IZRAEL 2013

Czwartek, 9 maja.Po śniadaniu opuszczamy hotel. Może potrzebującym przyda się info, że powszechną praktyką było wynoszenie jedzenia i soków z dystrybutora ze śniadania, trzeba mieć tylko swoje opakowanie. Najpierw jedziemy parę metrów pod górkę do Ein Gedi NP. Dla takich jak my starszych nastolatków wersja light, do wodospadu Dawida. Zapomniałam o stroju kąpielowym, mąż miał prościej bo kąpał się w gaciach. Najlepiej miały Arabki i Hinduski- zamaczały się w całości.

Teraz kierunek Eilat. Po drodze ablucje w solankach hotelu Leonardo, następnie Timna Park. Nie jest to park narodowy, więc extra płatny 40 ILS/os. Pusto, gorąco i atrakcyjne formacje skalne. Bardzo lubię takie obrazki, różowy kanion miał takie ładne kolory kamieni. Gdybym była swoim samochodem na pewno taczkę kamieni zapakowała bym do bagażnika (naprawdę tyle przywieźliśmy ostatnio z Grecji).

Momentami tureckie klimaty przebijają.

gdzieniegdzie widać, że naprawdę musiała być to kiedyś ziemia mlekiem i miodem płynąca;
teraz głównie bardzo spieczona ziemia, skały i pustkowia...

Wjeżdżamy do miasta. Mamy tu jeden nocleg bez śniadania w Rich Luxury Suites, rezerwowany przez booking za 79$.. Pokój duży, czysty, z aneksem kuchennym i tarasem. Z parkowaniem na ulicy problemu nie było. W odległości 300m jest duży supermarket. Miasto jak miasto, dodatkowa atrakcja to lotnisko na środku. Wybrzeża jest niewiele i w większości zajęte przez porty. Na przyzwoitą plażę pani z hotelu skierowała nas pod granicę z Egiptem w odległości ok. 5 km od hotelu. Po drodze jest delfinarium i Coral Beach NP. Pływania z delfinami nie planowałam, nie lubię oglądać zwierząt w cyrku. Woda nie była najcieplejsza i po 20 min. było mi zwyczajnie zimno, w związku z tym nie oglądaliśmy rafy (podobno nie jest lepsza od egipskiej), tylko kolorowe rybki przy brzegu. Plaża żwirowa, niezbyt szeroka, wzdłuż ulicy. Widzieliśmy też pas namiotów i przyczep na „dzikim obozowisku” , mało atrakcyjnie to wyglądało. Przed wyjazdem myślałam o spędzeniu romantycznej nocy na plaży, ale odechciało mi się. To nie te okoliczności przyrody co np. Balos lub Elafonisi na Krecie… Prawdę mówiąc pobyt w tym miejscu zaspokoił tylko naszą fantazję umoczenia się w kolejnym morzu Izraela. Na wywczas nigdy bym tu nie przyjechała. Jeżeli ktoś ma ograniczone możliwości, ten kierunek może śmiało odpuścić. Chyba, że Eilat ma być bazą wypadową do Petry. My zdecydowaliśmy, że koncentrujemy się tylko na Izraelu, Petra innym razem.

Piątek, 10 maja.Rano zamaczamy się jeszcze raz w Morzu Czerwonym (dzisiaj trochę cieplejsze?) i oddalamy na północ. Przed nami kawałek drogi, mamy dotrzeć do Jeziora Galilejskiego. Po drodze szukam śladów Sodomy. Niewiele tego jest, o ile w ogóle w tej okolicy. W każdym bądź razie żony Lota nie widzieliśmy. Jeszcze ostatnia kąpiel w solankach gościnnego hotelu Leonardo.

Przenosimy się do Qalii na północnym końcu Morza Martwego, żeby jeszcze umazać się w błocie. Wstęp kosztuje niemało- 50 ILS/os. Chwilę wahaliśmy się czy warto wchodzić na pół godzinki. Bramkowy zrozumiał chyba, że biedni obcokrajowcy chcieli by, ale nie mają za co i popchnął nas do środka… Nie protestowaliśmy, kasę zawsze można wydać na coś innego. Ale warto tu wejść. Taką zabawę w błotku miałam ostatnio na Kefalonii. Nie wiem tylko jak muzułmanki wypłukiwały to ze swoich szmat. Żegnamy słoną wodę, udało nam się moczyć w niej przez 4 kolejne dni.

Na nocleg do Tyberiady dotarliśmy o zmroku. Po drodze zatrzymaliśmy się na moście nad Jordanem. W tym miejscu i o tej porze roku ma szerokość rzeki mojego dzieciństwa, wrocławskiej Ślęzy. Miejsca chrztu Jezusa są umowne, nie zamierzałam tam skręcać.
Hostel Aviv nie ma innych zalet poza dobrą lokalizacją. Brudno, szara pościel i ręczniki wypłukane w chlorze. Nieprzyjemnie. W pokoju jest klejąca się lodówka, na dole bezpłatna kawa i herbata. Można dokupić posiłki. 180$ za 3 doby bez wyżywienia (booking).

Sobota, 11 maja.Na dzisiaj zaplanowaliśmy przez Kanę Galilejską dojechać do Nazaretu. Ścisk i korki. W Kanie oblepionej autokarami trudno było znaleźć miejsce parkingowe; przyjedziemy tu innego dnia. Zatrzymaliśmy się dopiero w Nazarecie na jakimś płatnym parkingu, w centrum przy Bazylice Zwiastowania. Obiekt jest ogromny i robi wrażenie. Powyżej kościoła, na bazarku zjedliśmy smaczną pizzę prosto z pieca i zakupiliśmy zamówione przez rodzinę drobiazgi (magnesiki, naparstki, arafatkę) oraz owoce, m.in. seszek. Jego smaku nie potrafię porównać do niczego, co dotychczas jadłam. Ale złe to nie było, kilogram na raz wciągnęliśmy.

Nazaret- wokół bazyliki