Jesteśmy na wczasach. W tych góralskich lasach..Zima 2018/19

ruzica napisał(a):

Nefer napisał(a):Sztywny Pal Azji "Zakopane", proszę koleżanki .

Dziękuję, proszę kolegi Znam chyba z 2 piosenki tego zespołu , tej akurat nie

Ja też pewnie znam ze 2-3, ale w tym tą o Zakopanem .

Nefer napisał(a):

ruzica napisał(a):

Nefer napisał(a):Sztywny Pal Azji "Zakopane", proszę koleżanki .

Dziękuję, proszę kolegi Znam chyba z 2 piosenki tego zespołu , tej akurat nie

Ja też pewnie znam ze 2-3, ale w tym tą o Zakopanem .

Znalazłam. Super jest ta piosenka

Fajnie, że "gibnąłeś" stronę, będzie można niedługo iść dalej

ruzica napisał(a):Znalazłam. Super jest ta piosenka

Czyli jednak na coś się przydałem

ruzica napisał(a):I jak się uprę przy czymś bezsensownym to koniec. To już nie pierwsza taka akcja w moim wykonaniu. Z drugiej jednak strony nie mam parcia na robienie czegoś na siłę i jak coś mi mówi, że mam gdzieś nie iść to nie idę

Znam takich , którzy nazywają taki stan słuchaniem własnej intuicji , w każdym razie najważniejsze , żeby być w zgodzie z samym sobą , a spacer i tak był przecież fajny . . .
Czekam na zdjęcia S


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):
Znam takich , którzy nazywają taki stan słuchaniem własnej intuicji , w każdym razie najważniejsze , żeby być w zgodzie z samym sobą , a spacer i tak był przecież fajny . . .

I tej wersji będę się trzymać

Kuźnice-Boczań-Hala Gąsienicowa-Czarny Staw Gąsienicowy-Zmarzły Staw-Kozia Dolinka-Zadni Granat-Skrajny Granat- Czarny Staw-Schronisko Murowaniec-Dolina Suchej Wody- Brzeziny-cd

Tak jak obiecałam, trochę fotek, bez zbędnego gadania























Po południu spotykamy się z S. w "Murowańcu", gdzie pożeramy szarlotkę, która ma cenę z kosmosu, ale jest bardzo dobra. Ja, oglądając zdjęcia, które napstrykała połówka ma brzydsza, stwierdzam, że widoki trochę podobne jak z Krzyżnego, na którym kiedyś razem byliśmy, więc minimalnie przestaję żałować, że nie poszłam. Z drugiej jednak strony S. mówi, że wejście na Zasni Granat było bardzo łatwe i spokojnie bym weszła i zeszła. Jak zawsze spanikowałam na wyrost Ale co tam- góry się chyba nigdzie nie wybierają, a ja mogę być jak Terminator i powiedzieć "Ja tu jeszcze wrócę" Teraz postanawiam sobie, że wszystkie kolejne wycieczki przejdę już w całości- trzeba się zrehabilitować

Na koniec dnia zostało nam jeszcze zejście Doliną Suchej Wody, które, mimo iż jest prawie płaskie, to jednak strasznie upierdliwe- setki wystających kamieni uprzykrzają drogę. Jakoś szczęśliwie bez skręceń kostek dotarliśmy do parkingu w Brzezinach, skąd jeszcze pół kilometra asfaltem do busa, w którym nie ma miejsc siedzących no i koniec wycieczki.

Następnego dnia robimy sobie dzień "krupówkowy", a jeszcze następnego wrócimy na Słowację O tym będzie następny odcinek.

maslinka napisał(a):Cześć
P.S. Której pizzerii w Terchovej już nie ma? Tej w centrum, co się zwała Adam? Pyszna pizza tam była...

Cześć

No właśnie, dokładnie tej nie ma Wyglądało na to, że "umarła" całkiem niedawno, bo jeszcze szyld był... Na przedsezonowe zamknięcie to raczej nie wyglądało, przecież to koniec czerwca był

Ždiar Strednica-Ptasiowska Rówienka-Polana pod Hlasnou Skalou- Szeroka Przełęcz Bielska-Szalony Przechód- Przełęcz Pod Kopą- Dolina Zadnich Koperszadów-Polana pod Muraniem- Tatranska Javorina

Wycieczka w Tatry Bielskie marzyła mi się gdzieś tak od dwóch lat, ale albo pogoda, albo jakieś nieuzasadnione opory przed słowacką częścią Tatr stawały na przeszkodzie. W tym roku w końcu udało się plan zrealizować.

Tatry Bielskie to pasmo ustawione poprzecznie do głównej grani Tatr, znacznie różniące się charakterem od Tatr Wysokich czy Zachodnich. Mnie do odwiedzenia tych okolic zachęciło takie zdanie z internetowego przewodnika:" Rejon słabo zagospodarowany turystycznie, bardzo rzadko odwiedzany". W dodatku dość łatwo dostępny z Polski- Tatry Bielskie leżą praktycznie tuż za granicą.

Wycieczkę rozpoczęliśmy na zakopiańskim dworcu, gdzie wsiadamy w autobus "Strama", którego sensem istnienia jest dowożenie turystów na słowackie szlaki. Autobus kursuje w sezonie letnim/jesiennym-od 15 czerwca do 15 października- są 2 kursy rano, 2 popołudniu i jeden w środku dnia. Bilet do Starego Smokowca kosztuje ok. 20 zł, można płacić w euro. Jedynym minusem autobusu jest jego dość wczesny powrót ze Słowacji(ostatni startuje ze Smokowca o 18stej), choć kierowca twierdził, że wszyscy zawsze się wyrabiają.

My aż do Smokovca nie musimy się tłuc, wysiadamy na przystanku Ždiar-Strednica, skąd startuje nasz szlak. W ogóle z wyborem szlaku nie ma tu żadnego problemu bo jest tylko jeden. W dodatku nie prowadzi na żaden szczyt, bo te objęte są rezerwatem. Może nie brzmi to zachęcająco, ale nic bardziej mylnego. Był to chyba najładniejszy szlak jaki przeszliśmy w tym roku. Na dowód będą fotki.(później )

Tuż przy przystanku autobusowym znajduje się tabliczka ze strzałkami, ale strzałka jakoś tak dziwnie namalowana; wygląda na to, że mamy aż 3 drogi do wyboru. No to wybieramy bez specjalnego namysłu tę niby najbardziej oczywistą- no i tak leziemy pod górkę, co jest trochę dziwne bo na początku miała być niby płaska dolina. Trochę nas dziwi, że na żadnym drzewie nie ma zielonego szlaczku. W końcu droga staje się coraz bardziej zarośnięta. Kiedy dochodzimy do miejsca które jest trochę eksponowane i boję się zrobić krok jesteśmy już pewni, że to nie tu. Wracamy. Nie musimy iść na sam dół, bo wypatrujemy słup z zielonym znakiem i biegniemy do niego na przełaj przez łąkę. Na błądzenie straciliśmy godzinę, ale przy okazji zaliczyliśmy nieplanowany szczyt, to chyba była Ptasiowska Turnia

Tatry Bielskie z dołu:



Nie idźcie tą drogą



Teraz już szlakiem idziemy wśród łopianów- pierwszy przystanek robimy przy Ptasiowskiej Rówience-jest tutaj budka, w której był kiedyś punkt poboru opłat, ale po co pobierać opłaty na szlaku, którym nikt nie chodzi? Budka jest teraz nieczynna. Dalej idziemy sobie mało widokowym lasem, kolejny przystanek robiąc na polanie Pod Hlasnou Skalou. Od tego momentu zaczyna się najtrudniejszy fragment szlaku. To znaczy nie jest trudno, ale bardzo, bardzo stromo, a na dodatek ślisko. Wylaliśmy z siebie hektolitry potu na tym odcinku. W jednym miejscu wisiał nawet łańcuch, ale taki niezbyt potrzebny. Za odcinkiem skalistym zaczyna się odcinek bardziej "łączkowaty", trochę mniej stromy, ale tylko trochę. Można odpocząć na ławeczkach, których na całej trasie nie brakuje.













Przełęcz coraz bliżej:



Najlepszą porą na odwiedzenie tych okolic jest późna wiosna/ wczesne lato- nie dość, że jest bardzo zielono, to jeszcze kwitną setki kolorowych kwiatków . Trafiliśmy idealnie.

Jeszcze tylko trochę schodów:.



I jesteśmy na miejscu. Tzn. na zdjęciu to na razie ja jestem i drę się do S., że opłacało się spocić

Bo moim oczom ukazał się taki widok:





Na szlaku spotkaliśmy jednego Słowaka, ale on już dawno sobie poszedł, więc widoki są tylko dla nas

Na Szerokiej przełęczy Bielskiej zaplanowałam dłuższy odpoczynek, ale, że były tam tabuny upierdliwych much, a w dodatku bardzo wiało- idziemy dalej- teraz czeka nas krótki odcinek po względnie płaskim.



Cały czas wędrówce towarzyszą pierwszoligowe widoki:



Po więcej widoków zapraszam do następnego odcinka

Podziwiam widoki i na pewno zajrzę do kolejnego odcinka.

Bielskie oglądaliśmy swego (dawnego już) czasu z Jagnięcego , ale i od wewnątrz - w Bielianskiej Jaskini .
Twoje widoki będą dopełnieniem naszych doznań

Nefer napisał(a):Podziwiam widoki i na pewno zajrzę do kolejnego odcinka.

cieszemsiem

W następnym odcinku pójdziemy do Burdelu

kulka53 napisał(a):Bielskie oglądaliśmy swego (dawnego już) czasu z Jagnięcego , ale i od wewnątrz - w Bielianskiej Jaskini .
Twoje widoki będą dopełnieniem naszych doznań

My jak na razie odwrotnie-Jagnięcy obejrzeliśmy sobie z Bielskich - może zrobimy kiedyś na niego osobną wycieczkę, tylko nie wiem czy na moje lęki przestrzenne nie będzie jednak za trudny

ruzica napisał(a): W następnym odcinku pójdziemy do Burdelu

No, no, i to jeszcze przez duże "B" .

ruzica napisał(a):

Nefer napisał(a):Podziwiam widoki i na pewno zajrzę do kolejnego odcinka.

cieszemsiem

W następnym odcinku pójdziemy do Burdelu

A co Ty Gry o Tron się naoglądałaś czy co
No ale dobra jak mus to idźmy

Beata W. napisał(a):

ruzica napisał(a):

Nefer napisał(a):Podziwiam widoki i na pewno zajrzę do kolejnego odcinka.

cieszemsiem

W następnym odcinku pójdziemy do Burdelu

A co Ty Gry o Tron się naoglądałaś czy co
No ale dobra jak mus to idźmy

Nigdy nie oglądałam ani nie czytałam "Gry o tron" więc nie wiem o co kaman

Ždiar Strednica-Ptasiowska Rówienka-Polana pod Hlasnou Skalou- Szeroka Przełęcz Bielska-Szalony Przechód- Przełęcz Pod Kopą- Dolina Zadnich Koperszadów-Polana pod Muraniem- Tatranska Javorina-cd

Idziemy dalej, Tatry Wysokie wyglądają groźnie:



Płaczliwa Skała:



Przed nami kolejna przełęcz, czyli Szalony Przechód:



Na kamiennej górce widać człowieka, który okaże się panią, która rano jechała z nami autobusem. To dopiero druga osoba spotkana tego dnia w górach

Szalony Przechód(Vyšne Kopske Sedlo) to najwyższy punkt na naszej dzisiejszej trasie(1940 m. n.p.m) Tutaj robimy sobie dłuższą przerwę, ale i tak nie za długą bo wieje i marzniemy. Teraz trzeba się obniżyć 200 metrów na Przełęcz pod Kopą(Kopske Sedlo). To będzie pierwsze i ostatnie dziś strome zejście.

Widok z Szalonego Przechodu:



Musze wstawić zdjęcie z sobą, bo jeszcze ktoś pomyśli, że znów do celu nie dotarłam



Widać ostatnie resztki śniegu:



Po dojściu na kolejną przełęcz okazuje się, że pora jest dość wczesna. No to sobie jeszcze odbijemy od naszej trasy- przespacerujemy się na Wyżnią Przełęcz pod Kopą(Predne Kopske Sedlo), skąd mamy widok na Dolinę Białych Stawów. Ale do samych stawów to już nam się schodzić nie chce. Patrzymy na dość dobrze widoczny szlak na Rakuską Czubę- tam pójdziemy w przyszłym roku, jak się uda.(bardzo się napalam na tą trasę, bo po drodze jest Zielony Staw Kieżmarski, który na cudzych zdjęciach wygląda bajkowo).




Czas schodzić w doliny. Zejście przez Dolinę Zadnich Koperszadów to chyba najfajniejsze zejście w całych Tatrach. Wąska ścieżynka sprowadza w dół bardzo łagodnie, niemal poziomo. Kolana są bardzo szczęśliwe.





W lesie napotykamy taką niespodziankę:



To Skorušovy Burdel (tak, tak dobrze czytacie ). Ale w tym Burdelu uciech nie znajdziecie - jedynie drewnianą burdelmamę z równie drewnianym potomkiem.
Nazwa miejsca prawdopodobnie pochodzi od rumuńskiego słowa burden, oznaczającego miejsce wypasu owiec.

Na miśki człowiek nadziewa się wychodząc zza zakrętu i pierwsze wrażenie jest takie, że mogą być prawdziwe.

Rano mijaliśmy wiele ławeczek, tutaj też ławeczki są, nawet w wersji luksusowej:



Dochodzimy do Polany pod Muraniem, na zdjęciu poniżej Murań:



Skąd jeszcze 20 minut asfaltu i jesteśmy w Jaworzynie. Taki mieliśmy widok z ostatniego etapu trasy:



Do Jaworzyny dotarliśmy o 15stej z minutami. Autobus jest o 18-stej. Na Łysą Polanę mamy niby tylko 3 kilometry, ale to po jezdni i pod górkę, więc trochę nam się nie chce iść pieszo. Ale patrzę na rozkład- i widzę, że jest SAD. I to za minutę. No, ale mija 5 minut, 10,,20, a autobusu wciąż niet. Następny za godzinę. To iść tym asfaltem? EEe, nie, lepiej wypić piwo.
Cały czas miałam rękę na pulsie i dobrze- bo następny autobus przyjechał 15 minut za wcześnie. Grunt ,że przyjechał w ogóle.
Ze słowackiego autobusu wysiadamy na Łysej Polanie po stronie słowackiej, potem już nogami przekraczamy Białkę i idziemy na busa zakopiańskiego.

A w ogóle to pod koniec trasy spotkaliśmy 2 starszych panów z Finlandii, którzy z Łomnicy Tatrzańskiej przez góry zmierzali w stronę Zakopanego (szacun, chciałabym mieć takie pomysły w ich wieku). Byli w Tatrach po raz drugi, a w Polscepo raz siódmy i bardzo im się podobało Pojechali z nami busem do Zako, bo widać było, że komunikacji miejscowej za bardzo nie ogarniają i potrzebują przewodnika

Następnego dnia znów pójdziemy w miejsce gdzie prawie nikt nie chodzi. Choć by się tam dostać trzeba będzie przejść miejsce gdzie chodzą pielgrzymki.

No niezła ta burdelmama .

A jak kolano - dawało radę Bo widzę, że miałaś je zabezpieczone opaską.
Ja parę lat temu miałem problemy z kolanem (co skończyło się artroskopią) i od tego czasu czasem je czuję zwłaszcza na ostrych zejściach. Ale się nie zrażam i w góry dalej jeżdżę.

Szczerze mówiąc nie pamiętam czy Jagnięcy był szczególnie trudny, raczej - tak w porównaniu z OP to bułka z masłem
Kojarzę kawałek łańcucha na końcówce podejścia na przełączkę/grań niedaleko od szczytu.
Zelene Pleso to wg mnie najładniejsze Pleso w słowackich tatrach , takie ichniejsze MOKO . Nawet dla niego warto się w tę okolicę wybrać.

A w "uzupełnieniu" ostatniej wycieczki - Bielskie z Jagnięcego w jesiennej szacie (jakość kiepska bo to skan z odbitki - rok 2003)