Kreta na '' własnych '' skrzydłach

Mam nadzieję,że na ten kolejny odcinek będziemy czekać niezbyt długo?

dangol napisał(a):Mam nadzieję,że na ten kolejny odcinek będziemy czekać niezbyt długo?

W weekend powinniśmy być w wąwozie

MARK1 napisał(a):Życzę Ci tego

Nie będę zapeszać...więc dziękuję bardzo

ajdadi napisał(a):

MARK1 napisał(a):Życzę Ci tego

Nie będę zapeszać...więc dziękuję bardzo

W zapeszanie nie wierzę, widzę, że podobnie jak Ty

Ruszamy do wąwozu.
Napotkane i wspomniane przeze mnie i pokazane gniazdo greckich dzikich i groźnych os.. nic nam nie zrobiło, zbyło nas całkowitym lekceważeniem . Tak na pewno lepiej: na jad os i pszczół jestem uczulony.
A w wąwozie się rozglądamy i podziwiamy krajobraz. naszym celem jest jak wspominałem dojście do opuszczonej w 1962 roku wsi Samaria.
Idziemy i patrzymy

nasz najmłodszy podróżnik - potem zepsuł mu się but (zapięcie) , co utrudniło marsz, ale był dzielny




Słońce bardzo przypieka, są miejsca gdzie można iść trochę w cieniu, ale i takie gdzie go nie ma, niezależnie od tego czy jest czy nie ma słońca panuje gorąco, odczuwalna temperatura myślę ok. 38-40 C. Może zaniżam

Jest woda - na szczęście - można się schłodzić. Na trasie będą też specjalne przystanki "wodopojowe" dla spragnionych podróżników, są one oznaczone z tyłu biletu, który się kupuje.




Najciekawsze przed nami - "Żelazne wrota" najwęższe miejsce w wąwozie oraz sama wioska: teraz chwila wytchnienia dla zmęczonych słońcem i spragnionych turystów

No to się wreszcie wąwozu doczekałem ...
Must see - na Krecie.

Buber napisał(a):No to się wreszcie wąwozu doczekałem ...
Must see - na Krecie.

Idziemy więc dalej, wąwóz ma różne oblicza, oto kilka z nich























Pojawia się "tajemnicze pismo" :

i wspomniani wcześniej nasi towarzysze podróży (w 1 stronę):

Robi się bardzo wąsko:



I oto " Żelazne wrota "






i inne " kolory" wąwozu


cdn.

Poznajemy wąwóz , kierując się do wioski




Jest miejsce na wypoczynek






Idziemy dalej





Jesteśmy bardzo zmęczeni, upał, gorąco bardzo dokucza. Dzieci mają dość, ja już raczej też..
Przed nami Samaria... gdzieś... niedaleko...

MARK1 napisał(a):Jesteśmy bardzo zmęczeni, upał, gorąco bardzo dokucza. Dzieci mają dość, ja już raczej też..

Wcale się nie dziwię...

ale wąwóz super...pozdrawiam

Buber napisał(a): Must see - na Krecie

No to do trzech razy sztuka, kiedyś muszę wybrać się na Kretę raz jeszcze , dla Samarii. No bo ani pięć lat temu, ani w czasie zbliżającego się tegorocznego wypadu, ten wąwóz „nie zmieścił się” w programie. Zresztą tak samo, jak i wiele innych miejsc, które warto zobaczyć w realu, a nie tylko wirtualnie. No cóż, zawsze jest coś za coś, nawet na małych wysepkach, a cóż dopiero na takim kolosie? Tak więc, póki co, „wędruję” po wąwozie w tej relacji …

ajdadi napisał(a):ale wąwóz super...pozdrawiam

Warto go zobaczyć, ale w drodze powrotnej, już na promie byłem wykończony - głównie upałem, trasa nie jest zbyt trudna

dangol napisał(a):No to do trzech razy sztuka, kiedyś muszę wybrać się na Kretę raz jeszcze , dla Samarii. Tak więc, póki co, „wędruję” po wąwozie w tej relacji …

A może jednak tym razem..., ale rozumiem, bylem na Krecie, ai ile jeszcze pozostało tam do zobaczenia

A my tu gadu, gadu , a Samaria czeka

W końcu doszliśmy do wioski - zobaczmy co zostało z tej jeszcze do niedawna zamieszkałej osady:





Na miejscu jest kapliczka i nieco tajemniczy grób:






Trochę oryginalnej przyrody


I oglądamy dalej:









W tym upale nie mogło obyć się bez ofiar ...


...

Czas wrócić z wąwozu - kilka powrotnych zdjęć




Znajdują się i tacy, którzy podróżują po wąwozie inaczej, bardziej wygodnie:


Co jakiś czas można sprawdzić na którym jest się kilometrze - kamień jest oznaczony z obu stron


Idziemy z powrotem



Koniec wąwozu

Jeszcze "parę" kroków i odpłyniemy, a po drodze piękne kaktusy i inne "starocie"


I czeka na nas tym razem inny "korab"


W drodze powrotnej zajechaliśmy do prywatnego muzeum II wojny światowej. Ilość zgromadzonych eksponatów robi wrażenie cdn.

Jak już wspominałem wcześniej wąwóz super...ciekawi mnie to muzeum...pozdrawiam

ajdadi napisał(a):...ciekawi mnie to muzeum...

Właśnie tam ruszamy. Zmęczeni po wąwozie, ale starszy syn bardzo interesuje się II wojną światową. Dla niego musimy tam zajechać. Muzeum jest na trasie z Chora Sfakion do Chani - prowadzi do niego wyraźny drogowskaz, mieści się w miejscowości Askifou.
Wyjeżdżamy z Chora Sfakion

Jest dosyć późno jak na wizytę w muzeum, dojedziemy tam po 19-stej. Myślę, że będzie zamknięte. Jest jednak otwarte.


Eksponaty od 1946 r. po całej Krecie zbierał były partyzant walczący na wyspie. Na nasze spotkanie wychodzi jego córka. Jej tata - twórca muzeum - już nie żyje. Pokazuje na muzeum, na niewielkim terenie jest zgromadzonych mnóstwo ciekawych eksponatów. Niektóre zdjęcia mi nie wyszły, więc to co pokażę to tylko część zbiorów:












Powoli opuszczamy muzeum, jest ono płatne - cena chyba ustalana umownie, płacimy ok 10euro.



Jeśli ktoś byłby zainteresowany tym muzeum - odsyłam do strony internetowej:
www.warmuseumaskifou.com

W następnym odcinku: Aptera - miasto "bez skrzydeł"

Niezłą kolekcję autentycznych przedmiotów z czasów II wojny światowej ten "Pan Partyzant" zebrał...pozdrawiam

Zajrzymy jeszcze do Aptery, która leży kilka kilometrów na wschód od Chanii naprzeciwko morskiej twierdzy Souda.
"Nazwa >Aptera< znaczy "bez skrzydeł" i jest bezpośrednim nawiązaniem do owianego legendami pojedynku muzycznego, na który Muzy zostały wyzwane przez Syreny, będące wówczas pół-kobietami, pół-ptakami. Nie miały one na swoim terytorium nikogo, kto byłby dla nich godnym przeciwnikiem w śpiewie i muzyce. Jednak pojedynek z Muzami przegrały, a zdruzgotane wynikiem konkursu zrzuciły swe skrzydła i pióra do zatoki Soudha. Wedle legend dziś możemy je podziwiać, jako wyspy znajdujące się przy ujściu zatoki.Aptera to miasto, którego historia sięga przynajmniej tysięcznego roku przed naszą erą. W szczytowym okresie mieszkało w nim około 20 tyś. ludzi, z czego zaledwie 1/5 stanowili wolni ludzie, głównie: kupcy, właściciele statków oraz właściciele ziemscy. Resztę ludności miasta stanowili niewolnicy.Aptera została zniszczona w 700 roku w wyniku trzęsienia ziemi. Inne źródła podają najazd Arabów w 832 roku jako przyczynę upadku miasta. W tym momencie urywa się zupełnie słuch o Apterze, dopiero w 1834 roku na jej ślady natrafia angielski podróżnik Robert Pashley. Prace archeologiczne na tym terenie są stosunkowo mało zaawansowane. Jednego z najważniejszych odkryć dokonano w czasie prac wykopaliskowych prowadzonych w 1958 roku, kiedy to odkryto m.in. świątynię poświęconą Demeter. Jednak większość skarbów Aptery jest ciągle skrytych pod ziemią i czeka na rządową dotacje, która pozwoli archeologom na wznowienie prac." (źródło http://www.crete.pl)

To taka krótka wzmianka , a teraz pierwsza część zdjęć:



A teraz trochę zbliżeń










Najciekawsze były cysterny w których przechowywano wodę , do których niebawem dojdziemy