Jesteśmy na wczasach. W tych góralskich lasach..Zima 2018/19

Cudne pustki na szlaku .

Nefer napisał(a):Cudne pustki na szlaku .

Pustki w sierpniu na popularnym szlaku to jest coś

Dzień 9, 27.08.2018

Palenica Białczańska-Wodogrzmoty Mickiewicza- Dolina Roztoki-Dolina 5 Stawów Polskich-Zawrat-Schronisko w Dolinie 5 Stawów-Dolina Roztoki-Palenica(+Orla Perć dla odważnych, czyli nie dla mnie

To idziemy dalej w stronę popularnej tatrzańskiej przełęczy:



Coś tam się niby zaczyna przejaśniać miałam nadzieję, że chmury się rozwieją, tyle, że się nie rozwiały Za to my znaleźliśmy się ponad nimi Wspaniałe uczucie.



Kozi Wierch od południa prezentuje się wyjątkowo niewinnie:



Zostawiamy go z boku i pniemy się w górę taką oto zieloną łączką:



Chmurki zostały w dole, a nam przez całą drogę towarzyszyły piękne widoki:









W górnych partiach zielona łączka ustępuje kupie kamieni, ale i tak idzie się bardzo przyjemnie:



Ze szlaku tęsknym wzrokiem spoglądam na takie miejsce:



Widzicie tę wyraźną ścieżkę? Prowadzi ona na Gładką Przełęcz, z której podobno są fenomenalne widoki. niestety oficjalnie nie ma tam szlaku(kiedyś był) więc wejście widoczną na moim zdjęciu dróżką grozi mandatem. Można też wejść całkiem legalnie od strony słowackiej i tę opcję z pewnością rozważymy w przyszłości.

A to co?



Trochę to wygląda jakby ktoś kawał skały dynamitem odłupał Nic takiego nie miało miejsca, ale w kwietniu tego roku był potężny obryw skalny(z Niebieskiej Turni), który zniszczył i zasypał duży fragment szlaku prowadzącego z Zawratu na Świnicę. Obryw wciąż jest aktywny, więc szlak zamknięto do odwołania Ci którzy zdążyli go przejść, to mozna powiedzieć, że historycznego przejścia dokonali

Cóż, zawsze myślałam, że góry będą zawsze. Okazuje się, że to wcale nie takie oczywiste

Tymczasem wejście na przełęcz poszło bardzo szybko i sprawnie:



Pogromca przełęczy wszelakich



Robimy sobie przerwę na jedzenie, picie, podziwianie widoków itepe.

Jesteśmy trochę podekscytowani, bo za chwilę się rozdzielimy i każde z nas czekają ciekawe przeżycia: S. wreszcie spełni swoje wieloletnie marzenie i przejdzie najtrudniejszym tatrzańskim szlakiem, ja zaliczę pierwsze samotne zejście z tak dużej wysokości. O wrażeniach opowiem następnym razem.

ruzica napisał(a):Widzicie tę wyraźną ścieżkę? Prowadzi ona na Gładką Przełęcz, z której podobno są fenomenalne widoki. niestety oficjalnie nie ma tam szlaku(kiedyś był) więc wejście widoczną na moim zdjęciu dróżką grozi mandatem. Można też wejść całkiem legalnie od strony słowackiej i tę opcję z pewnością rozważymy w przyszłości.

Tak sobie bezczelnie podczytuję i z przyjemnością oglądam Rzadko bywamy w Tatrach latem z uwagi na słońce (uczulenie) mnóstwo ludzi i fakt, że wybieramy jednak wycieczki rowerowe. Na razie z Tatrami mam spokój bo w zeszłym tygodniu schodząc z Karba zwichnałem kostkę
Co do Hladkiego Sedla to byliśmy i to przypadkiem warto tam iść ! Widoki są tego warte . Jeden problem, że ciężko tam się znaleźć My zostawiliśmy auto w Podbańskim i asfaltowa (zniszczoną) drogą poprzez Dolinę Cichą podjechaliśmy rowerami 13 km mijając odejście na Kasprowy Wierch (gdzie wg. pierwotnych planów mieliśmy się udać ) a następnie jadąc już w terenie 1 km (za koncem asfaltowej drogi i wiatą) rowery zostały rzucone w krzaki i w butach/strojach rowerowych udaliśmy się na na Hladkie Sedlo. Poniżej jak ktoś będzie spostrzegawczy zauważy małego dziada, którego słyszeliśmy ale nie widzieliśmy gdzie on jest. Wykonałem serię zdjęć i dopiero na tv udało się go zauważyć go na jednym ze zdjęć poza tym widok na Kozi Wierch, trasę z Kasprowego do Kopy Kondrackiej oraz Zawrat

bluesman napisał(a): Rzadko bywamy w Tatrach latem z uwagi na słońce

Przecież tam przeważnie nie ma słońca

bluesman napisał(a):Co do Hladkiego Sedla to byliśmy i to przypadkiem warto tam iść ! Widoki są tego warte . Jeden problem, że ciężko tam się znaleźć My zostawiliśmy auto w Podbańskim i asfaltowa (zniszczoną) drogą poprzez Dolinę Cichą podjechaliśmy rowerami 13 km mijając odejście na Kasprowy Wierch (gdzie wg. pierwotnych planów mieliśmy się udać ) a następnie jadąc już w terenie 1 km (za koncem asfaltowej drogi i wiatą) rowery zostały rzucone w krzaki i w butach/strojach rowerowych udaliśmy się na na Hladkie Sedlo

Też właśnie myślałam o zostawieniu auta w Podbańskim(skiej ), tyle, że już be roweru. No i przeraża mnie trochę ta ilość kilometrów. Trzeba będzie się wybrać w długi czerwcowy dzień

maslinka napisał(a):Fajnie wiedzieć, że dokonałam historycznego przejścia
No ale przecież nie będzie wiecznie zamknięty (ten szlak)...

Wiecznie to chyba nie, ale pewnie też nie prędko. A nawet jak go w końcu odkopią i udostępnią to pewnie będzie trochę inny niż kiedyś, więc będę się upierać, że dokonałaś historycznego przejścia

maslinka napisał(a):Widzę małego dziada

Ja też widzę Często je słyszę, ale widziałam na żywo tylko raz i to sam zadek

ruzica napisał(a):

maslinka napisał(a):Widzę małego dziada

Ja też widzę Często je słyszę, ale widziałam na żywo tylko raz i to sam zadek

O takiego dziada
Wam chodzi

Piękne chmury w ostatnim odcinku .

A dziada nigdym w Tatrach nie widział, ale słyszałem.

tomekkulach napisał(a):
O takiego dziada
Wam chodzi

To jest obok kota najpiękniejsze stworzenie na świecie

Nefer napisał(a):
A dziada nigdym w Tatrach nie widział, ale słyszałem.

A bo one jakieś wstydliwe są

Małżonce udało się takiego trafić przy drodze na Kralovą Holę. Ja gapa go nie zauważyłem i sądziłem, że śwista jakiś ptak Małżonka nie chciała go spłoszyć więc nie wołała, że go widzi i zasadziła się z aparatem mamy nawet filmik

maslinka napisał(a):Do tego zestawu dodałabym jeszcze pieska preriowego

Musiałam sprawdzić, co to, bo myślałam, że rasa psa Świetne są https://pl.wikipedia.org/wiki/Nie%C5%9Bwiszczuk

bluesman napisał(a): Małżonka nie chciała go spłoszyć więc nie wołała, że go widzi i zasadziła się z aparatem mamy nawet filmik

Jak on ładnie pozuje dawaj filmik

Dzień 9, 27.08.2018

Palenica Białczańska-Wodogrzmoty Mickiewicza- Dolina Roztoki-Dolina 5 Stawów Polskich-Zawrat-Schronisko w Dolinie 5 Stawów-Dolina Roztoki-Palenica(+Orla Perć dla odważnych, czyli nie dla mnie


Nadszedł moment kiedy każde z nas pójdzie w swoją stronę. Ja mam do przejścia taką milutką ścieżkę:



S. idzie na Orlą Perć, której początek nie wygląda tak źle:



Muszę przyznać, że na początku zejścia trochę mi się trzęsły nogi. Nie ze strachu, bo nic strasznego tam nie było, ale bardzo nieswojo czułam się będąc po raz pierwszy samotnie tak wysoko.Ale po 20 minutach przyzwyczaiłam się i samotna wędrówka nawet mi się spodobała. S. obserwował z góry i nawet mi zdjęcie zrobił:



Miał też rzucać z góry kamieniami w ewentualnych samotnych panów, którzy by mnie zaczepiali Panów zaczepiających było sztuk dwie, ale bardzo mili i raczej nieszkodliwi- na kamienie nie zasłużyli.



Prócz tego, że byłam sama miałam jeszcze jeden powód do stresu. Tyle się o Orlej Perci naczytałam strasznych rzeczy, że niby to taki krwiożerczy potwór na którym trzeba się mega koncentrować, żeby nie umrzeć Z drugiej strony chodzą tam tłumy i zdecydowana większość wraca jednak cała i zdrowa, więc już sama nie wiem... W każdym razie stresowałam się, że S. gdzieś spadnie, co byłoby wielce niewskazane, bo to on miał przy sobie klucz do pokoju

Wejście na słynną drabinkę:



A tu mój pechowy szlak na Granaty:



Już 2 razy nie udało mi się tam dojść, za 3-cim musi się udać

A tu wejście na Kozi Wierch, prawda, że wygląda hardkorowo



S. twierdzi, że to tylko tak wygląda, a było łatwo. Za najtrudniejsze zaś ocenił Żleb Honoratki(bardzo stromo i z przepaścią) i zejście z Kozich Czub(brak wyraźnych stopni). Zresztą nic dziwnego, bo to są odcinki zejściowe, a zejście zawsze jest trudniejsze. Odwrotnie się niestety nie da, bo szlak na tym odcinku(Zawrat-Kozi Wierch) jest jednokierunkowy.

Widoczek ze szczytu:



W czasie gdy S. mierzył się z trudnościami, ja wesoło maszerując po kamiennych schodach dotarłam do schroniska. Było zimno, więc porzuciłam marzenia o piwie, na rzecz marzeń o herbacie. Dość pechowo w schronisku zlądowałam około godziny 14-stej- pora obiadowa spowodowała, że w kolejce po lemoniadę(bardzo mi się te marzenia zmieniały ) wystała pół godziny. Samo przejście od mostku do schroniska tez było wyczynem, ponieważ na każdym kamieniu stał ktoś z kijem do selfie

Dolinkowe partie:


Na podstawie mapy oraz doliczjąc czas na odpoczynki, korki itp. obliczyłam, że S. powinien dołączyć do mnie najpóźniej koło 17stej. Przylazł już o 15.30 Korków nie było, a samo przejście demonizowanego szlaku poszło gładko.

Posiedzieliśmy trochę przed schronem, zjedliśmy szarlotkę, pozostało już tylko zejść na dół. Idziemy tym razem czarnym szlakiem tuż obok schroniska- zdecydowanie wolę schodzić nim, niż zielonym obok Siklawy.

Trochę niżej chmurkowa atmosfera się zagęszcza:



Zaś poniżej 1500 m. npm. pochłania nas całkowite mleko



Okazało się, że w dolinach taka szara dupówa panowała cały dzień, a my wysoko mieliśmy taką piękną pogodę Głupi jednak czasem ma szczęście.

Ten bardzo udany dzień kończymy piwem i kolacją w ulubionej zakopiańskiej "konobie"

Jutro wybierzemy się dla odmiany na lajtową wycieczkę.

cdn.

ruzica napisał(a):A tu wejście na Kozi Wierch, prawda, że wygląda hardkorowo

Aż mi się słabo zrobiło . Mąż mnie trochę podniósł na duchu stwierdzeniem, że też by nie wszedł .

Świetny odcinek. Uśmiałam się do łez .

marze_na napisał(a):

ruzica napisał(a):A tu wejście na Kozi Wierch, prawda, że wygląda hardkorowo

Aż mi się słabo zrobiło . Mąż mnie trochę podniósł na duchu stwierdzeniem, że też by nie wszedł .

Mój prawie/wkrótce teść był tam u podnóża, jak zobaczył ten komin, to stwierdził, że on umierać jeszcze nie zamierza, więc wrócił się pod prąd na jednokierunkowym szlaku(na czworakach)

marze_na napisał(a):

ruzica napisał(a):
Świetny odcinek. Uśmiałam się do łez .

Dzięki , mi wtedy aż tak do śmiechu nie było