ITALIA 2014 - czyli czy Włochy wygrają z Chorwacją?

Witaj Kowolku
Jeszcze nie koniec, choć już powoli zmierzamy ku niemu
Postaram się dziś coś naskrobać, a jeśli mi się nie uda, to spróbuję jutro
Pozdrawiam serdecznie

O.K. No to lecim dalej z tym koksem

Obiecany zachód słońca z Zamku Opata.

Kiedy wjechaliśmy na górę, na tarasie widokowym już tłoczyło się mnóstwo osób z aparatami, kamerami, tabletami itp.
W sumie, to nic dziwnego - chociaż miałam nadzieję, że tylko ja wpadłam na tak genialny pomysł ujęcia spektaklu zachodzącego słońca z góry Dlatego troszkę mnie te tłumy zaskoczyły, ale co tam - niech będzie, że na świecie są jeszcze inni tak fajni i pomysłowi ludzie jak ja I oczywiście skromni

Udało nam się zająć miejsca w "pierwszym rzędzie" i uchwycić takie oto widoczki:

Na razie to tyle, choć planowałam dziś więcej napisać. Ale muszę załatwić sprawę z pewnym Panem, który przez nadmierną prędkość skasował mojej mamie niedawno kupione auto...
W Polsce też znajdą się tacy, co lubią szkubać komuś auta W dodatku nieubezpieczeni... Brak słów normalnie!

Do zaś

ooo nowe fotki nowe miejsca super te z sercem i córki na dłoni zachodzące słońce świetny pomysł
Pozdrawiam Jacek

No to pomyślnego załatwienia sprawy.
Zdjęcie ,gdzie Twoje słoneczko trzyma słoneczko na dłoni kapitalne
Ja w tym roku zrobiłam fotkę jak trzymamy w dłoni Monastyr Ostrog

Hejka





Paul

...to dla Wesołej Ferajny



łod Kowolków , za super relację




..sorki za off..

jacek73 napisał(a):ooo nowe fotki nowe miejsca super te z sercem i córki na dłoni zachodzące słońce świetny pomysł
Pozdrawiam Jacek

andeo napisał(a):No to pomyślnego załatwienia sprawy.
Zdjęcie ,gdzie Twoje słoneczko trzyma słoneczko na dłoni kapitalne
Ja w tym roku zrobiłam fotkę jak trzymamy w dłoni Monastyr Ostrog

Dziękuję Wam bardzo

Kowal38 napisał(a):Hejka





Paul

...to dla Wesołej Ferajny



łod Kowolków , za super relację




..sorki za off..

Ooo kolejna fajna dedykacja muzyczna Dzięki wielkie

Czas powoli kończyć

Ostatni dzień plażowania. Chcemy więc wykorzystać go na maxa. Słonko co prawda chowa się za lekko ciemnym niebem, ale jest ciepło i woda też jest cieplutka. Nie zanosi się na deszcz, więc pływamy.
Może taki już jest urok wrześniowej pogody - zmienna jak kobieta i miewa humory
Ale nie mamy na co narzekać.

Bawimy się więc w najlepsze
Tzn. dzieci się bawią

Esterka buduje zamki, zakopuje tatę, robi babki z piasku itp. - czyli standardowe plażowe zabawy dziecka.
A chłopaki robią wyścigi do wody, gonią się i grają w piłkę...
Aga spaceruje i zbiera muszelki, a ja próbuję się jeszcze trochę opalić i cykam troszkę fotek.
Nie jest ich za wiele, bo barwy nieba nie zachęcają do ich robienia, ale na pożegnanie z morzem trza coś było cyknąć

Aaaa, zapomniałabym! Nasi mężowie robią nam też niespodziankę i ze swojego standardowego już szwędania się po okolicach, przynoszą nam kwiaty... No, może kwiatuszki
Kochani są jak ich coś najdzie

C.D.

Po obiedzie powoli się pakujemy. Wieczorem chłopaki znoszą część gratów do samochodu. Kładziemy się troszkę wcześniej, żeby wstać w miarę wypoczęci.

O godz. 5 rano budzi nas burza Jest jakoś tak chłodnawo, ciemno i ponuro... Po prostu smutno. Czas wracać do Polski.
Robimy śniadanko i kanapki na drogę. Po czym schodzimy pożegnać się z właścicielem, który ma biuro przy parkingu (zajmuje się też wynajmowaniem łodzi itp.)

- Ciao, ciao. Finito itp. - rzuca szefuńcio
- No, ciao - machamy i odjeżdżamy.

Niebo jeszcze trochę pokapuje, ale powoli przestaje.
Tankujemy do pełna i jedziemy planowane 820 km, by przenocować znowu w Margherze w pobliżu Wenecji, ale tym razem na nie odnalezionym wcześniej campingu.
Mąż sprawdził dokładny adres w necie, wstukał w nawi i lecimy.

Powoli się wypogadza i robi cieplej.
Jak dobrze pójdzie i troszkę nadgonimy, to może zdążymy zahaczyć o Wenecję

Po jakichś 400 km wyganiam męża zza kierownicy i prowadzę przez około 200 kolejnych km (później on wygonił mnie ).
Czasowo wychodzimy dobrze. Postoje też nie są zbyt długie, więc jest nadzieja, że się uda
Do czasu. Nadzieja powoli zanika, gdy ładujemy się w korek
Nie stoimy w nim jednak długo, więc z nadzieją na nowo odrodzoną przyciskam pedał gazu...
Za kilka km - bach - znowu korek! Ktoś tu skrzętnie chce mi popsuć humor!

Nadzieja jednak po chwili znowu powraca - natężenie ruchu się rozluźnia i możemy nadgonić. Jest dobrze. Nie ma już żadnych korków po drodze. Powinniśmy więc zdążyć.

Około godz. 19 mijamy ostatnią bramkę, płacimy i zjeżdżamy do Marghery. Zostało 3 km do campu.
I nagle - ryp! Coś trzasło. I od bramki odjeżdżamy z hukiem, jakbyśmy ciągli podwoziem jakieś żelastwo!

- Ej, no Scenik. Dopiero Cię chwaliłam i głaskałam że dajesz radę. Nigdy nas nie zawiodłeś... Co z tobą? Co ci dolega? - gadam z samochodem
(No, co? Inni gadają z kwiatkami Czemu mam nie chwalić i nie mobilizować mojego autka? - Chociaż dotąd, nie było to potrzebne).

Zjeżdżamy na pobocze. Chłopaki wysiadają i zaglądają pod samochód.
- Nic nie ma.
- Tu i tak nic nie zaradzimy.

Ruszamy więc powoli, ale coś dalej rzęzi...
Nie mamy się gdzie zatrzymać. Trudno - jedziemy dalej. Do celu już blisko. Dojedziemy.

Odnajdujemy camping. Bierzemy coś w rodzaju przyczepy campingowej, która składa się z rzędu innych przyczep, oddzielonych chyba tylko dyktą. Ale na jeden nocleg może być. Cena przystępna, jest czysto, łazienka jest, klima jest i nawet ogólnodostępny basen i jacuzzi! Na terenie campu jest też sklep i bar.

Aga wykończona pada na łóżko i zasypia.

Chłopaki coś grzebią przy aucie...
Czas leci, a nadzieja na ujrzenie Wenecji znowu gdzieś umyka...
Najważniejsze jest jednak to, by jutro auto dało radę dowieźć nas 1000 km do domu...

- W trakcie jazdy coś mi szumiało - mówi mój M. do Pawła, który jest mechanikiem.
- Pewnie łożysko.
Przejechali się wokół campingu - przestało rzęzić.
- Tu nic nie poradzimy. Do domu będziemy jechać w miarę powoli i powinno być dobrze. Dojedziemy. Jedźcie do tej Wenecji. Nic się nie stanie - mówi Paweł i idzie na piwo.
Do Wenecji z nami nie jedzie, bo jak to ujął: "nie będzie oglądał murów zalanych wodą..."
(Ja miałam kiedyś podobne zdanie o tym mieście )

No to ok. Skoro nie rzęzi, to może samo się naprawiło

Janek zabiera się z nami, bo również bardzo chciał zobaczyć Wenecję.
Około godz. 19.30 bez żadnych problemów wjeżdżamy do tego słynnego miasta

C.D.N.

W następnym odcinku będzie odrobina Wenecji, powrót i czas na moje podsumowania...

Może i Wy podzielicie się później swoimi wrażeniami co do piękna tych 2 krajów - Włochy i Chorwacja.
Który wygra???

Pozdrawiam i do zaś

Jakie Włochy

Amalfi i okolice to mały kawałeczek Włoch.

Jak już to możecie go porównać z wyspą Korczula, gdzie byliście rok temu.

Żeby porównać oba kraje: Włochy i Chorwację trzeba zjeść beczkę soli,
zwiedzić każdy z nich wielokrotnie,
nie tylko kurort, ale i duże miasta, także tereny, gdzie nie ma najazdu turystów w sezonie,
najlepiej w obu krajach mieszkać i pracować lub studiować przez pewien okres czasu
Wtedy takie porównanie będzie miało jakikolwiek sens

Ooo, no tego można się było po Tobie spodziewać...
Znowu ujawnił się często obecny w Twoich postach duch krytykanctwa. A właściwie to masz jakieś lepsze nastawienie w życiu?
Rozumiem, że zjadłeś wszystkie rozumy i masz prawo wszystkiego się czepiać i wszystkich pouczać...
Musi Ci być dobrze z tym w życiu... Wszyscy się już od Ciebie odwrócili czy jeszcze ktoś został?? Może chociaż chomik??

Śmiem podejrzewać, że przechodzisz zaawansowane stadium andropauzy
Postaram się Ciebie zrozumieć, chociaż nie będzie mi łatwo

Może napiszę konkretniej, co byś się więcej nie czepiał szczegółów...

Nigdy nie uważałam, że zwiedziłam dużo. Ale ujrzenie choć odrobiny z tych dwóch krajów już pozwoliło mi na wyrobienie sobie jakiegoś tam zdania - oczywiście jeśli wolno mi mieć własne zdanie...
Wolno mi, Lednice? Bo nie wiem, co o tym sądzisz...

We Włoszech zwiedziliśmy więcej niż w Chorwacji. Nie mówię, że dużo - tylko, że więcej!
Podsumować te 2 kraje mam prawo - na tyle, na ile coś widziałam i napisać jakie mam odczucia co do tych miejsc. Co mi się podoba, a co nie. I czy mam potrzebę wracać do danego kraju.

Inni też mają prawo ocenić - choćby po zdjęciach. Jeśli mają taką ochotę.
Kilka osób pisało (nie będąc jeszcze we Włoszech), że skłania się ku Italii, bo ładne widoczki...
Inni, choć w niej nie byli - wybierali Cro, bo jak to ujmowali: "tam zostawili serce".

Każdy ma prawo do wyboru, oceny i do własnego zdania.

Ale spróbuję zrobić coś dla Ciebie - jak nadarzy mi się okazja zamieszkam z kilka lub kilkanaście lat we Włoszech, żeby poznać ten kraj tak dobrze jak Ty. Później przeprowadzę się do Chorwacji, żeby dorównać Ci wiedzą w znajomości i tego kraju. A jak już będę w podobnym wieku do Ciebie - no może w troszkę mniej zaawansowanym stadium - to napiszę relację. Może wtedy Ci "dogodzę", chociaż jakoś w to powątpiewam...

Czyli oczekujcie mnie na forum za kilkadziesiąt lat

Eunike ,nie znikaj czasami chcę zobaczyć Wenecję Twoim okiem ujrzaną ,byłam tam baaardzo dawno temu i zawsze z chęcią oglądam to miasto A kwiatek to chyba hibiskus,co? śliczny.

No i po co agresja

Napisałem oczywiste rzeczy,
żeby porównać dwa KRAJE, a nie ma MIEJSCA wakacyjnego pobytu,
trzeba je bardzo dobrze poznać.

Inaczej na podstawie jednostkowych przeżyć tworzymy uproszczony obraz rzeczywistości i takie porównanie nie jest wiele warte


Np. twoja ocena mentalności Włochów jest częściowo trafna tylko w odniesieniu do południa tego kraju.
Ci z północy są inni.

Ja nie widzę agresji Tadeuszu ,a po przeczytaniu Twojego postu miałam podobne mysli jak Eunike.pozwól nam się bawić,nawet w "porównania" ,co to komu szkodzi ten uproszczony obraz rzeczywistości pozdrawiam