Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

Bravik napisał(a):Witam grono pedagogiczne. Moja Gosia też wraca umordowana po pierwszym zebraniu z rodzicami. Pierwsze dwa tygodnie dały jej ostro w kość.

Ja miałam zebranie w poniedziałek, baaardzo długie...

Odreagowuję właśnie cały pracowity tydzień. Weekend zaczął się tak :



Kufelek Holby w miłych okolicznościach

Miłego weekendu

Jaka piękna kompozycja zdjęcia. I te dwie martwe natury w kuflach.
Co do zebrania, moja Pani stwierdziła, że nie wie co gorsze - 27 sztuk zapłakanych i zasmarkanych trzylatków czy też ich rodzice.

Bravik napisał(a):I te dwie martwe natury w kuflach.

Martwa natura bardzo smaczna

Bravik napisał(a):Co do zebrania, moja Pani stwierdziła, że nie wie co gorsze - 27 sztuk zapłakanych i zasmarkanych trzylatków czy też ich rodzice.

Bardzo widokowa ta droga z Borka i nawet
trochę przypomina mi zatunelowy Hvar.
Połączenie z Trstenikiem super

Habanero napisał(a):Bardzo widokowa ta droga z Borka i nawet
trochę przypomina mi zatunelowy Hvar.

Coś w tym jest Widoki były piękne



19 lipca (poniedziałek): Wycieczka na kraniec Pelješca

Jedziemy przez Półwysep. Im bliżej jego nasady, tym większy ruch maszyn budowlanych. Powstają drogi dojazdowe do Pelješkiego mostu:




W dole uvala Prapratno i trajekt na Mljet:



Zbliżamy się do Stonu, stoimy na ruchu wahadłowym:



W miasteczku spory ruch:



Nie zatrzymujemy się tutaj. Naszym celem jest zupełnie inne miejsce. Przejeżdżamy groblą w stronę Broce:



Widok na solany:



W Broce kolejny plac budowy:



Oj, zmieni się Pelješac...

Odbijamy w wąziutką drogę, na szczęście asfaltową. Stajemy na chwilę w osadzie Hrasno. Sielski obrazek:



Podeszlibyśmy bliżej, gdyby nie przegonił nas pies

Ruiny tego kościółka wyglądają dość oryginalnie :



To crkva sv. Toma.

Jedziemy dalej bardzo malowniczą drogą:



Jesteśmy na krańcu Pelješca, w okolicach miejscowości Kobaš, do której dotrzemy w następnym odcinku Kształt tej części półwyspu przypomina mi włoski obcas (okolice Brindisi), tylko odwrócony

Przy drodze zaparkowały dwa auta - jedno na polskich, drugie na bośniackich blachach. To znaczy, że musi tu być jakaś plaża Rozglądamy się, całkiem ładnie :



Na razie postanawiamy jechać jeszcze dalej. W relacji Kateriny czytałam o piaszczystej plaży w uvali Pržina. Zwykle nie przepadamy za piaskiem na plaży, ale miejsce wydało mi się interesujące. Niestety, dotrzeć tam można tylko szutrem:



Na początku jest on przyzwoity, później jakość drogi znacznie się pogarsza, a Małż zaciska szczęki Nie będziemy się męczyć i narażać Maździaka. W końcu przed nim (i przed nami) jeszcze całe 3 tygodnie wakacji i wieeele kilometrów do przejechania.

Wracamy w miejsce, gdzie widzieliśmy zaparkowane samochody i schodzimy ścieżką do Jadranu:



Widoki przepiękne :



Wielki Błękit :



Po prawej stronie zatoczki znaleźlibyśmy pewnie jakieś wygodne półki skalne:



ale lepsze znajdziemy, jeśli pójdziemy w lewo :



Ostatecznie wybieramy takie, bardzo wygodne miejsce do plażowania :



Woda jest świetna! Korzystamy, póki świeci słońce

Znajdujemy się w uvali Smokvina. Na wprost mamy widok na zatoczkę Pržina:



i piaszczystą plażę, do której nie dotarliśmy szutrem:



Widać jednak, że nie jest to bezludne miejsce Nie mamy czego żałować; tu, gdzie plażujemy, jest przepięknie :



Niestety, wkrótce słońce chowa się za chmurami. I tak spędziliśmy tutaj trochę czasu. Ruszamy dalej, realizować kolejny punkt wycieczkowego programu

Na koniec odcinka mapka, dla lepszej orientacji, dokąd dotarliśmy:



1. ruiny kościoła sv. Toma
2. "nasza" plaża w zatoczce Smokvina
3. Luka's Taverna w Kobašu, w której (mały spoiler ) będziemy w następnym odcinku

Miejsce super i mega . Kto by pomyślał, że na takim koniuszku coś takiego...

Super skałki, żeby się powylegiwać .

pomorzanka zachodnia napisał(a):Miejsce super i mega . Kto by pomyślał, że na takim koniuszku coś takiego...

My też nie spodziewaliśmy się, że będzie tam tak pięknie. A w kolejnym odcinku odkryjemy maleńką perełkę

Nefer napisał(a):Super skałki, żeby się powylegiwać .

Było nam bardzo wygodnie

19 lipca (poniedziałek): Kobaš

Tym razem jednowyrazowy tytuł odcinka. Tyle wystarczy, żeby opisać to wyjątkowe miejsce. Resztę, mam nadzieję , zrobią zdjęcia No dobrze, pewnie trochę też napiszę

Po udanym plażowaniu jedziemy w stronę miejscowości Kobaš:



Dla lepszej orientacji jeszcze raz wklejam mapkę:



W tej malutkiej osadzie znajdują się aż trzy konoby Ich klientami są przede wszystkim żeglarze, a lokale mają bardzo dobre opinie. Nad samo morze nie dojedziemy autem, parkujemy więc przy drodze, niedaleko schodów prowadzących do crkvy sv. Jeronima:




Kościółek jakich wiele w Chorwacji, więc nie poświęcamy mu zbyt wiele uwagi Zamiast tego zmierzamy w stronę Jadranu:



i pierwszej konoby, która zwie się Ribarska Kuća Niko:



Chcemy napić się piwa w pięknych okolicznościach i może coś przekąsić. Jednak raczej nie w tym lokalu, bo tutaj przygotowani są na przyjęcie dużej grupy:



Na razie przyciąga nas coś innego - ruiny (choć bardzo dobrze zachowane) domów z okresu Republiki Dubrownickiej:



Ciekawy komin:



Crkva Gospa Karmelska:



Na jednym z budynków widzimy szyld informujący o sprzedaży oliwy. Podejrzewam, że nie wyciskają jej za pomocą maszynerii widocznej na zdjęciu :



Wchodzimy na dziedziniec domu, w którym kiedyś mieszkała dubrownicka arystokracja:




Podobne budynki będziemy podziwiać na wyspie Šipan, ale te są pierwsze, więc budzą nasz zachwyt Tym większy, że kompletnie nie spodziewałam się, że tak tu uroczo. Nigdy nie widziałam zdjęć z Kobaša, a trafiliśmy tu trochę przez przypadek

Tak wygląda prawdziwa Dalmacja

Będąc pod urokiem starej zabudowy, zmierzamy w jedynie słusznym kierunku, czyli w miejsce, w którym powinni nas napoić :



To Luka's Taverna. Urocza konoba, która w GM ma średnią ocen 4,8. Zgodnie stwierdzamy z Małżem, że jednak nie jesteśmy głodni i poprzestaniemy na piwie



Z pewnością smacznie tu karmią, ale raczej nie o tej porze. Na razie jesteśmy jedynymi gośćmi. Cieszymy się atmosferą tego wyjątkowego miejsca:



Pamiątkowe napisy na kamiennej ścianie:



świadczą o tym, że konoba gościła ludzi z całego świata

Witamy się z gospodarzem, który siada przy sąsiednim stoliku i je jakąś zupę Zagaduje nas, pyta, skąd jesteśmy i gdzie mamy kwaterę. Jest ciekawy, jak dużo turystów przyjechało do Orebića Potwierdza też, że budynki, które widzieliśmy, to pozostałości rezydencji z czasów Republiki Dubrownickiej. Miło się rozmawia i obserwuje wszystko, co dzieje się dookoła:



Konkurencyjna konoba:



Morskie skarby czekają na smakoszy:



Na koniec właściciel mówi, żebyśmy podeszli schodkami do pomnika, który znajduje się nad restauracją. Upamiętnia on ofiary nazistowskiej zbrodni z 1943 roku:




Hitlerowcy rozstrzelali tutaj sześciu mieszkańców tych okolic.

Stoimy chwilę obok pomnika i podziwiamy Stonski Kanal:



A potem powoli wracamy do samochodu:



Po drodze spotykamy uroczego mieszkańca :



Jeśli ktoś lubi stare dalmatyńskie domy, bardzo polecam wizytę w Kobašu Podejrzewam, że wieczorem musi być tu jeszcze bardziej klimatycznie, choć zupełnie inaczej - w konobach pewnie jest gwarno, co też ma swój urok

Wracamy, ponownie przez Broce:



Powstaje tu tunel:



Mury świetnie wyglądają z perspektywy grobli, którą wjeżdża się do Stonu:



W Stonie zatrzymamy się innym razem:



Dziś mamy ambitne plany na wieczór, więc czas jechać do Orebića. Musimy przejechać przez kilka utrudnień i ruchów wahadłowych:



Oj, dzieje się:



Wybrzeże w Drače wygląda bardzo malowniczo:



Chociaż tutejsze plaże nie zachwycają:



Dojeżdżamy "do domu", małe pindrzonko i ruszamy w stronę portu. Będziemy płynąć do Korčuli

Fajnie że wciąż się wam chce odkrywać takie nieoczywiste miejsca. Piękna te ruiny. Ten dom to prawie jak obronna kastela.
Ogólnie to cała okolica Stonskiego kanału jest dla mnie bardzo ciekawa i tajemnicza. Wystarczy troszkę GM poprzeglądać i już by się tam chciało poeksplorować.

Np ten opuszczony kościółek tuż nad brzegiem kanału:



Albo te dziwne drogi i "ronda" na pustkowiu po drugiej stronie kanału:

Ładnie, ładnie Taki dom chętnie bym odremontowała i zamieszkała w nim Czasem można pomarzyć, prawda?

maslinka napisał(a):

Epepa napisał(a):W Podobuce też byliśmy tylko chwilę, ale wioska zdecydowanie ma klimat! Ciekawe jak z zatoczkami w tych okolicach. Na mapie satelitarnej widać coś po lewej stronie.

Z pewnością tylko od strony wody. Tam są mega wysokie brzegi i nie podejrzewam, żeby była jakaś ścieżka, ale nie sprawdzałam.

zatoczki są, dostępne z wody ... pływaliśmy w tym roku tam pontonem, bardzo fajnie

maslinka napisał(a):

corrina napisał(a):Podobuče wygląda bardzo urokliwie, maleńkie, klimatyczne i powiadasz, że nawet dwie konoby tam ?

Tak twierdził nasz gospodarz, ale ja tam żadnej konoby nie widziałam.

na 100% jest jedna konoba na dole przy plaży i tym betonowym pomoście do którego można podejść większą łodzią, byliśmy tam - piwo jest zimne , kawę mają ale "zalewajkę" z fusami, coś do jedzenia ale karty nie przeglądałem

maslinka napisał(a):

Habanero napisał(a):Bardzo widokowa ta droga z Borka i nawet

2. "nasza" plaża w zatoczce Smokvina

Przeglądanie map - kiedyś papierowych, aktualnie także elektronicznych - wpoił mi Ojciec.
Tym samym mam doskonałą (nieskromnie napiszę) orientację.

Wasza plaża, to dokładnie ten kamień

https://goo.gl/maps/P5DVg3V1x2YMitKc9

maslinka

W relacji Kateriny czytałam o piaszczystej plaży w uvali Pržina. Zwykle nie przepadamy za piaskiem na plaży, ale miejsce wydało mi się interesujące

Zatoka Smokvina wydaje mi się być bliźniaczą siostrą Uvali Rudej na Visie, przynajmniej widzianej w pewnym jej fragmencie i z pewnej perspektywy. Bardzo tam ładnie, choć "czarna" plaża w Pržinie, do której nie dotarliście jest fajnie położona i zupełnie pusta.



A droga do niej jest malownicza, choć owszem - niełatwa.



Perypetie, które nas na niej spotkały opisałam TU

maslinka

Nigdy nie widziałam zdjęć z Kobaša, a trafiliśmy tu trochę przez przypadek

Hmm...

w powyższym linku, gdzie opisałam czarną plażę, zamieściłam kilka zdjęć z Kobaša, np:




Może był to skutek późnej pory, gdyż osada tonęła już w mroku, i braku mieszkańców na uliczkach, ale miejscowość zrobiła na mnie ponure wrażenie.. Taka wioska - widmo, gdzie tylko kulawy pies krążył i towarzyszył nam podczas "zwiedzania" tego kościółka Św. Hieronima. Ogólnie lubię puste wioseczki, ale tam było jakoś dziwnie.
Piliśmy coś w tej samej tawernie co Wy, ale właściciele wydali mi się obcesowi - jakby niezbyt zadowoleni, że nie jesteśmy klientelą z wypasionego jachtu i nie zamawiamy szampana, tylko kawę i piwo.

Dlatego szybko opuściliśmy Kobaš, z postanowieniem, że damy mu drugą szansę w świetle dnia.
Niestety, już tam nie dotarłam ponownie, a była to moja ostatnia wizyta w okolicach Stonu.

Ten kaštil naprawdę piękny - warto tam wrócić, gdy nadarzy się okazja powrotu na Półwysep - chociażby dla tego obiektu.

Ależ zmienia się infrastruktura na Peljeszczaku
Gdy byłam tam ostatni raz w 2017 zaczynali budować marinę między Stonem ,a Broce, a teraz widzę tunele i inne takie...To może ja poczekam jeszcze z rok, aż pokończą wszelkie te inwestycje

mchrob napisał(a):Fajnie że wciąż się wam chce odkrywać takie nieoczywiste miejsca.

Mam nadzieję, że nigdy nie przestanie nam się chcieć

mchrob napisał(a):Albo te dziwne drogi i "ronda" na pustkowiu po drugiej stronie kanału:

"Ronda" jak z filmu Znaki

Kapitańska Baba napisał(a):Ładnie, ładnie Taki dom chętnie bym odremontowała i zamieszkała w nim Czasem można pomarzyć, prawda?

Można, a nawet trzeba

Olo napisał(a):na 100% jest jedna konoba na dole przy plaży i tym betonowym pomoście do którego można podejść większą łodzią, byliśmy tam - piwo jest zimne , kawę mają ale "zalewajkę" z fusami, coś do jedzenia ale karty nie przeglądałem

No trudno, może następnym razem

el_guapo napisał(a):Przeglądanie map - kiedyś papierowych, aktualnie także elektronicznych - wpoił mi Ojciec.
Tym samym mam doskonałą (nieskromnie napiszę) orientację.

Wasza plaża, to dokładnie ten kamień

https://goo.gl/maps/P5DVg3V1x2YMitKc9

Ooo, fajnie, dzięki!

Katerina napisał(a):A droga do niej jest malownicza, choć owszem - niełatwa.

My się nie pokusiliśmy o przebudowę drogi

Katerina napisał(a):Hmm...

w powyższym linku, gdzie opisałam czarną plażę, zamieściłam kilka zdjęć z Kobaša, np:

Wiem, Kasiu, że opisywałaś dojazd do Kobaša. Miałam na myśli malownicze ruiny budynków. To właśnie tych rezydencji z czasów Republiki Dubrownickiej nie widziałam wcześniej na żadnych zdjęciach. I dobrze się stało, bo było to niezwykle miłe zaskoczenie

Katerina napisał(a):Piliśmy coś w tej samej tawernie co Wy, ale właściciele wydali mi się obcesowi - jakby niezbyt zadowoleni, że nie jesteśmy klientelą z wypasionego jachtu i nie zamawiamy szampana, tylko kawę i piwo.

To pewnie kwestia pory. Kiedy my tam byliśmy, właścicielowi się nudziło. Chętnie więc z nami porozmawiał Zaraz po tej rozmowie na pytanie o rachunek/cenę piwa (rachunków nie dają ), powiedział, że mamy się nie bać, bo nie zedrze z nas skóry. Zapłaciliśmy 20 kun za jedno piwo. Ceny nie są nigdzie wypisane (nie ma menu), a zależą pewnie od sezonu i... humoru właściciela

My sobie z nim chwilę pogadaliśmy i było całkiem miło. Może dlatego, po krótkim zastanowieniu , taką właśnie cenę zawołał.

Katerina napisał(a):Ależ zmienia się infrastruktura na Peljeszczaku
Gdy byłam tam ostatni raz w 2017 zaczynali budować marinę między Stonem ,a Broce, a teraz widzę tunele i inne takie...To może ja poczekam jeszcze z rok, aż pokończą wszelkie te inwestycje

Bardzo się zmienia.
Nie wiem, czy dobrze jest czekać, czy jechać, zanim skończą...