Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

Z przyjemnością będę tu zaglądał. Zdjęcia z zajawki - prima sort!

Witam
No to sobie trochę pooglądamy

DamianM napisał(a):A gdzie zdjęcie z piwem

Wiedziałam, że zapytasz
Spokojnie, będzie

piekara114 napisał(a):Jestem....
A zastanawiałam się czy przypadkiem w tym roku nie padło na Grecję....

Jeszcze nie

maxredaktor napisał(a):Z przyjemnością będę tu zaglądał. Zdjęcia z zajawki - prima sort!

Witaj! Dzięki

lotnikwsk napisał(a):Witam
No to sobie trochę pooglądamy

Trochę tych miejsc będzie

13 lipca (wtorek)/14 lipca (środa): Chorwacja wita nas chmurami. Pelješki most w roli głównej

Zanim opiszę podróż nad Jadran, kilka słów o naszych tegorocznych wyborach. Zdjęciowe zagadki zajawkowe odgadnięte, więc wiadomo, dokąd jedziemy

Od wielu lat wybieramy tylko chorwackie wyspy (chcemy mieć w miarę puste plaże, a zmuszeni jesteśmy jeździć w sezonie), ale ponieważ długo nie było nas na Pelješcu, ciągnie nas trochę na półwysep. (Tym bardziej, że to być może ostatni rok takiego Pelješca. Kiedy most będzie gotowy, jest ryzyko, że okolica zmieni się nie do poznania... ) Nie mamy tylko przekonania co do miejscówki, ale w końcu decydujemy się na Orebić, świadomi jego wad Szczerze mówiąc, nie przepadam za tą miejscowością, ale w innej też nas nie widzę. Może w Trpanju, ale nie chcemy mieć widoku na ląd Robię (w myślach ) tabelkę z plusami i minusami. Ostatecznie plusy w postaci bliskości starówki Korčuli, obecności wysepek, na które można popłynąć kajakiem, większego wyboru restauracji oraz szlaku na sv. Iliję przeważają O minusach może kiedy indziej

Wysyłamy, co prawda, maile do właścicieli kwater w różnych rejonach Pelješca, ale ostatecznie wygrywa najlepsza kwatera w Orebiću Wpłacamy 100 euro zaliczki i mamy rezerwację na 14 dni, czyli na główną część wakacji. Pozostaje wymyślić, co będziemy robić dalej. Mamy jeszcze miesiąc do wyjazdu...

Intensywnie poszukuję apartmanu na Mljecie, ale ceny są zaporowe. Ostatecznie odpuszczam. Potem wpadam na szalony pomysł Po gwarnym Orebiću fajnie będzie odpocząć na jakiejś małej wyspie, na której nic nie ma. (Tak wtedy myślę ) Przypominam sobie o Wyspach Elafickich niedaleko Dubrownika, na których byliśmy kiedyś w ramach fishpicnicku - w 2008 roku, z campingu Pod Maslinom.

Na Koločep i na Lopud nie można popłynąć z samochodem, ale na Šipan już tak (chociaż na wyspie jest właściwie jedna droga licząca 5 km i łącząca jedyne dwie mieściny). Na Airbnb znajduję kwaterę, która wygląda świetnie. W tej lepiej położonej i większej miejscowości - w Šipanskiej Luce. (Przy okazji dziwię się, jak dużo jest tam restauracji ) I w ten sposób mamy kolejną rezerwację

Teraz pora na zrealizowanie starego marzenia Od lat chcieliśmy dotrzeć w Prokletije (Góry Przeklęte), wciąż bardzo mało popularne pasmo górskie na granicy czarnogórsko-albańskiej. Małż woli mieszkać w Czanogórze, więc odpuszczam poszukiwania noclegu w malowniczym albańskim Theth. Przeczesuję kwatery w Vusanje i Gusinje. Jednak w każdym apartmanie jest coś nie teges Wybredna jestem, ale nie chcę się rozczarować.

W końcu na bookingu znajdujemy idealny mały pensjonat, pomiędzy Plavem a Andrijevicą. Będzie to oznaczało dość dalekie dojazdy do szlaków, ale też pyszne śniadanka i świetne warunki. Decydujemy się

Czwartą miejscówkę znajdziemy w czasie urlopu. I tak jedzie z nami laptop, bo gdybym codziennie nie zgrywała zdjęć i nie oglądalibyśmy ich od razu, później nie chcielibyśmy tego robić. Kto dałby radę obejrzeć 12 tysięcy fotek za jednym posiedzeniem

Ufff, mam nadzieję, że przebrnęliście przez ścianę tekstu Teraz, kiedy wiadomo dokąd i dlaczego jedziemy, pojawią się zdjęcia

Pierwsza, tradycyjna fotka, czyli zapakowany Maździak:



Tym razem nie pod sam dach, jest sporo prześwitu Bagażnik wiadomo, że pełny, więc nie pokazuję. Spakowanie się na prawie 4 tygodnie było małym wyzwaniem, zwłaszcza, że musieliśmy uwzględnić górską część i wziąć buty trekkingowe, kije, plecak górski i cieplejsze ciuchy. Na szczęście nie braliśmy krzeseł, stolika, namiotu i innego wyposażenia campingowego, bo nie przewidywaliśmy pobytu na campingu, nawet awaryjnego

Wyruszamy 13 lipca (we wtorek), przed 20:00. Jedziemy przez Czechy, Austrię i Słowenię, tym razem nie omijamy autostrady. Drogi są puste i jedzie się bardzo dobrze, nawet przez zwężenia na autostradzie w Czechach. Na granicy w Macelj stoimy zaledwie 15 minut. Ustawiamy się na pasie Enter Croatia, który okazuje się przesuwać wolniej niż ten drugi. Wiadomo, zawsze drugi pas jedzie wolniej Pogranicznik tylko skanuje nasze paszporty, nic więcej, żadnych dodatkowych pytań. (Być może wyświetlił mu się nasz formularz EC.)

Witaj, Chorwacjo! Teraz trochę nudy na chorwackiej autostradzie Tunel zimno-ciepło przesypiam Pierwszy raz w życiu, akurat na chwilę zapadam w drzemkę. No dobra, na jakieś pół godziny Małż budzi mnie zaraz za tunelem i udaje nam się wspólnie ustalić różnicę temperatur. Przed tunelem: 20 stopni, za: 26 stopni. A wszystko to przed 6 rano Rekordowo ciepło Generalnie, przez całą noc było gorąco; jedna z tych tropikalnych nocy, których w tym roku nie brakowało.

Skoro się już obudziłam, robię zdjęcia:




Szaro Chorwacja wita nas chmurami. Jest duszno, ale słońca brak, na razie.

Przerwa na rozprostowanie kości gdzieś w okolicach Szybenika:



Maździak taki czysty jeszcze Pod koniec wyjazdu był najbrudniejszym autem na Bałkanach

Wychodzi słoneczko i oświetla szczyty Biokova:



Mijamy zjazd na Split, a później węzeł Šestanovac. Jedziemy fragmentem autostrady, którego nie znamy :



Zjeżdżamy na Ploče:




Planowaliśmy płynąć promem do Trpanja, ale na miejscu jesteśmy o dwie godziny za wcześnie. Nie będziemy czekać, jedziemy dookoła. Dawno nie przejeżdżaliśmy przez deltę Neretwy. Z przyjemnością pooglądamy sobie widoki:






Przerwa na punkcie widokowym:



Tam jedziemy :



Małż koniecznie chce się przyjrzeć Pelješkiemu mostowi, więc zatrzymujemy się w okolicach Kleku:



Konstrukcja prezentuje się imponująco:




Dojeżdżamy do Neum:



Ciasna zabudowa:



Ostatnie spojrzenie na Most:



i wjeżdżamy na Półwysep. Okolice Małego Stonu:




I Ston, ten duży:



Coś tu się podziało, od czasu kiedy ostatnio byliśmy na Pelješcu (czyli w 2010 roku ). Twierdza ładnie odrestaurowana:



Poza tym wszystkie parkingi płatne (parkometry). 11 lat temu wszędzie można było stać za darmo i było zdecydowanie mniej ludzi. Mijamy wycieczki ludzi zmierzające na mury Co tu się dzieje? Powtarzamy to pytanie po chwili, gdy stajemy na pierwszym ruchu wahadłowym.

Wiele miejsc u nasady Półwyspu jest rozkopanych, budują drogi dojazdowe do Mostu:




Mijamy Drače:




Po jakimś czasie - jest, słynny punkt widokowy przed Orebićem:



W tę stronę nie zjeżdżamy. Linia ciągła, a poza tym Sv. Ilija i tak jest w chmurach:



Z Eliaszem "przywitamy" się później, a teraz jedziemy witać się z gospodarzami

Kawał drogi na ten półwysep.

Od dłuższego czasu nie lubię jeżdzic i droga (zwłaszcza powrotna) to dla mnie koszmar. Co innego tam - wtedy emocje biorą górę i prawie frunę

Kawał drogi. Podziwiam, że daliście radę tak na jeden raz przejechać całą trasę.

Most rzeczywiście imponujący. Świat się zmienia...

Zasiadam i Ja

Kapitańska Baba napisał(a):Kawał drogi na ten półwysep.

Od dłuższego czasu nie lubię jeżdzic i droga (zwłaszcza powrotna) to dla mnie koszmar. Co innego tam - wtedy emocje biorą górę i prawie frunę

To fakt, jest daleko. Jednak jechało się dobrze, bo drogi były puste, a my się wyspaliśmy przed wyjazdem.

Droga powrotna z ostatniej miejscówki była znacznie krótsza kilometrowo, a jednak jechało się koszmarnie - kiepskie drogi, czekanie na granicy i brak "skrzydeł", które się ma, jadąc na wakacje.

Mikromir napisał(a):Kawał drogi. Podziwiam, że daliście radę tak na jeden raz przejechać całą trasę.

Staramy się mierzyć siły na zamiary; dobrze się czuliśmy i jechało się przyjemnie. Plan zakładał dojazd do Ploče. Trochę żałowaliśmy, że nie poczekaliśmy na prom, bo właśnie wtedy zaczęliśmy odczuwać zmęczenie. Ale z drugiej strony - cieszyliśmy się, że przejechaliśmy przez półwysep. No i zobaczyliśmy Most

Mikromir napisał(a):Most rzeczywiście imponujący. Świat się zmienia...

Nie zawsze na lepsze...

shaman72 napisał(a):Zasiadam i Ja

Witaj!

Ciekawa jestem, jakie będą Wasze spostrzeżenia po ponad 10 latach. Ja byłam na Peljescu w 2019, więc stosunkowo niedawno i widzę, że od tego czasu już sporo się zmieniło. Tak jak Wy chcieliśmy zobaczyć półwysep, zanim wybudują most. Parkingi już były wtedy płatne, co nas nieco zaskoczyło.

maslinka napisał(a):Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

... z wielką przyjemnością będę zaglądał ... ...

maslinka napisał(a):zapakowany Maździak

... a ja marudzę jak mi coś położą na tylną półkę ... ...

maslinka napisał(a):Spakowanie się na prawie 4 tygodnie

... odliczam lata do emerytury, wtedy będę mógł sobie pozwolić na takie długie wakacje ... ...

maslinka napisał(a):Pelješkiemu mostowi

... piękna konstrukcja ... ... jak dla mnie kolejna chorwacka atrakcja ... ...
Pozdrawiam.

Ładnie zielono w dolinie Neretwy .
Trasę długą na jeden raz pokonaliście, ja bym raczej nie dał rady.

Most Pejleski wygląda imponująco, ruch samochodowy mają puścić przed wakacjami 2022.
16 raz w Cro? Jesteście twardziele, naprawdę

Łoooo, to ja się cieszyłam, że w 2 tygodnie po powrocie obrobiłam się przynajmniej z samym tekstem, ale widzę, Maslinko, że Ty mnie przebijasz, bo już lecisz z relacją, a dopiero co wróciłaś
W zajawce rozpoznaję kilka zdjęć, m.in. Żuljanę i Orebić, no i oczywiście Dubrownik

Jednak się złamałam, miałam nie zaglądać do innych tegorocznych relacji, dopóki nie skończę zamieszczać swojej, ale jednak pokuszenie jest konkretne, szczególnie tutaj, więc już jestem i nadrabiam lekturę, dobrze, że to dopiero początek !

maslinka napisał(a): Kiedy most będzie gotowy, jest ryzyko, że okolica zmieni się nie do poznania... ) Nie mamy tylko przekonania co do miejscówki, ale w końcu decydujemy się na Orebić, świadomi jego wad Szczerze mówiąc, nie przepadam za tą miejscowością, ale w innej też nas nie widzę. Może w Trpanju, ale nie chcemy mieć widoku na ląd :| Robię (w myślach ) tabelkę z plusami i minusami. Ostatecznie plusy w postaci bliskości starówki Korčuli, obecności wysepek, na które można popłynąć kajakiem, większego wyboru restauracji oraz szlaku na sv. Iliję przeważają O minusach może kiedy indziej

Widzę, że motywacje naszych tegorocznych wyborów były niemal identyczne

Chętnie powspominam Polješac
Spędziliśmy w Orebiču 2 tygodnie w 2014.
26 dni , to dłuuuugo. Raczej Was nie przebiję . My w tym roku 3 tygodnie i to już maksimum jakie wchodzi w grę.
Pozdrawiam