Istria - bez kajaka i bez cykad ;)

4 maja (piątek): Motovun (Montona) - część druga

Idziemy za strzałkami, żeby sprawdzić, co też kryje się pod hasłem "Visitor Center":



Okazuje się, że miejsce, do którego trafiamy, ma niewiele wspólnego z filmem, raczej z kulinariami:



Można tu zobaczyć m.in. różnego rodzaju makarony, które są popularne na Istrii:



Spacerujemy wąskimi kamiennymi uliczkami:





Jest tu całkiem sporo apartmanów. Mieszkanie w Motovunie byłoby na pewno fascynujące, choć dla nas niepraktyczne - samochód musielibyśmy zostawić na parkingu daaaleko od kwatery.

Kolejnym ciekawym zabytkiem w miasteczku jest renesansowo-barokowa loggia, z której można podziwiać widoki lub po prostu w niej odpocząć :





Ciężko nam się rozstawać z Motovunem...



Kolejne kociaki, tym razem - goście restauracji :



Jeszcze zdjęcie murów obronnych:



bramy miejskiej z innej perspektywy:



i jednej z uliczek - z góry:



Szerszy widok:



To miasteczko na wzgórzu to chyba Buzet, który odwiedziliśmy wczoraj:



Mogłabym długo jeszcze tak siedzieć i patrzeć na zielony interior...




Pora jednak się zbierać "do domu". Mamy jeszcze plany na wieczór we Vrsarze, który okaże się wybitnie udany

Opuszczamy więc piękne uliczki Motovunu:



i kota, który najpierw nas powitał, a teraz żegna :



Na koniec jeszcze "klasyczne" kadry - "miasto w górach" widziane z drogi:





i jedna z wielu okolicznych winnic:



Spacer po Motovunie był wspaniałym zwieńczeniem dzisiejszej wycieczki i niewątpliwie jej najatrakcyjniejszą częścią
Kolejne atrakcje przed nami, ale dopiero w następnym odcinku

Piękne widoki z góry i z dołu Twoje w loggi też - bardzo romantyczne

A do porównań z Korczulką to dorzuciłabym te dwa..




Natomiast wasza palma w Gliwicach - Mam prośbę - czy mogę wykorzystać to zdjęcie do celów publicznych? Chciałabym pokazać moim gdańskim znajomym jak się hoduje porządne palmy

Katerina napisał(a):Natomiast wasza palma w Gliwicach - Mam prośbę - czy mogę wykorzystać to zdjęcie do celów publicznych? Chciałabym pokazać moim gdańskim znajomym jak się hoduje porządne palmy

Jasne, że możesz, w końcu ono jest publiczne (ze strony "Dziennika Zachodniego")

Palmy zostały wyhodowane w gliwickiej palmiarni (swoją drogą, cudne miejsce, lubię tam chodzić przynajmniej raz w roku, najchętniej zimą). Nazywają się feniksy kanaryjskie, wysiano je ponad 50 lat temu z nasion roślin, które przywieziono do Gliwic na wystawę w 1924 roku. Palm w centrum miasta (na Kąpielisku Leśnym, przy Radiostacji...) stoi ponoć ponad 20 (nie liczyłam )
Feniksy zostały też podarowane Katowicom.

Można o tym poczytać np. tutaj

Super feniksy A na zimę je chowają pod zadaszenie, czy stoją w tych donicach?
Prawdziwe tropiki w Waszych Gliwicach, u nas na plaży w Gdańsku tylko takie stoją



Dobra, kończę OT i czekam na kolejny odcinek

Katerina napisał(a):Super feniksy A na zimę je chowają pod zadaszenie, czy stoją w tych donicach?

Tak, chowają je do palmiarni.

Katerina napisał(a):Dobra, kończę OT i czekam na kolejny odcinek

To ja czekam na Twój Coś się ostatnio obijasz

4 maja (piątek): Klimatyczny wieczór we Vrsarze

Dawno już nie spędziliśmy wieczoru w naszej mieścinie. Dzisiaj to nadrobimy, odkrywając nowe miejsca

Na początek idziemy coś zjeść, ale nie do restauracji La Rosa, w której byliśmy już trzy razy. Damy szansę polecanej przez gospodarzy konobie Monte Carlo. Rekomendacja gospodarza-rybaka ma znaczenie, bo będziemy dzisiaj jeść ryby Poza tym do wyboru przekonuje nas średnia ocen na google maps - 4,7

Zasiadamy przy jednym ze stolików na zewnątrz:



i podziwiamy widoki na nabrzeże:



Popijając Laško, które na tym wyjeździe wyjątkowo mi smakowało:



z niecierpliwością czekamy na rybkę. A oto i ona :



Tak dobrej dorady nie jadłam chyba nigdy Do tego przemiła pani kelnerka przynosi domowy chlebek, jeszcze ciepły Oliwa z czosnkiem, blitva - wszystko jest genialne i po prostu rozpływa się w ustach

Już wiem, że jutro wrócimy do konoby Monte Carlo. Również dlatego, że jest tu bardzo miła obsługa

I co tu zrobić z tak pięknie rozpoczętym wieczorem Tak naprawdę mamy pewien plan, a nawet kilka...

Na nabrzeżu spotykamy pięknie ubranych ludzi:




Zmierzają oni w stronę romańskiej bazyliki Najświętszej Marii Panny z Morza z VIII wieku. Była on wielokrotnie przebudowywana, a swój obecny wygląd posiada od XII wieku:



W tym wspaniałym miejscu odbędzie się koncert Jest to piąta edycja FAKS Festivalu, który to skrót rozwija się jako Festival of Amateur Cultural Creation. (Właśnie się zorientowałam, że to rozwinięcie jest bez sensu ) W jego ramach będzie tu można dzisiaj zobaczyć i posłuchać Gruppo vocale "Ad Libitum" z Chorwacji i Gruppo corale "Chei di Guart" z Włoch

A wszystko to w tak wspaniałej scenerii, jaką jest wnętrze kościoła św. Marii:



Mam tylko problem z oświetleniem; nie wiem, czy podoba mi się ta czerwono-niebieska iluminacja, czy nie :



Jesteśmy niemal godzinę przed czasem rozpoczęcia koncertu i załapujemy się na całą próbę:





Piękne brzmienie i ogólny klimat. Jestem zachwycona

Tylko co teraz Wysłuchaliśmy całej próby, trwa chwila oczekiwania na właściwy koncert, a my już znamy wszystkie wykonania... Podejmujemy być może dziwną decyzję, ale postanawiamy opuścić kościół (bo jak nie teraz, to dopiero za półtorej godziny) ze względu na nasze wcześniejsze plany...

Dzisiejszy wieczór jest bardzo intensywny i pełen różnych atrakcji, ale tak to jest pod koniec wakacji, kiedy się wie, że czas się kończy, a nie widziało się jeszcze wszystkiego

Trudna to była decyzja Z jednej strony chętnie bym posłuchała całego koncertu, bo uwielbiam takie atrakcje w Chorwacji, a z drugiej - czekał na nas... kamieniołom Czyli ostatni punkt widokowy we Vrsarze, na którym jeszcze nie byliśmy.

Mijamy roztańczonych przed kościołem artystów:



i nabrzeżem:




dosłownie biegniemy w stronę Montrakera - opuszczonego kamieniołomu. Nie ma czasu, zaraz zajdzie słońce.... I zachodzi, niestety - za chmury :



Ale i tak z tego wyjątkowego miejsca:



mamy wspaniały widok na Vrsar (widać, jak tarasowo zostały tu wybudowane domy):



i półwysep z hotelem Pineta:



z którego właśnie nadciągają rodacy krzyczący na pół Vrsaru, że jutro wyjeżdżają i właśnie przed chwilą zażywali pożegnalnej kąpieli



Też się spóźnili na zachód... A raczej zachodu dzisiaj po prostu nie było. Zresztą przez cały nasz pobyt udało nam się zobaczyć zalazak sunca tylko pierwszego dnia, później albo wracaliśmy po zmroku, albo wieczór był deszczowy... Gdybyśmy wiedzieli, że tak będzie, już pierwszego wieczoru wdrapalibyśmy się na Montrakera, ale trudno. Jeszcze kiedyś wrócimy do Vrsaru

Podziwiamy widoki w stronę okolicznych wysepek:



i radosną twórczość na dnie kamieniołomu:




A potem powoli wracamy na nabrzeże, gdzie mariny pilnuje kamienny delfin :



a żaglówki stoją w idealnym porządku:



Po drodze oglądamy jeszcze nowo wybudowane apartamenty (Vila Romana), co do których mam mieszane uczucia:




Zwłaszcza, że znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie bazyliki Najświętszej Marii Panny z Morza. Takie nowe budownictwo obok takiego zabytku?!

Apropos morza, na koniec spaceru idziemy na plażę, a raczej na nadmorskie skałki:




A wracając na kwaterę, odnotowujemy obecność zabytkowych aut w marinie:



Dzień kończymy na tarasie, delektując się smacznym winem, które dostaliśmy od gospodarzy :




Odkrywam też Jamnicę, której smaku do tej pory nie doceniałam. Tyle lat jeżdżenia do Cro, a nie wiedziałam, że tak idealnie współgra z czerwonym wytrawnym winem

No cóż, po pierwsze - smaki się zmieniają, podobno co jakieś 7 lat A po drugie - ostatnio bardziej doceniam smak piwa.
W każdym razie ten wieczór z winem na tarasie i wszystko, co było wcześniej - przepyszna dorada, próba koncertu i widoki z Montrakera na długo pozostaną w mojej pamięci...

Oliwa z czosnkiem i pietruszką do ryby z grilla Dlaczego nie wszyscy rozumieją ,że to doskonałe połączenie i nie podają jej obowiązkowo - jak cytrynę?

Próby są czasami lepsze niż sam koncert, zwłaszcza jak nie ma jeszcze widowni i dźwięk fajnie rezonuje. I jest klimacik, bo nikt nie kaszle w przerwach między utworami

maslinka

Dzisiejszy wieczór jest bardzo intensywny i pełen różnych atrakcji, ale tak to jest pod koniec wakacji, kiedy się wie, że czas się kończy, a nie widziało się jeszcze wszystkiego

Wiem coś o tym mój kolejny odcinek też będzie o ostatnim wieczorze - kiedy to robimy polkę - galopkę chcąc schwytać jeszcze parę chwil i widoków...A ten Wasz widok z kamieniołomu, mimo braku klasycznych pocztówek z zachodem i tak był bardzo fajny.

Na jednym ze zdjęć z Motovun bardzo wyraźnie widać Twoją bransoletkę, piękna pamiątka Dużo tych wszystkich miasteczek, faktycznie mogą się trochę mieszać , ale w Twoim wydaniu wszystko się ogląda z przyjemnością, zwłaszcza te widoki ze wzgórz.

Katerina napisał(a):Oliwa z czosnkiem i pietruszką do ryby z grilla Dlaczego nie wszyscy rozumieją ,że to doskonałe połączenie i nie podają jej obowiązkowo - jak cytrynę?

Też nie rozumiem, dlaczego ktoś może tego nie rozumieć
To tak jakby do fishpicnickowej skušy nie podali białej kapusty polanej octem winnym... Na samo jej wspomnienie dostałam ślinotoku

Katerina napisał(a):Próby są czasami lepsze niż sam koncert, zwłaszcza jak nie ma jeszcze widowni i dźwięk fajnie rezonuje. I jest klimacik, bo nikt nie kaszle w przerwach między utworami

Nie chciałam o tym pisać, ale skoro wywołałaś temat Kaszlący facet, który usiadł tuż za mną, był głównym powodem, z jakiego opuściliśmy kościół. Najpierw trochę się przesiadłam, ale i tak mnie denerwował Wiesz, jak to jest, kiedy chcąc zignorować coś, co nas drażni, mimochodem bardziej skupiamy na tym uwagę

Katerina napisał(a):Wiem coś o tym mój kolejny odcinek też będzie o ostatnim wieczorze - kiedy to robimy polkę - galopkę chcąc schwytać jeszcze parę chwil i widoków...

Wieczór, który opisałam, był przedostatni, ale przeczuwałam (całkiem słusznie), że kolejnego dnia możemy wrócić z wycieczki znacznie później, bo wybraliśmy się zdecydowanie najdalej ze wszystkich wypadów

pomorzanka zachodnia napisał(a):Na jednym ze zdjęć z Motovun bardzo wyraźnie widać Twoją bransoletkę, piękna pamiątka

Dzięki Od razu bardzo mi się spodobała.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Dużo tych wszystkich miasteczek, faktycznie mogą się trochę mieszać , ale w Twoim wydaniu wszystko się ogląda z przyjemnością, zwłaszcza te widoki ze wzgórz.

Miło mi to słyszeć/czytać

5 maja (sobota): Barban (Barbana) i Labin (Albona) - część pierwsza

Dziś już ostatni dzień naszych wakacji Musimy go wypełnić wrażeniami! Obieramy kierunek na wschodnie wybrzeże Istrii.
A zaczniemy od mało znanego Barbana, przez który przejeżdżamy i postanawiamy na chwilę się zatrzymać.



Samochód zostawiamy w parku obok drewnianych rzeźb:



i idziemy na krótki spacer.

Miejscowość zamieszkuje obecnie około 220 osób. Barban (po włosku: Barbana) posiada pozostałości murów obronnych, m.in. Wielką Bramę z 1718 roku:



Mijamy kościół św. Antoniego z XIV wieku:



Wewnątrz znajdują się piękne freski i napisy głagolicą. Niestety, kościółek jest zamknięty.

Otworem stoją natomiast bramy innej świątyni - kościoła św. Mikołaja z XVIII wieku:




Trwa właśnie sprzątanie, nie będziemy panu przeszkadzać w odkurzaniu :



Dziedziniec kościoła jest dość ciekawy:




Przylegają do niego pozostałości murów obronnych:



W samym centrum miejscowości, na głównym placu, odkrywamy dziwny pomnik jakiegoś ptaszora:



Upamiętnia on wydarzenie, które zwie się Trka na prstenac - rycerski turniej, który rozgrywa się co roku w Barbanie w trzeci weekend sierpnia. Pierwszy turniej miał miejsce w 1969 roku. Impreza jest podobna do Sinjskiej Alki - dorocznego turnieju rycerskiego odbywającego się w Sinju, tylko ma mniejszą skalę.

W planach jest wpisanie Trki na prstenac na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO, tak jak w 2010 roku stało się z Sinjską Alką.

Barban był tylko krótkim przystankiem na naszej trasie. Dalsza droga to szereg serpentyn:



Zjeżdżamy właśnie do szerokiej zielonej doliny:



Przypomina mi to trochę deltę Neretwy , a jest to dolina rzeki Raša:



Po kilku kilometrach wjeżdżamy do Labina i przecieramy oczy ze zdziwienia... Czy my jesteśmy na Śląsku :



Wszystko w porządku, wcale się nie teleportowaliśmy do domu, jeszcze nie Labin do niedawna był miastem żyjącym z górnictwa. Ostatnia kopalnia przestała działać pod koniec XX wieku.

Jednak nie przyjechaliśmy tu, żeby zwiedzać kopalnie, choć to, wiem z doświadczenia , bardzo ciekawa sprawa. Naszym celem jest kolorowa starówka położona oczywiście na wzgórzu:



Przez wiele wieków miasto było znane pod nazwą Albona. Jego początki datowane są nawet na XI wiek p.n.e. Obecnie możemy zobaczyć zabytki będące pozostałością po weneckim panowaniu (XV-XVIII w.)

Na to ruszamy je oglądać

Na starówkę dostaniemy się od strony Placu Tity:



Lufa armaty i główna brama miejska (Porta Fiore z 1587 roku) z lwem weneckim:




Spuścizna górników:



Zamknięcie kopalni pod koniec XX wieku spowodowało duży kryzys w mieście, które przez wieki żyło z górnictwa. (Labin był centralnym punktem największego obszaru górniczego na terenach Chorwacji; wydobywano tu około miliona ton węgla rocznie.) Mieszkańcy musieli się przebranżowić, postawiono na turystykę, dzięki której ciężkie czasy mijają...

A oto, co można zobaczyć w Labinie:



Zaczniemy od kościoła Narodzenia Błogosławionej Dziewicy Maryi z XIV wieku:




We wnętrzu znajduje się kilka zabytkowych ołtarzy, a w jednym z nich złożono przywiezione z Rzymu relikwie św. Justyna.




Trudno objąć kościół obiektywem ze względu na wąskie uliczki.



Rozeta z lwem weneckim:



i popiersie Antonio Bollaniego - senatora wywodzącego się z Labina, który wsławił się obroną tych ziem przed Turkami:



Tuż obok świątyni znajduje się kościółek św. Stefana wybudowany w XVII wieku:



Inne budynki przy tej samej uliczce również przyciągają wzrok. Np. czerwony pałac rodziny Battiala-Lazzarini, obecnie siedziba muzeum miejskiego, w którym znajdują się zbiory archeologiczne oraz miniatura kopalni węgla:



Podobnie oczy cieszy piękna konstrukcja schodów:



Wiele szczegółów architektonicznych Labina może budzić podziw, a uliczki starówki są po prostu urocze, o czym w pełni przekonacie się w następnym odcinku

Melduję, że czytam na bieżąco i to z wielką przyjemnością. Pochłaniam wszystko co piszesz bo we wrześniu wybieram się na Istrię. Co prawda nie zobaczę nawet połowy tego co pokadałaś, ale horyzonty poszerzę.

Sara76 napisał(a):Melduję, że czytam na bieżąco i to z wielką przyjemnością.

Cieszę się

Sara76 napisał(a):Pochłaniam wszystko co piszesz bo we wrześniu wybieram się na Istrię.

Super! Mam nadzieję, że coś Ci się przyda

Oho - jest i Labin, zobaczę jak wypadł w Twoich oczach.

Hercklekot napisał(a):Oho - jest i Labin, zobaczę jak wypadł w Twoich oczach.

Labin bardzo mi się podobał Pamiętam, że Wam też

a żaglówki stoją w idealnym porządku:

Bo my żeglarze to tacy porządni ludzie