Jesteśmy na wczasach. W tych góralskich lasach..Zima 2018/19

maslinka napisał(a):Oj, to prawda! Ja ostatnio zrobiłam się bardzo ostrożna na zejściach. Chyba na starość trochę zmądrzałam, mam więcej wyobraźni i już nie zbiegam tak, jak kiedyś. Za to pod górę idę zdecydowanie szybciej

Ja pod górkę czasem prawie biegnę, ale zwykle to jest spowodowane tym, że albo nie mogę się doczekać widoku ze szczytu, albo szarlotki/herbaty/piwa w schronisku. Za to z górki schodzę jak ostatnia ofiara, mało kto potrafi wolniej

maslinka napisał(a):Zgadzam się z Marzeną - super odcinek!

Cieszę, się, że się Wam podobał- za chwilę następny

Dzień 10, 28.08.2018

Kiry-Dolina Kościeliska-Hala Stoły, powrót tą samą drogą, bo nie ma innej


Po wczorajszym pełnym wrażeń dniu, dziś nabierzemy trochę oddechu. Co w praktyce oznacza, że najpierw będziemy długo spać, potem snuć się z kawą w piżamach po tarasie, a w rezultacie na szlaku zameldujemy się około godziny 12 stej w południe

Do wylotu szlaku dowiezie nas oczywiście bus, Korsa jak na razie ma ciągle wakacje. Doliny Kościeliskiej za bardzo nie lubię w sezonie. Powody możecie sami odgadnąć:




Ale wystarczy przyspieszyć trochę kroku i tłumy zostają w tyle:




Hordy poszły prosto(zapewne w kierunku schroniska Ornak), za to my zaraz skręcimy w prawo:




Halę Stoły chciałam odwiedzić już dawno, ale jakoś się złożyło, że szlak był remontowany przez dość długi czas i zawsze jak byliśmy w górach to był zamknięty.

Wikipedia mówi, że Hala leży na stromym stoku, toteż trzeba się trochę wdrapać po drewnianych schodach:



Przeważnie idzie się lasem, ale gdzieniegdzie jest trochę widoczków:









Turystów po drodze spotkaliśmy niewielu, za to spotkaliśmy żmiję To już 3 żmija w moim życiu, z czego pierwsza w Polsce




Jeszcze parę kroków:



I dojdziemy do celu. na Stołach są szałasy pasterskie, chyba nawet zabytkowe. Nigdzie nam się dzisiaj nie spieszy, więc będziemy tu siedzieć i patrzeć. Widoki całkiem przyjemne:





No, ale nie będziemy tu siedzieć bez końca, w końcu zleziemy, na szczęście żmiji już nie będzie. Za to będą kijanki w kałuży:




Wycieczka była krótka, ale Stoły to bardzo fajne miejsce na ucieczkę od tłumu turystów.

Teraz pójdziemy zbierać siły na jutrzejszą wyprawę roku.

Widoki fenomenalne w przedostatnim odcinku .

A na Stołach nigdy nie byłem, ani ich nie kojarzyłem , aż musiałem sprawdzić, gdzie to jest .

Super widoki
I nie trzeba jechać w Dolomity, żeby świstaki spotkać

maslinka napisał(a):Oj, to prawda! Ja ostatnio zrobiłam się bardzo ostrożna na zejściach. Chyba na starość trochę zmądrzałam, mam więcej wyobraźni i już nie zbiegam tak, jak kiedyś. Za to pod górę idę zdecydowanie szybciej

Cały czas z przyjemnością oglądam i kombinuję gdzie pójdziemy następnym razem, niestety muszę dać kostce dojść do siebie Od teraz Karb będzie mi się źle kojarzył Przez pogodę i kontuzję małżonka nie mogła pierwszy raz zdobyć Kościelca
Oj coś w tym jest, co do Twojej starości bym polemizował czyli My (ja i małzonka) to już matuzalemy jesteśmy ? faktycznie pod górę człowiek drze jak nie wiem z góry natomiast całkiem powolutku
Co do Polany na Stołach nie byliśmy (jeszcze) ale zawsze idąc na Czerwone Wierchy o niej wspominamy

Patrzę na Orlą z tęsknotą.....
Na tym kominie za pierwszym razem również się poddałam
Na szczęscie z wiekiem zmądrzałam i stwierdzam po kolejnych jego przejściach ze absolutnie nie było się czego bać
Słynna drabinka też wcale nie taka straszna jak sie kiedys wydawała
Ciekawe odcinki są również dalej - już za Granatami.
Orla to zdecydowanie mój tatrzański szlak nr 1

no 1 ze względu ? wszak ten szlak jest dla twardzieli pozostałe dla mientkich ceprów

bluesman napisał(a):no 1 ze względu ?

Ze względu na widoki, na ekspozycję, na poziom trudności i satysfakcję jaką daje pokonanie jego i własnych słabości

aha i to rozumiem Miałem 18 lat kiedy pierwszy raz pokonywałem tą trasę i nie zrobiła na mnie większego wrażenia góry jak góry tyle, że w tym wieku wszystko się spłaszcza i jest inna perspektywa, wyprzedzić innych zrobić szybciej pal licho widoki. One nie były ważne mieliśmy duże możliwości fizyczne, arogancję, pewność siebie Na Krzyżnem była wyłącznie mowa o piwie na Murowańcu Z latami przyszła pokora i inaczej teraz to oceniam

Nefer napisał(a): aż musiałem sprawdzić, gdzie to jest .

Mogłam siedzieć cicho, a tak to szlag trafił moją sekretną kryjówkę

Beata W. napisał(a):I nie trzeba jechać w Dolomity, żeby świstaki spotkać

Chyba jednak trzeba..alpejskie świstaki podobno są sympatyczniejsze. W tatrach świstaka widziałam tylko raz ale słychać je często.

bluesman napisał(a):Od teraz Karb będzie mi się źle kojarzył Przez pogodę i kontuzję małżonka nie mogła pierwszy raz zdobyć Kościelca

Ha! Mi Karb kojarzy się z deszczem i bolącymi kolanami. Ale i tak go bardzo lubię.

beatabm napisał(a):Orla to zdecydowanie mój tatrzański szlak nr 1

Mi wystarczy jak na zdjęciach ją pooglądam. Wolę raczej takie miejsca, gdzie można chodzić wyłącznie przy użyciu nóg.

bluesman napisał(a):no 1 ze względu ? wszak ten szlak jest dla twardzieli pozostałe dla mientkich ceprów

jestem mientkim ceprem

bluesman napisał(a):aha i to rozumiem Miałem 18 lat kiedy pierwszy raz pokonywałem tą trasę i nie zrobiła na mnie większego wrażenia góry jak góry tyle, że w tym wieku wszystko się spłaszcza i jest inna perspektywa, wyprzedzić innych zrobić szybciej pal licho widoki. One nie były ważne mieliśmy duże możliwości fizyczne, arogancję, pewność siebie Na Krzyżnem była wyłącznie mowa o piwie na Murowańcu Z latami przyszła pokora i inaczej teraz to oceniam

Widzisz. Każdy ocenia góry po swojemu. Ty poszedłeś na Orlą jako szczeniak. Ja jako mocno dorosła kobieta. Ty pokonałes ją od razu. Ja miałam wcześniej nieudane próby. Dla Ciebie było płasko. Dla mnie ogromna ekspozycja. Wyprzedzić i przejść szybko - nie ma wyjścia, tak trzeba jeśli chce sie zdąrzyć przed nocą - wychodziłam ze schroniska jeszcze po ciemku, wróciłam po 18, biorac pod uwagę ze to był wrzesień rezerwy czasowej wieczorem miałam niewiele. Jednak to nie przeszkodziło w delektowaniu sie widokami, perspektywą. A na Krzyżnem też miałam pragnienia jakie zaspokoję w schronisku - talerz goracej zupy Pokonanie tego szlaku to była dla mnie jedna wielka lekcja pokory jaką dały mi te wspaniałe góry
Sorki Marta za OT

beatabm napisał(a):Widzisz. Każdy ocenia góry po swojemu. Ty poszedłeś na Orlą jako szczeniak. Ja jako mocno dorosła kobieta. Ty pokonałes ją od razu. Ja miałam wcześniej nieudane próby. Dla Ciebie było płasko. Dla mnie ogromna ekspozycja. Wyprzedzić i przejść szybko - nie ma wyjścia, tak trzeba jeśli chce sie zdąrzyć przed nocą - wychodziłam ze schroniska jeszcze po ciemku, wróciłam po 18, biorac pod uwagę ze to był wrzesień rezerwy czasowej wieczorem miałam niewiele. Jednak to nie przeszkodziło w delektowaniu sie widokami, perspektywą. A na Krzyżnem też miałam pragnienia jakie zaspokoję w schronisku - talerz goracej zupy Pokonanie tego szlaku to była dla mnie jedna wielka lekcja pokory jaką dały mi te wspaniałe góry
Sorki Marta za OT

Dlatego napisałem jak wygląda ewolucja w poglądach w miarę upływu czasu

ruzica napisał(a):

Nefer napisał(a): aż musiałem sprawdzić, gdzie to jest .

Mogłam siedzieć cicho, a tak to szlag trafił moją sekretną kryjówkę

Spoko, prędko tam raczej nie zawitam, a nawet jakbyśmy tam rodzinnie zawitali, to wielkich tłumów nie będzie .

beatabm napisał(a):Sorki Marta za OT

No coś Ty, przecież cały czas na temat było

Nefer napisał(a):Spoko, prędko tam raczej nie zawitam, a nawet jakbyśmy tam rodzinnie zawitali, to wielkich tłumów nie będzie .

Pewnie tak, to jednak taki trochę bezsensowny szlak bo ślepy.

Chyba powinna się niedługo gibnąć strona, dlatego z tej okazji pójdziemy zaraz na Rysy