Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

Nefer napisał(a):Kolejna wspaniała wycieczka. Widoki świetne, sporo różnej fauny, no i te pustki na szlaku .

W takich górach można odpocząć i poczuć przestrzeń


6 sierpnia (piątek)/7 sierpnia (sobota): Spacer po Plavie i pożegnania

Opuszczamy Biogradską Gorę:



Fajnie, że budują tu drogi:



Będzie można łatwiej dotrzeć na szlaki, choć rejon bardziej się ucywilizuje. Ale do tego jeszcze daleko

Zanim wrócimy do domu, pojedziemy jeszcze do Plavu, na spacer i na zakupy. Rondo z psem na środku i lokalsami w knajpce (po prawej). Miejscowy folklor :



Do "folkloru" można też zaliczyć młodzież spędzającą czas przed sklepem Voli:



Chłopcy podają kierowcom wydruk z parkometru i pilnują, by nikt nie próbował wjechać pod prąd. Jesteśmy świadkami tego, jak (mimo szlabanu) facet przeciska się na parking drugą stroną. Chłopaki walą pięściami w tył samochodu, ze środka wyskakuje wściekły kierowca i... na szczęście opanowuje emocje, choć ręce mu latają

Idziemy się przejść po centrum Plavu. Nie ma tu niczego szczególnie interesującego - kilka knajpek, deptak:




I jeden z tych napisów, które ostatnio zrobiły się bardzo modne , a z którym w tym wypadku się nie zgadzam Mimo tego - pozuję z głową w serduszku :



W Plavie szukamy sklepików z pamiątkami; na próżno, takowych tu nie ma Szkoda, chcieliśmy kupić koszulkę z jakimś nadrukiem z Prokletijów albo przynajmniej magnes. Może źle szukaliśmy, chociaż wątpię... Do Gusinje nie chce nam się już w tym celu jechać, pewnie byłoby podobnie.

Oglądamy jeszcze meczet sułtana Abdula Hamida II (Džamija Sultanija). Trudno go objąć obiektywem w całości, razem z minaretem:




Naprzeciwko tej świątyni znajduje się Stary Meczet:



Plav jest dość zaniedbanym miasteczkiem i nie robi na nas dobrego wrażenia. Nieco lepiej jest nad jeziorem, gdzie ustawiono ramkę do zdjęć, z której oczywiście korzystam :



Samochody zaparkowane bezpośrednio przed ramką uniemożliwiają zrobienie lepszego zdjęcia

No to jeszcze bez ramki:



Plavsko Jezero, szczyty Prokletijów i pożar :



Wracając do pensjonatu, po raz pierwszy widzimy straż pożarną i akcję gaśniczą. Widocznie któryś z pożarów zszedł niebezpiecznie nisko...

Po drodze zatrzymujemy się przy bramie, która mnie zainteresowała, kiedy kilka razy tędy przejeżdżaliśmy:



Dalej są ciekawe zabudowania:



Obszczekuje nas pies i niestety rezygnujemy. Teraz wiem, że należało pojechać dalej tą drogą i zobaczyć monastyr św. Trójcy. No cóż, może następnym razem...

Tymczasem wracamy na kwaterę, gdzie zjadamy kolejną pyszną kolację:



Warzywa prosto z ogródka są niesamowicie smaczne, szczególnie pomidory

Rozliczamy się z gospodarzami i namawiamy ich do tego, żeby poszerzyli swoją ofertę o mały sklepik z pamiątkami, których nie sposób kupić w Plavie. Syn Jasnej zapala się do pomysłu, mówi, że magnesy z logo pensjonatu to nie problem, byłyby fajną reklamą, a może prezentem dla gości. Zobaczymy, czy wykorzystali "podpowiedź", jak wrócimy. Jeśli wrócimy...

Obserwujemy też instalację nowej lodówki na napoje i dostawę mojego ulubionego Pilsnerka. Szkoda, że dopiero teraz , ale przecież w Czarnogórze należy pić Nikšićko

Pensjonat zasypia, a my wraz z nim, ostatni raz na czarnogórskiej ziemi wsiadamy do śpiulkolotu



Rano, nieco smutni, schodzimy na śniadanie. Jasna pyta, na co mamy ochotę, więc odpowiadamy, że chętnie zjedlibyśmy omlet. Nema problema, chociaż, jak się zaraz okaże, jest

Czekamy i czekamy, pijąc herbatę. Wyjątkowo długo to trwa, nawet jak na tutejsze zwyczaje Po chwili widzimy, jak przyjeżdża syn Jasnej z jajkami pod pachą Okazuje się, że wymyśliliśmy sobie omlet, a gospodarze nie mieli jajek, o czym nie wspomnieli. Chłopak mówi, że jeśli gość chce omlet, to go dostanie

No pięknie, nie należymy do wymagających gości, więc jest nam głupio, tym bardziej, że za synem Jasnej przybywa jej mąż z większą liczbą jajek pod pachą Gospodyni się śmieje i macha ręką. Po chwili pałaszujemy jajeczne śniadanko
Jasna pyta, czego byśmy jeszcze chcieli. Uśmiechamy się znacząco - Wiem! - mówi. - Priganice! Dokładnie, właśnie o nich marzymy Smakują wybornie z konfiturami domowej roboty

Całkowicie szczęśliwi toczymy się do pokoju (pod górkę, na trzecie piętro ), żeby się spakować.

Z łezką w oku opuszczamy gościnny pensjonat i przemiłych gospodarzy. Czujemy, że ich uśmiechy są szczere. Widać, że wkładają serce w to, co robią.



Mam nadzieję, że kiedyś tu wrócimy...

7 sierpnia (sobota): Podróż do Tuzli - część pierwsza

Opuszczamy progi gościnnego pensjonatu i ruszamy w drogę, jak się okaże, bardzo długą i męczącą... Tuzla to będzie ostatni przystanek w podróży. Wybraliśmy ją, bo nie sposób pokonać długiej trasy z Gór Przeklętych do Polski bez noclegów, no i dlatego, że bardzo lubimy bośniackie klimaty, a w Tuzli nas jeszcze nie było

Póki co, jesteśmy w Czarnogórze i podziwiamy widoki:





Niestety, śmieci to problem Montenegro :



Każdy parking przy drodze jest bardzo zaśmiecony. Nikšićko robi, co prawda, akcję Eurocent za ekologiju:



co być może przyczynia się w pewnym stopniu do uświadomienia ludziom problemu. Z rozmów z czarnogórskimi gospodarzami wynikało też, że mentalność Czarnogórców powoli zaczyna się zmieniać, ale to proces, który musi trochę potrwać...

Mijamy przejawy jugonostalgii:



Nawigacja każe nam skręcić w taką drogę :



Wiadomo, że nie można jej ślepo ufać, ale od jakiegoś czasu zrezygnowaliśmy z papierowych map i z atlasu... Patrzę na mapę (offline, bo poza UE wolę nie korzystać z internetu) w moim telefonie. Wygląda na to, że zaraz dojedziemy do głównej drogi. Jednak to "zaraz" trochę się dłuży:



Droga, do której prowadzi nas navi, okazuje się być w remoncie :



To chyba jakiś żart! Panowie pracują, ale zakazu nie ma:



Zatrzymujemy się i zastanawiamy, co dalej. W tym czasie mija nas auto. Decyzja - jedziemy za nim i zapytamy pana widocznego na "górce", czy przejedziemy dalej, w naszym kierunku:



Mężczyzna potwierdza, że to dobra trasa Skoro tak, to toczymy się dalej, obserwując budowę:




Uff, udaje się wyjechać na główną drogę. Jesteśmy w okolicach miasta Pljevlja, którego centrum jest ponoć bardzo ładne i ciekawe. My widzimy tylko przedmieścia mające przemysłowy charakter:



Kierujemy się na przejście graniczne w Metaljce, nazwanej przez nas Metaliką



Zanim tam jednak dojedziemy, musimy przecierpieć kolejny przejazd remontowaną drogą :




W kurzu i pyle:



Jakby tego było mało, po wczorajszym słabszym dniu, dzisiaj mamy full sunshine i upał nie do wytrzymania I taki piękny dzień "stracimy" w podróży

Koniec remontów! Wjeżdżamy w góry:



Pasmo przypomina nasze Beskidy, nie tylko wyglądem, ale i wysokością szczytów, które dochodzą do 1430 m. Tyle ma góra o wdzięcznej nazwie Vis Jedziemy drogą R-3, po prawej stronie mając Serbię. Bardzo blisko stąd jest trójstyk. Wkrótce żegnamy się z Czarnogórą:



Dość ciekawa "wizytówka" Montenegro :



Szczególnie rozbawił nas wiszący na domu kołpak

Jak już pisałam, granicę przekraczamy w Metalice (czyli Metaljce) Witaj, Bośnio i Hercegowino! Witaj, krowo, która patrzysz na nas z byka :



Chwila, to jest byk!

Zatrzymujemy się niedługo po przekroczeniu granicy, w miejscowości Čajniče, w której budują nowe zabytki :



Tankujemy Maździaka:



Okolica malownicza, a przy okazji - bardzo światowo tu jest :



Jakieś pół godziny później wjeżdżamy do Goražde - miasta leżącego nad Driną:



Idziemy się przejść nad rzekę:



Za mną widać meczet Kajserija, bardzo nowy, wybudowany w 2009 roku. Rzeka wygląda na czystą, nie brakuje amatorów kąpieli i wędkarzy:



Chętnie bym się wykąpała, gdyby nie fakt, że po wakacjach nad Jadranem jestem bardzo wybredna, jeśli chodzi o kąpiele Tak czystej wody jak w odludnych zatoczkach w Cro, raczej tu nie uświadczę. No i przede wszystkim - zatrzymaliśmy się w konkretnym celu, którym nie są kąpiele, a zjedzenie obiadu.

Trochę nam to zajmuje, ale w końcu trafiamy do restauracji Somun, która ma niezłe recenzje i wygląda sympatycznie:



Obsługa jest bardzo miła, odpoczywamy w cieniu i pałaszujemy čevaby Cóż innego moglibyśmy jeść w BiH?



Mięsko jest pyszne, cieszę się z kajmaku, tylko bułka mogłaby być lepsza, zwłaszcza, że występuje w nazwie lokalu... To jest po prostu zwykła buła, a nie somun. Trudno, i tak nam smakuje

Przy okazji obserwujemy poczynania kotka-wariata:



który skacze na podwórku i próbuje polować na ptaki

Odpoczęliśmy, zrelaksowaliśmy się, niedługo ruszymy w dalszą drogę...

Kapitańska Baba napisał(a):Kot polujący na pratki natychmiast zostałby przeze mnie przegoniony Bronię maleńkich okruszków zawsze i wszędzie

Tak, jak napisałam, kot tylko próbował polować na ptaszki. Był mały i niezgrabny i nie było zagrożenia, że mu się uda

Kapitańska Baba napisał(a):Ciekawe klimaty pokazałaś.

Wkraczamy w bardzo ciekawe klimaty. Nie wszystkie będą "kolorowe". Nie sposób odejść do trudnej historii w takim kraju jak BiH.

Kapitańska Baba napisał(a):W naszym kraju jest to samo. Piesi idą i pety zostawiają pod własnymi stopami. Ludzie z samochodów - wyrzucają przez szyby. A teraz te przeklęte maski - są wszędzie - na trawnikach, chodnikach, w rzekach, jeziorach. Ileż razy zwracałam przypadkowym ludziom uwagę gdy rzucali śmieci gdzie bądź - większosć jeszcze mnie ofukała, że nie moja sprawa.... Przepraszam za OT

Ale to jest całkiem na temat. Śmiecenie to zwykłe chamstwo, całkowicie się zgadzam.

Trudno mi się dzisiaj zabrać za pisanie , ale jeszcze przez moment mam więcej czasu, a wypadałoby kiedyś skończyć relację...


7 sierpnia (sobota): Podróż do Tuzli - część druga i trochę nocnego życia

Wjeżdżamy do Republiki Srpskiej:



I po chwili jedziemy malowniczą drogą wzdłuż rzeki Grabovica:





Niedaleko stąd jest już Sarajewo. Żałujemy, że nie zdecydowaliśmy się powtórzyć wizyty w tym niezwykłym mieście; bylibyśmy prawie na miejscu, a tymczasem mamy przed sobą jakieś 3 godziny jazdy.

Atmosfera w samochodzie gęstnieje, jak to bywa pod koniec męczącego dnia spędzonego w podróży. O kłótniach w czasie wakacji już rozmawialiśmy w różnych relacjach Nasze zwykle toczą się w aucie, kiedy ciągle stajemy w korkach, na ruchach wahadłowych lub nawigacja kieruje nas dziwnymi drogami... Dzieje się to w drodze powrotnej z wakacji, więc do rozdrażnienia dochodzi smutek z powodu kończącego się urlopu.

Denerwuje mnie i cisza, i muzyka To już lepiej coś popstrykam Nie wiem, co to za dziwna moda z tymi serduszkami :



Ten mural bardziej mi się podoba:



Krowy:



i bezdomne psy:



czyli bośniacki standard... Bez względu na to, w której części BiH się znajdujemy. A właśnie wjeżdżamy do Federacji, o czym świadczą liczne meczety:




Przed 20:30 jesteśmy w końcu w Tuzli. Uderza mnie "wielkomiejskość", to chyba najlepsze określenie. Nasza kwatera znajduje się niedaleko tego ruchliwego skrzyżowania:



choć niełatwo do niej trafić. Apartman jest bardzo czysty i ładny, choć dziwny Mieści się w takim nowym budynku:



Brudny Maździak chwilowo stoi przed samym wejściem, żeby łatwiej się rozpakowywało:



(Tu tylko dwie noce, ale i tak wnosimy niemal wszystko. Głupio się spakowaliśmy )

Na zdjęciu widać główną drogę przez miasto, ale ulicznego ruchu na kwaterze nie będziemy słyszeli, bo... nie mamy okien Prawie Jest wyjście na balkon i malutkie okienko w dodatkowej sypialni, z której nie będziemy korzystać. Poza tym wychodzi na drugą stronę budynku.

Sypialnia:



połączona z kuchnią:



Obok łóżka, za roletą, są wspomniane drzwi balkonowe. Dobrze, że są, przynajmniej można wpuścić trochę powietrza. Zawsze jestem zwolennikiem wietrzenia, choć tu bardzo ładnie pachnie - zapach jest orientalny (idealnie w klimatach Tuzli!) i pochodzi z rozpylacza podłączonego do kontaktu. Wystrój glamour nie obejmuje łazienki, która jest śmieszna. Co jest nie tak na tym zdjęciu :



Nie robiłam zdjęć z człowiekiem, więc nie widać proporcji. W związku z tym podpowiem: umywalka Mam tylko 163 cm wzrostu, ale nawet znacznie wyższy ode mnie Małż miał problem z umywalką umiejscowioną nie dość, że wysoko, to jeszcze "cofniętą". Ja musiałam myć ręce, stojąc na palcach Mycie zębów wyglądało bardziej komicznie

Takich niedoróbek pewnie mogłabym wskazać więcej, ale umiejscowienie umywalki przeszkadzało najbardziej. Za to w korytarzu mieliśmy designerską lampę :



Tak czy inaczej, miło było i wygodnie. A co najważniejsze - bardzo czysto, wręcz sterylnie. W BiH to standard, zawsze trafiamy w tym kraju na czyściutkie kwatery Cena za dobę: 40 euro, więc całkiem przyzwoicie

W podróży myślałam, że jak tylko wejdziemy do apartmanu, wezmę prysznic, otworzę piwo, rzucę się na łóżko i do rana nie wstanę Tymczasem, kiedy wysiadłam z samochodu, poczułam zapachy, usłyszałam hałasy (określiłam to jako "rytm miasta", z czego do dziś Małż się śmieje ), zapowiedziałam, że wychodzimy Tylko najpierw oczywiście prysznic

Do ścisłego centrum, na starówkę, mamy jakieś 5 minut spacerkiem. Mijamy Turalibegovą džamiję, zwaną też Poljską:



i zagłębiamy się w uliczki Tuzli. Okazuje się, że miasto tętni życiem. Niby nic dziwnego, jest sobotni wieczór, a my jesteśmy w bałkańskim kraju, w dodatku BiH to Pravi Balkan, a wiadomo, że Bośniacy potrafią się bawić




Na początku jestem w szoku, bo zdążyłam zdziczeć w Górach Przeklętych A tu "atakuje" mnie kakofonia dźwięków i mieszanina zapachów, głównie pochodzących z palonych w klubach shish Poza tym wszędzie coca cola, no tak, jesteśmy w muzułmańskim mieście; gdzie my tu piwo znajdziemy?

Ubrałam się dzisiaj tak, żeby, w razie czego, móc wejść do meczetu. No i chyba przesadziłam, patrząc na stroje miejscowych :



Tak naprawdę mogłam to przewidzieć, to nie pierwsze bośniackie (muzułmańskie!) miasto, jakie odwiedzamy. W Sarajewie kontrasty były jeszcze bardziej jaskrawe, bo tutaj spotykamy niewiele pań w hidżabie. Do innych kontrastów zaraz dojdziemy...

Mijamy stragan z książkami, na którym Małż jutro zaopatrzy się w pokaźny zbiór lektur na najbliższy rok :



Przyglądają nam się miśki reklamujące lodziarnię:



A my idziemy deptakiem, dalej i dalej, popychani przez tłum... I tak trafiamy na Kapiję:



(Jutro, w ciągu dnia, zrobię wyraźniejsze zdjęcie.)

To szczególne miejsce dla tuzlan. 25 maja 1995 roku miała tu miejsce masakra na Kapiji. Oblegające miasto oddziały bośniackich Serbów dokonały ostrzału artyleryjskiego. Pocisk trafił w centrum Tuzli i zabił 71 osób oraz ranił 240. Ofiarami ataku padła młodzież, która w tym dniu świętowała Dzień Młodości obchodzony wówczas w Jugosławii w rocznicę urodzin Josipa Broz Tity. Średnia wieku ofiar wyniosła 23 lata...

Wiersz Maka Dizdara, który znajduje się na pomniku:



można przetłumaczyć tak:

Nie żyjemy tutaj po to, żeby żyć. Nie żyjemy tutaj po to, żeby umierać. Tutaj umieramy, aby żyć.

I jak tu teraz iść dalej, spacerować, cieszyć się sierpniowym wieczorem? Wiedziałam, że Tuzla to kolejne miasto, w którym "dostanę po głowie". Emocje są silne, ale tuzlanie żyją dalej i cieszą się, że mogą żyć...

Tuż obok Kapiji natykamy się na tłumy młodzieży zgromadzone na placu:



Najpierw myślimy, że czekają na rozpoczęcie koncertu, ale oni przyszli się tu po prostu spotkać i napić z przyjaciółmi Niektórzy piją colę, chociaż nie wiem, co tak naprawdę mają w butelkach Są też młodzi ludzie z piwem, co daje nam nadzieję

Oczywiście w Tuzli są restauracje dla turystów (choć nie jest to bardzo turystyczne miasto), poza tym nie wszyscy mieszkańcy to muzułmanie (wg danych z 1991 roku stanowili oni 53%, nowszych informacji nie znalazłam).
I do jednej z nich w końcu trafiamy:



Zamawiamy coś, co przypomina calzone, a nadziewane jest serem, salami i pieczarkami. Do tego śmietana:



Pyszne i bardzo kaloryczne A myślałam, że w BiH trochę odpuścimy z objadaniem się. Jaaasne Taki "pieróg" kosztował około 12 zł Ceny są niskie, bo to jednak mało turystyczne miasto.

Robi się chłodno (takie będą wieczory, podczas gdy jutro, w ciągu dnia, będziemy mieć skwar nad skwary), wkładam bluzę Małża i pozuję na deptaku z panami :



Nie mam pojęcia, co pokazywałam

Jest prawie północ. Starówka powoli pustoszeje, robi się nastrojowo...




To był bardzo długi dzień. I długi odcinek, mam nadzieję, że dotarliście do końca Idziemy w końcu do apartmanu na zasłużony odpoczynek

mchrob napisał(a):I ciągle nie mogę zrozumieć skąd tyle w ludziach nienawiści aby strzelać do siebie - szczególnie w takim dniu jak dzisiaj.

Nie miałam wczoraj nastroju na pisanie, ale akurat wypadł taki odcinek... Chyba łatwiej było mi wyrazić pewne emocje.

wiola2012 napisał(a):Porównując z tą blondynką w tle to raczej zaszalałaś z tym "przyzwoitym ubiorem"

Odkąd odwiedzamy BiH w drodze powrotnej, zawsze mam w torbie długą spódnicę i chustkę na głowę. W tym roku ostatecznie nie było zwiedzania meczetów. Widziałam dwa - w Mostarze i w Sarajewie, wyglądały podobnie
Jakiś bardziej zabytkowy oczywiście chętnie zwiedzę, ale ciśnienia nie mam.

wiola2012 napisał(a):Chyba musimy się od nich uczyć

Tak jak w Sarajewie - na każdym kroku widać ślady wojny, dość świeże. Ludzie szybko się podnieśli, zaczęli cieszyć życiem. Niby normalne, a jednak, przyznaje sama, że to trochę dziwi.
Może coś jest w naszej mentalności, że uważamy, że za szybko, że bawić się nie wypada, nie w takim miejscu, mieście...
A przecież to nie wyklucza szacunku do tych, którzy oddali życie.

Nie wiem, różne myśli mam dzisiaj. Ale tak, jak napisałaś o tej nauce. Dobrze brać przykład, uczyć się, ale obyśmy nie musieli...

tony montana napisał(a):Pekara California

Rozwaliło mnie to

Tony, jesteś! Zaraz "wbijam" do Twojego Tivoli

te kiero napisał(a):Fajna i spora niespodzianka z ta Tuzlą, bo gdzieś tam chodziła po głowie, chętnie obejrzałem i jeszcze obejrzę.

Przyznaję, że za dużo o Tuzli nie wiedziałam, nie czytałam przed wyjazdem Pewnie dlatego, że wymyśliliśmy ją dopiero na Šipanie Nie było czasu...

Podobno większości odwiedzających Tuzla kojarzy się z Panoniką - ogromnym kompleksem słonych jezior i solankowych basenów. Zobaczymy je, choć nie skorzystamy z kąpieli. Po Jadranie nie ciągnęło mnie do siedzenia w basenie, w tłumie ludzi. Wolałam już zwiedzać w koszmarnym upale

8 sierpnia (niedziela): Dystrykt Brčko

Śpimy dłuuugo w nowym miejscu, w nowym kraju. Nie śpieszy nam się, przed nami upalny dzień, który trzeba jakoś przeżyć Zaczynamy od późnego śniadania na balkonie, a raczej balkoniku:



Obok jest skarpa, więc widoków praktycznie nie ma, chyba że do tyłu - taki pogled:



Przynajmniej siedzimy na zewnątrz, w dodatku w cieniu, więc nie ma sensu narzekać A to budynek, w którym mieszkamy, widziany, tym razem, w świetle dziennym:



I okolica, czyli ruchliwe skrzyżowanie:



Dziś będzie jakieś 35 stopni w cieniu Miło byłoby się schłodzić, ale Panonika (słone jeziora i solankowe baseny w centrum miasta) odpadają; już sobie wyobrażam ten tłum w niedzielę... Podejdziemy zobaczyć to nietypowe kąpielisko po południu. Na popołudnie i wieczór mamy zaplanowane dalsze "zwiedzanie" Tuzli, bo na razie niewiele widzieliśmy, ale coś trzeba ze sobą zrobić teraz W końcu to nasz ostatni dzień urlopu, nie licząc jutrzejszej drogi powrotnej...

Jako że uważamy się za miłośników Bośni i Hercegowiny i sukcesywnie poznajemy ten kraj (do tej pory byliśmy w Mostarze i okolicach, w Sarajewie, w Travniku oraz w Jajcach), nęci nas wizyta w Dystrykcie Brčko, który jest oddalony od Tuzli o godzinę jazdy. Przynajmniej tę godzinę spędzimy w klimatyzowanym wnętrzu Maździaka

Jedziemy! Blokowiska Tuzli:



Uwaga na policję na drogach, trochę radiowozów jest. Tym razem nie mieliśmy okazji do rozmowy z bośniacką policją , ale w 2018, kiedy byliśmy w Travniku, zatrzymali nas do rutynowej kontroli i pogadaliśmy sobie z panem policjantem o tym, gdzie są najlepsze čevaby

Handel wprost z ulicy:



przypomina mi obrazki zapamiętane z wakacji w Bułgarii w latach 80-tych A blokowiska Tuzli przywodzą na myśl Burgas. Miałam 7 lat, ale zadziwiająco dużo pamiętam, zazwyczaj głupoty

Po drodze nie robię niemal żadnych zdjęć z samochodu, bo, szczerze mówiąc, nie ma czego focić Przejeżdżamy przez mało ciekawy i płaski fragment BiH. A myślałam, że w tym kraju to niemożliwe. Po godzinie jazdy jesteśmy na miejscu:



Dystrykt Brčko to "trzecia część" składowa kraju Bośnia i Hercegowina, poza Federacją Bośni i Hercegowiny oraz Republiką Serbską. Utworzony został 5 marca 1999 roku, z terytoriów w 52% zajętych przez Boszniaków i w 42% przez bośniackich Serbów. Obecnie skład etniczny regionu prezentuje się następująco: Boszniacy – 42%, Serbowie – 35%, Chorwaci – 21%.

Dystrykt posiada własny parlament i rząd, na którego czele stoi burmistrz oraz siły policyjne. Jest terytorium neutralnym i zdemilitaryzowanym, pod kontrolą międzynarodową. Liczba ludności to około 90 tysięcy mieszkańców, z czego 45 tysięcy zamieszkuje stolicę, również noszącą nazwę Brčko. Zaraz zobaczymy to miasto...

Parkujemy niedaleko Białego Meczetu:



który odbudowano stosunkowo niedawno po tym, jak został niemal zrównany z ziemią przez Serbów w 1992 roku.
Wszędzie parkometry, ale w niedzielę można stać za free, o czym upewniamy się jeszcze w najbliższym kiosku.

Powoli, noga za nogą, wleczemy się nad rzekę:



Przez Brčko przepływa Sawa, ale tutaj mamy do czynienia z jej dopływem, Brką:



Stan wody jest bardzo niski i niezbyt ładnie tu pachnie Lepiej chodźmy do centrum. Pierwsze wrażenia - no cóż :



Dużo lokali i sklepów pozamykanych na stałe. Niektóre zrujnowane. Nogi manekina :



Po chwili jest nieco lepiej:



Dość ładny budynek:



Ciekawe, co tam wydrapali poniżej orła

Gradska vijećnica, czyli ratusz bardzo przypomina ten w Sarajewie:



Pomnik żołnierzy 108. Chorwackiej Brygady Piechoty:



Do ratusza wrócimy za moment, teraz idziemy się przejść głównym deptakiem:



Fontanna Młodości przedstawiająca dzieci trzymające rybę:



Najwyraźniej to symbol miasta, wykorzystany w logo:



Ledwo dajemy radę spacerować, pora na przerwę, z małym Staropramenem w roli głównej :




Po schłodzeniu się od środka można dalej "zwiedzać", chociaż nie zostało nam już wiele do oglądania Pewnie to nie do końca prawda, ale na więcej nie mamy siły. W witrynie sklepowej widzimy tablo maturzystów:



Spotkaliśmy się z wystawianiem takich zdjęć w Czechach.

Z oddali docierają do nas dźwięki instrumentów. Okazuje się, że przed ratuszem gra mała orkiestra. Garstka zgromadzonych oczekuje na wyjście młodej pary :



Składanie życzeń nie trwa długo:



Natomiast koncert i popisy taneczne pani z flagą już znacznie dłużej :



Mamy do czynienia z serbskim ślubem. Stoimy w cieniu drzew, słuchamy i przypatrujemy się... Jeszcze nie wiemy, że za jakąś godzinę zobaczymy kolejny ślub czy raczej orszak weselny, w zupełnie innych klimatach.

Tymczasem powoli kierujemy się w stronę samochodu.



Maździak pokazuje jakąś chorą temperaturę:



Chyba dostał udaru, aż tak gorąco nie jest

Wrażenia z Brčko? Hmm... Nic nas tu nie powaliło Ale przynajmniej zobaczyliśmy serbski ślub i posłuchaliśmy muzyki

W drodze powrotnej zatrzymujemy się Gornjej Tuzli. Nasz wzrok przykuwa zielona Potočka džamija:



Maździak i muzułmański cmentarz:



Centrum Gornjej Tuzli:



Kawałek dalej, przed kolejnym meczetem (Čaršijską džamiją) natykamy się na "weselny orszak". Wszystkie samochody trąbią, a ludzie machają do nas z radością. Trochę tradycji, trochę nowoczesności :





Właśnie za takie klimaty lubię ten kraj pełen kontrastów. W BiH zawsze jest ciekawie Już nie mogę się doczekać popołudnia i wieczoru

Kapitańska Baba napisał(a):Zdecydownie nie zachwyciło mnie to miasto

Nas też nie, ale gdybyśmy nie pojechali, nie wiedzielibyśmy, jak tam jest

piotrf napisał(a):Tuzla nie zachwyciła nas niczym , ale zaskoczyła tzw. nocnym życiem - imprezami prawie do rana z piątku na sobotę

Tuzla jest sympatyczna, moim zdaniem Ma swoje momenty A życie nocne - jedno z bogatszych na Bałkanach. Chyba wszyscy mieszkańcy Tuzli wyszli w ten sobotni wieczór z domu i przyszli/przyjechali na starówkę