Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

pomorzanka zachodnia napisał(a):Ładnie . A ja właśnie wczoraj jedną jedyną w tym roku zaliczyłam (Szczeliniec)

Rok się jeszcze nie skończył

Mikromir napisał(a):O, Łężczok! Odkryłam go tydzień temu - piękne miejsce.

Ale Wam pięknie podpłynęły!

O Łężczoku słyszałam jakiś czas temu i kilka razy robiliśmy "podchody". Ostatnio w kwietniu odbiliśmy się od pełnych parkingów. Nie chcieliśmy wtedy spacerować w tłumie. Dzisiaj było komfortowo

Koło Raciborza mówisz. Ha. A ja się tam wybieram w następny weekend na Mistrzostwa w Scrabble.

Abakus68 napisał(a):Koło Raciborza mówisz. Ha. A ja się tam wybieram w następny weekend na Mistrzostwa w Scrabble.

Tak! Polecam też Arboretum Bramy Morawskiej (również niedaleko):



Powodzenia w mistrzostwach!


15 lipca (czwartek): Nocny Orebić

Kiedy wychodzimy z apartmanu, jest już po 20:00. Ładne kolory na niebie:



Wysepka z latarnią morską, czyli Velika Sestrica:



Stoiska w winem i oliwą:



Dzisiaj wybieramy restaurację mieszczącą się w małym hotelu Mimbelli. Można tu usiąść przy stolikach bezpośrednio na deptaku:



ale zdecydowanie bardziej podoba nam się ich uroczy ogród:



Tym bardziej, że wieje dość silny wiatr i trochę marznę Między murami jest cieplej

Jak już się trochę ogrzałam , mogę wypić kufelek zimnego złotego napoju :



Karta krótka, co jest plusem, ale w tym wypadku nie ma z czego wybierać. Ostatecznie decydujemy się, tak jak wczoraj, na čevaby. Przynajmniej porównamy

Dostajemy ćevapi w wersji gourmet :



Smaczne, nie można się przyczepić. I bardzo dobre frytki Tylko obsługa trochę "z nadęciem", wolimy bardziej swojską atmosferę i mimo pięknego ogrodu, już tu nie wrócimy.

Wychodzimy wprost w gęstniejący tłumek:



Na razie jest pikuś, za niecałe 2 tygodnie będzie się działo

Uciekamy w spokojniejsze rejony. Kościół parafialny, niestety, słabo oświetlony:



Zauważam przed nim wielką pisankę (Pisanica od srca), ale jest tak ciemno, że nawet nie próbuję jej robić zdjęcia.

Zagłębiamy się w zaułki:






Jest pięknie i bardzo nastrojowo, czasem tylko jakiś kot miauknie

I słynna uliczka, tym razem w nocnej odsłonie:



Jedna z kapitańskich willi:



Noc dodaje tajemniczości starym domom orebićkich kapitanów

Jak widać, leżaki przydają się nie tylko w ciągu dnia :



Kilka poruszonych zdjęć (ale myślę, że oddają atmosferę):




Polecana przez Roberta Makłowicza konoba Andiamo:



Zawsze było tam pełno

I dwa urocze koty, które zazwyczaj kręciły się w jej pobliżu:




Ten drugi często leżał przy stolikach i pozwalał się głaskać Prawdziwa kocia gwiazda

Teraz chciałabym napisać laku noć, ale jest środek dnia Miałam wrzucić ten odcinek wczoraj wieczorem, nie wyszło. W takim razie - miłego popołudnia

Plażę Jezero odpuściłam sobie ze względu na te (chyba) krowy, w obawie przed kolejnym atakiem żuków gnojarzy

Mimbelli to ta knajpa, gdzie trzeba dodatkowo płacić za cebulę Też jedliśmy tam ćevapi- małż bo chciał, ja podobnie jak Wy z "braku laku".

Stoisk z oliwą w czerwcu nie było. Ludzi na Twoim zdjęciu i tak 3x więcej niż przed sezonem, więc już się boję co to będzie za 2

tygodnie

Tego kota z Andiamo pamiętam, ale mimo iż jestem kociarą to od pewnej niemiłej przygody wolę nie dotykać obcych kotów

Klimatyczny ten Orebić wieczorową porą, takich spacerów nam brakowało w Žuljanie...
Czekam niecierpliwie na dalsze odcinki

ruzica napisał(a):Plażę Jezero odpuściłam sobie ze względu na te (chyba) krowy, w obawie przed kolejnym atakiem żuków gnojarzy

Niepotrzebnie, placki wyschnięte były Nie odnotowałam obecności żadnych owadów.

ruzica napisał(a):Mimbelli to ta knajpa, gdzie trzeba dodatkowo płacić za cebulę Też jedliśmy tam ćevapi- małż bo chciał, ja podobnie jak Wy z "braku laku".

Pamiętałam to i sprawdziłam - nie dopłacaliśmy za cebulę. Wcześniej upewniliśmy się, czy na pewno w zestawie jest ajvar i luk.

ruzica napisał(a):Stoisk z oliwą w czerwcu nie było. Ludzi na Twoim zdjęciu i tak 3x więcej niż przed sezonem, więc już się boję co to będzie za 2

tygodnie

Słusznie, że się boisz

ruzica napisał(a):Tego kota z Andiamo pamiętam, ale mimo iż jestem kociarą to od pewnej niemiłej przygody wolę nie dotykać obcych kotów

O matko, co się stało? Podrapał Cię?

corrina napisał(a):Klimatyczny ten Orebić wieczorową porą, takich spacerów nam brakowało w Žuljanie...

Ma kilka sympatycznych zaułków

corrina napisał(a):Czekam niecierpliwie na dalsze odcinki

Jutro opiszę pierwsze kajakowanie

Ślicznie wygląda Geta wieczorem, w takiej odsłonie jej nie widziałam. Czekam na kajakowe przygody.

Epepa napisał(a):Czekam na kajakowe przygody.

Ewa, mówisz i masz

16 lipca (piątek): Kajakowanie z Borje - sentymentalna podróż i namiastka fjaki

Poranek wita nas chmurami. Mimo tego ruszamy z kajakiem na dachu Maździaka, stęskniliśmy się już za wiosłowaniem. Prognozy są optymistyczne, po południu pogoda ma się poprawić.

Plan jest taki, żeby dojechać do Postupa i ruszyć z plaży Ovrata; tam powinien być dobry zjazd i bezproblemowe wodowanie (bez konieczności długiego znoszenia kajaka).

Mijamy camp Paradiso, na którym stacjonowaliśmy w 2006 i w 2010 roku i za chwilę również zjazd do zaplanowanej zatoczki Małż pyta, czy zawracać, a ja w przypływie szaleństwa mówię, że nie, że może zjedziemy gdzieś dalej...

Dalej jest Borje:



w którym w 2010 roku odwiedziliśmy Aldonkę Na zdjęciu widać dobrze, jak wysoko miejscowość jest położona.

Parkujemy przy drodze:



i postanawiamy zwodować tu kajak Dalej do morza już chyba mieć nie mogliśmy Nie był to żaden dziwny zakład, po prostu coś nam odbiło

Bierzemy cały ekwipunek (na razie bez Plavca; dla przypomnienia - tak ma nasz kajak na imię ) i zaczynamy schodzić. Najpierw wąskimi uliczkami Borje:



Zdjęcia z uliczek będą w drodze powrotnej, kiedy robiłam przystanki na złapanie oddechu Teraz idzie się dobrze.

Wspominam nasz wieczór z Aldonką, próbując sobie przypomnieć, który to był dom. Jednak nie mam tak dobrej pamięci Dla zainteresowanych - opis tamtego sympatycznego wieczoru sprzed 11 lat:
post582616.html#p582616

Zastanawiam się, czy przypadkiem nie ma tu teraz Aldonki. Mogłam napisać do niej, ale nie sądziłam, że tu dzisiaj wylądujemy. Może się spotkamy? Byłaby miła niespodzianka
(Aldonka, pozdrawiam serdecznie Zaglądasz tu czasem? )

Wtedy (w 2010) szliśmy do plaży tą samą ścieżką:



Tylko bez obciążenia... A co będzie pod górkę?

Idziemy i idziemy, a morza nie widać. Małż chce zawracać i właśnie wtedy docieramy w końcu na plażę:



Bardzo ładną zresztą. Przynieśliśmy wszystkie rzeczy oprócz kajaka. Zwykle chodzimy na dwa razy, tzn. Małż chodzi , ja za drugim razem czekam na niego na plaży Małżowi lepiej nosi się kajak samodzielnie, na ramieniu. Mówi, że i teraz da radę...

A ja sobie trochę poczekam. Woda jest chłodna, ale z nudów pływam, a potem idę na skałki:



które są świetnym punktem obserwacyjnym. Siedzę tak, schnę i słyszę, jak nasi rodacy planują przejść się po tychże skałkach do sąsiedniej zatoczki. Pani mówi do pana: Przejdziemy obok tej dziewczyny, która siedzi jak Afrodyta

Duszę się ze śmiechu, ale jeszcze się nie ujawniam Dziwne, że ci Państwo nie pomyśleli, że jestem Polką, w końcu o inną narodowość na Półwyspie trudno Ale przecież nic złego nie powiedzieli; wręcz przeciwnie - porównanie do Afrodyty jest bardzo miłe No i za tę dziewczynę też dziękuję

Małż pojawia się na plaży zaskakująco szybko, mówi, że odkrył krótszą drogę.
Coś ci muszę powiedzieć, ale za chwilę... - celowo mówię głośniej, przechodząc obok polskiej pary i widzę lekko spłoszony wzrok pani Uśmiecham się do niej szeroko i odpływamy :



Mijamy mini porcik w Borje:



Pamiętam, że 11 lat temu była tu bardzo zimna woda. Cała dzisiejsza wycieczka będzie w zasadzie powtórką z tamtego kajakowania, tylko w drugą stronę. Niestety, nie odrobiłam lekcji i nie przypomniałam sobie własnej relacji , przez co dzisiejsze pływanie będzie trochę bez sensu Ale tylko trochę

Przypominamy sobie, że te groty już kiedyś widzieliśmy:



Jeśli ktoś ma ochotę, po raz kolejny odsyłam do relacji z 2010 roku (z naszych pierwszych kajakowych wakacji ):
post581129.html#p581129

Mijamy plażę Ovrata, z której chcieliśmy startować:



Widać zaparkowane blisko brzegu samochody. Mogłoby być tak łatwo...

Zaraz obok jest camp Paradiso, z którym mamy miłe wspomnienia:



Plaża "pod klifem", którą kiedyś odwiedziliśmy, tym razem zajęta:



Będziemy plażować kawałek dalej. Udaje się znaleźć wygodną półkę skalną:




z widokiem na Sv. Iliję:



Jest tu całkiem sympatycznie, tylko życie podwodne słabe. Zdjęcia rybek wychodzą nieostre ze względu na zachmurzenie, więc ich nawet nie wrzucam. Na szczęście doczekujemy się poprawy pogody. Nie ma całkiem bezchmurnego nieba, ale robi się gorąco.

Relaksujemy się, czytamy książki, obserwujemy ukwiały końskie :



Pamiętacie Dzielnego Flaminga? Dzisiaj zapomnieliśmy go zabrać, na szczęście mamy "zawartość", którą zawsze dzielnie trzyma Różowy Koleżka będzie nam towarzyszył w następnej wycieczce kajakowej i we wszystkich kolejnych

Po paru godzinach zbieramy się w drogę powrotną. Skałki, na których plażowaliśmy:



Tuż przed campingiem Paradiso wypatrujemy malutką plażę:



Bardzo ładną, ale nie chce się nam już wypakowywać i znowu plażować :



Natomiast jeszcze trochę "pozwiedzamy" Oświetlone słońcem wybrzeże prezentuje się dużo ładniej, niż kiedy tu płynęliśmy przed południem.

Obserwujemy zmiany - na campie Paradiso wybudowali grill przy samym morzu:



Na plaży Ovrata będziemy już wkrótce, bez kajaka:



Przed grotami pozuję do zdjęcia podobnie jak wtedy, 11 lat temu 2021 rok:



i 2010:



Wyszła nam mała podróż sentymentalna W sumie podoba mi się dzisiejsza wycieczka, chociaż niczego nowego nie odkryliśmy

Obok grot wypatrujemy plażę, którą przecież też znamy:



Jest ona ukryta między skałami i trudno ją dostrzec, płynąć od strony Borje. Szkoda, że o niej zapomnieliśmy, bo mogliśmy tu plażować

Robi wrażenie:



ale z bliska okazuje się, że po lewej stronie (nie uchwyciłam tego) ktoś zostawił wielki napompowany materac Taka "rezerwacja" to już przegięcie Na dzikiej plaży, do której dostęp jest tylko od strony wody A w zasięgu wzroku żadnych potencjalnych właścicieli...

Dopływamy do Borje:



Aparat podwodny nie radzi sobie, gdy ma za dużo białego koloru, ale to jest "główna" plaża:



Co teraz? Małż mówi, że najpierw zaniesie kajak, tą krótszą drogą:



Ja zostaję na plaży i zmęczona wiosłowaniem (pierwszy dzień!) przysiadam na kamieniu (już nie na skałach, jak Afrodyta ) i odpływam... w myślach



Katerina ( ) pisze w swojej relacji o doświadczaniu fjaki. Fjaka to stan umysłu i ciała, reset mózgu, poczucie jedności z otoczeniem, bycie tu i teraz... Trudno to opisać, ale ja wtedy, na plaży w Borje, chyba miałam małą fjakę albo jej namiastkę, przynajmniej przez moment



Zresztą chyba nie tylko ja... Obserwowałam panią, która przyszła sama, z małym plecakiem, z którego wyciągnęła szklaneczkę i puszkę piwa. Usiadła z nogami w Jadranie i sączyła piwo; z daleka widziałam, że zimne...



No i fjakę szlag trafił Chce mi się piwa! A tu jeszcze trzeba zasuwać pod górkę...

Pojawia się Małż, wskakuje do wody i po krótkim orzeźwieniu jest gotowy do kolejnego podejścia Żegnamy urokliwą plażę w Borje:




Może należało tu siedzieć przez cały dzień...

Na koniec odcinka - mapa z zaznaczoną trasą dzisiejszej wycieczki:



Dość daleko było

Natomiast w kolejnej odsłonie relacji pojawi się jeszcze opis podejścia pod górkę

Na zdjęciu z piwkiem z wieczornego Orebiča normalnie jak 10 lat wcześniej!

maslinka napisał(a):
Parkujemy przy drodze:

2021-07-16-10h45m13.JPG

Zastanawiam się, czy przypadkiem nie ma tu teraz Aldonki. Mogłam napisać do niej, ale nie sądziłam, że tu dzisiaj wylądujemy. Może się spotkamy? Byłaby miła niespodzianka
(Aldonka, pozdrawiam serdecznie Zaglądasz tu czasem? )

Nie wierzę, normalnie nie wierzę. No nie mogę.........a jakże, pewnie że byłam, co więcej tego dnia wybrałam się rowerem do Podobuce i wracając widziałam Wasz samochód i pomyślałam o Was, że może to Wy, ale kajak na dachu.... No nie wierzę. Byliśmy tak blisko siebie. Tak blisko.

tony montana napisał(a):Na zdjęciu z piwkiem z wieczornego Orebiča normalnie jak 10 lat wcześniej!

Dzięki, Tony!

Aldonka napisał(a):Nie wierzę, normalnie nie wierzę. No nie mogę.........a jakże, pewnie że byłam, co więcej tego dnia wybrałam się rowerem do Podobuce i wracając widziałam Wasz samochód i pomyślałam o Was, że może to Wy, ale kajak na dachu.... No nie wierzę. Byliśmy tak blisko siebie. Tak blisko.

Czeeeść
A kiedy wracałaś rowerem z Podobuce? Koło 11:00 czy po południu?

Skoro widziałaś kajak na dachu auta, to musiało być albo wtedy, kiedy rano oboje byliśmy na plaży (zanim Małż przyszedł po kajak), albo po południu (koło 17:00), kiedy Małż położył Plavca na dachu Maździaka i wrócił na plażę po mnie i po resztę maneli.

Rzeczywiście, tak blisko Aż nie do wiary... Wracając z bambetlami, kręciłam się trochę między domami w Borje (Małż poszedł inną drogą). Gdybym wiedziała, wpadłabym na lemoniadę

Rowerem byłam przed południem.
Tego dnia zeszłam na plaże (tą z zimną wodą) tylko się wykąpać. Ech, szkoda. Wielka szkoda.

Aldonka napisał(a):Rowerem byłam przed południem.

Tylko kilka minut i byłoby spotkanie...

Aldonka napisał(a):Tego dnia zeszłam na plaże (tą z zimną wodą) tylko się wykąpać. Ech, szkoda. Wielka szkoda.

Chciałam do Ciebie napisać, że wylądowaliśmy na Pelješcu, ale pomyślałam, że zazwyczaj jeździcie do Cro w sierpniu. (Nie wiem, dlaczego tak myślałam...)
Mogłam się odezwać Szkoda

Piękna plaża, piękna Afrodyta
A Mąż twardy jak chorwackie skały

Habanero napisał(a):Piękna plaża, piękna Afrodyta

Habanero napisał(a):A Mąż twardy jak chorwackie skały

To prawda