Istria wiosną i jesienią

Maroko, za daleko ja mam to drzewko w ogrodze

caal napisał(a): nie koloryzuję, nawet nie kokietuję, jakbym miała natchnienie to bym juz była w połowie relacji

a własnie , że koloryzujesz i kokietujesz i całe szczęście, bo jakbyś była w połowie relacji, to by znaczyło, ze szybciej ona by się skończyła.

A na razie dziekuję za lekcję historii - opowieść o Rovinju była przyjemnością.

ps. A na naszą tegoroczną wędrówkę "zabieram" twoją zeszłoroczną relację, co by się z przewodnikiem nie męczyć, bo on strasznie nudnie napisany

mirko napisał(a):Maroko, za daleko ja mam to drzewko w ogrodze

Mirko, drzewko (krzew?) sliczne, to jacaranda?
Natomiast te drzewa w Rovinju mają inne kwiatostany i inne liście niż pokazane przez Dangol. Takie też drzewko jak w Rovinju rośnie w Mikulovie, zasadzone jako drzewko pamięci dla ofiar wojny. Ale cóż, botanik to juz ze mnie nie będzie

Tymona, wyraźnie chcesz żebym się zaczerwieniła ale to się po mnie nie pokaże, bo tak mam ułożone naczynia krwionosne, że nawet jak czuję, że się czerwienię, to tego nie widać
Ehh Rovinj jeszcze nie skończony, bo wybieram zdjęcia

Caal, ze mnie też żaden botanik... a jacaranda jest mi dziś znana tylko dzięki marokańskiemu przewodnikowi, który na szczęście wiedzał co to za drzewko - pewnie takie pytanie słyszał nie raz .

Botanikiem być nie musisz , masz wystarczająco interesujący zawód . Dzięki temu w zwiedzanych miejscach zauważasz na pewno więcej ciekawych rzeczy, niż przeciętny turysta - no dzielisz się tym co nieco z nami . W czasie wszelakich podróży lubię wiedzieć, co oglądam , bo to mi uzupełnia obraz tego, co widzę - dlatego Twoja relacja (ta poprzednia też) jest dla mnie szczególnie interesujaca.

A co Twojego pytania, gdzie napisałam o Maroku - to w wolnych chwilach możesz zaglądnąć TU - tyle że na razie to nie jest nawet połowa relacji. W niedalekiej przyszłości będzie tam co nieco o Volubilis, miejsca z pewnością interesujacego dla archeologa .

Witam,
Rovinji, co za urokliwe miasteczko - wracają wspomnienia. Urocze wąskie uliczki, knajpki i lody smakowite.
Jeszcze tam kiedyś wrócimy!

pozdrav

Dangol, już zajrzałam i teraz mam rozdwojenie jaźni - czytać, czy pisać
Bonar, witaj rozumiem Cię doskonale, ja tez już chcę tam wrócić

Rovinj cd

Skończyłam na przekąsce, ehhh mi się przypomniało, nie mam ośmiornicy, ale wyżarłam łapczywie większą ilość kaparów ze słoiczka. A po ośmiorniczkę chyba się przejadę do sklepu, bo straszna mi na nią przez te wspominki przyszła ochota.
Tak więc pokrzepieni i wzmocnieni na ciele, wyruszyliśmy znowu wzmacniać ducha delektując się Rovinjem.

Urocze są łódki w porcie św. Katarzyny


Plac Marszałka Tity i biegnąca od niego ulica oddziela starówkę od nowszej części miasta


Przechodząc pod łukiem Balbi, znowu trafiamy na starówkę i idziemy ulicą Grisia, gdzie jest całe mnóstwo galerii, sklepików i uroczych zakątków.

Uliczka Grisia wiedzie wprost do katedry, najbardziej charakterystycznego punktu Rovinja. Bardzo piękna jest legenda o tym jak trafiły tu szczątki świętej, jak jej sarkofag przypłynął sobie morzem i osiadł w wybranym przez Eufemię miejscu w 800 r. I tylko podejrzana cokolwiek wydaje mi się zbieżność z mitem o mieczu Pendragona, który z kamienia mógł wyrwać wyłącznie młodziutki Artur; sarkofag świętej również ruszyło nieletnie chłopię, a ściślej jego woły. Sam kościół nie jest najciekawszy, do wnętrza też niestety nie mieliśmy szczęścia bo akurat trwał remont i to pechowo w kaplicy św. Eufemii. Dochodząc już do katedry zatrzymaliśmy się przy pocztówkach. Handlujący nimi pan bardzo nam współczuł przynależności do UE. Natychmiast przybiegła też sąsiadująca z nim handlarka i ujawniła oto, iż z Unii biorą się wyłącznie prostytutki, bezczelni geje oraz narkotyki. Konkluzja była taka, że Chorwacji Unia potrzebna nie jest i bogaty ten kraj świetnie sobie bez tego wszystkiego poradzi. Zresztą szyper stateczku tez nie był chyba jakimś uniofilem. Dla porządku odnotowuję ten głos bo jak widać i w Chorwacji spojrzenie na wejście do UE bywa różne.

Co do legend, to jest jeszcze ta o rovinjskiej Atlantydzie, nazywanej tu Cissa. Wg niektórych źródeł ta wysepka miała się pogrążyć w morzy, w wyniku trzęsienia ziemi w VIII w, lub wczesniej. Wspominają o niej historycy, nawet Pliniusz Starszy. W końcy XIX w marynarze austriacko węgierskiej floty przeprowadzili cos na kształt podwodnych wykopalisk i stwierdzili, iż są pod wodą mury i schody, że mit jest prawdą. Jakkolwiek badania, już profesjonalne, prowadzone w latach 50 XX w stwierdziły istnienie wyłącznie form naturalnych, rybacy wierzą do dzisiaj, że zatopione miasto istniało.
I dalej znowu urocze zakątki i uliczki


I jeszcze taki maleńki, uroczy kościółek, zamknięty niestety, przy którym trzeba czekać w kolejce, żeby zrobić zdjęcie przez kraty

Budynek muzeum w pięknie odnowionym pałacu Califfa, przyznaje się ze wstydem, że nie wystarczyło nam czasu

Nowsza część miasta jest również ładna, a ponieważ trwają remonty będzie jeszcze ładniejsza, barokowe kamieniczki przy Nowym Targu i via Carrera



I tak doszliśmy do ciekawostki. Niewątpliwie jest to najstarsza budowla w Rovinju, stojąca o dziwo wcale nie w obrębie starówki, ale już w nowym mieście. Niektóre źródła twierdzą, że to kościół, inne, że baptysterium. Z pewnością pierwotna funkcja tej budowli ostatecznie rozpoznana nie jest. Również w datowaniu i określeniu stylu są ogromne rozbieżności, przedromańska, romańska, romańsko gotycka IX – XIII w., co jest prawdą? Nie mam pojęcia, ale jest urocza


I to jest taki troszkę oszukany Rovinj, bo nowe części miasta oglądaliśmy partiami, w różnych dniach, wracaliśmy tu często i o różnych porach. Generalnie, a odnosi się to do całego fragmentu Istrii, który odwiedziłam, Polacy są tu w odwrocie. Mnóstwo Włochów, Austriaków i Niemców, te trzy nacje przeważają. Spotkałam też Francuzów i Rosjan, rodaków jakoś bardzo mało było, kilka sztuk. Przekłada się to m.in. na foldery turystyczne, w języku polskim ich brak. W amfiteatrze w Puli, przewodniki po polsku były do zeszłego roku, wycofano je. Powodowało to kłótnie i spory co i w jakim języku kupujemy, bo niestety nie jesteśmy wspólnojęzyczni. Mam generalnie ogromny niedosyt. Niedosyt dotyczący książek. Księgarni w ogóle jest mało, a w nich mało jakichś sensownych, acz ogólniejszych opracowań epok, miast, tematów. Nie poszalałam w tym względzie, czego bardzo żałuję, ale nie dano i na takie szaleństwo szansy. Dręczy mnie w związku z tym ogromny głód informacji dotyczący miejsc, które zobaczyłam.

I jeszcze takie cudeńko z 1509 r, przy ulicy wiodacej do Valdaliso

Janusz Bajcer napisał(a):caal - z opisu wynika, że jechaliście tzw. istarskim ypsilonem

Na tym ypsilonie są dwa pobory opłat: za przejazd tunelem Ucka jadąc od Rijeki do Poreca, Rovinj i Puli oraz za przejazd przez most Mirna jadąc od Buje do Poreca, Rovinj i Puli.

Opłaty za tunel i most

Pozostałe odcinki są bezpłatne - opłaty dotyczą jazdy tam i z powrotem.(przez tunel i most)

Januszu przyznam szczerze,że nic nie wiem o tym moście Mirna o którym piszesz a tym bardziej że jest płatny-od kiedy on jest i właściwie dlaczego przejazd nim jest płatny ?
Jak możesz to coś napisz więcej.

pzdr

Diego - jak byłem na Istrii, to mostu jeszcze nie było.
Most jest płatny , bo pewnie drogo kosztowało jego wybudowanie.
Wszystko jest na załączonej stronce o ypsilonie
Most oddano w 2005 roku

jest na ypsilonie jeszcze inny ciekawy obiekt - Limska Draga



Pozdrawiam

Od kilku dni co wejdę na forum, to rzuca mi się w oczy i na oczy Twoja caal relacja Ale miałam takie zaległości w czytaniu innych relacji, że dopiero dziś, do porannej kawki

Już przy poprzedniej ochałam i achałam nad Twoją wiedzą historyczno-archeologiczną i tym, że z taką wiedzą, to się i ręce na kościele widzi i kombinuje po co. Ja nawet jakbym zauważyła, to bym nie wykombinowała po co to

Cieszę się, że pomimo horrorów zdrowotnych Istria wynagrodziła wszystko Odkąd pierwszy raz pojechałam do Chorwacji, to sobie obiecywałam Rovinj i Poreć i jakoś do tej pory mi nie wyszło. Tym chętniej się zaczytuję.

A piszesz tak fajnym, luzackim stylem (a przy tym tyle konkretów!!!), że się trudno oderwać To już jestem na bieżąco!

PS. Wiem czym jest brak weny A z imadższakowaniem do relacji robiłam tak: poświęcałam się na cały dzień i wrzucałam te wszystkie foty i wrzucałam bez końca (przy czym za każdym razem dostaję takich spazmów, że relację produkuję po roku albo po dwóch ).

Witam
Most prezentuje się wspaniale

Shtriga, jak ja się ciesze, że mnie ktoś rozumie z tymi spazmami fotograficznymi Jak zaczynam przerzucać te fotki, to ... wiesz, zgroza.

Co do tych rąk, to niestety nie wykombinowałam więc może ktoś, kto będzie tam później jakos się dopyta? Może to jakiś symbol świętego, pod którego wezwaniem jest kościół, albo coś związanego z relikwiami, albo jakiś symbol wotywny? To jest jakiś barok, więc radosne, a ulubione przeze mnie czasy gdy sprawy załatwiano szybko i ostatecznie dawno minęły. Czesto słyszałam o takich legendach, natomiast raz udało mi sie zobaczyć. Nad wejściem do świętości gruzińskiej, katedry św. Scchoweli (fonetycznie) umieszczone są zamurowane rączki architekta.

Yaro mosty piekne fakt, w ogóle dróg z pewnością możemy i Chrowatom i Sloweńcom pozazdrościć.

Janusz Bajcer napisał(a):Diego - jak byłem na Istrii, to mostu jeszcze nie było.
Most jest płatny , bo pewnie drogo kosztowało jego wybudowanie.
Wszystko jest na załączonej stronce o ypsilonie
Most oddano w 2005 roku

jest na ypsilonie jeszcze inny ciekawy obiekt - Limska Draga



Pozdrawiam

Dzieki Ci Janusz za info,na Istrii byłem kilka lat temu-z tego widać ,że narosły zaległości.Wniosek - wypadałoby w najbliższym czasie
nadrobić je i zajrzec na Istrie.

pzdr

Moje pobyty na Istrii to 1997 (pierwszy raz w Chorwacji - do Jugosławii nie miałem możliwości i okazji pojechać) 1998, 2000 r. - w tym roku szykuje się sierpniowy, ponowny pobyt na Istrii