Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

maslinka napisał(a):

piekara114 napisał(a):Szkoda, że jak byliśmy w Orebiciu, to był to okres sprzed kajaka....

Jeśli chcesz "kajakowego raju" (w Chorwacji ), jedź na Vis

Kajak to nie wszystko dla mnie na wakacjach... zwiedzanie, zwłaszcza jakiś zabytków, jest dla mnie ważne, a raczej Vis kiepski pod tym kątem.... Może jak będziemy starsi to samo plażowanie nam wystarczy.... choć w tym roku grecki lipcowy urlop był właśnie taki

piekara114 napisał(a):Kajak to nie wszystko dla mnie na wakacjach... zwiedzanie, zwłaszcza jakiś zabytków, jest dla mnie ważne, a raczej Vis kiepski pod tym kątem....

Vis, wbrew pozorom, oferuje wiele ciekawych miejsc, choć nie są to zabytki w ścisłym znaczeniu tego słowa
Dla mnie kajak to też nie wszystko Dlatego w tym roku był też Dubrownik, górskie szlaki w Montenegro i trochę nocnego życia w Tuzli



23 lipca (piątek): Wieczór w Trpanju - część pierwsza

Dojeżdżamy do Trpanja. Parkujemy, tak jak poprzednio, w Luce, niedaleko campu Vrila. Zanim pójdziemy na kolację, trochę się powspinamy po schodach :



Powyższe zdjęcie zapożyczyłam z relacji z 2010 roku (RWPG ) Pozostałe będą już aktualne

Napisy na schodach to nazwiska ich fundatorów:



Im wyżej, tym piękniej:




W stronę osiedla apartmanów położonego w uvali Luka:



Jeszcze kilka schodków:



i docieramy do kościoła sv. Roka:



Stąd dopiero mamy piękne widoki w stronę wspomnianej Luki:



plaży przy campingu Vrila:



i leczniczych błot :



Patrzę sobie na kościelną wieżę :



Na pewno nie chciałabym na nią wchodzić po tej drabinie :



Zresztą i tak krata jest zamknięta.

W stronę centrum Trpanja pogled również wspaniały, tylko warunki do pstrykania trudne, pod zachodzące słońce:



Mimo tego, trochę pofocimy, bo jest przepięknie. Malowniczą ścieżką między cyprysami:




(Dużo cyprysów dzisiaj widzieliśmy )

zmierzamy w stronę kolejnego kościółka - św. Mikołaja:




Stąd też pstrykamy pod słońce. (Nawet prom się załapał ):



I inna wersja (i kadr), na której widać starówkę pod nami:



Pięknie oświetlony sv. Rok:



I sv. Nikola, przy którym jesteśmy teraz:




Schodzimy ze wzgórza, najpierw schodkami:



Potem wąską, stromą ścieżką. Nie mam odpowiednich butów na takie spacery , ale sandałki jakoś wytrzymują.

Wchodzimy w wąskie uliczki:



Przy tych drzwiach:



zaczepia nas właściciel domu i zachęca do uwiecznienia ich na zdjęciu Wyszło średnio, bo pstrykałam z dalszej odległości, ale drzwi przepiękne. Mężczyzna jest z nich bardzo dumny. Rzuca jakąś astronomiczną kwotą, którą zapłacił za ich renowację (sam się chwalił, nie wypytywalibyśmy o takie szczegóły ), ale w tej chwili jej nie pamiętam, więc nie będę zmyślać

Po chwili spotykamy kolejnego mieszkańca trpanjskiej starówki :



Przysiadł nieopodal baru Betula, który mieści się na urokliwym placu:



Spacerowaliśmy już tutaj w ciągu dnia, ale myślę, że wąskich kamiennych uliczek nigdy za wiele , więc jeszcze kilka kadrów:




Niezła bryka :



Ładnie obrośnięty budynek:



I na koniec odcinka - jedna z atrakcji Trpanja, czyli drzwi:



Pytałam Was już, które najbardziej się Wam podobają Dla mnie, niezmiennie, najpiękniejsze są te :



Drzwi drzwiami , ale trzeba coś w końcu zjeść. Ruszamy na poszukiwania jakiejś miłej restauracji, co nie będzie wcale łatwym zadaniem...

maslinka napisał(a):Jeśli chcesz "kajakowego raju" (w Chorwacji ), jedź na Vis

A które miejsce bardziej polecasz jako bazę do kajakowania: Komiżę czy Rukavac?

Epepa napisał(a):

maslinka napisał(a):Jeśli chcesz "kajakowego raju" (w Chorwacji ), jedź na Vis

A które miejsce bardziej polecasz jako bazę do kajakowania: Komiżę czy Rukavac?

Trudne pytanie
Zależy, czy chcesz pływać na inne wysepki - wtedy lepszy Rukavac (otok Ravnik, Veli Budikovac), czy wzdłuż brzegu. Ja jednak wolę Komiżę, z której i w lewo, i w prawo jest mnóstwo ciekawych zatoczek, niektóre bezludne

Hello! Po dwutygodniowej przerwie postanowiłam "wskrzesić" relację. Może znajdą się chętni do czytania


23 lipca (piątek): Wieczór w Trpanju - część druga

Biegniemy w stronę morza, bo słońce zachodzi:



Mamy mało czasu, żeby zdążyć je uchwycić, zanim schowa się za górę. Coś tam się udało:






Centrum Trpanja wieczorem wygląda tak:




Mało spacerowiczów, za to kilka kotów:




Zvjezda Mora, którą tym razem podziwiamy w wieczornej odsłonie:



Przed Tuna Barem ten sam pies, którego widzieliśmy tu ostatnio :



Wygląda na znudzonego. Trudno się dziwić, życie toczy się powoooli. Leniwą atmosferę zakłócają tylko krzyki animatorki dochodzące z basenu hotelu Faraon :



Reklama fishpicniku:



Nie skorzystamy z tej oferty. Byliśmy już we wszystkich tych miejscach, a na Pelješcu nie zostało nam już zbyt wiele dni. (A jeszcze tyle do zrobienia!)

Odeszliśmy trochę od nabrzeża, bo chcemy sprawdzić, czy uda nam się "wyrwać" stolik w mającej bardzo dobre (wręcz rewelacyjne) rekomendacje (średnia 4,9 na GM) konobie Ribar. Niestety, wszystko zajęte A my jesteśmy coraz bardziej głodni...

W Trpanju nie ma zbyt wielu lokali gastronomicznych. Ostatecznie lądujemy w konobie Škojera (też niezłe oceny - średnia: 4,7), która ma bardzo przyjemny ogródek, zimne piwo :



i miłą obsługę. Niestety, czystość stołów pozostawia wiele do życzenia Ostatecznie wycieramy sobie stół sami Toaleta też bardzo słaba... No ale skoro tyle osób chwali tutejszą kuchnię, może się nie strujemy I tak nie mamy w Trpanju wielkiego wyboru.

Ostatecznie zjadamy bardzo smaczną rybę, której jeszcze nigdy nie próbowaliśmy. Po chorwacku nazywa się lokarda i należy do makrelowatych, ale kelner wyraźnie zaznacza, że nie jest to skuša. Zdjęć brak, bo rybka szybko zniknęła z talerzy

Przy kolacji towarzyszył mi taki Koleżka:



Porcje były duże (po dwie lokardy), więc opłacało mu się czekać - dostał sporo rybki

Jeśli chodzi o jedzenie, konobę Škojera, mogę polecić. Mimo że jedliśmy z Małżem to samo, klienci przy sąsiednich stolikach wyglądali na zadowolonych i słyszeliśmy, że chwalą kuchnię. Obsługa mogłaby natomiast częściej przecierać stoły i "popracować" nad toaletą...

Włóczymy się jeszcze trochę po nocnym Trpanju:



Bezskutecznie próbujemy kupić gumową kaczkę Udaje się natomiast upolować piękny, ręcznie robiony, magnesik.

Powoli zmierzamy w stronę samochodu. Mijamy kościół św. Piotra i Pawła:



i zagłębiamy się w zaułki, żeby tym razem zobaczyć je w nocy:



W kawiarni Betula jest klimatycznie:



chociaż oświetlenie kojarzy mi się z Bożym Narodzeniem

Pięknie "obdarty" budynek :



Jedziemy do Orebića przez ciemny Pelješac. Wróć, nie taki ciemny, jest pełnia Nagle na drodze pojawia się szakal Całe szczęście udaje nam się go nie rozjechać, szybko ucieka w stronę zarośli. Nie było czasu mu się przyjrzeć dokładnie, ale mamy pewność, że był to szakal. Cieszymy się, że mogliśmy go zobaczyć, chociaż przez ułamek sekundy

Jest wspaniała gorąca noc, a księżyc nas hipnotyzuje Zatrzymujemy się na chwilę na punkcie widokowym nad Orebićem, żeby popatrzeć na dwa rozświetlone miasta.

Wiadomo, jak wyszły zdjęcia pstrykane bez statywu. Mimo pełni:





Ale na żywo było magicznie

Mamy ochotę przejść się nad morze, ale ostatecznie stwierdzamy, że Jadran jest zbyt spokojny, a fajnie, gdyby falował, kiedy będziemy nad nim siedzieć Prawda jest taka, że jak już docieramy na nasz wygodny tarasik na kwaterze, nie chce nam się stamtąd ruszać

Słuchamy świerszczy i relaksujemy się...

Co tam dwutygodniowa przerwa , gdy po niej takie akordy padają
O chętnych nie ma co się martwić . . .


Pozdrawiam
Piotr

Ufff, nadrobiłam Kompletnie nie umiem pozbierać głowy po wyjeździe - a Twoje zdjecia z Trpanj mi w tym nie pomagają
Genialne cyprysy, super pełnia i wędrówki po starówce - czego chcieć więcej

piotrf napisał(a):Co tam dwutygodniowa przerwa , gdy po niej takie akordy padają

Jest szansa, że następny odcinek też Cię nie rozczaruje

Kapitańska Baba napisał(a):Ufff, nadrobiłam Kompletnie nie umiem pozbierać głowy po wyjeździe

Nie dziwię się. Dasz radę

Kapitańska Baba napisał(a):Genialne cyprysy, super pełnia i wędrówki po starówce - czego chcieć więcej

Ja bym coś jeszcze wymyśliła , ale może bez przesady

Chętni są Piękny zachód słońca, słodkie kociaki, zaś Faraon kojarzy mi się ....nie, nie z polskim filmem, a z kultową produkcja klasy D z lat 80 o tytule Black Neon. Tam legendarny aktor Edward John Stazak mścił śmierć swojego przyjaciela o wyglądzie wrestlingowca, którego zaciukała polska mafia, na czele której stał szef o ksywie Faraon
Stazak w przerwach między grą na pianinie zabijał zwyroli.

Gdy pracowałem w latach 90 w wypożyczalni kaset video w Gdyni polecał tę pozycję nadętym klientom jako "mało znane, niewymierne i intrygujące dzieło X Muzy"

Trzeba było dać do kalendarza


pozdrawiam, Michał

tony montana napisał(a):Chętni są Piękny zachód słońca, słodkie kociaki, zaś Faraon kojarzy mi się ....nie, nie z polskim filmem, a z kultową produkcja klasy D z lat 80 o tytule Black Neon.

Nie znam, niestety.

tony montana napisał(a):Gdy pracowałem w latach 90 w wypożyczalni kaset video w Gdyni polecał tę pozycję nadętym klientom jako "mało znane, niewymierne i intrygujące dzieło X Muzy"

Ooo, fajną pracę miałeś Pewnie w przerwach między klientami oglądałeś dużo filmów

majkik75 napisał(a):Trzeba było dać do kalendarza

To zdjęcie?
Ono nieszczególnie mi się podoba, no i jest nieostre.

Ale może ja się nie znam, bo zwykle podobają mi się inne zdjęcia niż większości

Koci odcinek
Tak się akurat składa, że u nas ostatnio Zosia sprowadziła taką ekipę, którą regularnie dokarmia ...



P.S.
Sąsiad, kilka domów dalej, wybudował się dwa lata temu i przed wakacjami zmarł.
Koty zostały same

Cześć Konrad. Cała trójka nader oryginalna.
To i ode mnie pan na Jelsie. Wylegiwał się na kamiennej ławeczce pod kościołem i nic go nie ruszało.

Cześć Krzysiek
Fajne zdjęcia "szefa wszystkich szefów"
Jakby co, to materiał na koci kalendarz już mamy

Ostatni odcinek obejrzany i przeczytany.
Bardzo fajne te kolejne kadry z zachodzącym słońcem .