później

A co wymieniłem jako pierwsze w podtytule?.. Aha!

kulka53 napisał(a):.....nie pijemy kawy

Bea tylko czasem towarzyszy mi wtedy kawą. Częsciej delektuje się herbatką. No cóż, to ja jestem ten zagorzały kawaler, kawalarz, czy jak tego kawafana nazwać.

kulka53 napisał(a):Podobnie jak nomad zastanawiałem się nad przebiegiem Twojego autka, ciekawi mnie ile tys km przejeżdżasz rocznie? Bo paradoksalnie, wcale nie musi on (ten przebieg) być jakieś ogromny.... Ja, co prawda nie wyjeżdżam tyle razy w ciągu roku, ale średnio wychodzi mi 12 tys. km/rok

Policzyłem. Wyszło mi 28tys.km/rok. Też nie tak znowu wiele. W końcu - osobiście - wolę piesze włóczęgi, niż siedzenie za kółkiem.
Poza tym, w wielu miejscach licznik stuka w wynajętym wozie, jak w przypadku Kanarków, Kretów czy Cyprysów, że już nie wspomnę o transoceanicznych wyprawach.
A w takiej Patagonii... ani kilometra nie przejechałem za kierownicą.

nomad napisał(a):Od początku relacji bombardujesz pięknymi krajobrazami, spodziewam się kolejnych nalotów dywanowych, kryjących całą wyspę (a na to się zanosi).

A lubisz góry? Bo wiesz - nie będę się trzymał linii brzegowej przez cały czas.

nomad napisał(a):bez szklanki wody, z wrażenia można zaniemówić

Wody?.. Hmm... ja akurat przy czerwonym winie.

Pozdrawiam,
Wojtek

nomad napisał(a):Od początku relacji bombardujesz pięknymi krajobrazami, spodziewam się kolejnych nalotów dywanowych, kryjących całą wyspę (a na to się zanosi).

Franz napisał(a):
A lubisz góry? Bo wiesz - nie będę się trzymał linii brzegowej przez cały czas.

Jak przystało na prawdziwego podróżniczego stratega, odwrót w góry . Jak inni, przyjmuję to z pokorą .

nomad napisał(a):bez szklanki wody, z wrażenia można zaniemówić

Franz napisał(a):
Wody?.. Hmm... ja akurat przy czerwonym winie.

...czyli pragmatyk, a ja czekający na cud (niepoprawny marzyciel):wink:.

Trzymaj się.

nomad napisał(a):Jak przystało na prawdziwego podróżniczego stratega, odwrót w góry . Jak inni, przyjmuję to z pokorą .

Najpierw będzie kilka krótkich spacerów przybrzeżnych.

nomad napisał(a):...czyli pragmatyk, a ja czekający na cud (niepoprawny marzyciel):wink:.

I co - masz już wino? Wiesz - czas cudów nadszedł.

Pozdrawiam świątecznie,
Wojtek

Franz napisał(a):I co - masz już wino? Wiesz - czas cudów nadszedł.

Pozdrawiam świątecznie,
Wojtek

Wojtek.
Dziękuję za świąteczne pozdrowienia .
I też życzę wszystkiego najlepszego.
Masz rację dzisiaj dzień cudów.
Pozostaję jednak przy wodzie (na podróż), w oczekiwaniu na dalszą, słoneczną część wyspy i cuda, kolejnej Twojej części wyprawy.

Pozdrawiam.

Znajdujemy miejsce do zaparkowania wozu i możemy udać się na pierwszy spacer. Na początek wybieramy najpopularniejszą trasę - od Psiej Głowy do Twierdzy.



Wiele skał ma tu nadane nazwy, wszystko zależy od wyobraźni i odpowiedniego kąta spojrzenia. Podchodzimy pod Orła, by zajrzeć w dół, w stronę morza.



Po drugiej stronie kryją się kolejne trasy po Kalankach.



Mijamy Pumę i przechodzimy pod jakimiś ostrymi dziobami





Tete de Chien (Psia Głowa) widziana lekko z ukosa. Całkiem z profilu wygląda jak przerośnięty buldog.





Kalanki czyli Les Calanques po francusku, Calanches po korsykańsku oznaczają właściwie fiordom podobne zatoczki, otoczone przez wysokie, skalne grzbiety.

Występują również na południu Francji, skąd zresztą oderwała się w trzeciorzędzie Korsyka. Samo słowo jest pochodzenia korsykańskiego.





Osiągamy skrajny punkt trasy. Przed nami oderwana skała Chateau Fort - Twierdza.





Zaglądam jeszcze w przeróżne szczeliny, po czym ruszamy w drogę powrotną.





Jeszcze wspinam się na wąską grań, walcząc przy tym z broniącymi ją gałęziami krzaków, by mieć lepszy punkt widokowy, po czym wracamy do samochodu.



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Podjeżdżamy dalej w górę, w kierunku Piany.



Szosa jest wąska i tylko na niektórych zakrętach są rozszerzenia, gdzie dałoby się minąć z autokarem. Na szczęście, akurat żadnego nie spotykamy.





Parkujemy wóz przy niewielkim placyku po lewej stronie drogi. Tu rozpoczyna się stroma ścieżka w górę.



Zaraz za skalną bramą czeka Cerber - należy się z nim przyjaźnie przywitać.



Teraz trasa przebiega już znacznie łagodniej.



Pary wyległy zażywać kąpieli słonecznej.



Kamienna ścieżka wznosi się równolegle do szosy, a na horyzoncie za nami Monte Senino, górujące nad zatoką Porto.

Teraz lekko opadającym trawersem na otwarte łąki.





Przy rozległym miejscu piknikowym osiągamy polną drogę, którą schodzimy na szosę.



Szosą wracamy do wozu i podjeżdżamy na wysoki grzbiet w okolicy miejscowości Piana.



Z Piany boczną drogą kierujemy się na zachód wzdłuż wysokiego brzegu Golfe de Porto.



Zbliża się wieczór. Szukamy noclegu w stronę Punta a i Tuselli. Drogi, którymi daje się jechać, kończą się jednak w krzakach, wracamy więc kawałek z powrotem.
W głąb lądu mamy bliski masyw Monte Ravu.



Znajdujemy spokojne miejsce na polnej drodze ponad niezbyt ruchliwą szosą.
W dole mała zatoczka - Cala di Palu.



Zachodzi słońce, gdy przyrządzamy sobie kolację.



Księżyc zastąpił słońce na niebie, zbliżając się w swojej wędrówce do Capu Rossu.
My podążymy tam dopiero rano.



Mapka przejazdu.



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Dziękuję bardzo za rozmowę o Korsyce. Przejechałem Korsyka 7 lat temu, i nie miałam aparatu cyfrowego. Dlatego jestem bardzo zadowolona z tych zdjęć. Mieliśmy trochę inną drogą, a nie poszedłam w góry wysokie. My rzeczywiście krążyłi wokół Korsyki - sea. Vnitrozemím wróciliśmy na prom do Bastii. Mieszkaliśmy w St Florent i Porto. Nigdy nie było powrotu do miejsc, ale Korsyke chcę zobaczyć jeszcze raz. Dziękuję bardzo. Renata
Ps.Google Translation

Rero napisał(a):Korsyke chcę zobaczyć jeszcze raz. Dziękuję bardzo. Renata

Ahoj Renato

Na pewno kiedyś zobaczysz Korsykę jeszcze raz. Warto - jest piękna.
Ja dużo tam chodziłem po górach. Korzystałem z przewodnika w języku czeskim: Korsika - Nejkrasnejsi turisticke trasy.

Pozdrawiam,
Wojtek