KORĆULA... nasze bajeczne wspomnienia

tak dawno mnie tu nie było ...
dziekuje za miłę słówka i tym którym ta relacja się podobała i mam nadzieje że co nieco przybliżyła wyspę wszystkim którzy jeszcze tam nie byli

Relacja wyśmienita;)
Bardzo przyjemnie się czyta Pozdrawiam;)

Na Korculi, byłem tylko .. w Korculi; a to trochę mało .
Wydaje się (powtarzam za znawcami tematu i rezydentami ), że prawdziwa Dalmacja ocalała jedynie na wyspach.
Tym milej było mi przeczytać Twoją napisaną z polotem i humorem relację .
Opisy spokojnego plażowania i byczenia się są świetne.
A Proizd jest cudowny. Hordy nagich zboczeńców - to dodatkowa atrakcja.

Pozdravki

Buber napisał(a):Na Korculi, byłem tylko .. w Korculi; a to trochę mało .

Mam to samo
Trzeba miec powody do powrotu

Pozdrawiam
Piotr

Bardzo proszę o ostatni dzień, opis powrotu, przygody w serwisie i podróży do kraju.

....lepiej późno niż wcale..właśnie odrobiłem zaległości w czytelni piękna relacja Chorwacja jest piękna ...wielki kraj na wielkie wakacje każdy znajdzie swoje wyśnione miejsce Ale muszę przyznać ze po tej relacji przyszła mi ochota na Korcule Jestem pod wrażeniem Zazdroszczę wakacji i gratuluje relacji i fotek pozdrawiam

oginioszki napisał(a):tak dawno mnie tu nie było ...
dziekuje za miłę słówka i tym którym ta relacja się podobała i mam nadzieje że co nieco przybliżyła wyspę wszystkim którzy jeszcze tam nie byli

pięknie :):):) , czy możesz wysłać namiar na apartament albo www adres e-mail widoczny tylko dla zalogowanych na cro.pl z góry dziękuje Pozdrav:)

... i co ja mam teraz zrobić
to bardzo miłe że relacja żyje dalej i pojawiają się nowi fani Korculi
jescze raz bardzo dziękuje za słowa które łechtają mą kobiecą próżność

Nie myślałam już o dokończeniu relacji która z braku czasu i okrótnego powrotu do rzeczywistości nagle się skończyła.Czas uciekał a wraz z nim pamięć o wakacyjnych rozkoszach.
Zerkając tu co jakiś czas upewniałam się w decyzji że tak będzie lepiej,
że nie czuje już tego wszystkiego i że straciłam serce do tej relacji
I dzięki Waszym wpisom odzyskałam ochotę do dokończenia naszych cudownych wspomnień z Korculi i dopisania ostatniego aktu

Trudno jest wkomponować tekst w starą relacje,to już nie te emocje nie ten klimat ale postaram się by wyszło to w miarę naturalnie
Tak jak sobie założyliśmy wykorzystujemy Proizd na maxa ale czas nieubłagalnie się kończy i czas się zbierać

uff jakoś poszło jakoś poszło
zapomniałam jak się wkleja fotki z imageshack

no to teraz jak już opanowałam technikę wklejania zdjęć powinno pójsć lepiej.
Ciężko było opuścić wyspę z świadomością że możemy już tu nigdy nie wrócić ale wszystko ma swój koniec.
Statek jak i poprzednio wypełniony do ostatniego miejsca ale udaje nam się usiąść tak że powrót do Vela luki upłynął mimo nie najlepszych nastrojów dość sprawnie.Wracamy do kwatery i uruchamiamy plan ewakuacji z wyspy.Jeszcze nigdy pakowanie się i myśli o powrocie do domu nie sprawiły mi takiej przykrości
Mimo to załatwiliśmy to dość sprawnie by mieć jeszcze trochę czasu na sentymentalne pożegnanie się z Zavalaticą





Susi znalazła nam na google map lokalizacje serwisu forda w Splicie niestety zepsuła się jej drukarka i kierowca musiał zrobić własne notatki by tam jakoś trafić (wątpliwej jakości).Teraz nastąpiła chwila pożegnania z gospodarzami.Były łzy i moc wzruszenia z obydwu stron,wymiana adresów, pamiątek.Chłopcy też nie mogli się rozstać z swoimi chorwackimi przyjaciółmi i musieliśmy ich siłą rozdzielić.
Mieliśmy dużo szczęścia ze trafiliśmy na tak serdecznych ludzi i nigdy ich nie zapomnimy.

Wybraliśmy się na ostatni spacerek który choć krótki zapadł mi niesamowicie w pamięci ...





ostatni rzut oka z naszego tarasu na uśpioną Zavalatice





uciekamy do łóżeczka bo jutro szokujaca pobudka o 3.15

Pobudka jak łatwo przewidzieć była szokująca ale niewiele mieliśmy czasu na marudzenie,nie pozwalał na to pilnujacy harmonogramu kierowca.Autko było zapakowane już wczoraj więc zmieściliśmy się w czasie i po 40 minutach pomachaliśmy na pożegnanie uśpionej Zavalaticy.
Mineło tyle czasu a mi dalej ciężko na samo wspomnienie

Na drodze pusto i o 4.20 meldujemy się na przystani.Na szczęście kolejka nie jest długa uff.
Kasy otwierają dopiero o 5.00 a prom odpływa 6.15 tak że sporo czasu przed nami.Zazdrościmy tym co poustawiali sobie samochody wczoraj i teraz jeszcze sobie śpią ale z drugiej strony nie zamieniłabym Zavalaticy na Vela lukę.





Czas strasznie nam się dłużył a ja coraz bardziej denerwowalam się czy aby napewno zmieścimy się na prom.Samochodów przybywało coraz więcej i ustawiały się na sąsiednich pasach co wzbudzało moją niepewność i złość na kierowcę że napewno wybrał niewłaściwy pas.
Wraz ze świtem ruszył do ataku chór cykad i pojawili się ,,szczęściarze,, z Vela luki.A my zaopatrzeni już w bilety czekamy.





I zaczynamy się denerwować bo na zegarku 6.05 a prom miał odpływać o 6.15 a tu nawet go na horyzoncie nie widać.
Na szczęście przypływa i o 6.20 zaczyna się załadunek





I jaki zbieg okoliczności ten prom to ten sam co widzielismy plażując na Proizd.Na szczęście nie zabrakło dla nas miejsca i pakujemy swojego fordzika pod pokładem.

Pobyt na wyspie -mCUUUUUUUUUDNYYYYYYYYYY. Relacja i zdjęcia nadzwyczajne.

Bardzo dziękuję że postanowiłaś dopisać zakończenie. Jestem czytam i czytać będę do ostatniej literki.