Koko, koko, Hvar jest spoko. Snoorkowania sezon III

Tymona napisał(a):łobecnaaaa

Jolanta M napisał(a): Kiedy ruszamy dalej?

No właśnie, ja tez już nie mogę się doczekać

pozdrawiam

Kiedy ruszamy?
Po śniadaniu, czyli jutro
Jola, Tymona miłego wieczoru życzę!

Miało być po śniadaniu, to będzie. Nawet po drugim.
Jedno ostrzeżenie w sprawie Raztplatzu Triesting. Sklepik-bar otwierają o 6 rano. Więc jeśli nie macie własnej wałówki to po drzemce, dalej, pojedziecie bez śniadania. A sam parking duży, niespecjalnie zatłoczony, troszkę odsunięty od szosy. Śpi się dobrze.
Ale ruszamy:



Auto wypoczęte, kierowca wypoczęty więc do granicy Słoweńsko-Chorwackiej docieramy szybko. Jakaś gorliwa ekipa była na bramkach i chwilę musieliśmy poczekać.





Bilbordy Lidla, to znak, że już jesteśmy w Chorwacji.



A kolejne tunele utwierdzają nas w tej kwestii.





Chyba znów jestem zmęczony, zrobimy sobie przerwę.



Zjeżdżamy z autostrady zjazdem na Gospić, Karlobag.



Droga prowadzi nas prosto w kierunku wału Velebitu. Wjeżdżamy do Brusane.





Powoli droga zaczyna się wspinać, na razie łagodnie.





Chyba jednak szybko się wspinamy, cały czas czujemy ucisk w uszach.



I nagle bez żadnego ostrzeżenia pokazały się:
Granatowy Adriatyk
i żółtobeżowy, skalisty Pag.



Jesteśmy na przełęczy Ostarijskia Vrata, 928 m npm.
Na parkingu pusto, zasłużyliśmy na dłuższy popas.



cd oczywiście, w odpowiednim momencie, nastąpi

longtom napisał(a):

Chciałoby się znowu...

Pozdrawiam,
Wojtek

longtom napisał(a):Jesteśmy na przełęczy Ostarijskia Vrata, 928 m npm.

Jechałem tamtędy... ho ho... ze trzynascie lat temu, więc zbyt wiele nie pamiętam. Wiem tylko, że droga i widoki zrobiły na mnie spore wrażenie.

longtom napisał(a): cd oczywiście, w odpowiednim momencie, nastąpi

Rozumiem, że zawsze przed napisaniem kolejnego kawałka musisz coś zjeść.

Jak jesz pięć posiłków dziennie, to będzie co czytać.

longtom napisał(a): Na parkingu pusto, zasłużyliśmy na dłuższy popas.

Nawet najdłuższy popas kiedyś się kończy.
Ale miejsce niczego sobie, też bym mogła się tam popaść.

Jedziemy dalej?


Pozdrawiam
Jola

longtom napisał(a):I nagle bez żadnego ostrzeżenia pokazały się:
Granatowy Adriatyk
i żółtobeżowy, skalisty Pag.



Jesteśmy na przełęczy Ostarijskia Vrata, 928 m npm.
Na parkingu pusto, zasłużyliśmy na dłuższy popas.

jechaliśmy tamtędy w ubiegłym roku, widok przepiękny robi wrażenie
na parkingu też odpoczywaliśmy, ale nie tak długoooooooooooooo

jan_s1 napisał(a):Wiem tylko, że droga i widoki zrobiły na mnie spore wrażenie.

Nasze autko wyjątkowo lubi takie pozakręcane drogi, bardzo mu się tam podobało.
pzdr

Franz napisał(a):Chciałoby się znowu...

Pozdrawiam,
Wojtek

Jestem dziwnie spokojny, że to "znowu" nastąpi.
pzdr

Jolanta M napisał(a):Jedziemy dalej?

Pewnie że jedziemy. Przerwa nastąpiła z przyczyn obiektywnych, na grzybach byliśmy.

fiolek napisał(a):na parkingu też odpoczywaliśmy, ale nie tak długoooooooooooooo

Cześć fiolek.
Jakoś tak wyszło, jedno zdjęcie, drugie a potem jeszcze jedno i godzina zleciała

pozdrowienia

Mam nadzieję, że będzie dużo podwodnych zdjęć.

Jacek S napisał(a):Mam nadzieję, że będzie dużo podwodnych zdjęć.

cześć Jacek
Coś tam będzie, kilka nowych okazów upolowałem. Ale ku mojemu zaskoczeniu wody północnej części Adriatyku bogatsze były i w faunę i w florę.
A w tym roku jak nie strzykwy to jeżowce .

pzdr

Od razu wzięliśmy się do pracy:







Kawałek dalej jest punkt widokowy.



A widok stamtąd jest jeszcze bardziej rozległy.





A stamtąd przyjechaliśmy.





Ale trzeba jednak wrócić do auta.



Odrabiamy krótką lekcję z geologii regionu.



I jeszcze chwila wahania, jechać tam czy nie jechać



Zjeżdżamy. Najpierw zakręt w prawo.



Potem w lewo.



I znów w prawo.



I żeby nie popadać w rutynę następny w prawo.



A potem nagle był Karlobag, potem Prizna, prom, Novalija i Strasko.
A przeprawę promową obejrzymy sobie przy innej okazji,
ponieważ spieszymy się zaprzyjaźniać z fauną na naszym kampingu.



Żona sprawdzała, ukąszenie nie jest śmiertelne.
I dlatego cdn.

O matko, skorpion!
Jeszcze na żadnym campingu, w ogóle nigdzie i nigdy w życiu nie widziałam skorpiona. I wolałabym, żeby tak pozostało...

Widoki - bajka!
Ale rozumiem tę chwilę zastanowienia - jechać na tę "pustynię" czy nie?

Wiedzieliśmy, że na Pagu jest fajnie, a i tak przed wjazdem na prom śmialiśmy się, że chyba zwariowaliśmy, że jedziemy na taaaką wyspę

Czekam na to, co dalej

longtom napisał(a):Żona sprawdzała, ukąszenie nie jest śmiertelne.

Wiele lat temu utłukłem jednego w Andaluzji. Nikt nie zdążył sprawdzić, czy ukąszenie mogło być śmiertelne. Natomiast, potem długo i nad wyraz ostrożnie przetrząsaliśmy spiwory i wszystko, co leżało w otwartym namiocie...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Wiele lat temu utłukłem jednego w Andaluzji. Nikt nie zdążył sprawdzić, czy ukąszenie mogło być śmiertelne. Natomiast, potem długo i nad wyraz ostrożnie przetrząsaliśmy spiwory i wszystko, co leżało w otwartym namiocie...

Pozdrawiam,
Wojtek

I my też. Pakowanie na Pagu trwało 2x dłużej niż normalnie. Wszystkie torby przeglądaliśmy, a przejrzane prosto do auta wędrowały.

maslinka napisał(a):O matko, skorpion!

Prawda, że ładny.
Kilkanaście sztuk, z naszych rąk, straciło życie.
A jakie szybkie

A dla wielbicieli pagowej fauny jeszcze jeden.



miłych snów

longtom napisał(a):A dla wielbicieli pagowej fauny jeszcze jeden.

A ja nie spotkałem żadnego