Jak zelene kukumary zakochały się w Cro :)

Witam wszystkich CroManiaków

Dawno, dawno temu.. No dobra, wcale nie tak dawno, bo 28.01.2013 roku dołączyłam do tego forum. Wasze wskazówki, rady oraz relacje okazały się nieocenione, dlatego czuje się niejako w "obowiązku" napisać relację z moich pierwszych wakacji w Chorwacji. Zapraszam do czytania

Od razu chciałam zaznaczyć, że nie będzie to relacja pełna precyzyjnych opisów każdego miejsca, w którym byliśmy, wszystkiego co piliśmy, gdzie i za ile. Nie wiem też na ile uda mi się zachować chronologię W tej relacji stawiam na relacje czyli będzie trochę o tym, jak nie dać się zwariować w grupie oraz jak nawiązuje się polsko-chorwackie przyjaźnie.. Coś mi się zdaje, że więcej tu będzie czytania, więc jeśli ktoś lubi tylko popatrzeć, to hmmm :>

Oto parę dość istotnych faktów:
czas akcji: od 03. do 14. sierpnia
miejsce akcji: Igrane (i nie tylko...ale o tym później)
osoby: Ania (ja) i Michał (mąż) oraz dwie rodziny: 2+1 i 2+2. Obie rodziny nam znane i bardzo przez nas lubiane
być może moja imienniczka zachwyci tę relację swoją obecnością i dorzuci kilka zdjęć, a może coś napisze i będzie relacja na dwa głosy?


Przygotowania.
Pomysł właśnie tej, jak to się teraz modnie mówi- destynacji narodził się w głowie wspomnianej wyżej mojej imienniczki. Sprzedano nam go na jednym z naszych wspólnych wieczorów i ku radości obu stron terminy urlopu się zgrywały. Niedługo po powiedzeniu sobie "tak" zaczęłyśmy z Anią szukać noclegów na Riwierze Makarskiej. Każda z nas wysłała po kilkadziesiąt maili, ale to dzięki zarejestrowaniu się na forum i relacji użytkowniczki ewa-irena znalazłam apartament, który okazał się strzałem w samo sedno dziesiątki. Już po odnalezieniu apartamentu do naszej grupy dołączyła jeszcze jedna rodzina 2+2. A potem... potem zaczęło się wielkie odliczanie 174....150...100 dni przed wakacjami urządziłam imprezę zapoznawczą, bo my znaliśmy obie rodziny, ale te dwie rodziny nie znały siebie (nadążacie? ) Na szczęście wszyscy przypadli sobie do gustu i utwierdziliśmy się w przekonaniu, że możemy razem jechać. Kilka tygodniu przed wyjazdem również się spotkaliśmy, aby ustalić szczegóły, ale to nie było to ustalanie polegające na zmuszaniu się wzajemnie do czegoś, wręcz przeciwnie. Postanowiliśmy, że nie będziemy spinać się i jechać koniecznie tą samą trasą w kawalkadzie samochodów, że nie będziemy się na miejscu zmuszać do spędzania wspólnie czasu, że jedziemy tam po to by wypocząć, a nie denerwować się o głupoty. Kilka dni przed urlopem zrobiliśmy zakupy jedzeniowo-alkoholowe (alkohol liczymy razem, reszta osobno ) i...kilka dni później już pakowaliśmy się na wakacje.

W następnym odcinku o tym jak dotarliśmy do Chorwacji. Część z nas jechała nocą przez Austrię, a część podzieliła podróż na dwie tury i dzięki temu zobaczyła kawałek Budapesztu, krztynkę Balatonu i następnego dnia trochę Jezior Plitvickich.

Anetko siadam za Tobą

Czecia

Witam wszystkich Przysiadam i jako współuczestnik wyprawy czasem wspomogę relację

Tytuł mnie zaintrygował bardzo

włączam "śledzia" i lecimy

Szczęśliwa "siódemka" czyta

Ja także.
PZDR

Witam. Jestem i ja. Chętnie poczytam i pooglądam. Tą trasę do Chorwacji którą wybraliście rozważam za rok. Jak wrzucisz jakieś foty to również będzie miło dla oka. Pozdrawiam.

Witam ciekawy jestem jak udało się Wam wypełnić początkowe założenia...

Mnie zawsze przerażał urlop w dwie... trzy! rodziny... bo wiadomo, każdy ma swoje przyzwyczajenia, nawyki... nie zawsze do zniesienia a i cechy charakteru też są ważne i trzeba się dobrze dopasować... czy Wam się to udało?... poczytam... choć sądząc po wspólnym zakupie alkoholu... było dobrze

Pozdrawiam

Dobro jutro

Cieszę się, że będziecie tu zaglądać

mariusz_77 napisał(a):Witam ciekawy jestem jak udało się Wam wypełnić początkowe założenia...

Mnie zawsze przerażał urlop w dwie... trzy! rodziny... bo wiadomo, każdy ma swoje przyzwyczajenia, nawyki... nie zawsze do zniesienia a i cechy charakteru też są ważne i trzeba się dobrze dopasować... czy Wam się to udało?... poczytam... choć sądząc po wspólnym zakupie alkoholu... było dobrze

Pozdrawiam

O dziwo wypełnić się udało Przyznam się szczerze, że bywały przed wyjazdem chwile, gdy przerażał mnie ten wspólny wyjazd. Tym bardziej, że z doświadczeń współtowarzyszy i wszystkich znajomych wynikało, że wspólny urlop oznaczał dość często koniec znajomości Owszem każda rodzina miała swoje nawyki, ale wszystko udało się pogodzić i nie było zgrzytów

ania.i napisał(a):Dobro jutro

Cieszę się, że będziecie tu zaglądać

mariusz_77 napisał(a):Witam ciekawy jestem jak udało się Wam wypełnić początkowe założenia...

Mnie zawsze przerażał urlop w dwie... trzy! rodziny... bo wiadomo, każdy ma swoje przyzwyczajenia, nawyki... nie zawsze do zniesienia a i cechy charakteru też są ważne i trzeba się dobrze dopasować... czy Wam się to udało?... poczytam... choć sądząc po wspólnym zakupie alkoholu... było dobrze

Pozdrawiam

O dziwo wypełnić się udało Przyznam się szczerze, że bywały przed wyjazdem chwile, gdy przerażał mnie ten wspólny wyjazd. Tym bardziej, że z doświadczeń współtowarzyszy i wszystkich znajomych wynikało, że wspólny urlop oznaczał dość często koniec znajomości Owszem każda rodzina miała swoje nawyki, ale wszystko udało się pogodzić i nie było zgrzytów

Cieszę się... z tym większą przyjemnością zasiadam do czytania... może zdradzicie receptę na tak udany urlop i udane relacje ze współtowarzyszami

To i ja się dosiadam może znajde miejscówke na przyszłoroczne wakacje?!

No to ruszamy w drogę

Na ostatnim przedwakacyjnym spotkaniu okazało się, że każda rodzina ma inną wizję podróży. Rodzina 2+2 chciała jechać "na raz", jak najszybszą trasą i w nocy, ponieważ syn cierpi na chorobę lokomocyjną i najlepiej byłoby gdyby całą drogę przespał. Ania z mężem i synkiem nie wyobrażali sobie, że nie będą nocować po drodze, tym bardziej, że w planach było zahaczenie o Budapeszt i Jeziora Plitvickie. Nam bliżej było do opcji z nocowaniem, ale zastanawialiśmy się czy łóżko jest nam potrzebne, w końcu nie mamy dziecka i wygody nam nie potrzebne. W końcu jednak skorzystaliśmy z noclegu i nie żałowaliśmy.

Jeszcze przed wyjazdem wyposażyliśmy oba auta w CB radio. To był świetny pomysł. Mimo, że każda rodzinka siedziała w swoim aucie, to jednak można było na bieżąco dzielić się wrażeniami, razem wzdychać i się zachwycać, umawiać się kiedy stajemy na tankowanie i odpoczywanie. Wyruszyliśmy tuż przed wschodem słońca, w Budapeszcie znaleźliśmy się w idealnym momencie- nasze kiszki zaczęły przygrywać coraz głośniejszego marsza. Żar lał się z nieba więc nasze zwiedzanie ograniczyło się do szukania knajpki, gdzie dadzą nam jakieś węgierskie specjały. Knajpka się znalazła, ale niestety obiad, przynajmniej dla mnie nie był udany. Zamówiłam rybę z kluskami i sosem serowym. Dostałam obrzydliwie słony filet z pangi, z kluskami lanymi i...białym serem.
Oto kolaż z mojej fotoksiążki z Budapesztu:


Po obiadku zjechaliśmy z trasy, aby obejrzeć zachód słońca nad Balatonem, skręcając z trasy do miejscowości Balatonlelle. Nie omieszkaliśmy również się zamoczyć w balatońskim jeziorku. Woda była tam ciepła jak zupa, dno muliste. Szliśmy i szliśmy żeby zanurzyć się dalej niż po pas, ale jakoś nie udało mi się dojść i zanurzyć się w tej zupce po szyję. No ale nie narzekajmy. Zachód słońca był piękny:


Jak tylko poczuliśmy, że komary zaczynają nas podgryzać wyruszyliśmy do celu dzisiejszego etapu podróży- miejscowość Letenye, polecany tutaj Panzio Radics. Otrzymaliśmy pokój tuż obok przybytku zwanym go-go bar ale chyba nic się tam nie działo, albo my spaliśmy jak susły. Tylko gdzieś nad ranem niektórym spać nie dawały szczekające psy. Śniadanie całkiem znośne, ale minus za to, że za kawę trzeba było zapłacić. Trudno się mówi, najważniejsze, że dziś w planach były po pierwsze Jeziora Plitvickie, a wieczorem mieliśmy już być u celu podróży W tak zwanym międzyczasie kontaktowaliśmy się z rodzinką 2+2, trasa szła im bezproblemowo.

Jeziora Plitvickie i pierwsze wrażenia z Igrane jeszcze dziś lub jutro, bo muszę się zbierać do pracy