Całkowita liczba ludności w Czarnogórze to 623 000 osób, przy czym gęstość zaludnienia w tym kraju wynosi 45 osób na jeden kilometr kwadratowy. Kraj ten jest aż 23 razy mniejszy od Polski. Aż 231 osób w przeliczeniu na 1000 osób w Czarnogórze posiada broń palną.
Janusz Bajcer napisał(a):obecnie na wyspę Święty Stefan wejść mogą tylko bogaci i bardzo bogaci – wg naszego przewodnika Filipa, za jedną dobę hotelową płaci się od 1000 do 3000 euro.
Budva to zabytkowe miasto oraz popularny letni kurort turystyczny w Czarnogórze, położony nad Adriatykiem w samym środku czarnogórskiego wybrzeża.
Jest to jeden z najstarszych adriatyckich ośrodków miejskich, którego początki sięgają V wieku p.n.e. Jak głosi jedna z miejscowych legend Budva założona została przez wygnanego z Teb mitologicznego fenickiego herosa Kadmosa. Jakiś czas później miasto zostało przejęte przez Greków i zostało nazwane Buthoe , a w 168 roku p.n.e. zostało wraz z całym regionem Dalmacją podbite i zajęte przez Rzymian, którzy zmienili nazwę na Butua.
Po upadku Cesarstwa miasto dostało się na blisko dwa stulecia we władanie władców Księstwa Dukli i Królestwa Zety. Po nich Budva zajęta została przez dominującą w regionie Republikę Wenecką. Począwszy od 886 roku przez blisko tysiąc lat Budva stanowiła siedzibę biskupstwa.
W XV wieku miasto zostało otoczone potężnymi murami obronnymi, które częściowo zachowały się do czasów obecnych. Wtedy też wybudowana została cytadela, którą dwa stulecia później rozbudowali austriacy. Po upadku Republiki w 1797 roku miasto przejęli Habsburgowie, a po II wojnie światowej Budva stała się częścią Jugosławii, obecnie należy do Czarnogóry.
Dziś miasto obok Kotoru i Herceg Novi stanowi jeden z najpopularniejszych ośrodków wypoczynkowych w Czarnogórze. Na wczasowiczów czeka tu wiele pięknych malowniczych plaż. Bogata baza hotelowa oraz liczne kluby, kasyna i dyskoteki powodują, że w sezonie letnim miasto jest wręcz oblegane przez turystów. Każdego roku pod koniec czerwca w Budvie organizowany jest festiwal muzyczny Music Festival Budva, w którym udział biorą głównie wykonawcy z sąsiednich krajów bałkańskich.
W 1979 roku Budva została zniszczona podczas trzęsienia ziemi
Kopenhaga ma swoją Małą Syrenkę, a Budva ma swoją tancerkę.
Budva zasłynęła jako najmniejsze miasto, w którym zagrał kiedykolwiek angielski zespół rockowy The Rolling Stones oraz z kręcenia scen do filmu „Długie łodzie Wikingów” – na nabrzeżu portowym pozostawiono rekwizyt.
W porcie natomiast zamiast łodzi Wikingów cumują jachty.
CDN - CETINJE (to gdzieś za górą na ostatnim zdjęciu)
Piękne zdjęcia i super relacja W mojej pamięci Budwa kojarzy się z ......zagubieniem mojego męża Ja biegałam tam po zaułkach ....robiłam zdjęcia ....no i nie nadążył za mną A że przy okazji ....karmiłam okoliczne koty , to odnalazł mnie po kupkach rozłożonego Wiskasa
Zawsze zabieram na Bałkany ....karmę dla kotów i rybek Przydaje się A koty nie zdążyły zjeść ....bo starówka w Budwie niewielka ...i trudno się tam zgubić
Też zwiedzałem Budvę. Ładna stara zabudowa z tym, że za dużo tam blichtru. Takie miałem odczucie ale dotyczy to chyba wszystkich turystycznych znanych miejsc.
Po zwiedzeniu Budvy następnym miejscem docelowym w planie wycieczki była miejscowość Cetinje. Aby się tam dostać, autobus musiał pokonać fajne serpentynki, które nasz przewodnik Filip określił jako pikuś i zapowiedział, że będą jeszcze fajniejsze.
Na jednej z serpentyn autobus zatrzymał się na zatoczce w celu zrobienia zdjęć z widokiem na Budvę. (zdjęcia nie najlepsze, ze względu na kąt padania słońca)
Droga do Cetinje.
Droga na pewnym odcinku została poważnie zniszczona przez osuwisko marcu 2015 roku, co widać na filmiku poniżej i w linku, ale została szynko naprawiona.
W trakcie podróży w autobusie Filip opowiedział nam krotką historię Czarnogóry i Cetinje.
Legenda o powstaniu Czarnogóry i Cetinje
Dawno, dawno temu Bóg tworzył ziemię i narody, które będą na niej mieszkać. Każdemu narodowi przydzielał obszar ziemi. Gdy Bóg skończył, jeden z aniołów powiedział do niego: Dobry Boże pozostaw mały kawałek, ale cenny dla ludzi godnych Twojej uwagi. Bóg zmarszczył brwi i ze wszystkich stron zaczęły lecieć pioruny i błyskawice. Na morzu powstały ogromne fale, ziemia drżała, wiatr szał. Jak wszystko ustało, Bóg przemówił: Co mi pozostało, to Czarnogóra, i niech ona będzie ojczyzną narodu Czarnogórców, a wszyscy niech rodzą się i dorastają w Cetinje.
Historia Cetinje.
Dawna stolica Czarnogóry leży na płaskowyżu u podnóża masywu Lovćen. Jest interesująca ze względu na liczne zabytki oraz bliskość szczytu Jezerski vrh (1660 m n.p.m.), na którym zbudowano mauzoleum Petra II Petrovicia-Njegoša, bohatera narodowego Czarnogóry. Z Cetinje jest zaledwie 25 km do Budwy i 37 do Podgoricy, a połączenia drogowe są bardzo dobre (często kursują autobusy).
W 1482 r. książę Ivan Crnojević przeniósł swoją siedzibę z twierdzy Žabijak nad Jeziorem Szkoderskim w miejsce położone w górach - do Cetinje. Zbudowano wówczas dwór władcy, a dwa lata później klasztor, który stał się rezydencją metropolity czarnogórskiego Kościoła prawosławnego. Jedną z pierwszych książek wydanych w pierwszej w Czarnogórze drukarni byt zbiór tekstów liturgicznych Oktoih prvoglasnik (Księga ośmiu głosów) - wydrukowano ją cyrylicą 4 stycznia 1494 r. Do dnia dzisiejszego przetrwało 105 wydanych wówczas kopii tego dzieła - jeden z najładniejszych egzemplarzy przechowywany jest w bibliotece Muzeum Narodowego w Cetinje.
Po roku 1499, kiedy podbita przez Turków Zeta ostatecznie utraciła suwerenność, rozwój Cetinje uległ zahamowaniu. Miejscowość nadal była siedzibą metropolity (władyki), jednym z najważniejszych centrów oporu przeciw Turkom oraz ośrodkiem kultury i piśmiennictwa. Zbierał się tu również „sejm” - zgromadzenie przedstawicieli wszystkich rodów. Turcy najeżdżali Cetinje pięciokrotnie (w latach 1685, 1692 - spalili wówczas monastyr, oraz w 1712, 1714 i 1785 r.), nie udało im się jednak pozostawić tu swoich wojsk na dłużej. Nie było też takiej potrzeby - oprócz monastyru i siedziby władcy stało tu zaledwie kilkadziesiąt domów.
Szybki rozwój miejscowości rozpoczął się po roku 1878, kiedy po kongresie berlińskim Czarnogóra odzyskała niepodległość, a Cetinje stało się stolicą państwa. Pod koniec XIX stulecia mieszkało w niej niecałe 2,5 tys. osób. W Cetinje powstały wówczas zabudowania, dzięki którym miejscowość upodobniła się do miasta. Od początku XIX w. do Cetinje przybywali turyści. W 1901 r. w Anglii wydano pierwszy przewodnik po ówczesnej stolicy Czarnogóry. W dwudziestoleciu międzywojennym na terenie miasta działały 54 kawiarnie i 6 hoteli. Znajdowały się tutaj ambasady kilkunastu państw - m.in. Francji, Rosji, Austrii, USA, Anglii, Serbii i Turcji.
Cetinje pozostało stolicą kraju do 1918 r., kiedy Czarnogóra weszła w skład Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców (od 1929 r. Jugosławia) ze stolicą w Belgradzie. Wciąż było jednak najważniejszym miastem Czarnogóry - aż do roku 1946, kiedy stolicą Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii została Podgorica (przemianowana na Titograd), obecnie ponownie zmieniła nazwę na pierwotną.
Przed wjazdem do Cetinje Filip podaje kolejną informację, a mianowicie, że Czarnogórcy pozazdrościli Polakom i wybudowali tutaj swój stadion narodowy za ok. 1,5 miliona euro i będziemy koło niego przejeżdżać. Ponieważ mówił to tak przekonywująco, każdy wypatrywał tego stadionu – aż pewnym momencie Filip mówi
Coś jednak jest na rzeczy, bo projekt był – ale budowy nowego stadionu na miejscu starego nie widziałem. Może zabrakło kasy i wykonanie wstrzymano. W Cetinje są dwa kluby piłkarskie >>> http://www.europlan-online.de/stadion-o ... erein/5558 Zespół Czarnogóry to nasz rywal w grupie eliminacyjnej do MŚ 2018 w Rosji.
Czas na zwiedzanie Cetinje był krótki, nie zwiedziliśmy wszystkich obiektów (bo czekały nas następne etapy wycieczki) a jest ich całkiem sporo jak na małe miasteczko.
Na szczycie Orlov Krš pochowano Daniłę I (1677-1735), założyciela dynastii Petrović-Njegoš. Panował od 1696 r. - w chwili przejęcia władzy miał 19 lat. Jego grobowiec osłania lekka kopuła wsparta na czterech kolumnach. Zbudowano go w 1897 r. według pomysłu księżniczki Heleny, córki króla Mikołaja I (późniejszej żony króla Włoch Wiktora Emanuela).
Na szczyt nie poszliśmy, a szkoda, bo otoczony barierką placyk, na którym stoi mauzoleum jest dobrym punktem widokowym.
Podeszliśmy pod Monastyr Cetinski zbudowany latach 1701-1704 na polecenie księcia biskupa Danilo. Wskutek dziejowych zawieruch jego wygląd zmieniał się – obecny datuje się na rok 1927. Monastyr odgrywał ważną rolę w życiu politycznym oraz duchowym kraju. Obecnie mieści siedzibę metropolity Czarnogóry. Klasztor kryje w swoim wnętrzu interesujące oraz specyficzne relikwie; można obejrzeć m. in. szczątki św. Piotra z Cetinje, prawą rękę Jana Chrzciciela oraz królewskie insygnia serbskiego cesarza Stefana Urosza IV Duszana.
Pomimo, że wstęp jest bezpłatny, nie weszliśmy do środka z braku czasu i stosownego ubioru. Wymagane są długie spodnie, długa spódnica, koszula lub bluzka z długim rękawem. Jeśli czyjś strój budzi wątpliwości, mnisi wypożyczają błękitne długie tuniki.
Blisko Monastyru stoi Cerkiew Dworska nazywana jest również Cerkwią na Bucie (Crkva na Ćipuru). Kiedy budowano tę cerkiew nie pozwolono, by była większa od buta. Sprytnie więc pocięto buta na skrawki i poukładano tak, by wyznaczyć kontur cerkwi.
Cerkiew w środku.
Na przedniej fasadzie świątyni wisi tablica pamiątkowa z napisem: Tę świętą cerkiew Narodzin Bogurodzicy zbudował i ufundował błogosławiony Władca Książę Czarnogórski Mikołaj I Petrović-Njegoš w 7394 rocznicę stworzenia świata i 1886 narodzin Chrystusa na fundamentach byłej cerkwi zbudowanej przez błogosławionego władcę zeckiego Ivana Crnojevicia.
Obiekty przy Trg Nikole I.
Jednopiętrowy bordowo-biały dwór króla Mikołaja I Petrovicia-Njegoša. W budynku, którego jedyną ozdobą jest herb nad balkonem, ma siedzibę Muzeum Miejskie. Wzniesiona w 1867 r. budowla została rozbudowana w 1910 r.
Biljarda - zbudowana w 1838 r. dawna rezydencja Petra II Petrovicia-Njegoša. Jednopiętrowy budynek otacza kamienny mur z niskimi, okrągłymi basztami w rogach. Mieści się tu Muzeum Njegoša.
Przed muzeum, na małym skwerze z ławkami stoi pomnik wojownika z mieczem i tarczą. Poświęcono go Ivanovi Crnojeviciovi, który w 1482 r. przeniósł swoją rezydencję - i jednocześnie stolicę kraju - do Cetinje.
.png "Moderator globalny")
napisał(a) Janusz Bajcer » 22.10.2016 18:27 
.png "Cromaniak")
ale myślałem, że Ty sponsorujesz 
.png "Weteran")
