Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

megidh napisał(a):Gdybyś trafiła na byka, to kolor Twojej chustki z pewnością by go zdenerwował .

Ciągle pokutujący mit. Byki ani krowy kolorów nie rozróżniają.

maslinka napisał(a):

Nefer napisał(a):Z tymi szlakowskazami to rzeczywiście coś dziwnego, wynika z nich, że w ciągu godziny pokonaliście 11 km. To już jest bieg, a nie marsz .

Tacy z nas biegacze Całkiem niezły czas mieliśmy

Skoro można pokonać 1,3 km w... zero minut...



Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Skoro można pokonać 1,3 km w... zero minut...

Dobre! Jak widać, w BiH też mają problem z rzetelnymi informacjami na tabliczkach

pomorzanka zachodnia »
A może ktoś się kąpał w jednym z tych jeziorek (w ogóle można?), zmienił potem gacie i suszył na drzewie? No i zapomniał.

maslinka

w Oku Skakavice nikt by się chyba nie kąpał, bo chociaż woda bardzo czysta, to lodowata

To może...była to jakaś gra terenowa?
Co do krów - ja zawsze się upewniam (wytężając wzrok ), jeśli muszę znaleźć się w pobliżu jakiejś samotnej krowy

Chyba szybko chodzimy , bo na tamtej tabliczce napisali 18 godzin, a na tej już tylko 7 :

Wam się trasa kurczyła (co mimo wszystko jest logiczne ) a ja pamiętam odwrotne zjawisko - na południu Francji. Jadąc doliną Rodanu i chcąc ominąć autostradę można pokusić się o podrzędną tzw. "drogę BIS".
Z drogi tej na długim odcinku nie ma żadnego odbicia, więc trudno podejrzewać, że zboczyło się z trasy.
Jechaliśmy późną nocą, bardzo zmęczeni i chcieliśmy dotrzeć do cywilizacji. Na początku tej szosy drogowskaz na Montpellier wskazywał 100 km, za chwilę 90, 75, a po kolejnych kilku minutach ...150, 110, 140 i tak w kółko. Myślałam, że mam halucynacje

Piękne te granie, chociaż groźne.
A ta chałupa w budowie, to chyba będzie jakiś pensjonat?

Katerina napisał(a):

pomorzanka zachodnia »
A może ktoś się kąpał w jednym z tych jeziorek (w ogóle można?), zmienił potem gacie i suszył na drzewie? No i zapomniał.

maslinka

w Oku Skakavice nikt by się chyba nie kąpał, bo chociaż woda bardzo czysta, to lodowata

To może...była to jakaś gra terenowa?

Możliwe Albo oznaczenie trasy biegu

Katerina napisał(a):Piękne te granie, chociaż groźne.

Grozę potęgowało zachmurzone niebo.

Katerina napisał(a):A ta chałupa w budowie, to chyba będzie jakiś pensjonat?

Może jakieś schronisko... To już teren parku narodowego i nie można wjeżdżać samochodem. Ale, jak najbardziej, można dojść z plecakiem

5 sierpnia (czwartek): Koniec wycieczki i powrót do "domu"

Wracamy przez Ropojanską Dolinę, dokładnie tą samą trasą. Pogoda na chwilę się poprawia.



Wysoko w skałach zauważamy fajne groty:




Tutaj trochę jak Góry Stołowe :



Ciekawe wyznanie:



Choć to zwykłe chuligaństwo

Wczoraj był pan z fujarką, dzisiaj widzimy mężczyznę jadącego konno:



Uśmiechamy się i machamy do siebie

Różne fragmenty szlaku przywodzą na myśl skojarzenia z innymi pasmami górskimi. I nie tylko górskimi, bo tutaj:



czuję się jak w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej Liczne jaskinie utwierdzają mnie w tym przekonaniu:



Góry Przeklęte to połączenie Tatr Zachodnich, Wysokich, Durmitoru i Jury Krakowsko-Częstochowskiej? Nie, myślę, że one są jedyne w swoim rodzaju

Widać już zabudowania Vusanje:



Ktoś znalazł fajne miejsce na piknik, a może i na nocleg:



Rzeka Grlja, fragment tuż przed wodospadem, który podziwialiśmy rano:



Na parkingu prawie same białe auta :



Kończymy drugą (i jak się okaże ostatnią ) wycieczkę w Prokletijach z wynikiem 18 km i przewyższeniem 900 m. Jesteśmy trochę zaskoczeni wyliczeniami Sports Trackera, chociaż wszystko się zgadza - Dolina Ropojanska jest długa, a przewyższenie też policzył nam dobrze; cały czas chodziliśmy góra-dół. Wycieczka zajęła nam trochę ponad 5 godzin i była bardzo sympatyczna, chociaż przyznaję, że fragmenty trasy trochę mi się dłużyły.
Trudno przeskoczyć poprzeczkę, którą zawiesiła wczorajsza wędrówka

Mapa z dzisiejszą trasą:



Zanim odjedziemy z Vusanje, kręcimy się trochę w okolicach meczetu z drewnianym minaretem:



Maździak na lokalnych dróżkach :



Przy drodze stoi pomnik Isufa Kamer Celaja:




To bardzo kontrowersyjna postać. Dla Albańczyków - bohater, dla Czarnogórców - zbrodniarz wojenny. Jak to często bywa na Bałkanach... Za słabo znam historię, żeby się w nią wgłębiać, ale dotarłam do informacji, że Czarnogórcy chcą zburzenia pomnika, który stoi przecież na ich ziemi. Jednak w Vusanje jest pokaźna mniejszość albańska...

Wróćmy lepiej do przyrody, tej ożywionej. Właśnie przyglądają się nam ciekawskie owieczki :



Odwiedzamy też naszych znajomych z porannego przejazdu, czyli osiołki, które zajadają soczystą trawę:



Słodziak :



Typowa dla tych stron architektura:



Bardzo podobają mi się te domy, czego nie mogę powiedzieć o budynkach w centrum Gusinje:



Znowu musimy przejechać przez "wariatkowo" Na szczęście późnym popołudniem jest to dużo łatwiejsze. Kolejne automaty do gier i inne "atrakcje". A wszystko to między blokiem a meczetem :



Nie lubię Gusinje i cieszę się, że tu nie mieszkamy. Następnym razem (o ile taki będzie ) być może poszukamy jednak czegoś w Vusanje, żeby być bliżej szlaków. Chyba że zdecydujemy się na albańską stronę Prokletijów...

Ostatni widoczek z samochodu:



Żegnamy się z Górami Przeklętymi, choć jeszcze o tym nie wiemy. Jutro nasz ostatni pełny dzień w tym rejonie, ale eksplorować będziemy zupełnie inne pasmo górskie W następnym odcinku napiszę, dlaczego

W pensjonacie "zamawiamy" kolację na 19:30 Tym razem jest to hrskava piletina, czyli chrupiący kurczak w towarzystwie frytek i warzyw z grilla:




Do tego wypiekane na miejscu pieczywo i rodzaj ciasta, ale na słono, chyba z blitwą. Pychotka! Porcja za jedyne 5 euro Wieczór spędzamy, tradycyjnie, na balkonie, oglądając zdjęcia i planując jutrzejszą wycieczkę. Opcje są różne, tylko pogoda zapowiada się słabo...

maslinka napisał(a):Kończymy drugą (i jak się okaże ostatnią ) wycieczkę w Prokletijach z wynikiem 18 km i przewyższeniem 900 m.

Ładny wynik, miła wycieczka, ciekawa przyrodniczo. Fajnie spędzony dzień.

maslinka napisał(a):Dobre! Jak widać, w BiH też mają problem z rzetelnymi informacjami na tabliczkach

To nie BiH, tylko Czarnogóra. Piękny zakątek - na pewno by Ci się również spodobało.

maslinka napisał(a):Może jakieś schronisko... To już teren parku narodowego i nie można wjeżdżać samochodem. Ale, jak najbardziej, można dojść z plecakiem

Osobiście, nie natrafiłem tam na żaden zakaz i wjechałem głęboko - do miejsca, skąd wychodzi się na Maja e Rosit *wycieczkę mogę polecić z całego serca). Zanocowałem tam:



A że nie ja jeden tam się wozem przemieszczałem, to widać tutaj ciekawą ekipę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Nefer napisał(a):Ładny wynik, miła wycieczka, ciekawa przyrodniczo. Fajnie spędzony dzień.

Wycisnęliśmy z niego, ile się dało

Franz napisał(a):Osobiście, nie natrafiłem tam na żaden zakaz i wjechałem głęboko - do miejsca, skąd wychodzi się na Maja e Rosit *wycieczkę mogę polecić z całego serca). Zanocowałem tam:

Rzeczywiście, zakazu nie było. Ale naszym autem i tak byśmy nie podjechali, jest zbyt nisko zawieszone.

Franz napisał(a):A że nie ja jeden tam się wozem przemieszczałem, to widać tutaj ciekawą ekipę.

Pamiętam to zdjęcie Wesoła ekipa

Możliwe Zakazu nie było, ale w Oku Skakavice nikt by się chyba nie kąpał, bo chociaż woda bardzo czysta, to lodowata

Jak to nikt??? Jeśli nie ma zakazu - nie podarowałabym sobie kąpieli w takich okolicznościach przyrody Myślę, że woda byłaby cieplutka

Cudna wycieczka - rzeczywiście, pół Polski w pigułce
Różnorodność formacji skalnych dodaje uroku i klimatu

A owieczki, osiołki i ptaki - the best

Kapitańska Baba napisał(a):Jak to nikt??? Jeśli nie ma zakazu - nie podarowałabym sobie kąpieli w takich okolicznościach przyrody Myślę, że woda byłaby cieplutka

Tego dnia nie było upału, więc nie myśleliśmy o kąpieli.

Kapitańska Baba napisał(a):A owieczki, osiołki i ptaki - the best

O tak, słodziaki!

6 sierpnia (piątek): W stronę Biogradskiej Gory

Another day in paradise



Z radością biegniemy na śniadanie, po raz trzeci (i przedostatni). Tym razem zdjęć jedzenia brak, ale były same pyszności Zagadujemy córkę Jasnej o krótsze szlaki w rejonie Zdajemy sobie sprawę, że znowu wyjdziemy za późno, żeby atakować Złą Kolatę (najwyższy szczyt Czarnogóry) Poza tym, po dwóch dniach wędrówki, przydałoby się coś bardziej lajtowego

Córka gospodyni nie chodzi po górach, ale (z relacji znajomych) poleca nam zupełnie inne pasmo - Biogradską Gorę. Reklamuje je jako również mało popularne góry z uroczymi jeziorkami. Patrzymy na mapę - czas dojazdu podobny jak w Prokletije. Sprawdzamy jeszcze prognozę pogody, co sprawia, że podejmujemy decyzję. W Górach Przeklętych zapowiadają burzę, podczas gdy w Biogradskiej Gorze ma być pogodnie. Odwiedzimy więc kolejny czarnogórski park narodowy Trochę mi szkoda Prokletijów, bo to przecież ze względu na nie tu przyjechaliśmy, ale prawda jest taka, że żeby je lepiej poznać i zdobywać szczyty, trzeba mieszkać bliżej niż my Jeszcze wrócimy w Przeklęte!

Tymczasem po śniadaniu obserwujemy wygrzewającą się na słońcu Gabi:



Odnotowujemy też, że przybyli nowi goście - motocykliści ze Słowacji:



Głaszczę Chilego i nawiązuję kontakt wzrokowy z Gabi:



Ona zachowuje się trochę jak dziki kot. Chili natomiast, od pierwszego głaskania, jest moim kumplem i asystuje przy wszystkich posiłkach Może dlatego, że zawsze coś mu spada ze stołu

Na razie pogoda jest idealna. Jedziemy w stronę Biogradskiej Gory i podziwiamy widoki:



W pewnym momencie musimy się zatrzymać. Ławeczka zaprasza do relaksu:



Cudnie jest! :



I w szczegółach:




Od razu mówię, że nie mam pojęcia, jak nazywają się te szczyty

Natomiast wiem, że to jest rzeka Lim:



Tuż przed Berane skręcamy w ciekawą drogę:




I oczywiście widokową:



Dzisiaj będziemy wędrować po połoninach podobnych do tych na zdjęciu

Kolejny przystanek robimy przy crkvie sv. Janja:




Wnętrze raczej skromne:



Chociaż bardzo podoba mi się żyrandol:



Samoobsługa:



Ciekawe, czy dotyczy też napojów :



Kolejny odcinek trasy to nowiutki asfalt:



Ale tylko przez moment, bo zaraz skręcamy w taką drogę:



Obszczekuje nas pies:



który wybiegł z tego gospodarstwa:



Zostawiamy Maździaka przy drodze, w miejscu, w którym jest w miarę szeroka i ruszamy na szlak :

Fajnie puchate te koty
Połoninki kuszą - to musiała być bardzo przyjemna wędrówka

Zmiana planów nie dziwi - w górach tak samo jak na morzu prognozy pogody potrafią nieźle namieszać

Kapitańska Baba napisał(a):Fajnie puchate te koty

To ten sam kot - Gabi. Maine Coon - ta rasa ma dużo włosów (a nie sierści) i długi puszysty ogon. Tak wygląda przedstawiciel:


Zdjęcie ze strony koty.pl

Kapitańska Baba napisał(a):Połoninki kuszą - to musiała być bardzo przyjemna wędrówka

Przyjemniejsza niż sądziliśmy

Kapitańska Baba napisał(a):Zmiana planów nie dziwi - w górach tak samo jak na morzu prognozy pogody potrafią nieźle namieszać

Ostatecznie mieliśmy tego dnia niemal wszystko - słońce, chmury, a nawet trochę deszczu I nie wiem, czy w Górach Przeklętych faktycznie była burza.

maslinka napisał(a):I w szczegółach:



Od razu mówię, że nie mam pojęcia, jak nazywają się te szczyty

Na pierwszy rzut oka wyglądają na Komovi.

Pozdrawiam,
Wojtek

Piękna wycieczka , w dobrej pogodzie połowa sukcesu mawiają i chyba coś w tym jest
Co do oznaczeń w tamtych górach ( podobnie jak w każdych ) - trzeba dokładnie pilnować kolorów wybranej trasy , dwa punkty łączy bowiem kilka szlaków , często pokrywających się nawet w połowie , ale przykładowo czarny to kilkanaście km , a niebieski - kilka km . Boleśnie się o tym przekonałem w drodze na Crnjak .
Biogradską górę i okolice zwiedzaliśmy z bazy narciarskiej Kolasin - pięknie tam i bezludziowo , przez cały dzień spotkaliśmy tylko grupę pięciu czeskich rowerzystów niedaleko Crnej Glavy , ale to było we wrześniu .
A w sprawie jedzonka - za każdym razem do kraju wraca kilka kilogramów obywatela więcej


Pozdrawiam
Piotr