Korsyka: góry, wąwozy, klify, megality

Kurcze Franz skąd Ty to wszystko wiesz Właśnie mi otworzyłeś oczy, że Korsyka to mocno historyczną jest i to nie tylko ze względu na pewnego cesarza o niewielkim wzroście

jan_s1 napisał(a): Wystarczy wdać się w romans z siostrą Kaliguli. I broń Boże nie pomylić jej z córką pasterza.

to jest myśl ale trzeba pamiętać, żeby nie pomylić

pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):...to jak u nas ...często lipiec pogodowo ... taki "wakacyjny"

Akurat na pogodę na Korsyce i Sardynii uskarżać się nie mogłem. Mimo, iż nawet kilka kropel deszczu w czasie całego pobytu na nas spadło.

jan_s1 napisał(a):Wystarczy wdać się w romans z siostrą Kaliguli. I broń Boże nie pomylić jej z córką pasterza.

Ale pamiętaj, że ona teraz już dosyć leciwa będzie. Oops, przepraszam - bardzo dojrzała.
No i nie wiem, w których katakumbach jej szukać...

Tymona napisał(a):Kurcze Franz skąd Ty to wszystko wiesz

A nie wspominałem jeszcze, że jedną z moich pasji jest historia?
Właśnie odczuwam fizyczne niemal cierpienie, że nie potrafię nigdzie wywęszyć porządnej historii Cypru.

Pozdrawiam,
Wojtek

W połowie drogi między wybrzeżem a przełęczą osiągamy miejscowość Patrimonio - ważny ośrodek winiarstwa.



Na Korsyce wino wytwarzano już w starożytności, a pod panowaniem Genueńczyków rozciągający się na południe od Patrimonio region Nebbio zyskał zasłużoną sławę.
Później różnie z tym bywało - pod koniec XIXw. większość upraw wyniszczył szkodnik, a po II wojnie światowej miejscowi producenci nie byli w stanie podołać konkurencji. Nowy zastrzyk winiarstwu dały Czarne Stopy. Pieds-noirs - tak nazywano francuskich imigrantów z Algierii, których wielu się tu osiedliło po uzyskaniu przez nią niepodległości.
Patrimonio było jedną z tych miejscowości, które najłagodniej przechodziło kolejne kryzysy.





W centrum sennej dziś osady stoi potężny kościół parafialny.





Wjeżdżamy na Col de Teghime, ale nie przecinamy górskiego pasma w kierunku wschodniego wybrzeża, tylko zagłębiamy się na południe w mikroregion Nebbio.
Pierwszą większą miescowością jaką mijamy, jest Oletta, gdzie w kościele St-Andre znajduje się cudowny tryptyk, który przemówił kiedyś ludzkim głosem, ostrzegając pewną matkę, że jej dziecku grozi niebezpieczeństwo. Dzięki temu maleństwo zostało uratowane, zanim łóżeczko stanęło w płomieniach.



Nazwa "nebbio" - oznacza "mglisty" i odnosi się do częstych w tym rejonie mgieł i nisko zawieszonych chmur, które napływając od zatoki St-Florent, opierają się o łukowato wygięty masyw górski.





Kilka kilometrów za Olettą skręcamy na zachód i dojeżdżamy do Murato.
Stoi tu jedna z najpiękniejszych świątyń na Korsyce. XII-wieczny kościół San Michele de Murato - jedna z nielicznych pozostałości po Pizańczykach - zbudowano z wapienia o zabarwieniu żółtym i różowym oraz z zielono-niebieskawego serpentynu. Mimo, iż warstwy nie zachowują pełnej regularności, widać jednak doskonale wplywy architektury muzułmańskiej, z którą Pizańczycy mieli okazję zetknąć się podczas wypraw krzyżowych.

W dalszej drodze mijamy Rapale z ładnym górskim tłem.



Na krótki spacer zatrzymujemy się w kolejnej miejscowości - Pieve.





Domy postawiono z dostępnego w okolicy budulca, jakim jest kamień łupkowy. Niektóre próbowano tynkować. Na szczęście, większość jednak prezentuje swoją kamienną strukturę.
Przechodzimy główną ulicą, potem zagłębiamy się w kilka zaułków, wreszcie wracamy do wozu i jedziemy dalej.





Zatrzymujemy się w miejscu, gdzie z szosy dostrzegliśmy wodospad po lewej stronie.



Zaglądamy jeszcze pod most, przez który przebiega szosa i znajdujemy opodal malutki kanion.





Właśnie zaszło słońce - czas więc poszukać sobie miłego miejsca na nocleg.



Przejeżdżamy na północ i po dotarciu do skrzyżowania, obieramy kierunek zachodni. Zostawiamy za sobą Nebbio, by po kilku kilometrach znaleźć boczną dróżkę, która na pierwszej serpentynie tworzy spory plac, na tyle równy, że postanawiamy postawić na nim nasz hotel na kółkach.
Jesteśmy już na pustyni.

Mapka przejazdu:



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Fajny przewodnik po Korsyce się szykuje . Jeszcze tylko mapa w dłoń i można ruszać .

Te drogi z poprzedniego odcinka, śmiało poprowadzone po zboczach schodzących wprost do morza gór - rewelacyjne i zachęcające, miasteczka - malownicze, morze - cudnie wzburzone i o niezwykłym kolorze, puste plaże .......

Franz napisał(a):boczną dróżkę, która na pierwszej serpentynie tworzy spory plac, na tyle równy, że postanawiamy postawić na nim nasz hotel na kółkach.

Wyszukiwanie takich opisów to już chyba moje pewnego rodzaju "podróżnicze skrzywienie"

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Fajny przewodnik po Korsyce się szykuje . Jeszcze tylko mapa w dłoń i można ruszać .

Niestety, przewodnik - z uwagi na notoryczny brak czasu - mocno niekompletny. Ale mimo kilku wcześniejszych korsykańskich relacji, zamieszczonych na forum, przedstawię tutaj nie pokazywane jeszcze oblicza wyspy.

kulka53 napisał(a):Wyszukiwanie takich opisów to już chyba moje pewnego rodzaju "podróżnicze skrzywienie"

Niemniej, na dwa kempingi też się załapaliśmy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): Jeszcze tylko mapa w dłoń i można ruszać .
Niestety, przewodnik - z uwagi na notoryczny brak czasu - mocno niekompletny.
Pozdrawiam,
Wojtek

.. sądzę, że wszyscy śledzący Twoje relacje winni się "zrzucić" na coś takiego !

http://technowinki.onet.pl/wiadomosci/kieszonkowy-gps-dla-podroznikow,1,3190722,artykul.html

...tylko te 64 MB... to w Twojm przypadku może być mało!

mariusz-w napisał(a): sądzę, że wszyscy śledzący Twoje relacje winni się "zrzucić" na coś takiego !

Wiesz... mam gpsa i prawie w ogóle go nie używam.
Nie jestem na 100% pewien, ale chyba jeszcze nie opowiadałem na tym forum pewnej przygody. W każdym razie, sprawdziłem właśnie wątek turecki, gdzie z największym prawdopodobieństwem, mogłaby się ona znaleźć, ale nie widzę. To wspomnę teraz i tutaj.

Kupiłem go przed pierwszą wizytą w Turcji. Nie na jakieś tam zaawansowane działanie - ot, po prostu, by zapamiętać miejsce, w którym po powrocie mogę znaleźć swoje auto. Widziałem dwa zastosowania:
- w górach, po zatoczeniu większej pętli,
- w dużym mieście, w plątaninie podobnych do siebie uliczek.

Niezbyt często go używałem, ale pamiętam, że przydał mi się podczas wycieczki w Taurusie, w Aladaglar ([aladaalar] Kolorowe Góry). Chyba tydzień później byłem w Bursie. Wbiłem się w centrum i opuszczając auto, wstukałem nazwę miejsca do gpsa. Coś mi się zapytał. Nie chciało mi się szukać okularów, więc wystarczyło mi tylko że czeka na potwierdzenie. OK, skoro tym razem muszę mu potwierdzić, niech ma.

Ruszyłem na długi spacer po mieście. Gdy zaczęło się zmierzchać, syty wrażeń, uruchamiam go ponownie i proszę o pokazanie kierunku i odległości. Pookazał pięćset-ileś-tam metrów w przód. Trochę się zdziwiłem, zarówno takim mały dystansem, jak i kierunkiem. Ale - technika wie lepiej, poza tym, skoro to tak blisko, to fajnie.
Wyłączyłem i ruszyłem w tym kierunku. Przeszedłem pół kilometra i okolice mi jakoś nie są znajome. Cóż... muszę ponownie zapytać techniki o wskazówkę. Włączam gpsa, a on uparcie pokazuje ten sam kierunek i te same pięćset-ileś-tam metrów.

Wtedy zdecydowałem się wyciągnąć z plecaka okulary.
Wszystko się zgadzało, tyle że odległość nie była podana w metrach, a w... kilometrach. Ponad 500km na wschód z odchyleniem południowym, taki SEE. Zacząłem skalować mapę i szukać punktu, na który gps wskazywał. Znalazłem - to miejsce zostawienia auta w górach Aladag...

Okazało się, że przy wychodzeniu z wozu w Bursie, nacisnąłem coś nie tak jak trzeba i zamiast dodać nowy punkt, zmieniłem tylko nazwę poprzedniego. Pytał się czy na pewno, więc mu potwierdziłem. Cóż... gps jest jak komputer - nie robi tego co by się chciało, a tylko to co mu się każe.

Pozostał mi już wtedy tylko jeden problem do rozwiązania - znaleźć auto w kilkusettysięcznym mieście, zanim zupełnie się ściemni.


Pozdrawiam,
Wojtek

W toku (tłoku) pozaforumowych zdarzeń udało mi się wreszcie dogonić Twoją, następną relację.
Nie wiem, czy można przysiąść w czytelni, czy też trzeba będzie sprawnie poderwać d.... i śmigać dalej po wyspie
Jedno jest pewne Franz...żadnej Twojej relacji nie chciałbym przeoczyć
Serdeczny pozdrav.

Franz Twoja relacja to mistrzostwo świata. Zdjęcia, opis, wątki historyczne, no po prostu palce lizać.
Tak jak pozostali oczekuję na dlaszy ciąg

slapol napisał(a):Nie wiem, czy można przysiąść w czytelni, czy też trzeba będzie sprawnie poderwać d.... i śmigać dalej po wyspie

Siadaj i rozgość się - tłoku tu nie ma i dla każdego znajdzie się wygodne miejsce.

marcin10 napisał(a):Zdjęcia, opis, wątki historyczne, no po prostu palce lizać.

Zachowując własne, nie najlepsze zdanie na temat swoich opisów, wyrażam jednocześnie radość, że są tacy, którym potrafię sprawić nimi przyjemność.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Też tu siedzę, ale pytań (na razie nie mam żadnych).

A jednak jedno się znajdzie. Ile czasu Ci zajęło odszukanie auta. Mnie kiedyś znalezienie drogi z metra do hotelu w Moskwie zajęło to tylko 4 godziny. Tylko dlatego, że po wyjściu z metra w najbliższej okolicy były ze 4 pałace kultury. Orientacji w terenie nigdy nie miałam. Nawet we Wrocławiu jestem się w stanie zagubić.

Lidia K napisał(a):Ile czasu Ci zajęło odszukanie auta.

Nie pamiętam dokładnie, ale poniżej godziny.
Kiedyś miałem bardzo dobrą orientację w terenie. Mogłem kręcić wiele razy, a wciąż miałem zachowane poczucie kierunków. Niestety, teraz z każdym rokiem jest już gorzej.
Wprawdzie nadal podchodzę do tej kwestii dosyć beztrosko, ale to pewnie dlatego, że do tej pory nie odczułem jeszcze zbyt boleśnie skutków. Kwestia szczęścia.
I oby tak dalej...

Aaa... jedno sprostowanie. Bursa - to nie kilkaset tysięcy mieszkańców, ale półtora miliona. Przy czym, to już w tamtych okolicznościach nie stanowiło istotnej różnicy.

Pozdrawiam,
Wojtek

kulka53 napisał(a):Jeszcze tylko mapa w dłoń i można ruszać .

Aluzju paniał.

Zamieściłem mapki do każdego odcinka wspomnień.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pobudka!



(reszta trafi już na następną stronę.)