Kontrowersyjne Ciovo - Okrug Gornji 2009

renatalato napisał(a)::lol: Oj współczuje tym co pierwszy raz na zlot przyjadą

Oj będzie się działo. Współczuję.

Skrzypu napisał(a):Ja też słucham cro muzyki i oglądam cro teledyski które Janusz tak chętnie serwuje

No patrzcie go, patrzcie, liczy na łagodny wymiar kary.

Wychodzimy całą rodzinką z założenie, że jeżeli jest jakieś miejsce na które należy się wdrapać to się wdrapujemy. Tak było i tym razem, dzwonnicy w katedrze św. Wawrzyńca nie mogliśmy przepuścić.

Kupujemy bilety i w drogę ! Początek jest łatwy, po ciasnym przesmyku dość szerokimi schodami wchodzimy na pierwszy poziom, gdzie można sobie jeszcze pospacerować na zewnątrz na czymś w rodzaju tarasu. Ładnie stąd widać plac i okoliczne budynki. Idziemy dalej. Przed nami piętrzą się schody, ale są stabilne, nie to co wspinaczka na wieżę kościoła św. Eufemii w Rovinju. Tam drewniane schody były tak rozklekotane że szkoda gadać. Lepiej było nie patrzeć w dół. Ale tutaj pełna kulturka, wysoko ale stabilnie. Dopiero przed samym szczytem mała niespodzianka - na górną platformę widokową prowadzi mała, stroma i ciasna drabinka. Jedni chcą wchodzić a drudzy schodzić, a ponieważ nie da się tego zrobić jednocześnie tworzą się olbrzymie zatory. Jak już ktoś zdoła zejść to za nim schodzi cały łańcuszek ludzi blokując wejście na ładne parę minut. Potem w końcu jak ktoś już zdoła przecisnąć się do góry to rusza za nim cała kohorta wynudzonych i zniecierpliwionych czekaniem turystów, i tak cały czas w kółko. Ale jak już dostaniemy się na szczyt to zostajemy sowicie wynagrodzeni przepięknymi widokami, trzeba tylko sobie sprytnie zająć miejsce w dobrym punkcie. A widać ładnie cały Trogir, Čiovo ze stocznią i okoliczne wysepki. Naprawdę warto się poświęcić. Czerwień trogirskich dachówek robi wrażenie.

Schodzenie nie przyprawia już tyle kłopotów, jedynie trzeba wstrzelić się w lukę żeby zejść ze wspomnianej drabinki. Potem już jak po maśle... tylko tak w połowie drogi jak gruchnęły dzwony to myślałem że to koniec świata, zawał i zejście z tego padołu. Na szczęście jednak wytrzymałem i nieco oszołomiony dotarłem na dół. A to wszystko dlatego że zachciało mi się pstrykać i filmować, a w tym czasie rodzinka była już bezpieczna na dole.

Skrzypu napisał(a):Ja też słucham cro muzyki i oglądam cro teledyski które Janusz tak chętnie serwuje

Cro teledyski nie tylko ja serwuję, a na cro muzyczkę zapraszam czasem wraz z Adasiem do Rodzinnego Radyjka

Skrzypu, te zdjęcia z dzwonnicy są NIESAMOWITE, aż się sobie dziwię że się tam nie wdrapałem
A te dachy, REWELACJA :!:

rewelacja , czekamy na jeszcze

Oj szkoda , że się tam nie wdrapałem

Fotki rewelacja . . . no , ale perspektywa inna i operator jak się patrzy , więc jak miało być


Pozdrawiam
Piotr

Pikne.....jak Babcię Kocham
Ta opowiesc juz mnie nastraja wakacyjnie

kiedy ciąg dalszy ?

Z powodów zawodowych nie tak szybko niestety. Do środy raczej nie, chyba że zdarzy się coś nieprzewidzianego i będę miał chwilę czasu.

skrzypu,napisz nam jakim aparatem robisz te zdiecia,masz jakiś filtr założony,obróbka itd.

Skrzypu napisał(a):Z powodów zawodowych nie tak szybko niestety. Do środy raczej nie, chyba że zdarzy się coś nieprzewidzianego i będę miał chwilę czasu.

Skrzypu, chyba widzisz jak wiele osób śledzi twoją relacje. Zrób coś, weź urlop albo, co

Wiesz, termondar, bardzo chętnie wziąłbym sobie urlop. O niczym innym naprawdę nie marzę . Ale się nie da niestety . Dzisiaj i jutro mam urwanie głowy i nie dam po prostu rady, w czwartek za to spróbuję coś skrobnąć. Dlatego w sobotę były dwa odcinki . A najwyższy czas skończyć Trogir.

andrzej.k napisał(a):skrzypu,napisz nam jakim aparatem robisz te zdiecia,masz jakiś filtr założony,obróbka itd.

andrzej.k - aparat to Canon EOS 400D z obiektywem 17-85 IS USM. Jedyny filtr to UV, nic poza tym. I zero obróbki, tu z kolei kłania się brak czasu. Czyli te zdjęcia to taki "real" .

Skrzypu ja brak czasu rozumiem.
choć sama byczę się na wychowawczym
no ale jeszcze pół roku i wracam do ludzi

wiec czekamy cierpliwie do czwartku

Po dniu pełnym wrażeń związanych ze zwiedzaniem Trogiru nadszedł najwyższy czas żeby odsapnąć i coś przekąsić. Jako że parę razy mijaliśmy knajpkę "Tri Volta" i wydawała nam się sympatyczna, postanowiliśmy zakotwiczyć przy jednym ze stolików stojących na ulicy Ribarskiej.

Menu wydawało się ciekawe i niezbyt drogie jak na trogirskie warunki, a my jako że lubimy miejscowe przysmaki chcieliśmy spróbować czegoś "morskiego". Moją uwagę przykuły maleńkie rybki smażone w całości na głębokim oleju i podawane z cytryną, tudzież pomidorkiem i liściem sałaty dla okrasy. Z tego co wydedukowałem z karty dań (na szczęście wielojęzycznej) była to stynka. Choć jak teraz patrzę do netu to stynki potrafią być większe, a stanowią między innymi pokarm dla żółwii . Cóż, widocznie to była mała stynka . W każdym razie dostajemy talerz pełen smażonych małych rybek, mniejszych nawet od naszych szprotek. Rybki pożera się w całości, dla tych co lubią obierać to niewiele by szczerze mówiąc do zjedzenia zostało. Chrupie się to jak frytki, a że porcja solidna, można się tym najeść. No i jedna rzecz - to danie jest tańsze od pizzy, z tego co pamiętam około 30 kun. Nasze dziecko mimo że parę rybek zjadło, niestety woli rzeczy bardziej konkretne. Zaciekawiła nas pozycja "Gnocchi bolognese", gdyż uwielbia on wszystko z nazwą "bolognese" w tytule. Po paru minutach od zamówienia wjechał talerz bardziej z kluseczkami niż muszelkami zanurzonymi we wspaniałym sosie z mięskiem. Nie oparłem się przed spróbowaniem kawałeczka - gnocchi było mięciuteńkie, a sosik bardzo dobry. Nasze dziecko wsunęło cały talerz, to chyba najlepsza rekomendacja . Z tego co pamiętam ja zamówiłem sobie makrelę (lubię świeże smażone makrele, szkoda że u nas tak o nie trudno), natomiast żona skusiła się na "scampi na żaru", które chodziły za nią od momentu przyjazdu do Chorwacji. Co tu dużo mówić - scampi wspaniałe, a makreli też nie można nic zarzucić. Oczywiście przed obiadem duże piffko, bo po rybie niestety nie smakuje tak dobrze.




Stynka w całej okazałości



Gnocchi bolognese



No i scampi





Kaktus rosnący na murku nieopodal naszego stolika



Generalnie parę razy odwiedziliśmy tę knajpkę i zawsze wychodziliśmy z niej zadowoleni.

Ale najwyższy czas wracać na Čiovo, jeszcze tylko mały spacerek uliczkami Trogiru dla rozruszania kości. Gdzieś w bramach grupki małych dzieciaków sprzedają muszelki, ich okazy można kupić nawet za jedną kunę. Zachodzące słońce oświetla ciepłymi pomarańczowymi kolorami okolicę, ładnie wygląda wieczorem promenada i domki po drugiej stronie kanału, na Čiovo. W zasadzie to teraz dopiero zaczyna się życie towarzyskie, kafejki zapełniają się turystami, robi się gwarno w knajpkach i na placach. Spomiędzy wąskich uliczek zaczyna wyglądać księżyc, a my zmierzamy w stronę twierdzy Kamerlengo, by stamtąd odpłynąć stateczkiem na naszą wyspę.










W czasie naszego pobytu w Chorwacji Trogir odwiedziliśmy parę razy. Zawsze płynęliśmy tam stateczkiem, samochodu nie warto było ruszać. Oprócz opisanych atrakcji warto odwiedzić również miejscowy targ, gdzie tubylcy kuszą różnymi atrakcjami.

Po paru wizytach w Trogirze można poczuć się tam jak we własnym domu, jest to miejsce przytulne, magiczne, a i zgubić się trudno, przecież jesteśmy na niewielkiej wysepce. Polecam !