IZRAEL 2013

Kolejnym celem na dzisiaj miał być targ Mahane Yehuda. Po drodze przypadkiem trafiliśmy na ulicę Mamilla z pasażem handlowym; na całej długości można było oglądać ciekawe rzeźby, każdą można kupić. Spacer ulicą Jaffo też był przyjemnością; ładna zabudowa, sporo knajpek, grajków, ulicznych kapeli. Ale prawdziwą rewelacją okazało się targowisko. Nie było tu smrodu rozkładających się ryb i warzyw jak na arabskich sukach, było czysto, pachniało kawą, pieczywem i przyprawami. Wybraliśmy sobie knajpkę, naprzeciw serów obok oliwek, żeby napić się piwa. I właśnie to piwo (a nie popularny Goldstar, który jest po prostu zwyczajny) uznaliśmy za rewelację. Nazywało się chyba Bazelet, ze Wzgórz Golan. Nie wstając od stolika, po sąsiedzku, dokupiliśmy pudełko pysznych oliwek. Były inaczej przyprawione niż greckie, zdecydowanie mniej słone. Do domu wracaliśmy już tramwajem, który kursuje wzdłuż Jaffo i zatrzymuje się całkiem niedaleko Domu Polskiego. Wieczorem chcieliśmy obejrzeć jeszcze okolice Knesetu ale ok 20.00 zrobiło się ciemno i skończyło się na spacerku po mieście.

Poniedziałek, 6 maja.Dzisiaj Góra Oliwna, na którą musimy wjechać, a nie wejść. Zwyczajnie, nasze kolana nie dają rady po tych nierównościach. Pytam pierwszego kierowcę autobusu na dworcu arabskim czym dojedziemy. Kazał nam po prostu stanąć na ulicy koło targu i czekać na 75. Oczywiście zaraz znalazł się taksówkarz oferujący wycieczkę po Górze, zaczynającą się od 120 ILS. Nie skorzystaliśmy, bo dosłownie w ciągu 2 minut podjechał bus. Zanim dostrzegłam numer, kierowca nas zauważył i zawołał, wsiedliśmy w biegu na skrzyżowaniu okrężnym, bo on jeździ wahadłowo i nie stoi tam dłużej. Bilet 5 ILS/os. Jechaliśmy przez, sąsiadującą z Oliwną, Górę Scopus; po drodze widzieliśmy busiki tej samej linii skręcające w różnych kierunkach i przekazujące między sobą pasażerów. Kierowca oczywiście powiedział nam gdzie wysiąść. Z przystanku trzeba podejść kawałek do przodu i skręcić w lewo, gdzie zaczyna się trasa turystyczna oznaczona brązową tablicą. Rewelacyjny widok na Stare Miasto fotografowałam dziesiątki razy, tak na wszelki wypadek, żeby było z czego wybierać. Weszliśmy do Pater Noster (wstęp płatny 7ILS/os), Dominus Flevit z obowiązkową fotką przez okno i do Ogrodu Getsemani. Złote kopuły rosyjskiej cerkwi, widoczne z daleka, są dobrym punktem orientacyjnym, ale w środku nie byliśmy.

Zdjęcia bardzo ciekawe ale zwróciło moją uwagę co inego

margaret-ka napisał(a):Powrót do domu tramwajem

Wygląda jak bydgoska PESA.



Pozdrawiam

Może to tutaj niestosowne, ale moją uwagę zwróciły przede wszystkim piękne, czarne (włosy - nie skóra) Żydówki żołnierki.

Na dolinę Cedronu i groby proroków popatrzeliśmy z góry przez lornetkę. W pełnym słońcu po tej stronie murów było chyba 50stopni. Wydawało mi się, że jak zejdę niżej, zetnie się białko w moim mózgu… Mimo, że przy wejściu do Miasta Dawida widniało logo parków narodowych, w kasie karnetów (zielonej karty) nie mieli. Przez Bramę Gnojną wróciliśmy ochłodzić się w uliczkach Starego Miasta i obejrzeć m.in. Bazylikę Grobu, do której jeszcze nie dotarliśmy. Ilość tłoczących się do wejścia przerażająca. Po kolacji postanowiliśmy już nie wychodzić, uporządkować nasze rzeczy, zaplanować dzień jutrzejszy i zwyczajnie chwilę odpocząć przed opuszczeniem stolicy.

Wtorek, 7 maja.
O 9.00 mamy odebrać auto. Adres wypożyczalni Budget to Hotel King David. Ale tu w podziemiach jest tylko garaż, biuro mieści się w uliczce za hotelem. Musieliśmy pół godziny poczekać na przygotowanie samochodu. W najniższej klasie dostaliśmy Hyundai i20, za 10 dni 357,5$ w tym 9$/dz. dopłata do pełnego ubezpieczenia. Trzeba być przygotowanym na zastaw na karcie 950$. Potrzebny jest paszport i prawo jazdy (polskie) kierowcy.
To co musiałam zobaczyć jeszcze w Jeruzalem to menora przed Knesetem. W sprawnym poruszaniu bardzo pomogła nawigacja, jeżdżenie z mapką po mieście było by bardzo uciążliwe. Niestety, parkingi były tak oblepione, że sama pobiegłam z aparatem, bo mąż zatrzymał się w miejscu niedozwolonym.



Teraz kierunek Morze Martwe i nasza ryzykowna (żadna wypożyczalnia nie daje ubezpieczenia na Zachodni Brzeg) decyzja: jedziemy do Jerycha. Jeżeli nie dzisiaj, to prawdopodobnie już nigdy. Pierwszy raz w życiu posłużyłam się polskimi symbolami narodowymi, przykleiłam zasłonki- flagi i chorągiewkę. Nie wiem czy w czymś by to pomogło, gdybyśmy spotkali się z agresją, ale nic takiego nie miało miejsca. Na punkcie kontrolnym słowo „Bolandia” czyli Polska powodowało machnięcie ręką- jechać. Wjechaliśmy do centrum, jeżeli można tak powiedzieć. Ale były sklepy, zrobiliśmy zapas wody, arabskiego piwa Taybeh (alkoholowe) i owoców, zjedliśmy szoarmę. Herbata od obnośnego sprzedawcy była zimna, ale tak słodka, że wypić się nie dało. W punkcie informacji turystycznej dostaliśmy mapkę. Było kilkoro turystów z plecakami i skorzystali z usług taksówkarzy, którzy sami kompletowali pojedynczych w 4-osobowe zespoły. O zachowaniu mieszkańców nie możemy powiedzieć złego słowa. W mieście nic ciekawego nie ma. Celem była Góra Kuszenia. Nawet udało się nam wejść do klasztoru, pilnujący Arab po ustaleni naszego pochodzenia, był bardzo uprzejmy, podał nam rękę, zapytał czy chcę mu zrobić zdjęcie. Soczki nie były droższe niż na dole.

Dołączam się i ja do czytania i oglądania , bardzo miłe wspomnienia mam z tamtych rejonów(niemiłe oczywiście też w każdym z tych miejsc byłem po kilkanaście razy, 15cie lat temu za czasów fajnych misji ONZ