KARPATHOS - marzenia się spełniają

Plaża przepiękna , a Wasz kącik przypomina mi naszą plażę, do której dotarliśmy kajakiem w najnowszym odcinku mojej relacji

Tzatziki je się same, czy z jakimś pieczywkiem?
Kawałek ośmiornicy wygląda smacznie, ale dla mnie to tylko mały kawałek, a nie danie główne

mysza73 napisał(a):

Potter napisał(a):
Jako główne jedzonko zamawiam ośmiorniczkę, OT jakieś mięsko ... Ceny dań zbliżone do innych tego typu przybytków. Ale wielkość porcji ?! Mojej ośmiorniczce nie towarzyszył ani jeden kartofelek czy frytek czy pitek czy cokolwiek ...
Reasumując .... smacznie ale za drogo ...

To nawet nie jest ośmiornica ... tylko 1/8 ośmiornicy

Na Korfu też kilka razy udało się zjeść ośmiornicę, ale to fatycznie jest 1/750 ośmiornicy

Wybrzydzacie , przecież na talerzyku wszyscy widzą ośmiornicę w kawałku , plasterki pomidora i ćwiarteczkę cytryny . . . no . A zamawiałaś przecież tylko ośmiornicę . . . .

A Karpathos podoba mi się coraz bardziej


Pozdrawiam
Piotr

maslinka napisał(a):Plaża przepiękna , a Wasz kącik przypomina mi naszą plażę, do której dotarliśmy kajakiem w najnowszym odcinku mojej relacji

Ta możliwość , jaką macie dzięki kajakowi, dotarcia w niedostępne zazwyczaj dla piechurów miejsca baaardzo mi się podobna. No niestety... Do bagażu podręcznego żaden kajak nie wejdzie ...

maslinka napisał(a):Tzatziki je się same, czy z jakimś pieczywkiem?

Zazwyczaj z małą pitą. Chociaż czasem podawany jest w gratisie chlebek czosnkowy. Ja często traktuję tzatziki jako surówkę do dania głównego.

maslinka napisał(a):Kawałek ośmiornicy wygląda smacznie, ale dla mnie to tylko mały kawałek, a nie danie główne

Chyba spojrzeli na moja Grażynkę i pomyśleli, że tej to już kartofli nie damy .
Grażynka jak ją czule nazywają moi najbliżsi, to związana ze mną, chyba już na stałe, pamiątka po wielotygodniowej pracy zdalnej .

Finiki to mała rybacka wioska, która do 1900 roku była głównym portem handlowym wyspy. Liczba domków tubylców jest porównywalna z liczbą knajpek znanych podobno z dan rybnych. Piszę podobno, bo niespecjalnie mieliśmy okazje się o tym przekonać. Praktycznie codziennie gdzieś nas niosło i przed powrotem do Finiki byliśmy już najedzeni .
Miejscówkę we wiosce rezerwowałam mailowo, ale kontakt był jakiś taki "rzadki" i nie do końca byłam pewna czy będzie na nas czekać.
Problemu ze znalezieniem Aranchotiko Hotel nie mamy żadnego ...


Gorzej z jakąś obsługą ... Walimy i walimy w ten dzwonek na recepcji i nic ... Już wyciągam telefon z zamiarem dzwonienia do właściciela, kiedy zjawia się ludek o wyglądzie typowego Greka (jak dla mnie ). Nie za wysoki, ogorzały, włosy długawe, czarne, lekko kręcone, ulizane ... Okazuje się być przemiłym pracownikiem hotelu. Informuje nas, że jesteśmy jedynymi gośćmi i możemy sobie wybrać apartman, który chcemy. Bardzo chętnie pokazuje nam większość z dwudziestu paru chyba miejscówek i ze zdziwieniem przyjmuje informację, że wybieramy niewielkie studio. No ale po cóż nam 2 pokojowy apartman z 2 tarasami ?
O wyborze tego właśnie studia decyduje m.in. fakt, że znajduje się w nim podróbka Olymposkiego łóżka ...


... na którym leżąc mamy takie oto widoki ...


... a z tylnego okienka takie ...


Średniej wielkości balkon oferuje widok następujący ...


Do naszej dyspozycji mamy również wspólny z innym apartmanem taras. Ale jako, że jesteśmy sami jest tylko nasz ...


Na koniec dnia Grekuś osladza nam, i tak już fantastyczne, wrażenia dziełem swojej siostry ... Grażynka się cieszy i pęcznieje z radości ...

Te widoki są obłędnie wspaniałe

Kawa z ciastkiem w takim miejscu - REWELACJA !!!

Piękne widoki, zazdroszczę, ale w taki pozytywny sposób. Uwielbiam wszystkie Twoje relacje (wyjazdy z Myszą też). Tylko ubolewam, bo w części z nich - zdjęcia poleciały w kosmos, a ja lubię wracać do moich ulubionych relacji i miejsc. Pozdrawiam. Ps. Czy jest planowany jakiś wyjazd z Myszą? I relacja pisana na cztery ręce?

Sara76 napisał(a):Piękne widoki, zazdroszczę, ale w taki pozytywny sposób. Uwielbiam wszystkie Twoje relacje (wyjazdy z Myszą też). Tylko ubolewam, bo w części z nich - zdjęcia poleciały w kosmos, a ja lubię wracać do moich ulubionych relacji i miejsc. Pozdrawiam. Ps. Czy jest planowany jakiś wyjazd z Myszą? I relacja pisana na cztery ręce?

Dzięki Dobra kobieto za dobre słowo …
A co do wspólnych wyjazdów ….
Niewykluczone… Chociaż teraz na Sycylię zabrać mnie nie chciała …

Potter napisał(a):

Sara76 napisał(a):Piękne widoki, zazdroszczę, ale w taki pozytywny sposób. Uwielbiam wszystkie Twoje relacje (wyjazdy z Myszą też). Tylko ubolewam, bo w części z nich - zdjęcia poleciały w kosmos, a ja lubię wracać do moich ulubionych relacji i miejsc. Pozdrawiam. Ps. Czy jest planowany jakiś wyjazd z Myszą? I relacja pisana na cztery ręce?

Dzięki Dobra kobieto za dobre słowo …
A co do wspólnych wyjazdów ….
Niewykluczone… Chociaż teraz na Sycylię zabrać mnie nie chciała …

To chyba trochę Ci przykro.

mysza73 napisał(a):To Potter nie chciała ze mną lecieć

On zabił... jego zabili... Wsio ryba ...

Następnego dnia udajemy się na krótki rekonesans okolicy.. Po zaledwie kilku (dosłownie) krokach osada się
kończy ...


Idziemy wzdłuż wybrzeża na północ ...


Odkrywamy zupełnie pusta plaże (jak później sprawdziłam Kamarakia Beach) i postanawiamy, że będzie no nasza plaża bazowa. Ta w osadzie tak średnio nam się widziała ...


Dwa kroki dalej, również bardzo przyjemnie się zapowiadająca Agios Georgios Beach... Generalnie widoki bardzo przyjemne ...


Ale powoli czas wracać i zobaczyć co słychać w osadzie ...


Jak sądzę , niezły widok będzie z jednego z dwóch pagórków... I chyba się nie mylę ...


Droga pełna niespodzianek ...


Być... albo .. nie być ...


Nad osadą góruje kapliczka z poziomu której dostrzegam mini jaskinię ...


Nie jest wysoko ... można eksplorować ...
Ale już na jej progu zatrzymuje mnie dość gęsto "tkany" dywan z kozich bobków ... Ograniczam się zatem do widoku za plecami ...


Czas na pół litra białego i coś do tego ... Schodzimy bliżej portu ...


Na głównym placu, znajduje się pomnik zwany Immacolata. Przedstawia on siedmiu greckich bohaterów, siedzących w małym statku, którzy w 1945 roku, popłynęli stąd do Egiptu w Aleksandrii, ogłaszając greckiemu rządowi wspaniałe wieści. Rząd był wówczas na wygnaniu, a radosną wiadomością jaką mieli do przekazania, była odzyskana wolność, po 5-ciu wiekach obcych rządów. Niemieckie wojska okupacyjne opuściły wyspę, a mieszkańcy aresztowali włoską straż i 5 października ogłosili wyzwolenie wyspy.


Krótka kąpiel na "miejskiej" plaży ...


Widok naszego hotelu z plaży ...


.. i czas na małą wspinaczkę celem odpoczynku ...

w następnym poście bo tu już się zdjęcia nie zmieściły

cd. ...