Kilka dni w Bolonii

Pora wyjawić, gdzie się udajemy.
Przed wyjazdem zastanawialiśmy się, co oprócz Bolonii, chcielibyśmy w jej okolicy zobaczyć.
Myśleliśmy o jednodniowym wypadzie do Modeny, połączonym z wizytą w Reggio Emilia, gdzie w dniach 16-19 lipca 1797 roku powstał polski hymn narodowy. W grę wchodziła także Ravenna lub Ferrara. Ale po dłuższym przemyśleniu tematu stwierdziliśmy, że pobyt w Bolonii jest za krótki, żeby oglądać w innym mieście kolejne portyki i kościoły. Chcieliśmy zobaczyć coś innego i dlatego gdy znalazłam informacje o niewielkiej miejscowości Dozza, położonej w odległości 30 km. od Bolonii, to od razu stwierdziliśmy, że to tam chcemy pojechać.
I dlatego teraz znaleźliśmy się na drodze prowadzącej do miejscowości Dozza.


Zaraz na początku drogi prowadzącej do Dozzy ujrzeliśmy takie dwie tablice informujące o znajdujących się tutaj ścieżkach rowerowych nazwanych imieniem dwóch wielkich włoskich kolarzy, pochodzących z regionu Emilia-Romania. Ale tych ścieżek nie udało nam się dojrzeć.





Doszliśmy do przystanku autobusowego, na którym mogliśmy wsiąść w autobus nr 147 i przejechać ten kawałek, ale według rozkładu musielibyśmy na niego czekać około 17 minut. Zdecydowaliśmy się więc iść na nogach.



A droga była piękna. Wprawdzie nie było tam chodnika, ale ruch na niej był znikomy.







Chwilę posiedzeliśmy na tej ławeczce z widokiem na winnice.



Doszliśmy do tablicy z napisem Dozza, a żaden autobus koło nas nie przejeżdżał, więc doszliśmy do wniosku, że chyba dobrze zrobiliśmy, wybierając własne nogi. Dopiero w drodze powrotnej (którą również pokonaliśmy pieszo) okazało się, że na linii nr 147 jeździ bus, zabierający tylko kilkunastu pasażerów. A my wypatrywaliśmy autobusu, dlatego nie rzucił nam się w oczy.




W Dozzie obszczekał nas komitet powitalny.


Wreszcie w oddali widzimy bramę prowadzącą do średniowiecznej Dozzy.

Dozza to małe, spokojne miasteczko z tysiącletnią historią i bardzo dobrze zachowanym średniowiecznym układam urbanistycznym. Średniowieczne centrum Dozzy leży na grzbiecie wzgórzu, które ma kształt wrzeciona. Z jednej strony wzgórza znajduje się brama, przez która zaraz wejdziemy, a z drugiej - średniowieczny zamek Rocca di Dozza.





Ale nie dlatego wybraliśmy się do Dozzy. Przyciągnęło nas tutaj zupełnie coś innego, a mianowicie setki murali, którymi zostały ozdobione budynki Dozzy.
W latach 60-tych XX wieku Tomaso Seragnoli wpadł na pomysł, aby w Dozzie stworzyć galerię na ścianach domów. Tak powstała cykliczna impreza o nazwie Muro Dipinto, czyli Malowana Ściana. Od tego czasu w organizowanych co kilka lat Biennale, wzięło udział około 200 artystów. Artyści malują tutaj w bezpośrednim kontakcie z publicznością, która ma możliwość podpatrywania ich pracy.

Zbliżamy się do bramy, przez którą wejdziemy na średniowiecznej Dozzy.





Murale można podziwiać, spacerując uliczkami Dozzy. Przez średniowieczną Dozzę ciągną się dwie długie ulice (Via XX Settembre i Via Edmondo de Amicic), które połączone są krótszymi łącznikami w trzech miejscach: na początku i na końcu miasteczka oraz w centralnej części obok katedry.










Jesteśmy pod wrażeniem. Jest tutaj mega fajnie.
Oprócz tego, że miasteczko jest niesamowite, murale świetne, to jeszcze jest tutaj zupełnie pusto. Oprócz nas w całym miasteczku było chyba tylko kilka osób.

Uwielbiam murale! A połączenie ich ze średniowieczną architekturą miasteczka jest, trzeba przyznać, bardzo oryginalnym pomysłem Jednak koncepcja się broni, super to wygląda!

maslinka napisał(a):Uwielbiam murale! A połączenie ich ze średniowieczną architekturą miasteczka jest, trzeba przyznać, bardzo oryginalnym pomysłem Jednak koncepcja się broni, super to wygląda!

Pomysł był naprawdę świetny. Koncepcja się broni, tym bardziej, że murale są co jakiś czas zdejmowane ze ścian w celu poddania ich konserwacji, a następnie umieszczane są w muzeum, znajdującym się w Rocca di Dozza. W ten sposób wystawa "pod chmurką" wzbogaca się o coraz to nowe murale, bowiem stare ustępują miejsca nowym. Ruch w interesie musi być .
W gminie Dozza powstała Fundacja Dozza Città d'Arte, która zajmuje się między innymi organizacją Biennale del Muro Dipinto oraz młodszą imprezą cykliczną FantastikA a także organizacją wystaw, wydarzeń kulturalnych i artystycznych oraz ulepszaniem i promocją turystyczną Borgo di Dozza.
Sporo się dzieje w Dozzie.

Na naszej drodze stanął kościół Chiesa Di Santa Maria Assunta in Piscina, a ponieważ był otwarty, to do niego zajrzeliśmy.




Niestety zdjęcia z wnętrza kościoła jakoś mi nie wyszły, więc pokażę tylko kilka.




Na zewnątrz jednak zdecydowanie bard ziej nam się podobało, więc w kościele byliśmy tylko chwilę.
Po wyjściu z kościoła znów cieszyliśmy oczy fantastycznym otoczeniem.





Weszliśmy do tej bramy, w której też były murale.







Po przejściu bramy trafiliśmy na zaułek, z którego boczna uliczka prowadziła gdzieś dalej.


Wydawało nam się, że w oddali na murze widać jakieś murale, więc poszliśmy je zobaczyć.




Dalej nic nie ma przy tej uliczce, więc się wracamy, bo nie chcemy przegapić tego, co ma nam dalej do zaoferowania główna ulica Dozzy.


A szkoda byłoby tego przegapić.

Dozza słodka, a mural z suszacymi się pantalonami wybitny
Widzę na kilku zdjęciach podobne podcienie jak w samej Bolonii

Rewelacyjne miasteczko bardzo lubię murale i cieszy mnie to , że jest coraz więcej miast w których można je oglądać . Ich wartość artystyczna też jest coraz lepsza , tematyka bardzo różna , nieograniczona niczym więcej jak tylko wyobraźnią twórców


Pozdrawiam
Piotr

tony montana napisał(a):Dozza słodka, a mural z suszacymi się pantalonami wybitny

Jestem dokładnie tego samego zdania .

tony montana napisał(a):Widzę na kilku zdjęciach podobne podcienie jak w samej Bolonii

Tak, kilkadziesiąt metrów podcieni też się tam znalazło. Mieliśmy nawet ochotę napić się kawy przy stolikach kawiarnianych, ustawionych po nimi, ale jednak zrezygnowaliśmy. Chcieliśmy najpierw jak najwięcej zobaczyć, żeby później już na spokojnie wstąpić gdzieś na kawę i obiad.

piotrf napisał(a):Rewelacyjne miasteczko bardzo lubię murale i cieszy mnie to , że jest coraz więcej miast w których można je oglądać . Ich wartość artystyczna też jest coraz lepsza , tematyka bardzo różna , nieograniczona niczym więcej jak tylko wyobraźnią twórców

Też bardzo lubię murale.
W Polsce prawie w każdym mieście można na nie trafić. W mojej Częstochowie też jest kilka, miedzy innymi gantyczny mural "Strażnik Czasu" projektu znanego malarza Tomasza Sętowskiego, który został namalowany przez niego wraz z zespołem (Marek Laskowski, Tadeusz Kiedrzynek i Mikołaj Sętowski). Mural ten zajmuje ścianę o powierzchni 1500 m2.


A moim ulubionym jest mural przedstawiający Marka Perepeczkę (wieloletniego dyrektora częstochowskiego teatru), z jego najbardziej znanej roli filmowej, czyli Janosika. Autorem tego muralu jest częstochowski artysta Michał Błach.

Rewelacja! Zaskakujące połączenie!
Ciężko mi wskazać mural, który najbardziej mi się spodobał...Może jeszcze coś będzie.

piekara114 napisał(a):Rewelacja! Zaskakujące połączenie!
Ciężko mi wskazać mural, który najbardziej mi się spodobał...Może jeszcze coś będzie.

Będzie, to dopiero początek naszego spaceru po tym fantastycznym średniowiecznym miasteczku.
Będzie nawet polski akcent.

Doszliśmy do końca miasteczka. Tutaj znajduje się zamek Rocca di Dozza.


Ale zanim do niego wejdziemy, to rozglądamy się jeszcze chwilę wokoło.




Po chwili udajemy się do zamku Rocca di Dozza, nazywanego również Rocca Sforzesca di Dozza.



Budowę twierdzy rozpoczęto mniej więcej w połowie XIII wieku a następnie przeprowadzono w niej liczne modyfikacje i przebudowy. Pod koniec XV wieku hrabia Girolamo Riario i jego żona hrabina Caterina Sforza przekształciła budowlę w prawdziwy fort wojskowy. Zbudowano wówczas potężne okrągłe wieże, głęboką fosę i boczne wejście wyposażone w most zwodzony.
Na początki XVI wieku, kiedy Dozza powróciła pod bezpośrednią kontrolę Stolicy Apostolskiej, właścicielami Rocca di Dozza za ponad cztery wieki zostały dwie bolońskie rodziny senatorskie – Campeggi i Malvezii. O ile nie poniosło to zmian w wyglądzie zewnętrznym twierdzy, to już jej wnętrza uległy licznym zmianom. Układ budynku z dziedzińcami, atrium, sienią, schodami można w dużej mierze przypisać okresowi renesansu. W XVIII wieku dokonywano dalszych prac przekształceniowe oraz wyposażono wnętrza w cenne meble i malowidła.
Rocca była zamieszkana aż do roku 1960 przez spadkobierców rodzin Malvezzi-Campeggi. Wówczas została zakupiona przez gminę Dozza i udostępniona dla zwiedzających.

Godziny zwiedzania i ceny biletów można zobaczyć tutaj.
My za bilet wstępu płaciliśmy 5 euro, ale widzę, że teraz cena podskoczyła do 7,50 euro.
W tej cenie można ponoć degustować lokalnych win i przysmaków w znajdującym się w piwnicach zamku sklepie z winami Enoteca Regionale Emilia Romagna.
Nie sprawdziłam czy to prawda, bo w poniedziałki sklep jest niestety nieczynny.

Czasu na zwiedzanie nie mamy zbyt dużo, bo do 13-tej pozostało nam niewiele ponad pół godziny.
A do zwiedzania jest dosyć sporo:








Najpierw wchodzimy na dziedziniec, otoczony podcieniami.




Następnie udajemy się do części więziennej.





Spore wrażenie robią na nas napisy wyryte przez przebywających tutaj przed wiekami więźniów. Napisy te są osłonięte szybą w celu ich ochrony.

Gdy już dotrę do Bolonii , to miasteczko i Rocca Sforzesca di Dozza będzie punktem obowiązkowym , bo zaciekawił mnie strasznie . . . no może jeszcze Enoteca Regionale


Pozdrawiam
Piotr

megidh napisał(a):Pomysł był naprawdę świetny. Koncepcja się broni, tym bardziej, że murale są co jakiś czas zdejmowane ze ścian w celu poddania ich konserwacji, a następnie umieszczane są w muzeum, znajdującym się w Rocca di Dozza.

Dobrze to wykombinowali .
Bardzo podoba mi się jak pokazałaś Dozze.

piotrf napisał(a):Gdy już dotrę do Bolonii , to miasteczko i Rocca Sforzesca di Dozza będzie punktem obowiązkowym.

Też mam je w planie .
W tej okolicy warto też obejrzeć miasteczko Brisighella. Pociągiem to trochę ponad godzinę jazdy z Bolonii.

Pięknie tam mieliście . Bardzo lubię takie zabytkowe, niezbyt duże miasteczka, a winnice tuż obok są ich dodatkowym atut em

piotrf napisał(a):Gdy już dotrę do Bolonii , to miasteczko i Rocca Sforzesca di Dozza będzie punktem obowiązkowym , bo zaciekawił mnie strasznie . . . no może jeszcze Enoteca Regionale

Enotica Regionale może być bardzo ciekawa, szczególnie jeśli by się potwierdziła opcja degustacji za free .

marze_na napisał(a):

megidh napisał(a):Pomysł był naprawdę świetny. Koncepcja się broni, tym bardziej, że murale są co jakiś czas zdejmowane ze ścian w celu poddania ich konserwacji, a następnie umieszczane są w muzeum, znajdującym się w Rocca di Dozza.

Dobrze to wykombinowali .

Bardzo dobrze i chwała im za to.

marze_na napisał(a):Bardzo podoba mi się jak pokazałaś Dozze.

Cieszę się, że Ci się podoba. A to jeszcze nie koniec.

marze_na napisał(a):

piotrf napisał(a):Gdy już dotrę do Bolonii , to miasteczko i Rocca Sforzesca di Dozza będzie punktem obowiązkowym.

Też mam je w planie .

Ciekawa jestem, czy tam dotrzesz.
A czy Ty czasem nie jesteś teraz w Italii ?

marze_na napisał(a):W tej okolicy warto też obejrzeć miasteczko Brisighella. Pociągiem to trochę ponad godzinę jazdy z Bolonii.

Też ją miałam na uwadze. Tutaj przeczytałam informacje o pięciu ciekawych wioskach, które znajdują się z pobliżu Bolonii, ale musieliśmy wybrać tylko jedną z nich. No i padło na Dozzę.

dangol napisał(a):Pięknie tam mieliście . Bardzo lubię takie zabytkowe, niezbyt duże miasteczka, a winnice tuż obok są ich dodatkowym atut em

Teren wokół Dozzy jest widokowo śliczny i pomimo tego, że był listopad, to nie było ponuro. Do tak wspaniałego odbioru tego miejsca zapewne przyczyniła się słoneczna pogoda.