Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

28 lipca (środa): Przeprowadzka na Šipan - część pierwsza (Stony dwa )

Pakowanie zaczęliśmy już wczoraj wieczorem, ale jeszcze trochę zostało do zrobienia dzisiejszego poranka. Nieźle się tu zadomowiliśmy, w końcu spędziliśmy tu całe 2 tygodnie Gospodarze prosili, żebyśmy opuścili apartman do 10:00. Udaje nam się rzutem na taśmę

Żegnamy się z sympatycznym starszym małżeństwem i ich synem. Bardzo miło nam tu było Życzą nam udanej dalszej części wakacji. Kiedy wyślemy im maila z promu (że udało nam się załapać na trajekt i chyba dopłyniemy do celu ), dostaniemy wzruszającą odpowiedź (że byliśmy fajnymi gośćmi ) i podziękowanie za wynajem kwatery Bardzo sympatycznie.

Jedziemy przez Pelješac, który jest zielony, ale i zakurzony Wszystko to przez budowy dróg. Im bliżej nasady półwyspu, tym więcej ruchów wahadłowych. Panowie dzielnie pracują, nie zważając na upał:



A żar leje się z nieba. Dziś będzie nawet 35 stopni w cieniu Idealne warunki na przeprowadzkę W aucie mamy klimę, ale "po drodze" chcemy trochę "pozwiedzać", więc będzie ciężko

Zaczynamy od Stonu. Parkujemy w tym miejscu:



Obok powstającej mariny:



Bo chyba z jej powodu postawiono mostki widoczne na zdjęciu.

Zbliżamy się do parkometru, kiedy z samochodu na francuskich blachach, wychodzi pan z wydrukiem w ręku. Mówi, że zostało mu 25 minut i chętnie odda nam bilet. Chcemy dać mu 3 kuny (godzina kosztuje 6), ale macha ręką. OK, 25 minut w tym ukropie wystarczy

To będzie szybka przebieżka po Stonie Mijamy Fort Kaštio, który z daleka oślepia nas bielą :



i przechodzimy przez średniowieczną bramę miejską:




Crkva sv. Vlaha też pięknie odrestaurowana:



Ten budynek to już całkowicie dubrownickie klimaty, których teraz nie będzie nam brakowało :



Kojarzy mi się też z domami, które widzieliśmy w Herceg Novi (w Czarnogórze), zwłaszcza, jeśli wziąć po uwagę otaczającą go bujną roślinność.

To chyba jest malowidło w stylu 3D:



Tylko, niestety, nie wiadomo, w którym miejscu należy stanąć, żeby obraz był trójwymiarowy.

Ruszamy w stronę uliczek:



(Po drodze zaglądamy do sklepików i przekonujemy się, że gumowych kaczek nie ma również tutaj )

Uwielbiam takie klimaty :





Idziemy w stronę klasztoru św. Mikołaja:



Małż wyciągnął mnie na chwilę ze zbawiennego cienia :



Tylko do zdjęcia

Mandarynki czy pomarańcze?:



Dalszy spacer w ukropie nie ma najmniejszego sensu. Powoli kierujemy się w stronę samochodu, pstrykając kilka stonskich kadrów:




Na mury wspinaliśmy się w 2007 roku, więc już nie musimy Wtedy nie było można przejść do Małego Stonu, ale nie szkodzi, uznajemy, że mamy to zaliczone Całe szczęście , bo dzisiaj na pewno nie porwalibyśmy się na taki heroizm.

Jeszcze raz kościół św. Vlaha:



i Tvrđava Kaštio - tym razem z innej strony:



Jadąc Maździakiem, uwieczniamy mury pięknie opasujące wzgórze:



Bardzo chce nam się pić... Marzę o zimnym piwku W Stonie były jakieś kafiće, ale nie spodobały się nam, może lepiej pod tym względem będzie w Malim Stonie

Parkujemy przed miasteczkiem. Co zaoszczędziliśmy przed chwilą, wydamy teraz , a nawet więcej, bo tutaj za godzinę parkowania trzeba zapłacić 8 kun. Nema problema, przez cały pobyt na Pelješcu nie płaciliśmy za parkingi, to przy wyjeździe możemy

Ruszamy w stronę wąskich uliczek:



Liczba mnoga niepotrzebna, bo jest tu w zasadzie jedna uliczka :




Schodów nie liczę, bo tam nie pójdziemy, nie chce nam się :



Przepięknie! :



Na nabrzeżu też bardzo ciekawie:



Spacerujemy Obalą Maršala Tita. Kula Toljevac:



Upał jest tu odrobinę bardziej znośny, bo jesteśmy nad samym morzem. Właśnie wyłonił się z Jadranu i wyszedł na brzeg kamienny delfin :



Tym statkiem mogłabym popłynąć na fishpicnic:



Jest piękny i ma odpowiednią wielkość. Ale łajba ta prawdopodobnie, zgodnie z tabliczką, pływa na farmy ostryg. Tymczasem powoli opuszczamy Pelješac, a ja nie spróbowałam tych "morskich potworów" Ostatnia szansa... Już wiem, że jej nie wykorzystam, absolutnie nie chce mi się jeść, a na myśl o galaretowatym stworze, którego miałabym wciągnąć, robi mi się słabo

Podejrzewam, że gdybym się wreszcie przekonała, ostrygi mogłyby mi smakować, bo krewetki, ośmiornicę i kalmary jadam i zazwyczaj jestem zadowolona

Nie tym razem. Teraz marzę tylko o tak sympatycznym miejscu jak to:



w którym mogłabym ugasić pragnienie Małe Karlovačko będzie idealne :



Siedzimy w restauracji hotelu Ostrea:



Najchętniej bym się stąd nie ruszała Ale trzeba jechać do Dubrownika, wsiąść na prom i płynąć na Wyspę... Trudno, co zrobić

Pożegnalne kadry z Małego Stonu:



Słynna Kapetanova kuća :



Wsiadamy do Maździaka i ruszamy w dalszą drogę

Gratulacje zdobycia szczytu!
Tych muflonów kolejny raz zazdroszczę - na morzu nie mam szans ich spotkać
35 stopni na przeprowadzkę i jeszcze spacery? To nie temperatura dla białego cżłowieka
Stony sympatyczne - wyglądają klimatycznie
Co do ostryg - nie, nikt za nic nie zmusiłby mnie do zjedzenia takowej Kapitan próbował - i tylko utwierdził mnie w przekonaniu (dobrze zna mój gust kulinarny ), że nie przełknęłabym tego czegoś
Czekam na obcą mi wyspę

Kapitańska Baba napisał(a):Gratulacje zdobycia szczytu!

Dzięki!

Jeśli chodzi o wejście na Iliję, znalazłam jeszcze kilka zdjęć z telefonu. Słaba jakość, ale chyba nieźle oddają klimat wędrówki :





Robione w najbardziej stromych miejscach

Kapitańska Baba napisał(a):35 stopni na przeprowadzkę i jeszcze spacery?

Dodatkowo było wilgotno, czyli paskudnie duszno

Kapitańska Baba napisał(a):Czekam na obcą mi wyspę

Mam nadzieję, że nie będziesz rozczarowana

Ston w takim upale tłumaczy tylko możliwość wypicia zimnego piwa , np. takiego jak małe Karlovačko

Jeśli chodzi o wejście na Iliję - gratulacje raz jeszcze w zdjęciach nie jakość jest najważniejsza

Czekam na wyspę


Pozdrawiam
Piotr

Myślałem że jednak na mury się wybierzecie, zmyliło mnie Twoje konkursowe zdjęcie. Skąd je zrobiłaś bo myślałem że to z muru?

piotrf napisał(a):Ston w takim upale tłumaczy tylko możliwość wypicia zimnego piwa , np. takiego jak małe Karlovačko

Jest jeszcze jeden powód - mieliśmy sporo czasu do odpłynięcia promu

mchrob napisał(a):Myślałem że jednak na mury się wybierzecie, zmyliło mnie Twoje konkursowe zdjęcie. Skąd je zrobiłaś bo myślałem że to z muru?

Z murów Ale w 2007 roku

Też myślałam, że to zdjęcie jest z tegorocznego wyjazdu. Ale takie wejście w dzień przeprowadzki to nie byłby najlepszy pomysł. Za Stonem tęsknię zawsze, gdy mi w Koszalinie głowę wiatr urywa .

pomorzanka zachodnia napisał(a):Ale takie wejście w dzień przeprowadzki to nie byłby najlepszy pomysł.

Zdecydowanie nie. Nie w takim upale

pomorzanka zachodnia napisał(a):Za Stonem tęsknię zawsze, gdy mi w Koszalinie głowę wiatr urywa .

Że niby w Stonie nigdy nie wieje?
Rzeczywiście, mnie się kojarzy z ukropem Nie tylko z tego roku mam takie wspomnienia.

28 lipca (środa): Przeprowadzka na Šipan - część druga (W porcie Gruž w Dubrowniku)

Definitywnie opuszczamy Pelješac. Podsumowanie pobytu na Półwyspie napiszę pod koniec relacji, jeśli uda mi się ją skończyć

Teraz "mkniemy" Jadranką na południe:



i mijamy całkiem ładne plaże:



Luka Slano:



Widać nasz cel. Po prawej Šipan, w środku wysepka Ruda i po lewej (za Rudą) Lopud:



Tak naprawdę Šipan jest bardzo blisko Pelješca i gdyby istniało połączenie promowe z Prapratno, Broce czy ze Stonu, szybko bylibyśmy na miejscu. Niestety, musimy się telepać dookoła i startować z Dubrownika.

Żeby coś zjeść i wyciągnąć napoje z lodówki, zatrzymujemy się na odmorište. Wygląda na to, że źle wybraliśmy - miejsce jest bardzo zaśmiecone :




Lepiej już jedźmy... Z każdym kilometrem widzimy coraz więcej cyprysów :



Znowu "musimy" się zatrzymać :



Takiej okazji jak zdjęcie z Mostem Franja Tuđmana nie mogę przegapić :



Kolos stojący w porcie Gruž:



Też zaraz tam będziemy. Przejeżdżamy przez Most:



i za chwilę ustawiamy się w kolejce do promu:



Jako drugie auto (Zdjęcie zrobione trochę później, kiedy ktoś ustawił się za nami ) Myślę, że możemy być spokojni, że załapiemy się na trajekt, bez względu na jego pojemność

Właśnie trwa załadunek (głównie ludzi, chociaż towarów spożywczych też) na statek Postira, który poznamy dość dobrze:



W sumie będziemy nim płynąć aż 4 razy. Postira odpływa, robiąc przy tym mnóstwo hałasu:



a my idziemy kupić bilety na prom, a potem ruszamy w stronę... dubrownickiego browaru

Mijamy klasztor dominikanów:



i pomnik JPII, który skojarzył mi się ze skoczkami narciarskimi :



Może to dlatego, że jutro (a właściwie już dzisiaj) zaczyna się sezon skoków

Przy pobliskim rondzie:



znajduje się DBC - Dubrovnik Beer Company. Lokalizacja taka sobie, ale z opinii, które czytałam, wynika, że piwo mają świetne. Lubimy próbować piw z lokalnych kraftów, więc nie musimy tu być

Browar prezentuje się następująco:




Siadamy na zewnątrz, z widokiem na rondo i degustujemy :



Piwo jest pyszne i nie jest to (chyba ) wyłącznie kwestia upału. Piję produkt o nazwie Fortunal Pale Ale, a Małż - lagera Maestral. Moje smakuje mi bardziej Minusem są bardzo wysokie ceny. Z tego, co pamiętam, za piwo 0,3 zapłaciliśmy 35 kun. Okaże się, że produkty DBC można znaleźć na dubrownickiej starówce. Miejscowe krafty leją tam w bardzo przyjemnej knajpce i w dodatku - taniej Ale do tego dojdziemy, kiedyś
A co do browaru, w którym jesteśmy, można też zamówić jakieś burgery, frytki, kanapki, ale nam odechciało się jeść. Za gorąco.

Zresztą musimy powoli wracać, bo o 15:30 mamy prom. Ponownie w porcie Gruž:



Uwieczniam na zdjęciu piękny drewniany statek:



i widzianego już wcześniej kolosa:



Przebieramy nóżkami, nie możemy się doczekać przypłynięcia trajektu Przy okazji pstrykam cennik Mariny Gruž:



Może komuś się przyda Nie znam się na opłatach za cumowanie w marinach, ale podejrzewam, że jest drogo

Wreszcie płynie "nasz" Hanibal Lucić :



Raczej się zmieścimy :



W sumie promem płynąć będzie siedem samochodów Pojawia się moment zwątpienia, czy dobrze robimy Może nie warto płynąć na tę wyspę...

Za późno, jesteśmy już na górnym pokładzie, gotowi na godzinną podróż :



Šipanie, niedługo się przywitamy...

Fajny ten mural z balonem w dubrownickim porcie.

Nefer napisał(a):Fajny ten mural z balonem w dubrownickim porcie.

Też mi się spodobał
Ludzie w balonie przelatują chyba nad Wyspami Elafickimi

Nefer napisał(a):Małe Karlovačko będzie idealne :

I to je to. Wiem, co czułaś w tej chwili .

maslinka napisał(a):Robione w najbardziej stromych miejscach

Szacunek, ja na Braču zacząłem wymiękać. Podjeżdżając rowerem pod górę stwierdziłem, k..wa, przecież jestem na urlopie, zawróciłem, i zjechałem w dół, do kwatery i zimnego piwka To chyba już kwestia wieku, i braku motywacji niestety pewnie i braku kondycji

su-petar napisał(a):I to je to. Wiem, co czułaś w tej chwili .

A w tej chwili czuję, że bardzo chciałabym się przenieść nad Jadran... Mogłoby być nawet 35 stopni w cieniu Listopad to paskudny miesiąc Trzeba go sobie umilić wspomnieniami. I następnym odcinkiem


28 lipca (środa): Przeprowadzka na Šipan - część trzecia (Promem przez Archipelag Elaficki)

Odcinek, prawie w całości, będzie poświęcony rejsowi przez Elafity. Parę słów wstępu. Wyspy Elafickie to 13 otoków położonych na zachód od Dubrownika. Nazwa archipelagu pochodzi od greckiego słowa elaphos – jeleń, ponieważ kiedyś podobno wyspy były zamieszkane przez jelenie. Największa z nich to Šipan i na nią właśnie płyniemy Zamieszkuje ją obecnie około 450 osób (nie licząc turystów). Na wyspie są dwie miejscowości - Suđurađ i Šipanska Luka. Przypłyniemy do tej pierwszej, a mieszkać będziemy w drugiej

Wypływamy trochę po czasie. Najpierw czekamy na jakiś dostawczy samochód, a potem hamują nas manewry jachtów:



Na górnym pokładzie nie ma nikogo poza nami :



Tylko my chcemy się smażyć w upale Trudno, nie chcę przegapić widoków, a poza tym siedzenie pod pokładem mi nie służy.

Mijamy marinę:



Za nami zostaje też pływający pod norweską banderą statek Viking Venus:




Po lewej mamy zatłoczone plaże półwyspu Babik Kuk:




oraz przyjemny dla oka budynek bazy nurkowej:



Ostatnie spojrzenie za siebie, na Most Franja Tuđmana:



I zostawiamy Dubrownik. Przed nami Wyspy Elafickie, pierwsza z nich to Daksa:



Wyspa ma smutną historię. W październiku 1944 roku partyzanci zabili tutaj chorwackich cywili oskarżonych o sympatyzowanie z ustaszami. W 2010 roku dokonano ekshumacji zwłok. Właściciele próbowali sprzedać wyspę, jednak nie udało się to. Być może ze względu na legendę, która głosi, że nocami duchy ofiar krążą po wyspie, domagając się prawdy o zbrodni.

Na północnym krańcu Daksy znajduje się ładna latarnia morska:



Dalej otwiera się widok na wysepki Grebeni z kolejną latarnią:



Mijamy się z Postirą:



Widać kilka dubrownickich hoteli:



Przenosimy się na prawą burtę , bo teraz ciekawiej robi się na lądzie. Właśnie przepływamy w okolicach campingu Pod Maslinom w Orašacu. Byliśmy tam trzy razy (w 2006, 2007 i 2008 roku) i mamy stamtąd bardzo miłe wspomnienia Obok betonowego falochronu widać pizzerię, do której chodziliśmy:



a dalej - piękną plażę:



Kolejną ciekawostką, którą wypatrujemy, jest Arboretum w Trsteno:



Odbywamy właśnie podróż sentymentalną

Wracamy na lewą burtę, żeby przyjrzeć się Koločepowi:



Byliśmy na tej wyspie w 2008 roku, w czasie fishpicnicku "Three island cruise", podczas którego odwiedziliśmy też Lopud i Šipan

Za chwilę zresztą podziwiamy Lopud:





Dzisiaj tylko z daleka, ale jutro przypłyniemy tu prawie na cały dzień

Mijamy wysepkę Ruda:



co oznacza, że zbliżamy się już do Šipana:



Jedna z plaż:



Hotel Božica i restauracja o tej samej nazwie:



oraz przystań promowa w miejscowości Suđurađ:



Już jestem zachwycona klimatem :



Nie mogę się doczekać odkrywania Wyspy

Teraz czeka nas jeszcze 5 km do Šipanskiej Luki. Po drodze mijamy taką ciekawą budowlę:



To kościół-twierdza Sv. Duha. Jutro przyjrzymy się mu z bliska

Między dwoma jedynymi miejscowościami na wyspie rozciągają się pola uprawne. Šipan słynie z produkcji oliwek i oliwy. Otok został nawet wpisany do Księgi Rekordów Guinessa jako miejsce, w którym rośnie największa liczba drzew oliwnych w stosunku do wielkości wyspy i liczby ludności

Zdjęcia "interioru" będą przy innej okazji Teraz już wjeżdżamy do Šipanskiej Luki. Zostawiamy samochód poza "centrum", bo nabrzeże wyłączone jest z ruchu samochodowego. Na szczęście do naszego apartmanu mamy bardzo niedaleko.

W Šipanskiej Luce zakochuję się od pierwszego wejrzenia :



Co dziwne, na tym końcu świata nie można narzekać na brak cywilizacji. Jest dużo restauracji, kafićów i generalnie sporo się dzieje.



Zachwyca mnie ten budynek:



Jeszcze nie wiem, że takich domów w Šipanskiej Luce jest bardzo dużo

Zostajemy mile przywitani



Uroczy mieszkaniec zaprowadzi nas do apartmanu

Na koniec odcinka - trasa rejsu przez Archipelag Elaficki:

Ile kosztowała Was przeprawa promowa?

piekara114 napisał(a):Ile kosztowała Was przeprawa promowa?

Dokładnie 196 kun - 150 za samochód i po 23 kuny za osobę.