Jaka tam Chorwacja...nie ma to jak w Gdyni! Hvar i po drodze

Siedzimy jeszcze chwile na beczkach, pałaszując zakupione wcześniej w Pekarze burki, dobrze że je kupiliśmy, bo teraz Pekara już jest zamknięta.
Jest decyzja, że nie wracamy się tylko jedziemy w lewo, czy po szutrze w kierunku Hvaru...
Droga w górę Sv.Nedjelj jest wymagająco nachylona, ale mniej niż przy wjeździe na Cieńków w Wiśle gdzie jesteśmy regularnie, więc dajemy radę. Jednak asfalt "trwał" krócej niż sądziłem. Zaczyna się szuter, w pierwszej chwili nawet jest gładko, ale jechałem 40km/h max, gdzieniegdzie jednak są mocniejsze wyboje i uskoki, więc tam mocno zwalniam. Jedziemy w kierunku kolejnej pięknej Hvarskiej plaży z serii Must See, ale wcześniej spotykają nas 3 zdarzenia z szutrowej drogi z cyklu "święte krowy".

Najpierw spotykamy na drodze Francuzów z psem, który stoi na środku drogi i ani myśli zejść, a właścicielka na odległość stara się go bezskutecznie przywołać, zamiast podejść i go zabrać; w końcu po dłuższej chwili próbuję ominąć psa i w tylnej szybie widzę jakieś machanie łapskami, jak stanąłem i wyszedłem, Pani się uspokoiła.

Jedziemy dalej, dojeżdżamy do trójki rowerzystów, z czego jeden jedzie środkiem; jadę dłuższą chwilę tak za nimi, ale nie zamierzam jechać 10km/h, więc lekko podtrąbiam, zero efektu, więc gdy robi się szerzej wyprzedzam starając się nie za szybko, by nie wzbudzić kurzu. I znów kolo ma do mnie jakieś pretensje wymachując ręcami. Olewam.

Jesteśmy już pod docelową plażą, tzn tak nam się wydaje, bo plaża jest jakieś 100-150m w dół; napotykamy grupkę pieszych, zwalniam max, by nie wzbudzić większego kurzu i przejeżdżam bezpiecznie obok, jak najdalej skrajni czytaj urwiska. Parkujemy i wychodzimy, najstarszy kolo coś do nas krzyczy, dlatego szybkim krokiem zmierzam w jego kierunku, by wyjaśnić, jednak szybko skręcają na dół w kierunku plaży.

O co tym ludziom chodzi? Może jednak tam był zakaz wjazdu, ale widzimy inne zaparkowane samochody, zobaczymy po powrocie. Jestem kierowcą raczej myślącym o innych i empatycznie podszedłem do sytuacji, więc nie rozumiem tych reakcji.
Nie rozumiem Pani z psem, ale spotykam się z tym na co dzień w PL.
Rozumiem, że w dwóch pozostałych przypadkach chodziło o tumany kurzu, ale naprawdę starałem się zwolnić do minimum przejeżdżając obok. Jeżeli ktoś decyduje się na przejście czy przejazd rowerem taką drogą to musi się liczyć z wdychaniem pyłu.

Trochę nam to psuje klimat, ale miejsce bardzo nam się podoba, nie wiem co bardziej Plaża Lučišća widziana z góry, czy ta potęga gór, których ściany tutaj są ogromne

Pani J widząc to dalekie zejście do plaży nie decyduje się, mi z tego powodu również uchodzi powietrze, bo wiem że znów musiałaby czekać, a upał tutaj jest niemiłosierny. Robimy zatem foty z góry, widzieliśmy już podobne cuda i być może innym razem zdecydujemy się na zejście.

Widać ogrom pasma Hvarskiego w porównaniu z nami





Widok w druga stronę



I widok w dół na plażę









Chwilę spacerujemy i pokazuję Pani J dalszą drogę, uświadamiając, że za tą górą jest plaża Dubovica, którą już podziwialiśmy.
Widząc wijącą się szutrową drogę i być może mając z tyłu głowy sytuacje, prosi jednak byśmy tamtędy nie jechali, więc ostatecznie zawracamy.

Po dojeździe do Sv.Nedjelj tutaj, gdzie zaczyna się asfalt, rozglądam się za ewent. znakiem zakaz wjazdu/ruchu, nic takiego nie było, więc do dziś nie wiem o co chodziło tym ludziom, mogę tylko snuć domysły.
Wrażeń zatunelowych mamy już sporo, więc decydujemy, że odpuszczamy pozostałe miejsca, w tym wytypowane plaże Octopus i Žučicę. I tym sposobem ponieważ nie sfinalizowaliśmy przejazdu szutrówką do końca, to zapominam o kluczowej plaży Malo Zarace. Trochę mi żal, bo była wysoko, ale już przebolałem, będzie na zaś.

Tymczasem po pokonaniu tunelu (bardzo długo staliśmy od drugiej strony), kierujemy się na posiłek; wybór z kilku względów pada na Konobę Hora, czyli nic chyba szczególnie znanego.
Jak się okazuje to był dobry wybór, choć nie była to jeszcze pora na posiłki w tej konobie.

Trafiamy dość szybko i parkujemy tuż przed konobą, wysiadam z auta i oceniam jego stan po szutrówce; nie jest źle, wiatr zdążył zwiać trochę pyłu, a na białym lakierze tak nie widać (z tyłu oczywiście pełna szarość).



Celowo nieśmiało kierujemy się do Konoby, która w większości ma charakter otwarty. Podziwiamy zgromadzone elementy wiejskiego interioru oraz uprawy.











Jest kilka par gości, a nas wita bardzo rozmowna i gościnna młoda dziewczyna, która dzisiaj stanowi obsługę. Z racji karnacji i ogólnego wyglądu nie pasuje mi na Chorwatkę, ale mniejsza z tym, na początek serwuje po lampce winka, szkoda, że jestem kierowcą, bo bym więcej chlapnął, a tak to tylko na usta.

Trudno nam się zdecydować, gdzie usiądziemy, bo wszędzie z ciekawym widokiem, albo na pole dyni, albo na winnicę, albo na pole lawendy, teraz oczywiście już zebranej.
Ostatecznie siadamy przy stole z widokiem na SG (zoom w Siaomi jednak słaby).


Pani krząta się chwilę przy innych gościach, w większości Amerykanach, ale są też Australijczycy, w każdym bądź razie tak o sobie mówią. Przychodzi czas na nas, ale niestety tutaj trzeba wcześniej rezerwować jedzenie, a dodatkowo jest jeszcze za wcześnie na mocne rozgrzanie pieca. Jednak na tyle nam się tutaj podoba, że decydujemy się na degustację win i dodatki.
Ja oczywiście tylko maczam w sumie usta, Pani J zachwycona, bo Pani polewa co chwilę 5 gatunków wina (obawiałem się o rachunek, ale jak pamiętam nie było to bardzo dużo).
Jako dodatki posłużą 3 rodzaje oliwy, 2 rodzaje chleba, papryczki chili, wędlina, 2 rodzaje sera i boczek - w sumie jak się okazuje było tego na tyle, by spokojnie sobie pojeść, szczególnie, że dawno, bo ostatni raz na Krku kosztowaliśmy takiego chleba z oliwą, więc się zajadaliśmy. Fajne jest to, że właścicielka siada z nami i rozmawiamy, m.in. o winie, bardzo ją zaciekawiło robienie przeze mnie win z cytrusów i następnym razem mam przywieźć jedno jako prezent.



Po dłuższej chwili (jesteśmy tam naprawdę długo) zaczyna mnie nosić i muszę pooglądać okolicę, która bardzo nam się podoba.

Interesujące miejsce. Lubię takie swojskie klimaty.

Kawa, woda, wino, jeszcze więcej wody, sok z granatów, no dobra wszystko ok ale gdzie tutaj król chodzi piechotą i jak wygląda to miejsce. Przez chwilę miałem wątpliwości, ale okazuje się, że łazienka jest tutaj najbardziej nowoczesna, to dobrze, bo deski z dziurą bym nie zdzierżył. Bardzo przyjemnie nam się tutaj siedzi, jest bardzo sielko, goście zdążyli się już zmienić, druga kawa poszła, trzeba się zbierać, ło matko zapomniałbym jeszcze magarace do obejrzenia. Osiołki mają swoje pastwisko jakieś 100m od konoby, sporo ich tu mają.



















Na odchodne butelka Bogdanusha w dłoń i się żegnamy do zobaczenia, następnym razem koniecznie z umówieniem się na jakąś pekę. To było bardzo przyjemne blisko 3godz.

Skąd ja te osiołki znam. Hm......
Bardzo sympatyczne zwierzęta.

Świetna ta konoba Rustykalny minimalizm w dobrym guście, no i to otoczenie...
Faktycznie, żal winka nie chlapnąć.

te kiero napisał(a):Po dojeździe do Sv.Nedjelj tutaj, gdzie zaczyna się asfalt, rozglądam się za ewent. znakiem zakaz wjazdu/ruchu, nic takiego nie było, więc do dziś nie wiem o co chodziło tym ludziom, mogę tylko snuć domysły.

Można olewać, ale w zeszłym roku od strony Sv. Nedjelji znak zakazu ruchu był na 100%. Była też pod nim tabliczka kogo nie dotyczy.

Bidon napisał(a):

te kiero napisał(a):Po dojeździe do Sv.Nedjelj tutaj, gdzie zaczyna się asfalt, rozglądam się za ewent. znakiem zakaz wjazdu/ruchu, nic takiego nie było, więc do dziś nie wiem o co chodziło tym ludziom, mogę tylko snuć domysły.

Można olewać, ale w zeszłym roku od strony Sv. Nedjelji znak zakazu ruchu był na 100%. Była też pod nim tabliczka kogo nie dotyczy.

Zaraz, zaraz, nie olewam znaków - ewentualnie mogę nie zauważyć, wtedy - niecały rok temu nic takiego nie zauważyłem; olewam napisałem o zawodniku na rowerze, który miał możliwość zjechać ciut na bok, ale tego nie chciał.
Jak Ktoś jeszcze potwierdzi to chętnie się pokajam, że nie zauważyłem.

Edit: od drugiej strony tej drogi na GSV widzę, że jest zakaz ruchu, ale od Sv. Nedjelj mogłem nie zauważyć. Jeżeli tak było, to moja wtopa, rozjaśnia się o co im chodziło; chyba zasugerowałem się tym, że na forum ta droga jest opisywana jako normalnie przejedna, pytałem o nią przed wyjazdem.

Ural napisał(a):Skąd ja te osiołki znam. Hm......
Bardzo sympatyczne zwierzęta.

No właśnie, jak dobrze pamiętam to miałeś kiedyś na ośle wybrać się do Cro

Katerina napisał(a):Świetna ta konoba Rustykalny minimalizm w dobrym guście, no i to otoczenie...
Faktycznie, żal winka nie chlapnąć.

Zwykle tak długo siedzimy tam, gdzie nam się bardzo podoba i tak też było w Horze. Polecam.
Można również podjechać i po prostu pospacerować dookoła.

Pomidory z Hory, wspaniałe. W sierpniu trzeba będzie znowu tam zajechać .
Polecam konobę Vrisnik, jeśli byście jeszcze byli na Hvarze...

te kiero napisał(a):Tymczasem po pokonaniu tunelu (bardzo długo staliśmy od drugiej strony), kierujemy się na posiłek; wybór z kilku względów pada na Konobę Hora, czyli nic chyba szczególnie znanego.
Jak się okazuje to był dobry wybór, choć nie była to jeszcze pora na posiłki w tej konobie.

Farma Horna na starogradzkich polach to wspaniałe miejsce (pola te są wpisane na światową listę dziedzictwa UNESCO).
Byłem tam 3 lata temu.
Oprócz jedzenia mają tam oliwę (chyba nawet tłoczoną na zimno), wina i mocniejsze trunki własnej produkcji. Zapas oczywiście zrobiłem.

rufus295 napisał(a):Pomidory z Hory, wspaniałe. W sierpniu trzeba będzie znowu tam zajechać .
Polecam konobę Vrisnik, jeśli byście jeszcze byli na Hvarze...

empire13 napisał(a):

te kiero napisał(a):Tymczasem po pokonaniu tunelu (bardzo długo staliśmy od drugiej strony), kierujemy się na posiłek; wybór z kilku względów pada na Konobę Hora, czyli nic chyba szczególnie znanego.
Jak się okazuje to był dobry wybór, choć nie była to jeszcze pora na posiłki w tej konobie.

Farma Horna na starogradzkich polach to wspaniałe miejsce (pola te są wpisane na światową listę dziedzictwa UNESCO).
Byłem tam 3 lata temu.
Oprócz jedzenia mają tam oliwę (chyba nawet tłoczoną na zimno), wina i mocniejsze trunki własnej produkcji. Zapas oczywiście zrobiłem.

Hvarowców/Croplowców niczym nie da się zaskoczyć
Teraz zajrzałem do KMWH i było o Horze.

Pomidorów nie widzieliśmy, z oliwą to prawda, starych sprzętów do tłoczenia masa i wyglądają na używane.

Docelowo Konobę zaplanowałem typowo pod Pani J, bo bardziej lubi swojskie klimaty, ja najchętniej zasiadłbym np. w Konobie Nono w Jelsie, ale o tym w następnym odcinku

Zwiedzanie, którego nie było w planach...

Bardzo trudno opuszcza nam się Horę, jednak czas na nas, wracając drogą wspominam o Jelsie, po prostu informuję Panią J, że takowe miasto jest i jednak jak się okazuje jest czas i chęci, by zajrzeć choć na chwilę. No dobra, damy szansę Jelsie. Parkujemy na głównym, płatnym parkingu, który jest bardzo pusty i idziemy w stronę wybrzeża.
Do Jelsy kompletnie nie zaglądałem, no może postawiłem z 3 razy ludzika GSW w kilka miejscach, ale planu to nie mamy żadnego. Po prostu jak droga prowadzi, a droga najpierw prowadzi do lodziarni

Jelsa jakoś nie specjalnie mi się kojarzyła, myślałem, że to bardziej nowoczesne miasto, natomiast teraz wiem, że następnym razem zajrzymy do niej na dłużej niż tylko ciut ponad godzinka.

Tak sobie spacerowaliśmy...















Tutaj postałem nieco dłużej i to był jedyny pomarańczowy akcent na wyspie Hvar



Mieszka tu jakiś zagorzały kibic Hajduka









Nabrzeże jakoś tak kojarzyło mi się z Peloponeskim Nafplio...











Ilość zdjęć jakie zrobiłem w Jelsie - choć nie które tylko poglądowo - powinna wskazywać na to, że mi się jednak podobało, a jeszcze będą liczne kolaże ze starówki i szczegółami; właściwie to chyba nie kojarzyłem Jelsy ze starówką - miłe zaskoczenie.
Ale to następnym razem.

Osiołki z poprzednich odcinków słodkie.... I takie spokojne....
Ale niestety widzę, że na sznurze trzymane...

te kiero napisał(a):Nabrzeże jakoś tak kojarzyło mi się z Peloponeskim Nafplio...

W tym ujęciu rzeczywiście, tylko skala nie ta.....

piekara114 napisał(a):Osiołki z poprzednich odcinków słodkie.... I takie spokojne....
Ale niestety widzę, że na sznurze trzymane...

No właśnie w drodze powrotnej pojawił się pewien zgrzyt, Pani J zapytała czy ta wędlina (salami) była z osłów... tych osłów
ja tam się domyślałem, ale niesmak pozostał do wieczora.