Koko, koko, Hvar jest spoko. Snoorkowania sezon III

razpol napisał(a):My też w tym roku chcieliśmy tam zawitać, ale jak zobaczyliśmy drogę to stwierdziliśmy, że nie wjeżdżamy.. Na usprawiedliwienie dodam, że byliśmy załadowani całym kempingowym sprzętem i ledwo co piłowaliśmy starą drogą pod górki.. No ale teraz oczywiście żałujemy...

Życzę, aby była okazja to nadrobić.

mariusz_77 napisał(a):no rzeczywiście teraz żałuję trochę, że po wizycie w Velo Grablje nie skusiliśmy się by zjechać i tutaj... bardzo fajne klimaty
Pozdrawiam

Szkoda, ta droga wygląda całkiem przyzwoicie.
Co prawda nią nie jechaliśmy bo zbłądziliśmy.

CROberto napisał(a):Tak po koleżeńsku poproszę......mógłbyś tak zepsuć moją fociarkę

Jak się kiedyś spotkamy, to chętnie.

Franz napisał(a):Moje klimaty.
Chociaż u mnie na ogół większa ruina...

Może coś bardziej zrujnowanego jeszcze znajdę

pzdr

.
W sumie Malo Grablje to musiała być bogata wieś, domy są rozległe



i często piętrowe.



W takich miejscach najciekawsze są zawsze różne kąty, zaułki i zakamarki.



Po pobieżnym zlustrowaniu całości ruszamy na poszukiwania czasów minionych.
W domach często jest półmrok a okna zarośnięte są figowcami lub bluszczem.



Stosunkowo szybko odnajduję (gdzieś napisano żarna, ale co by dawni mieszkańcy mieli tu mleć ) prasę do wyciskania oliwy.



Ku mojej radości pracuje tu piękna oliwczarka.
Dość szybko nawiązujemy bliższą znajomość.



Szybko udaje nam się zadzieżgnąć nici spontanicznej przyjaźni.
Porzucamy ponad 100letnie urządzenie



i dalej idziemy już razem





Po chwili pod zmurszałym daszkiem



odkrywamy kolejne urządzenie.



Cóż to może być
Na wsi, u mojej babci w Łomiankach, czegoś takiego nie widziałem.



Potem odkryliśmy pasiekę.
Stare ule były równie zniszczone jak okoliczne domy.
Różnica była taka, że ule były pełne mieszkańców. A sądząc po mrukliwym brzęczeniu mieszkańcy byli w zdecydowanie złym humorze.
Zarządziliśmy pospieszny odwrót.



Nad wioską góruje szczyt Motokit o wysokości 335 m npm.







Całe Malo Grablje porośnięte jest kwitnącymi agawami.
Nieco poniżej Česminovej Glavicy widać naszą przyszłą drogę



Mimo wieloletniego opuszczenia większość, krytych dachówką, dachów czerwieni się jeszcze pomiędzy cyprysami, oliwkami i figowcami.





Wśród nich widoczny jest również dach wiejskiego kościółka.



Ciekawe co jest starsze
Ta agawa,



czy ten dom



Agawy,



agawy,



agawy
Jaki to daltonista nazwał Hvar wyspą lawendową
Toż to przecież to jest wyspa kanarkowa



Jakoś tak wszystkie malograbljańskie ścieżki prowadzą w jednym kierunku.



W kierunku kościoła. To kościół pod wezwaniem św. Teodora.



Przed kościółkiem, w cieniu, ponoć jedynego na wyspie Hvar , kasztanowca proponuję chwilkę odpoczynku.



Taką dłuższą chwilkę.
Do jutra.

Wkurzyłeś mnie !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!







tam mnie było ale wstyd, na pewno jeszcze będę byle łapy się wygoiły ale nie byłeś za to tam gdzie ja byłem

longtom napisał(a):Taką dłuższą chwilkę.

W takim miejscu chętnie spędzę chwilę nawet jeszcze dłuższą... tylko szkoda że ostatnią piękną oliwczarkę zabrałeś ze sobą . Casanova .

Ale

longtom napisał(a):Motokit

skutecznie poprawił mi nastrój

Bardzo, naprawdę bardzo nastrojowe, piękne, puste i ciche miejsce, za krótko byliśmy "onegdaj" na Hvarze żeby tam zaglądnąć. Ale to chyba dobrze, że nie przyciąga aż takich ogromnych rzesz turystów. Zresztą, wtedy przestałoby być takim jakim jest .

longtom napisał(a):.
A więc, znów kilka zdjęć typu "znów coś mi się stało z aparatem".

Mnie się spodobało "psucie aparatu" Twoim sposobem. Nie powiem, żeby to było banalnie proste. Wcale nie było ani proste ani banalne.
Udało mi się w ciemniejszym miejscu zmusić aparat do wyostrzenia chociaż wyraźnie zrobiło mu się zdecydowanie za ciemno i przelatywał autofokusem przestrzeń bez skutku kilka razy wydając przy tym dźwięki dalekie od normalnych. Mój efekt taki sobie. Czas za krótki 1/2 s. No i nie morskie fale a rzeczka.

Żeby mieć efekt mgiełki nad morska tonią trzeba robić zdjęcia gdy porządnie wieje wiatr. Mój aparat w takich warunkach nawet w sporej odległości od morza natychmiast pokrywał się drobinkami wody i soli. Mazia potem z polara długo nie dawała się wyczyścić. Jak Ci się udawało tego problemu uniknąć. Ile kg zawiesiłeś na statywie?

longtom napisał(a):.
W sumie Malo Grablje to musiała być ...

Dobra ! ... o Malo Grablje już pisałem !
... to się tylko melduję !

pozdrawiam

bluesman napisał(a):tam mnie było ale wstyd, na pewno jeszcze będę byle łapy się wygoiły ale nie byłeś za to tam gdzie ja byłem

To w przyszłym roku zrobimy odwrotnie.

kulka53 napisał(a):. ..tylko szkoda że ostatnią piękną oliwczarkę zabrałeś ze sobą ...

Jesteśmy razem do dzisiaj.

kulka53 napisał(a):Ale to chyba dobrze, że nie przyciąga aż takich ogromnych rzesz turystów. Zresztą, wtedy przestałoby być takim jakim jest .

Dlatego tyle zdjęć stamtąd pokazuję, żeby ludzie zobaczyli, że nic ciekawego tam nie ma.

mariusz-w napisał(a):... to się tylko melduję !

Meldunek przyjęty

pzdr

następnym razem Malo Grablje obowiązkowe!!

Lidia K napisał(a):

longtom napisał(a):.
A więc, znów kilka zdjęć typu "znów coś mi się stało z aparatem".

Mnie się spodobało "psucie aparatu" Twoim sposobem. Nie powiem, żeby to było banalnie proste. Wcale nie było ani proste ani banalne.
Udało mi się w ciemniejszym miejscu zmusić aparat do wyostrzenia chociaż wyraźnie zrobiło mu się zdecydowanie za ciemno i przelatywał autofokusem przestrzeń bez skutku kilka razy wydając przy tym dźwięki dalekie od normalnych. Mój efekt taki sobie. Czas za krótki 1/2 s. No i nie morskie fale a rzeczka.

Żeby mieć efekt mgiełki nad morska tonią trzeba robić zdjęcia gdy porządnie wieje wiatr. Mój aparat w takich warunkach nawet w sporej odległości od morza natychmiast pokrywał się drobinkami wody i soli. Mazia potem z polara długo nie dawała się wyczyścić. Jak Ci się udawało tego problemu uniknąć. Ile kg zawiesiłeś na statywie?

witaj po powrocie

Fajne zdjątko, tylko ta biała woda trochę wypalona. Też mam z tym problem.
Może dasz radę trochę to skorygować Robiłaś RAWa czy JPGa

Z ostrzeniem można sobie poradzić, ostrząc bez filtra, potem przełączyć go na manual i przykręcić filtr.
Albo samemu manualnie wyostrzyć.
Z osiadaniem wody na obiektywie zaskoczyłaś mnie. Ja w ogóle nie miałem tego problemu. Pewnie mniej wiało. Tak kombinuję, że zakładając osłonę przeciwsłoneczną można by sobie trochę pomóc, i robić zdjęcia z wiatrem a nie pod wiatr.

A domyć filtr ze słonej wody to sztuka, masz rację.

Jako obciążenia używałem kamieni w torbie foliowej, powiedzmy że około 2 kg ich było.

pzdr

longtom napisał(a):Fajne zdjątko, tylko ta biała woda trochę wypalona. Też mam z tym problem.
Może dasz radę trochę to skorygować Robiłaś RAWa czy JPGa

Nie dało się skorygować.
Robiłam tylko jpg
To zdjęcie zrobiłam 3-go dnia zwiedzania. Znając swoje możliwości i szybkość zapełniania karty powinnam jechać nie z zapasem 20 ton a 200. I tak dobrze, że było zapisane w maksymalnym rozmiarze 12 Mb:) od 4-dnia zmniejszyłam do 6Mb. Ale nie było innego wyjścia przed sobą mieliśmy jeszcze 24 dni zwiedzania.

To poprzednie zdjęcie było przymiarką do zrobienia szerszym obiektywem całej rzeczki. Dodam, że statyw pozostał sporo ponad nami na dachu w boksie. Nie wiedzieliśmy, że tu trafimy

Tu też są przepalenia i poruszone liście na pierwszym planie. No ale przynajmniej wiem jak się zabrać za mgiełkę. Dzięki za pomoc i uwagi.

longtom napisał(a):Ja w ogóle nie miałem tego problemu. Pewnie mniej wiało. Tak kombinuję, że zakładając osłonę przeciwsłoneczną można by sobie trochę pomóc, i robić zdjęcia z wiatrem a nie pod wiatr.

Tomku, tak to jest żeby były fale musi wiać od morza, gdy wiało od morza widowiskowych fal nie było a jak były to nie było zatoki ze skałkami. Widocznie te wiatry, które nas dopadły były jak bora w Chorwacji na Pagu.

Lidia K napisał(a):...od 4-dnia zmniejszyłam do 6Mb.

Też nie robię w pełnej rozdzielczości, nawet rawy (jeśli robię) robię "średnie".

Lidia K napisał(a):Widocznie te wiatry, które nas dopadły były jak bora w Chorwacji na Pagu.

Pewnie tak

pzdr

Myślę, że już jesteśmy "wymodleni" i możemy ruszyć dalej.
W Poznaniu dziś szaro, wietrznie i jesień więc powinno być przyjemnie obejrzeć jeszcze kilka zdjęć z rozgrzanego słońcem Malo Grablje.







Przez cały czas wędrówki po wiosce, poza gośćmi w konobie, nikogo nie widzimy.





Tylko ja i piękna oliwczarka.







No i oczywiście cykady
A w cyprysach szczególnie.



A w agawach nieśmiało pobrzękują pszczółki.





Nawet jedną widać.





Po cieniach widać, że jest późne popołudnie.







Ścieżka, z parkingu, w kierunku kościoła jest jednak bardziej wydeptana.



Piękna oliwczarka, po chwili wahania, postanawia pojechać ze mną.



Ruszamy, tak nam się w każdym razie wydaje, w kierunku Velo Grablje.





Niby kierunek mamy dobry, ale stopniowo moje wątpliwości wzrastają.
Chyba jedziemy złą drogą. Ale może to i dobrze, z tej dobrej takich zdjęć bym nie zrobił.





Jedzie się całkiem dobrze.





Tylko rosnące na środku drogi rośliny nieustanie wystukują werbel na podwoziu.



Już wiemy, że tędy do Velo Grablje nie dojedziemy.
Ale, za to, jest okazja na zrobienie takiego zdjęcia.



Nasze zadanie na teraz to dotrzeć do asfaltu.





W końcu się udało
Musiałem tylko, z kamieni, usypać mały podjazd aby nie zaryć podwoziem w krawędź jezdni.



Droga, mimo że nie ma jej na mapie, nie była najgorsza.
W sumie wspominamy miło tą przejażdżkę.

A w cd pojedziemy do innego, trochę bardziej ludnego miasta.

longtom napisał(a):
Niby kierunek mamy dobry, ale stopniowo moje wątpliwości wzrastają.
Chyba jedziemy złą drogą. Ale może to i dobrze, z tej dobrej takich zdjęć bym nie zrobił.
...
W końcu się udało
Musiałem tylko, z kamieni, usypać mały podjazd aby nie zaryć podwoziem w krawędź jezdni.

Jak to dobrze nieświadomie źle pojechać w drogę której nie ma na mapie. Z mapy byś wyczytał, że to jest szutrówka. Pojechałbyś?

Na dobre kamienie trafiłeś.
Jakbyś trafił na nasze kamienie mógłby być problem.

Faktycznie ! ... dla fotek to bardzo dobrze, że zbłądziliście.

Pozdrawiam.

longtom napisał(a):Przez cały czas wędrówki po wiosce, poza gośćmi w konobie, nikogo nie widzimy.

A tego krzyżowca?..

Pozdrawiam,
Wojtek