Jeziora, skanseny, bunkry i pałace - Mazury i Kaszuby 2011

Ja też śledzę Twoją (jak zwykle)bardzo interesującą relacje
Chłopaków też niezmiennie podziwiam za chęć do pieszych wędrówek !

Witaj Joasiu,
ja z wielką przyjemnością podążam z Wami po Mazurach

Oczywiście podziwiam małą podróżniczkę, która świetnie radzi sobie nawet z wejściem na drabinę :D

Mam wielki sentyment i ulubione miejsca w tej części naszego kraju, a z Wami zwiedzam, to co jeszcze nieznane

Mallgola, Trinity wtajcie

Odcinek 5.
Pałac i dworek na leniwe popołudnie.

Ruszamy i tym razem kierujemy się na zachód, mijamy Mrągowo i dojeżdżamy do wsi Sorokwity. Przeczytałam w przewodniku, że znajdziemy tu okazały, neogotycki pałac.
Pałac, jak i otaczający go, liczący 1800 ha, teren należał do rodziny von Mirbachów. Został wybudowany w latach 1850-56.
Natomiast ostatni właściciele mieli ponoć utworzyć w pięknym pałacu hotel i restaurację. Czy tak się stało? Nie wiemy. Nas przywitała zamknięta brama i tabliczka z napisem: Teren prywatny. Wstęp wzbroniony. Bardzo było mi żal, że nie możemy wejść do otaczającego pałac, zadbanego parku. Pałac prezentował się wspaniale, do tego z jego drugiej strony znajduje się jezioro Lampackie. Tutaj ma swój początek szlak kajakowy na Krutyni. Robimy kilka zdjęć przez ogrodzenie i z wielkim żalem odjeżdżamy sprzed bramy

Przypomina nam trochę pałac w Rzucewie nad zatoką Pucką.




Zastanawiamy się co robić dalej, jakoś nie mamy ochoty wracać na kemping... Przypomina mi się, że tuż przed wsią Sorokwity, widziałam strzałkę wskazującą drogę do dworku w Jędrychowie. Szybko podejmujemy decyzję i jedziemy właśnie tam. Okazuje się, że dwór w Jędrychowie należał do majątku w Sorokwitach i pełnił funkcję dworku letniego i myśliwskiego. Obecnie mieści się tu pensjonat i restauracja - Hotel im Park.
Dworek, sam w sobie, nie robi jakiegoś wielkiego wrażenia. Jego bryła jest dość prosta, jednak całe to miejsce - dwór, odnowione zabudowania gospodarcze, otaczający go park, są bardzo sympatyczne. Tak tu spokojne, cicho, cudownie. Już nie jesteśmy tak bardzo rozczarowani zamkniętą bramą w Sorokwitach, wtedy nie dotarlibyśmy do Jędrychwa.







Mamo, mamo! Znaleźliśmy żabę!


No to do zobaczenia

JoannaG napisał(a):Po chwili odpoczynku idziemy w kierunku pałacu. Pałac, niestety jest w dość opłakanym stanie.

Faktycznie, aż smutno na to popatrzeć. Ale piszesz, że jest nadzieja, że nie tylko bociany tam zamieszkają.

JoannaG napisał(a):"Niektórzy ludzie są jacyś dziwni. Tylko siedzą koło namiotu albo nad jeziorem i nigdzie nie jeżdżą. Musi być strasznie nudno tak siedzieć tylko na campingu."

To możecie być z siebie dumni - te słowa są niepodważalnym dowodem, że odwaliliście kawał (jakże przyjemnej) dobrej roboty !

Co tam zamek i dworek - żaba jest głównym przebojem

JoannaG napisał(a): po pierwsze ogromne gratulacje Już jesteście w piątkę, czy jeszcze czekacie ??

Dziekuję bardzooooo Ja jeszcze w dwupaku jak wszystko będzie dobrze, że też będziemy mieć lipcowego stworka

pozdrawiam

JoannaG napisał(a):...obserwujemy obecnych mieszkańców sztynorckiego pałacu - rodzinę bocianów

100 lat jak nas tam nie było.
Ale wszystko bez zmian.
Niestety.

pzdr


Acha
Jeszcze gratulacje dla sąsiadki z Poznania .

longtom napisał(a):

JoannaG napisał(a):...obserwujemy obecnych mieszkańców sztynorckiego pałacu - rodzinę bocianów

100 lat jak nas tam nie było.
Ale wszystko bez zmian.
Niestety.

pzdr

Niczym zrujnowany dwór ze Starego Dworku .....

Widać więcej jest takich miejsc...

Całe mnóstwo, niestety... Na Dolnym Śląsku też

Witaj Longtom

Tymona napisał(a):To możecie być z siebie dumni - te słowa są niepodważalnym dowodem, że odwaliliście kawał (jakże przyjemnej) dobrej roboty !

No, muszę przynać, że z przyjemnością tego słuchałam

Iwona75 napisał(a):
Niczym zrujnowany dwór ze Starego Dworku .....

Widać więcej jest takich miejsc...

Niestety takich miejsc jest całkiem sporo, już kilka takich zrujnowanych pałaców widzieliśmy. Sporo też jest w stanie nieco lepszym ale ponieważ nikt się nimi nie zajmuje cały czas niszczeją Choć trzeba przyznać, że czasem takie opuszczone, zrujnowane zamki, pałace też mają swój urok...

JoannaG napisał(a):Niestety takich miejsc jest całkiem sporo ...

Ostatnio naliczyli około tysiąca, w całej Polsce.

Stety/niestety odzyskanie czegoś takiego dla potomności wiążę się z potężnymi rygorami,
jakie stawiają konserwatorzy zabytków.

Czasem stajemy przed wyborem: albo ruina albo gipsościanka i plastikowe okna.
Dla mnie efekt końcowy ten sam.

Ale czasami się udaje.

Jak wygram w totka, to sobie taki dworek albo pałacyk odratuję

Pałacyk miły oku. Natomiast ten szlak:

JoannaG napisał(a):

jak dla mnie - rewelacyjny!.

Pozdrawiam,
Wojtek

Życze więc wysokiej wygranej Weldon, może wystrczy na dwa pałacyki

Franz, nam ten szlak też bardzo się podobał i później cieszyliśmy się, że nikt nie naprawił tej kładki

No coś takiego
Zaglądnąłem w końcu do tej relacji a tu same znajome miejsca

Gierłoż, Mamerki, zrujnowany Sztynort, Mikołajki, jezioro Łuknajno z tą samą kładką tylko w dużo jeszcze lepszym stanie, wieża obserwacyjna.... ciekawe co jeszcze tu zobaczę

Znawcą Mazur z pewnością nie jestem, bo nie można nim być po kilku dniach tam spędzonych. Ale nie próżnowałem i troszkę po okolicy wtedy, 5 lat temu pojeździłem. Brzydka była pogoda więc rejon mnie nie zachwycił, ale było całkiem fajnie.

A Sorkwity przypomniały mi nasz, dolnośląski pałac w Kamieńcu Ząbkowickim



Za to Kaszuby i okolice, mimo że też nie znam jakoś super, uwielbiam

Pozdrawiam

Witaj Kulka
Na Dolnym Śląsku macie w czym wybierać jeśli chodzi o zamki i pałace, niektóre znamy ale w Kamieńcu Ząbkowickim jeszcze nas nie było, widzę, że warto

Odcinek 6.
W uroczej leśniczówce oraz z wizytą u dzikich zwierząt.

Na dzisiejszy dzień w planach mamy wizytę w Kadzidłowie, w którym znajduje się Park Dzikich Zwierząt. Jedziemy tam trochę z obowiązku, w końcu dzieciakom też się coś należy Jednak wizyta w Parku nie zajmie nam całego dnia, chcemy więc zobaczyć coś jeszcze w okolicy. Łukasz proponuje Leśniczówkę Pranie nad jeziorem Nidzkim. Nie miałam jej w planach, bo wydawało mi się, że jest dość popularna i będzie tam tłoczno. Pamiętam tą nazwę jeszcze z lekcji języka polskiego, kiedy omawialiśmy twórczość Gałczyńskiego. Decydujemy się jednak tam pojechać. Dojeżdżamy do Rucianego-Nida, dalej drogę wskazują nam kierunkowskazy. Zostawiamy samochód na parkingu w lesie, leśniczówka jest jakieś 200-300m dalej.

W ostatnich latach życia przyjeżdżał tu i tworzył Konstatnty Ildefons Gałczyński, pracował tu m.in. nad poematami Niobe i Wit Stwosz. W Leśniczówce mieści się muzeum poświęcone poecie. My jednak nie wchodzimy do środka, za to siadamy na ławce przed leśniczówką i chłoniemy ciszę i spokój, jakie tu panują. Jest pięknie! I pusto... oprócz nas jest zaledwie kilka osób. Nie wiem, dlaczego wydawało mi się, że to miejsce jest bardziej popularne? Oj, zdecydowanie warto było tutaj przyjechać. Obok leśniczówki stoi mały, drewniany domek. Na jego tarasie siedzi starszy pan, ma siwą brodę i fajkę. Czyta książkę. Idealnie pasuję do tego miejsca. Pasuję mi na jakiegoś pisarza albo poetę...

Przed leśniczówką stoją w rzędach ławki, jest mała scena, odbywają się tu koncerty. Naszej Hance bardzo spodobały się te ławki i na każdą chce się wspiąć









Znowu zdjęcie...


Schodzimy schodami w dół do jeziora, jest tu mały pomost, można przypłynąć żaglówką lub kajakiem. Widok na jezioro przepiękny, sama nie wiem dlaczego nie mamy zdjeć jeziora... Wogóle nie zrobiliśmy tutaj zbyt dużo zdjęć ale one i tak nie oddałyby w pełni uroku tego miejsca.
Leśniczówka Pranie jest bardzo pozytywnym zaskoczeniem, zdecydowanie warto tu przyjechać, takie troche miejsce magiczne i bardzo piękne. Polecam

Z Rucianego-Nida jedziemy do Kadzidłowa. Kilka lat temu dr Andrzej Krzywiński założył tu Park Dzikich Zwierząt, w celu ochrony wymierających gatunków. Na 100 ha żyją bizony, wilki, żubry, jelenie, sarny, tarpany, daniele, wilki, łosie, bobry, wydry i wiele gatunków ptaków. Część zwierząt spaceruje swobodnie po wybiegu, można je nawet karmić zakupioną w kasie karmą. Wysiadając z samochodu zastanawiamy się czy wziąć dla Hani wózek czy nosidło? Jednak Mikołaj zwraca uwagę, że pomiędzy poszczególnymi wybiegami przechodzi się po drewnianych drabinkach, widząc to, decydujemy się na turystyczne nosidło. W kasie kupujemy bilety (normalny 18zł, ulgowy 9zł, jedynie Hania ma gratis), dowiadujemy się też, że zwiedzanie parku odbywa się w grupach z przewodnikiem. Grupa właśnie odeszła, biegniemy więc, żeby ją dogonić.







Pani przewodniczka dość ciekawie opowiada o mieszkających w parku zwierzakach, Mikołaj idzie tuż za nią, chłonąc każde słowo, zwiedzanie trwa ok. 1,5h. Dobrze, że wzięliśmy nosidło, bo co chwila trzeba przechodzić po tych drewnianych drabinkach między wybiegami, które z parkingu widział Mikołaj. Na jednym dość dużym wybiegu można karmić zwierzaki, są tu między innymi: kozy, sarny, kucyk. Zwierzaki przybiegają już na sam szelest torebki z jedzeniem, trzeba uważać, żeby nie przewróciły dzieciaków...







Odejdźcie z tymi rogami, nic dla was nie mam.










Dzieciaki po obejrzeniu całego parku są bardzo zadowolone, nam podobało się dużo mniej ale w końcu dla niech tu przyjechaliśmy, więc było warto

Wracamy na kemping ale dzień się jeszcze nie kończy. Tata ma dla chłopców jeszcze jedną atrakcję. Wypożyczył kajak i będą zwiedzać nasze jeziorko, chłopcy są bardzo zadowoleni.





CDN...