IZRAEL

Przegapiłam Twoją relację, bo pisałeś ją w większości akurat wtedy, kiedy na forum nie zaglądałam.
Piękne zdjęcia i dużo ciekawych miejsc. Przy jednych odżywają wspomnienia, a przy drugich rodzi się zainteresowanie.
Czekam na ciąg dalszy.

aga_stella napisał(a):Przegapiłam Twoją relację, bo pisałeś ją w większości akurat wtedy, kiedy na forum nie zaglądałam.
Piękne zdjęcia i dużo ciekawych miejsc. Przy jednych odżywają wspomnienia, a przy drugich rodzi się zainteresowanie.
Czekam na ciąg dalszy.

Dzięki . Czasu nie było zbyt wiele, ale i tak wrażeń i miejsc sporo. Nam ta mieszanka kulturowa bardzo się podobała. Dzieciaki też do dzisiaj wspominają. Musze się zmobilizować żeby trochę jeszcze dopisać

Morze Martwe i Masada

W sieci można znaleźć sporo informacji na temat drogi nad morze martwe jak i samej Masady. My wybieramy optymalną trasę i jedziemy 1 a następnie 90 wzdłuż Morza Martwego.
Co do czasu przejazdu i pory, o której warto być na miejscu to wszystko zależy od możliwości i chęci. Poranna pobudka byłaby pewnie wskazana . Zwłaszcza jeżeli ktoś ma w planie wejście ścieżką węża (ok. 45 minut) do twierdzy. W zasadzie wejście jest możliwe tylko w godzinach rannych, później z powodu wysokich temperatur i dla bezpieczeństwa turystów ścieżka jest zamykana.
Od strony ARADU jest najłatwiejsze podejście (ok 20 min.) RAMPART PATH (od zachodu), ale dojazd do miejsca zajmie nam więcej czasu.
Nasza spora grupa niestety nie zebrała się dostatecznie szybko i wyjeżdżamy ze stacji benzynowej w Jerozolimie ok. 10:00. Chwilę po wyjeździe z miasta zmienia się krajobraz. Robi się przestrzennie, pojawiają się gaje palmowe a radio „łapie” stacje z Jordanii. Ta monotonna muzyka idealnie wpasowuje się w otaczający krajobraz.
Około 11:00 skręcamy na 90 i jedziemy wzdłuż Morza Martwego w kierunku Masady.
Na skrzyżowaniu dróg 1 i 90 można skręcić w lewo i po kilku kilometrach zobaczymy drogowskaz do Qasr-Al-Yahoud, czyli miejsce chrztu Chrystusa. Jest to drugie miejsce chrztu (co nie jest rzadkie wIzraelu), jednak według archeologów prawdziwy chrzest odbył się właśnie tutaj. Generalnie miejsce jest symboliczne a czy warte odwiedzin to już pozostawiam każdego ocenie. My się nie zdecydowaliśmy.

Około południa (mało rozsądnie ) jesteśmy na parkingu. Kupujemy bilety (228 ILS 2 os dorosłe + 2 dzieci ) i w kilka minut jesteśmy na górze.
Kilka faktów :
Długość trasy 900 m
Wysokość dolnej stacji – 257 m n.p.m.
Wysokość górnej stacji + 33 m n.p.m.

Krótko o Masadzie. Powstała przed narodzinami Chrystusa. W 73 r. n.e. Rzymianie rozpoczęli szturm na twierdzę, która stanowiła schronienie dla Zelotów (ugrupowanie polityczno religijne z Palestyny). Obrona Masady trwała długo, ale ostatecznie Zeloci podobno popełnili zbiorowe samobójstwo aby nie dopuścić do wzięcia swoich ludzi do niewoli. Warto poczytać o tych wydarzeniach.

Mając w głowie krwawą historię tego miejsca, w pierwszym momencie uczucia są mieszane i świadomość co się tam wydarzyło daje do myślenia. Twierdza robi na nas duże wrażenie. Znajduje się na pustkowiu, ale ma w sobie coś magicznego. Położenie, widok na Morze Martwe i historia sprawiają, że mimo upału spędzamy tu kilka godzin.

https://en.parks.org.il/parksandreserve ... fault.aspx














Spotykamy sympatycznego pana i możemy pokazać młodzieży jak wygląda kaligrafia piórem

I jeszcze kilka fotek

Mieliście zdecydowanie lepszą pogodę. Niby u nas słońce było, ale przejrzystość powietrza dużo gorsza.
Super widoki. No i zobaczyłam ścieżkę węża, bo my wchodziliśmy z drugiej strony.

aga_stella napisał(a):Mieliście zdecydowanie lepszą pogodę. Niby u nas słońce było, ale przejrzystość powietrza dużo gorsza.
Super widoki. No i zobaczyłam ścieżkę węża, bo my wchodziliśmy z drugiej strony.

Czystość powietrza pozostawiała sporo do życzenia , ale tam chyba nigdy nie jest do końca przejrzyście. Zawsze coś paruje, się ścina itp. Trudno się robi zdjęcia w takich warunkach, zwłaszcza tuż po 12:00 , ale jakoś wyszło.

Dopiero po 16:00 docieramy do EIN BOKEK aby zaliczyć kąpiel w Morzu Martwym. Było to najcieplejsze miejsce podczas naszego wyjazdu. Koniec maja, popołudnie i 42 C na termometrze na plaży.
Wrażenia ciekawe i frajda dla wszystkich. Poleżeć na wodzie, natłuścić skórę (woda jest ciepła i tłusta) i zdobyć sól z dna. Na pewno niezapomniane przeżycie, ale żeby spędzić tam na przykład tydzień to niekoniecznie. Chyba byłoby nudno. Chociaż jeżeli te kąpiele mają pomóc na choroby skórne to jak najbardziej warto.









Około 19:30 ruszamy w stronę Jerozolimy. Po kilku minutach wszyscy przysypiają a ja mam okazję podziwiać słoną taflę wody w blasku księżyca. Około 21:00 docieramy do naszej miejscówki.

Późna pora i zmęczenie nas nie zraża i część naszej grupy decyduje się jeszcze na wieczorny spacer po Jerozolimie. W planie było ponowne wejście do Bazylki Grobu Pańskiego. Liczyliśmy, że tuż przed zamknięciem kolejka do Grobu będzie krótka. Niestety „pocałowaliśmy klamkę”. Widocznie tego dnia wrota zostały zamknięte wcześniej.
Mimo wszystko warto było się jeszcze pomęczyć i poczuć klimat wieczornej Jerozolimy. W dzielnicy arabskiej dopiero zaczął się gwar i szum. Sprzedawcy przekrzykują się zachwalając swoje towary. Ktoś kto nie spotkał się wcześniej z arabskim targowiskiem może być trochę zszokowany. Przedzieramy się przez zatłoczone uliczki w stronę bramy Damasceńskiej. Robimy zdjęcia, filmujemy i chłoniemy atmosferę. Przed bramą zaklinacze węży, miejscowi robią sobie selfie a z drugiej strony dochodzi do nas zapach shoarmy i falafeli. Skorzystaliśmy i zaliczyliśmy nocne obżarstwo .

MEA SZEARIM

W ostatnim dniu pobytu w Jerozolimie zaplanowaliśmy odwiedzenie MEA SZEARIM – ortodoksyjnej dzielnicy żydowskiej. Chcieliśmy koniecznie zobaczyć to miejsce, w którym czas zatrzymał się w XIX wieku.
MEA SZEARIM jest na tyle specyficzna, że trzeba znać kilka zasad aby się po niej poruszać.
Przede wszystkim nie można prowokować strojem. Panie powinny ubrać długie spódnice i mieć zakryte ramiona. Zdecydowanie należy uszanować pewne zasady i nie we wszystkie uliczki się zapuszczać.





Po ulicach poruszać się trzeba dość szybko i nie przystawać na zbyt długo. Dwukrotnie zostaliśmy delikatnie mówiąc opierniczeni (a krzyk był naprawdę donośny) za stanie na ulicy „bez celu”. Widocznie uznane to było za gapiostwo zakłócające spokój mieszkańców.






Słynne skrzynki na jałmużnę







Ortodoksyjne lalki :


Szokującym może być wszechobecny bałagan i stan niektórych budynków – wiszące na zewnętrznych ścianach kable i zaniedbane podwórka. Trochę mi to nie pasuje do „koszerności”, ale co kraj to obyczaj i co grupa religijna to obyczaj.




Generalnie mieszkańcy MEA SZEARIM to grupa żyjąca inaczej niż wszystkie inne społeczności żydowskie. Z tego co wyczytałem to ludzie Ci nie uznają w zasadzie państwa Izrael a tym samym rządu, podatków itd.. Ludzie żyją według swoich ortodoksyjnych zasad a co do źródeł ich utrzymania to wiele historii krąży, ale jakoś dają radę.

Ps. Sporo o szczegółach życia mieszkańców pisała aga_stella, więc nie będę tu powtarzał tych informacji .

Większość mężczyzn chodzi szybko lub po prostu biegnie ulicami. W końcu wszystko co nie związane z modlitwą i studiowaniem Tory to strata czasu.
Czego by nie powiedzieć o dzielnicy i ich mieszkańcach, to przebywanie tam jest jak „podróż w przeszłość”. Chwilami czuliśmy się jak na planie filmowym. Inność jest fascynująca a podczas tego krótkiego wyjazdu mieliśmy z nią tak często do czynienia, że aż chce się tam wrócić.
Robienie zdjęć nie sprawiło zbyt dużych problemów, chociaż trzeba być delikatnym i nie przesadzać. Kilka osób się odwróciło lub zasłoniło mimo, że starałem się nie pstrykać bezpośrednio w ich stronę.
Kuzynka została poproszona o zapłatę, ale czy za zrobienie zdjęcia nie wiem .



Wchodziliśmy też do kilku sklepików i zakładów. Obsługa była przyjaźnie nastawiona i sympatyczna.