Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

5 sierpnia (czwartek): Vusanje i bardzo niemrawy początek wycieczki

Dojeżdżamy do Gusinje, z którego mamy odbić na Vusanje, ale skręcamy nie w tę drogę, co trzeba i trafiamy na targowisko. Sprzedaje się tu wprost z ulicy:



Nie pisałam jeszcze o samochodach w tej części Czarnogóry. Oczywiście lokalsi hołdują zasadzie: "Bez gwiazdy nie ma jazdy" i można się natknąć na sporo mercedesów. Ciekawostką jest natomiast to, że niektóre są na amerykańskich blachach :



Wielu Czarnogórców (i innych mieszkańców tego rejonu) wyjeżdża do Stanów do pracy i przywozi sobie stamtąd takie pamiątki Nie przerejestrowują ich, bo dzięki hamerykańskim blachom mają większy szacun Zobaczymy też jakieś lincolny, dodge i inne wypasione bryki... Ktoś tak jeszcze mówi

Lądujemy w samym środku niezłego zamieszania. Tak wygląda główna ulica Gusinje koło 11:00:



Kto by się przejmował pierwszeństwem?! Kierowcy nawet nie są świadomi, kto je ma Pomiędzy autami spacerują piesi...

Robi się coraz ciekawiej:



Jakimś cudem udaje nam się w końcu skręcić w prawo i opuścić Gusinje, którego przez te drogowe historie nie potrafiliśmy polubić.

Jedziemy w jedynie słusznym kierunku, czyli w stronę Prokletijów , taką drogą:



Po prawej powstaje restauracja i katun, czyli camping, osiedle domków:




Po lewej natomiast pasie się pokaźne stadko osiołków:



Musimy się przy nich zatrzymać. Słodkie stworzenia :



Szkoda, że nie mamy dla nich marchewki

Kawałek dalej są też owieczki. Jedna właśnie przeżuwa :



Albo kontempluje widoki

Przykład chałupy, jakich w tym rejonie jest sporo:



Obowiązkowo fajna bryka (na amerykańskich blachach) na podjeździe.

Jeden z kilku meczetów w Vusanje:



Rzeka Grlja:



Kiedy zbliżamy się do celu, zaczyna padać :



Już wiadomo, dlaczego zieleń na tutejszych łąkach jest taka intensywna

Dojeżdżamy na parking:



i deszcz się uspokaja, choć ciągle "wisi w powietrzu". W związku z tym postanawiamy trochę zamarudzić, zanim ruszymy na szlak. Pójdziemy obejrzeć miejscową ciekawostkę:



To wodospad Grlja:



O tyle nietypowy, że wpada do wydrążonego w skałach kanionu:



Rzeka znika pod ziemią, żeby pojawić się kilka metrów dalej.

Barierki, dla bezpieczeństwa, są konieczne, tym bardziej, że skały bardzo śliskie.



Tuż obok znajduje się restauracja Hartini:




Na obiad jeszcze zdecydowanie za wcześnie (niedawno zjedliśmy spore śniadanie), ale na piwo nie Zamawiamy po małym Nikšićku z widokiem na wodospad :



Prawie z widokiem, bo zasłaniają go barierki

Rzeka Grlja płynie bystro:



a woda jest lodowata, co sprawdzam organoleptycznie :



Pogoda wygląda teraz na stabilną. Bardzo niemrawo się dzisiaj zbieramy, pewnie to efekt wczorajszego zmęczenia. W końcu jednak trzeba ruszyć przed siebie:



Drogę tarasują nam krowy :



Wygląda, jakbym tę krówkę przeganiała, ale tak nie było. Chyba bardziej chciałam ją uściskać Żal mi krówek, bardzo oblazły je muchy :



A oto nasz następny cel i punkt programu:



Ale opowiem o nim następnym razem

maslinka napisał(a):
Drogę tarasują nam krowy :


Wygląda, jakbym tę krówkę przeganiała, ale tak nie było. Chyba

... chyba tłumaczyłaś jej jak krowie na granicy, gdzie to się wbieracie

maslinka

Tak wygląda główna ulica Gusinje koło 11:00:

Obowiązkowo fajna bryka

Sprzedaje się tu wprost z ulicy:

"Dziki kraj"
Ale już w pobliżu gór bardzo przyjemna dzicz. I tak pusto - ani turystów, ani "autochtonusów" nie widać.

To miejsce i ponadto jeszcze ta krowa przypomniało mi coś. Zacytuję:

Sięgam do wozu po zasłużone piwo i siadam na ławie pod zadaszeniem – jest tu kilka takich udogodnień. Zaraz obok stoi również restauracja, ale ja aż taki wygodny nie jestem. Obserwuję natomiast sytuację, która – powiem szczerze – napawa mnie zadziwieniem. Otóż mija mnie chłopak, niosący dwa szklane dzbanki. Zaczerpuje z rzeki wody, pije z jednego, po czym napełnia je oba i wraca z nimi do restauracji, gdzie te dzbanki ustawiane są na stolikach przed zasiadającymi tam gośćmi. Że woda prosto z rzeki? Że to górska rzeka z czystą wodą? Fakt, wypływa z wywierzyska niedaleko stąd. Jednak w tej samej rzece zatrzymują się krowy, aby również się napoić, a znając zwyczaje krów, jestem spokojny o to, że nie powstrzymują się one przed pewnymi czynnościami fizjologicznymi, związanymi z końcowym odcinkiem przewodu pokarmowego… Spoglądam na stojącą przede mną puszkę - cóż, jednak picie piwa jest zdrowsze od picia wody...

Obserwacja robiona stąd.

te kiero napisał(a):

maslinka napisał(a):
Drogę tarasują nam krowy :


Wygląda, jakbym tę krówkę przeganiała, ale tak nie było. Chyba

... chyba tłumaczyłaś jej jak krowie na granicy, gdzie to się wbieracie

Znam powiedzenie "tłumaczyć coś jak krowie na rowie", ale chodzi o to samo
I właśnie tak było

Katerina napisał(a):I tak pusto - ani turystów, ani "autochtonusów" nie widać.

"Autochthonous" to podpis używany przez albańskich nacjonalistów, którzy chyba chcieli przekazać, że uważają ten rejon za należący do Albanii... Granica jest bardzo niedaleko, dojdziemy do niej.

Franz napisał(a):Spoglądam na stojącą przede mną puszkę - cóż, jednak picie piwa jest zdrowsze od picia wody...

Wyszliśmy z tego samego założenia

Fajna historia

Nadrobiłam weekendowe zaległości
Niesamowite widoski są w tych górach. Te ostre szczyty wychodzace z zieleni koją oczy
Radość też sprawiają szczęśliwe zwierzęta - to że są prawie wolne, spacerują po łąkach i wielkich pastwiskach - nie to co u nas pozamykane w oborach - mają tam swój mały raj na ziemi

Kapitańska Baba napisał(a):Niesamowite widoski są w tych górach. Te ostre szczyty wychodzace z zieleni koją oczy
Radość też sprawiają szczęśliwe zwierzęta - to że są prawie wolne, spacerują po łąkach i wielkich pastwiskach - nie to co u nas pozamykane w oborach - mają tam swój mały raj na ziemi

Widoki to prva liga A zwierzaki wyglądają na szczęśliwe, przynajmniej osły i owce, które spotkaliśmy, bo krowom muchy utrudniają życie

maslinka napisał(a):Drogę tarasują nam krowy :

Dobrze że to krowy były. Gdybyś trafiła na byka, to kolor Twojej chustki z pewnością by go zdenerwował .

megidh napisał(a):Dobrze że to krowy były. Gdybyś trafiła na byka, to kolor Twojej chustki z pewnością by go zdenerwował .

Kiedyś trafiłam na byka W słowackiej Wielkiej Fatrze, w 2010.
Ładny był :


Tak to opisałam w wątku Słowacja:

maslinka napisał(a):Teraz musimy znaleźć zielony szlak, którym chcemy zejść do Suchej Doliny. Po chwili okazuje się, że przy szlaku rozłożyło się stado krów:

Jedna z nich nagle wstaje. Stoi naprzeciw mnie, w odległości trzech kroków i wydaje mi się wyjątkowo ładna, więc spokojnie uwieczniam ją na zdjęciu:

Nagle czuję, jak mąż szarpie mnie za rękaw i mówi: "Aga, chodź, to nie jest krowa!"

Czuję, jak zaczyna robić mi się gorąco... Na szczęście słucham głosu rozsądku i nie zaczynam biec. Wycofujemy się bardzo powoli... I rezygnujemy z przejścia zielonym szlakiem Potem już coraz szybciej... tylko boję się obejrzeć za siebie i ciągle pytam męża, czy ten byk przypadkiem nas nie goni.

No to mieliśmy bliskie spotkanie z ładnym byczkiem. Było gorąco, ale za to, jakie mam piękne zdjęcie

Link do postu:
post603231.html#p603231

Lubią mnie zwierzaki Tamten byczek też musiał polubić, dobrze, że nie chciał się bawić

5 sierpnia (czwartek): Oko Skakavice i droga przez Ropojanską Dolinę

Ruszamy przed siebie, w stronę wołających nas szczytów :



Choć dzisiaj nie będziemy się wspinać na żaden z nich, pozostaniemy "na dole", w Dolinie Ropojanskiej. Spojrzenie za siebie, na górę, która bardzo nam się podoba:



Sądzimy, że to Bora (2106 m) i wstępnie planujemy się tam jutro wdrapać



Okaże się jednak, że wylądujemy zupełnie gdzie indziej...

Dzisiaj natomiast mamy "dzień odpoczynku" i spacerujemy doliną, która jest częścią szlaku Peaks of the Balkans, o czym informują nas tabliczki:



Szlak ten liczy 192 km i przebiega przez górskie rejony Albanii, Czarnogóry oraz Kosowa.

Mapa całej trasy (ze strony http://www.peaksofthebalkans.com):



Pięknie byłoby zrobić taką całą pętelkę. Ech, może kiedyś...

Docieramy do kolejnej atrakcji, chyba ważnej, bo szeroko "reklamowanej":



To Oko Skakavice, czyli wywierzysko rzeki Skakavica, która po kilkuset metrach wpada do Grlji, na której to wodospad podziwialiśmy "przed chwilą". Skakavica to po czarnogórsko-chorwacku konik polny Piękne "oko" ma ten konik :



Kolor wody w źródle niesamowity :




Poskaczę trochę, jak konik polny :



Na drzewie obok wywierzyska ktoś powiesił majtki :



Może zgubił Normalnie nie poświęcilibyśmy gaciom aż tyle uwagi (choć to dziwne ) i nie pisałabym o tym w relacji Natomiast odnotowuję ten fakt, bo zastanawiające jest, że majtki zobaczymy dzisiaj na szlaku jeszcze dwa razy, na różnych drzewach

Obok atrakcji turystycznej napisy w trzech językach (poczynając od albańskiego):



W okolicach Oka Skakavice było czysto, jak i na całym szlaku, czego niestety nie mogę powiedzieć o mniej turystycznych miejscach. W tych rejonach (jak i w całej Czarnogórze; trochę widzieliśmy, więc myślę, że mogę sobie pozwolić na takie uogólnienie) problemem są śmieci wyrzucane nie przez turystów...

Po kilkunastu minutach marszu wkraczamy w granice Parku Narodowego Prokletije. Musimy uiścić opłatę za wstęp, kasuje pan siedzący w widocznym na zdjęciu aucie :



Na Maja Jezerce (najwyższy szczyt Gór Przeklętych i całych Gór Dynarskich) "tylko" 18 godzin :



Jest coraz bardziej widokowo :



Podziwiamy piękne strzeliste szczyty, z lewej i z prawej strony:




Miejscami obserwujemy problemy z osuwającą się ziemią:



oraz wyschnięte potoki:



Woda płynie tu okresowo, przede wszystkim kiedy topnieje śnieg.

Ktoś buduje "chałupę" w tym niesamowitym otoczeniu:



Pamiętacie szlakowskaz na Maja Jezerce Mijaliśmy go godzinę temu. Chyba szybko chodzimy , bo na tamtej tabliczce napisali 18 godzin, a na tej już tylko 7 :



I kolejne gacie na gałęzi :



Gdyby ktoś zapomniał albo zgubił, na tym szlaku ma do wyboru, do koloru

Imponująca skała-sękacz:



Czuję się jak w Tatrach, tym razem Wysokich:



Szczególnie przy zachmurzonym niebie, jakie mamy teraz nad sobą. Pogoda dzisiaj jest bardzo dynamiczna. Właśnie stoimy nad Ropojanskim Jezerem:



Ale zejdziemy nad nie w następnym odcinku

Z tymi szlakowskazami to rzeczywiście coś dziwnego, wynika z nich, że w ciągu godziny pokonaliście 11 km. To już jest bieg, a nie marsz .

Nefer napisał(a):Z tymi szlakowskazami to rzeczywiście coś dziwnego, wynika z nich, że w ciągu godziny pokonaliście 11 km. To już jest bieg, a nie marsz .

Tacy z nas biegacze Całkiem niezły czas mieliśmy

5 sierpnia (czwartek): Ropojansko jezero

Schodzimy nad jezioro:



które na mapach.cz jest zaznaczone jako sezonowe. Jak na sezonowe, całkiem sporo w nim wody:



Przynajmniej z tej strony Jest i ławeczka :



Klimat trochę jak nad Morskim Okiem:



Trzeba patrzeć pod nogi, żeby nie nadepnąć jednej z miliona żab, które skaczą po kamieniach :




Słońce przebija się przez chmury, a my postanawiamy przejść się ścieżką wzdłuż jeziora:



Zaczynamy "wierzyć", że Ropojansko jezero jest sezonowe:



Widziałam zdjęcia z września (a nawet z końcówki sierpnia ) 2021 roku i wody nie było w nim wcale

Dostrzegamy brodzącego ptaszora:



Czy to czapla Słaby ze mnie ornitolog

Wiosną w tym miejscu też byłoby jezioro:



Zbliżamy się do granicy:



Za tamtymi skałkami jest już Albania:



Dokładnie po tej stronie słupka, po której stoję :



Dzisiaj też zawędrowaliśmy do Albanii Dalej nie idziemy, nie wolno bez "papierów". Zamiast tego siadamy w fotelu z kamienia :



(Z obowiązkowym Nikšićkiem w dłoni )

Patrzymy na jezioro:



oraz podziwiamy postrzępione i groźnie wyglądające granie:




Szkoda, że słońce się schowało, w jego promieniach byłoby tu jeszcze piękniej. Ale i tak bardzo nam się podoba Tylko trochę marzniemy, co jest pewnie "zasługą" piwa Po krótkim popasie ruszamy w drogę powrotną, bo już prawie 16:00.

Będziemy wracać po swoich śladach. Najpierw ścieżką wzdłuż jeziora:




Ptaszor tym razem usiadł na roślinkach:



Nad Vusanje prawdopodobnie świeci słońce. Idziemy w jego stronę:




Miejsce, gdzie zapewne okresowo tworzy się wodospad czy raczej "wodozjazd":



W albańskiej części Prokletijów pogoda się zepsuła:



Ostatnie spojrzenie na Ropojansko jezero:



i biegniemy w stronę słońca...

A może ktoś się kąpał w jednym z tych jeziorek (w ogóle można?), zmienił potem gacie i suszył na drzewie? No i zapomniał.

pomorzanka zachodnia napisał(a):A może ktoś się kąpał w jednym z tych jeziorek (w ogóle można?), zmienił potem gacie i suszył na drzewie? No i zapomniał.

Możliwe Zakazu nie było, ale w Oku Skakavice nikt by się chyba nie kąpał, bo chociaż woda bardzo czysta, to lodowata
Z kolei woda w Ropojanskim jezerze nie zachęcała do kąpieli...

Ale może masz rację i zagadka gaci rozwiązana