Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

megidh napisał(a):A ten piesek wygląda jak młodziutki labrador. Czy on był bezpański ?

Niestety tak Byliśmy bardzo zdziwieni widokiem psa tak daleko od cywilizacji. Jest jednak nadzieja, że jego obecność była związana ze stadem owiec, które pasły się nieopodal, a więc i z pasterzami.

Katerina napisał(a):Skąd nazwa "Przeklęte"? Bardziej pasowałoby "Zaklęte"

Jest kilka wyjaśnień
Bardziej prozaiczne to takie, że nazwa wzięła się z trudności w pokonywaniu górskich przełęczy. Żeby dostać się do ciasnych dolin, w których znajdowały się wioski, trzeba było wiele takich pokonać.

A teraz legendy
Zacytuję ze strony: https://www.szumzkoncaswiata.pl/gory-pr ... -balkanow/

Pierwsze (legendarne) wytłumaczenie:
Albańska legenda mówi o matce i dwojgu dzieciach uciekających przed Turkami. Pozbawieni wody, wycieńczeni upałem i wspinaczką, zginęli w górach. Zanim jednak matka wyzionęła ducha, przeklęła góry:
"Obyście już nigdy nie miały wody! Niech trawi was ogień! Niech chmury zakryją wasze szczyty!"

Natomiast serbska legenda opowiada o żołnierzach, którzy pokonani w bitwie, zmuszeni byli wycofać się w góry. W tym przypadku również słońce i brak wody dały o sobie znać, przez co zrezygnowany generał miał wykrzyknąć: "Bądźcie przeklęte! (serb. Prokleta da si!)"

Katerina napisał(a):Ile w sumie zajęła wam trasa na szczyt Włoszki?

Trzy godziny z małym "hakiem" z parkingu. Natomiast cała wycieczka zajęła nam 6,5 godziny.

maslinka

Zanim jednak matka wyzionęła ducha, przeklęła góry:
"Obyście już nigdy nie miały wody! Niech trawi was ogień! Niech chmury zakryją wasze szczyty!"

Hmm...woda jest, bo trawka soczyście zielona, błękitne niebo przeziera przez niegroźne chmurki, tyle, że trochę ognia, a raczej dymu widać na zdjęciu. Przekleństwa nie miały wielkiej mocy, ale nazwa została

Wchodzę rano na kroplę i co widzę: dwa odcinki u Maslinki .
Ale jakie piękne, zielone, górzyste, po prostu wspaniałe.
Cudnie tak rozpocząć nowy dzień , jak za oknem szaro, a roboty nie ubywa... .

Oprócz tego jedno pytanie: jakie przewyższenie mieliście do pokonania z parkingu, wspinając się na ten pierwszy szczyt

Mega, mega , mega

Kwatera, śniadanie, góry...

Bardziej myślałem, że będzie Albania, a tu od strony MNE.
Czy możesz podesłać co to za kwaterka, albo nie doczytałem.

Przepiękne te góry, a najważniejsze że więcej tam owiec niż ludzi

O ale bym pochodził po tych górach i dolinach.
Piękna natura, uwielbiam takie miejsca bez ludzi bez cywilizacji.

Ależ widoki!!!

Majestatyczne szczyty ze śniegiem i zieleń łąk
Szybko zapomniałam o Jadranie - jest zbyt pięknie

Przyłączam się do zachwytów poprzedników. Fantastyczne widoki .

Twórcy gier komputerowych nie muszą się wysilać, wystarczy,
że tam pojadą, lub, jeżeli całkiem chcą zejść z kosztów,
obejrzą Twoje zdjęcia. Piękny, otwarty świat, gotowy na najlepszą
grę przygodową Cóż za rzeźba Agnieszko I nie chodzi mi
o rzeźbę terenu. Twój wyskok mówi wszystko...Wyglądasz jak
instruktorka fitness .... pięknie, oj pięknie

Katerina napisał(a):Hmm...woda jest, bo trawka soczyście zielona, błękitne niebo przeziera przez niegroźne chmurki, tyle, że trochę ognia, a raczej dymu widać na zdjęciu. Przekleństwa nie miały wielkiej mocy, ale nazwa została

Z wodą w Prokletijach tak dobrze nie jest... Na trasie mijaliśmy tylko dwa małe źródełka, ale to był szlak, powyżej dolin, więc wody nie musiało być wcale.
Natomiast kolejnego dnia będziemy w Dolinie Ropojana i zobaczymy częściowo wyschnięte jezioro. Ubiegły rok i tak był bardziej deszczowy niż poprzednie lata; zdarza się, że to jezioro całkowicie wysycha.

Góry Przeklęte "w głębi" mają zupełnie inny charakter - bardzo surowy, bez zieleni. My poznaliśmy (na razie ) łagodniejszą stronę Prokletijów

Nefer napisał(a):Cudnie tak rozpocząć nowy dzień , jak za oknem szaro, a roboty nie ubywa... .

Cieszę się, że Ci poprawiłam humor

Nefer napisał(a):Oprócz tego jedno pytanie: jakie przewyższenie mieliście do pokonania z parkingu, wspinając się na ten pierwszy szczyt

Właśnie sprawdziłam 917 metrów

te kiero napisał(a):Mega, mega , mega

Kwatera, śniadanie, góry...

Wszystko się zgadza

te kiero napisał(a):Czy możesz podesłać co to za kwaterka, albo nie doczytałem.

Wysłałam Ci na pw

mchrob napisał(a):Przepiękne te góry, a najważniejsze że więcej tam owiec niż ludzi

To prawda, zdecydowanie więcej

eXtreme napisał(a):O ale bym pochodził po tych górach i dolinach.
Piękna natura, uwielbiam takie miejsca bez ludzi bez cywilizacji.

Coraz mniej takich miejsc w Europie... Ale jak widać, jeszcze można

Kapitańska Baba napisał(a):Szybko zapomniałam o Jadranie - jest zbyt pięknie

Jeśli Ty (żeglarka ) zapomniałaś o Jadranie, to musi być pięknie

marze_na napisał(a):Przyłączam się do zachwytów poprzedników. Fantastyczne widoki .

Marzena, fajnie, że Ci się podoba I cieszę się, że górskie widoki sprawiły, że się ujawniłaś

Habanero napisał(a):Twórcy gier komputerowych nie muszą się wysilać, wystarczy,
że tam pojadą, lub, jeżeli całkiem chcą zejść z kosztów,
obejrzą Twoje zdjęcia. Piękny, otwarty świat, gotowy na najlepszą
grę przygodową

To jest pomysł
Ja się kompletnie nie znam na współczesnych grach komputerowych, ale taka "przygodówka", której akcja rozgrywa się w Górach Przeklętych, to byłoby coś!

Habanero napisał(a):Cóż za rzeźba Agnieszko I nie chodzi mi
o rzeźbę terenu. Twój wyskok mówi wszystko...Wyglądasz jak
instruktorka fitness .... pięknie, oj pięknie

Konradzie... , trochę przesadziłeś z tą instruktorką , ale dziękuję
Zawsze mogłoby być lepiej...
Może to te 51 górskich wycieczek, które zrobiliśmy w zeszłym roku?

maslinka napisał(a):

Nefer napisał(a):Oprócz tego jedno pytanie: jakie przewyższenie mieliście do pokonania z parkingu, wspinając się na ten pierwszy szczyt

Właśnie sprawdziłam 917 metrów

Ładnie, prawie kilometr w pionie .

Nefer napisał(a):

maslinka napisał(a):

Nefer napisał(a):Oprócz tego jedno pytanie: jakie przewyższenie mieliście do pokonania z parkingu, wspinając się na ten pierwszy szczyt

Właśnie sprawdziłam 917 metrów

Ładnie, prawie kilometr w pionie .

Będzie jeszcze małe podejście na Popadiję, ale więcej zejścia, bo szczyt jest trochę niższy od Talijanki.


4 sierpnia (środa): Wśród zielonych łąk - dokończenie wycieczki

Schodzimy z Talijanki, jest dość stromo, co dobrze widać na tym zdjęciu:



Mijamy się z parą Niemców, których widać teraz podchodzących na "Włoszkę". Szczyt zupełnie inaczej prezentuje się z tej strony - nie jest szpiczasty; to rozległy zielony "dywanik":



Wygląda na niezwykle miękki Owieczki bardzo się rozlazły :



Przed nami szczyt Popadiji (2030 m):



na który musimy jeszcze trochę podejść:



Słupek z jednej strony oznaczony został literami SFRJ:



co oznacza Socjalistyczną Federacyjnę Republikę Jugosławii. Z drugiej strony słupa mamy Albanię. Można więc powiedzieć, że idąc tym granicznym szlakiem, po raz pierwszy jesteśmy w Albanii

"Wyrastająca" z tyłu Talijanka i dalej Karanfile:




Jest tak! :



Czyli super!

Granica prowadzi d alej grzbietem, ale szlak schodzi niżej.



Teraz będzie najbardziej stromy odcinek, co odczują nasze kolana:



Musimy zejść na przełęcz, gdzie siedzi pasterz :



I gdzie odpoczywa koń :



My też odpoczywamy na tym zejściu niemal tyle, co na podejściu Trzeba dobrze patrzeć pod nogi, a widoki rozpraszają



Czasami więc siadamy :



Docieramy na przełęcz Ћафа (Ćafa) (Małż nauczył się serbskiej/czarnogórskiej cyrylicy, ja ciągle mam z nią problem W szkole nie uczyli nas już rosyjskiego...)

A tu taki piękny koń:




Pewnie przyjechał na nim pan, który teraz siedzi sobie na skałkach i ... gra na fujarce :



Niezły czad! Kiedy myślisz, że już nic cię nie zaskoczy, pojawia się gość z fujarką Mamy podobne miny, jak wtedy, gdy w Durmitorze (już wysoko na szlaku) podszedł do nas pan sprzedający bilety do parku narodowego, z kasą fiskalną

Tylko tutaj obrazek jest bardziej klimatyczny Gość uśmiecha się do nas, pozdrawiamy się, bardzo miłe spotkanie Nie dziwię się, że usiadł akurat na tych skałach. Widok z nich ma spektakularny:




W tym miejscu musimy zejść ze szlaku, żeby zapętlić i wrócić na parking. Jak widać, ścieżka jest bardzo wyraźna, momentami wyraźniejsza niż oznaczenia szlaku, których musieliśmy wypatrywać:



Wyprzedza nas para Niemców, która jeszcze niedawno "wbiegała" na Talijankę:



Chodzą szybciej niż my Spróbuję policzyć osoby, które spotkaliśmy przez cały dzień. Podchodząc na Talijankę, wyprzedziliśmy jedną parę, która potem zajęła albański wierzchołek (ci z parasolką); schodząc, minęliśmy kolejną parę - Polaków i tych Niemców. I na końcu, prawie przy parkingu, spotkaliśmy sześcioro rodaków, którzy dopiero zaczynali wędrówkę, planowali oglądać zachód słońca na Talijance )

Poza tym widzieliśmy z daleka dwoje turystów i z bliska - pana z fujarką Czyli 13 spotkanych osób plus dwie widziane z daleka. Przez cały dzień, na początku sierpnia Chyba niezły wynik

Zmęczenie trochę daje nam w kość, ale to już końcówka. Żegnamy się z zielonymi łąkami i kontrastującymi z nimi białymi skałami:




Ścieżka pnąca się w prawo to szlak na Valušnicę:



My schodzimy do lasu, więc przez jakiś czas nie będzie widoków. Za to spotykamy konika polnego :



Ostatnie metry wędrówki i widok na Očnjak (2185 m):




Dolina Grebaje już w cieniu:



Kiedy docieramy na parking:



jest przed 18:00. Wycieczka zajęła nam trochę ponad 6,5 godziny, ale dużo czasu spędziliśmy na szczycie Talijanki Przeszliśmy 17 km, łączne przewyższenie: 1320 metrów. No i zdobyliśmy dwa dwutysięczniki, w dwóch krajach

Mapka trasy:



Jesteśmy zmęczeni, ale zachwyceni widokami, przyrodą oraz pustkami w tym pięknym zakątku świata

Pan z fujarką i kuń (BTW, wygląda jakby miał tylko dwie nogi) - w tych okolicznościach przyrody - Pravi Balkan
Gratuluję zdobycia dwóch dwutysięczników - rozumiem, dlaczego serwują takie śniadania w Waszej miejscówce Trzeba mieć zapas kalorii na takie wyprawy.

Rewelacyjna ta wyprawa
Widoki super. Zejście na pewno dało Wam w kość.

Super, super - widoki, pan z fujarką, koń, soczysta zieleń. Wspaniała wycieczka.