IZRAEL 2013

Witam miłe grono czytających i ja dosiadam się, oczywiście czekam na ciąg dalszy

Z tego co się orientuję to współcześnie Stare Miasto dzieli się na dzielnice: muzułmańską, chrześcijańską, żydowską i ormiańską.

Powiedz mi, czy jest to faktycznie widoczne na ulicach, czy granice te się zacierają ?

Czy mury obronne faktycznie robią wrażenie ?

Czekam na c.d

Magia tego miejsca wg mnie wynika z faktu, że to ta kraina, te rejony i ta ziemia, po której chodził Jezus. Bo jak poczytasz, które z tych miejsc mogą być autentyczne i w którym roku mury i resztę (wyślizganych kamieni) położono, to wrażenie trochę słabnie.
W granicach Starego Miasta nie ma zasieków oddzielających kwartał muzułmański od żydowskiego, metalowe płotki ustawiane są "na okoliczność", a stróże prawa czuwają.Ale różnica jest; arabski folklor i żydowski cywilizowany porządek (podobno też bezpieczeństwo) szczególnie widoczne są w szabat.

Sobota, 4 maja, szabat.Po zewnętrznej stronie murów chcemy dojść do Bramy Szczepana, gdzie zaczyna się Droga Krzyżowa. Po drodze zaglądamy do Groty Sedekiasza, mijamy Bramę Heroda i zlokalizowane po drugiej stronie ulicy Muzeum Rockefellera, gdzie znajduje się część zwojów z nad Morza Martwego. Nasz plan nie przewiduje zwiedzania muzeów. Nie byliśmy też w Yad Vashem; nie z braku czasu ale świadomie nie chciałam fundować sobie przerażającej i wzruszającej historii, która przez kilka dni nie pozwoli mi zasnąć. Po przejściu części Drogi próbujemy zrobić pierwsze podejście do Wzgórza Świątynnego. Niestety, dzisiaj zamknięte, otworzą jutro. Jeszcze raz Ściana Płaczu, jest na tyle luźno, że mogę dopchać się do muru żeby włożyć przygotowane kartki. Zwiedzamy Dzielnicę Żydowską i Górę Syjon. Do Bazyliki Grobu nie mamy szans. Trwają obchody prawosławnej Paschy i ruch w tamtym kierunku jest zamknięty.

Decydujemy się na wyjazd do Betlejem, autobus 21 właśnie rusza z dworca pod Bramą Damasceńską, kierowca jeszcze na nas poczekał. Na punkcie kontrolnym nie zatrzymujemy się, dojeżdżamy do miasta. Ale koniec podróży to początek kłopotów. Nie mamy mapy Betlejem, zresztą niewiele by dała bo ulice nie są podpisane w żadnym ludzkim języku. Niemcy z mapką w ręku poszli w odwrotnym kierunku, a nas napadło kilku taksówkarzy z propozycją wycieczki po mieście. Grając na zwłokę zapytałam jeszcze o Hebron, jedno z bardziej niebezpiecznych miejsc w tym kraju. Razem 50€, czas nieograniczony, tyle ile potrzebujemy. Nie wiem czy można za mniej, ale dla mnie cena była do przyjęcia. Taksówkarz miał octawię z klimatyzacją, był jednocześnie naszym przewodnikiem i ochroniarzem, poświęcił nam 3,5 godziny, na koniec odwiózł z powrotem do autobusu. W Hebronie, z powodu szabatu, część żydowska bazyliki była zamknięta, żołnierz pozwolił nam tylko zrobić sobie zdjęcie na schodach. Nie było problemu z wejściem do części muzułmańskiej, zapytano nas tylko skąd jesteśmy i nie musieliśmy wysypywać zawartości toreb jak reszta. Musiałam się tylko ubrać w ich pelerynę z kapturem, moją chustkę uznali za niewystarczającą. Groby patriarchów obejrzeliśmy. Mąż zaczepił na ulicy człowieka z imponującą brodą, chciał zrobić sobie z nim zdjęcie. Niestety, okazało się, że jest Żydem i bardzo przeprasza, ale dzisiaj nie może się fotografować, bardzo chętnie jutro… Za to nasz ochroniarz przydał się w pozbyciu bardzo natrętnych wyrostków wciskających sznurki i bransoletki, sami mielibyśmy chyba duży problem. Na drodze leżały całkiem spore kamienie i resztki dopalających się ognisk- ślady ostatniej zadymki.

W Betlejem był ścisk, ruszała właśnie procesja związana z obchodami Paschy. Ale sztandarowe miejsca udało się obejrzeć. Kiedy niechcący wygadałam się, że mamy jeszcze w planie Jerycho, nasz taksówkarz wrócił jeszcze za nami do autobusu i przyniósł swoją wizytówkę, żeby to z nim nazajutrz odbyć tą wycieczkę. Według niego autobusu bezpośrednio do Jerycha nie ma, chyba 24 jedzie na punkt kontrolny i dalej trzeba taksówką. Więc lepiej przyjechać do niego busikiem 21 i zrobimy złoty interes. Powiedzieliśmy, że przemyślimy. W drodze powrotnej na punkcie kontrolnym autobus zatrzymał się, wysiadać nikomu nie kazali, weszło dwóch wojaków rozejrzeć się, jeden miał spluwę owiniętą taśmą klejącą, „bo mu zamek wylatał”.

Tego dnia wieczorem zrobiliśmy sobie jeszcze spacer po ortodoksyjnej dzielnicy Mea Szearim. Obowiązkowy przyzwoity strój- kiecka za kolana, przykryte ramiona, długie spodnie. Zakaz fotografowania. To, że dzielnica niezbyt bogata, to jestem w stanie zrozumieć. Ale dla syfu gorszego niż u Arabów, nie mam wytłumaczenia. Jak już pejsaty tak sobie pospaceruje przez piątek i sobotę w kapeluszu, z rączkami zaplecionymi do tyłu, w białych kalesonkach (pranych?) to w niedzielę rano ja bym mu dała nakaz administracyjny uprzątnięcia tego bajzlu. Żałuję, że nie miałam już możliwości wrócić tam w dzień powszedni. Otwarte sklepiki, knajpki i warsztaty czynią to miejsce ciekawszym i zasłaniają trochę brud i bałagan.

5 maja, niedziela.Prosto przez Bramę Damasceńską pognaliśmy na Wzgórze Świątynne. Czas stania w kolejce 1godz. 20min. Oczywiście do wnętrza Kopuły i Al Aksy dla turystów wstępu nie ma, ale odpowiedni ubiór obowiązuje już na dziedzińcu. Kto nie ma, musi kupić chustkę za 20 ILS. Z tego miejsca można obejrzeć zamurowaną Bramę Złotą. Po nasyceniu widokiem i atmosferą przenieśliśmy się za mury.