Istria - bez kajaka i bez cykad ;)

piekara114 napisał(a):Co jak co, ale:
- teza - jest
- dowód/argument - są, i to nawet 3
- podsumowanie - jest

Rozprawka jak się patrzy

Są nawet 4 argumenty
Pierwszy jest w tzw. wstępie z tezą - "nawet polscy pisarze pisali o miłości" - to jest argument nie do zbicia
Sorry, Aga za OT.

Katerina napisał(a):Sorry, Aga za OT.

Spoko, Dziewczyny

Argumenty nie do zbicia

Ta normalna palma niewiele lepsza od tonowej

tony montana napisał(a):Ta normalna palma niewiele lepsza od tonowej

Witaj, Tony Wreszcie się pokazałeś


2 maja (środa): Rovinj (Rovigno) - część pierwsza

W końcu jest ten dzień, w którym odwiedzimy miasto szczycące się mianem najpiękniejszego na istryjskim wybrzeżu, czyli Rovinj (po włosku - Rovigno).

Ale zanim tam dojedziemy, zatrzymamy się przy straganach nad Limskim Fiordem:



i wejdziemy na jedną z postawionych tu drewnianych wież widokowych. Wybieramy tę najwyższą i naszym zdaniem umieszczoną w najlepszym miejscu:



Niepotrzebnie podsuwają ludziom pomysły :



Jak się okazuje, miejsce nie jest jednak najlepsze, drzewa urosły zbyt wysokie W lewo widać tyle:




W prawo, czyli w stronę morza, już zupełnie nic. Trudno, jutro rano też się tu zatrzymamy i zobaczymy minimalnie lepszy widok, bez wspinania się, po prostu ze ścieżki.

A skoro już skorzystaliśmy z wieży widokowej "absolutely for free", jak zachwalał pan ze straganu, czujemy się w obowiązku coś kupić Reguła wzajemności sprawdza się wszędzie

Wybieram ładny magnesik hand made z kotem i napisem Lim Fjord na kamyczku, który to kamyk zaraz odpada W magnesie za całe 5 euro No trudno, ja zepsułam, to biorę go. Na szczęście w domu udało się go skutecznie przykleić i wisi sobie na lodówce

No, jedźmy już do tego Rovinja!



Udaje nam się znaleźć darmowe miejsce parkingowe kawałek przed wielkim parkingiem na nabrzeżu. Wykosztowaliśmy się na magnes, ale za to teraz stoimy za darmo

Miasto już z daleka wdzięczy się do nas :



A my zabieramy się do niego powoli i ostrożnie, jak pies do jeża Najpierw patrzymy na kuter, który właśnie przypłynął (pies też się tu znalazł ):



Później podziwiamy katamaran:



No dobra, nie będę Was dłużej dręczyć Jest i on, a raczej ona - starówka Rovinja:



z dzwonnicą kościoła św. Eufemii:



i zadowoloną Maslinką :



Domy schodzące do morza:



i targ pełen wiktuałów:



Teraz trochę historii, za Wiki :
Historia Rovinja sięga VII wieku p.n.e. Był on wówczas osadą plemienia Iliria. W 129 roku p.n.e. znalazł się pod panowaniem Imperium Rzymskiego. Rzymianie nazywali miasto Arupiunum albo Mons Rubineus, później Ruginium i w końcu Ruvinium. Zbudowano je na wyspie blisko wybrzeża. Dopiero w 1763 roku połączono je z lądem, zasypując cieśninę. Miasto za czasów Wenecjan zostało dobrze ufortyfikowane, posiadało mury miejskie z trzema bramami. Istniejące do dzisiaj mury, barokowa brama miejska zwana "Łuk Balbi" (z 1680 roku) i późnorenesansowa wieża zegarowa pochodzą właśnie z okresu panowania Wenecji.

Zaraz będziemy podziwiać te włoskie cuda. Zanurzamy się w wąskie uliczki:



Praktycznie od razu trafiam na ten zaułek:



To jest chyba miejsce, które "wystąpiło" w serialu o Annie German Co prawda filmu nie oglądałam, ale widziałam podobny kadr w kilku relacjach Też muszę mieć tu zdjęcie :



Kontynuujemy spacer urokliwą uliczką:



podziwiając współczesne mozaiki:



latarnię morską:



a nawet bunkier :



Uliczka prowadzi nas na wzgórze, na którym stoi trzynawowa katedra św. Eufemii wybudowana w 1736 roku oraz starsza (pochodząca z 1680 roku) dzwonnica:



Wnętrze kościoła zwiedzimy dokładnie później:



Teraz wspinamy się na dzwonnicę:



"Wspinaczka" ta nie należy do przyjemności, trzeba uważać, żeby stopa nie poślizgnęła się na drewnianym wąskim schodku i nie wpadła w wolną przestrzeń

Nasz trud zostaje w pełni wynagrodzony. Warto się trochę "pomęczyć" dla takich widoków :





Jeszcze w stronę, z której przyszliśmy:



Na wyspę-hotel Katarina , którą od VIII do XVIII wieku zamieszkiwali mnisi:



I na koniec pionowy kadr z czerwonymi dachówkami :



Z tym widokiem zostawiam Was do kolejnego odcinka

Super widoki z góry.

Do latarni i bunkra w Rovinj to ja nie trafiłam , a kiedyś kilka dni tam stacjonowałam...

Przez chwilę próbowałam sobie przypomnieć, gdzie parkowaliśmy w Rovinj zanim dotarło do mnie, że przecież my statkiem przypłynęliśmy z Puli

Wyrwało mi się takie ciche "och" na widok tych zdjęć z wieży

Jestem caly cxas tylko wstydzilem sie odezwac:)
Mega ten widok z gory

gusia-s napisał(a):Przez chwilę próbowałam sobie przypomnieć, gdzie parkowaliśmy w Rovinj zanim dotarło do mnie, że przecież my statkiem przypłynęliśmy z Puli

My pod jakimś sklepem, chyba z kilometr od centrum, oczywiście też za darmo

Pamiętam, że te domy wystające z wody to mnie trochę zszokowały swoją brzydotą Ale z daleka wyglądają super.

A na zejściu z tej wieży, to się najbardziej bałam, że mi buty spadną

Jest cudnie! Ten widok to chyba rozbraja największych malkontentów. My podziwialiśmy go od drugiej strony, gdzie jest nie mniej urokliwy

maslinka napisał(a):...

Na wyspę-hotel Katarina , którą od VIII do XVIII wieku zamieszkiwali mnisi:

"Tu powinno być zdjęcie wyspy widocznej z dzwonnicy ale mi się nie przeniosło jakoś?"

...

Wyspa ta do II Wojny była własnością Hrabie Ignacego Korwin-Milewskiego i to on właśnie wybudował na niej hotel Katarina.

piekara114 napisał(a):Do latarni i bunkra w Rovinj to ja nie trafiłam , a kiedyś kilka dni tam stacjonowałam...

Zawsze się czegoś nie widzi. Po powrocie, jak przeglądałam relacje z Rovinja, okazało się, że nie widziałam Łuku Balbi/Balbiego To dopiero jest strata

gusia-s napisał(a):Przez chwilę próbowałam sobie przypomnieć, gdzie parkowaliśmy w Rovinj zanim dotarło do mnie, że przecież my statkiem przypłynęliśmy z Puli

Z Vrsaru też mieliśmy możliwość takiej wycieczki, ale jedna (na Veliki Brijun) nam wystarczyła. Nie było czasu

pomorzanka zachodnia napisał(a):Wyrwało mi się takie ciche "och" na widok tych zdjęć z wieży

Też nam się wyrwało

tony montana napisał(a):Jestem caly cxas tylko wstydzilem sie odezwac:)

ruzica napisał(a):A na zejściu z tej wieży, to się najbardziej bałam, że mi buty spadną

Ja na szczęście miałam zapinane sandałki, ale bałam się, że mi stopa wpadnie między schodki.

Igłą pinii napisał(a):Jest cudnie! Ten widok to chyba rozbraja największych malkontentów. My podziwialiśmy go od drugiej strony, gdzie jest nie mniej urokliwy

Trudno powiedzieć, z której strony Rovinj się lepiej prezentuje

Calapula napisał(a):Wyspa ta do II Wojny była własnością Hrabie Ignacego Korwin-Milewskiego i to on właśnie wybudował na niej hotel Katarina.

Tak, wiem, czytałam o tym Hrabia założył tam park w 1905 roku.

Rovinj .
Gdybym się kiedyś jeszcze raz wybierała na Istrię na pewno zatrzymałabym się tam na parę dni.

marze_na napisał(a):Rovinj .
Gdybym się kiedyś jeszcze raz wybierała na Istrię na pewno zatrzymałabym się tam na parę dni.

W takim razie zapraszam na ciąg dalszy spaceru


2 maja (środa): Rovinj (Rovigno) - część druga

Schodzimy z dzwonnicy i idziemy się bliżej przyjrzeć św. Eufemii Za tym ołtarzem z posągiem świętej:



znajduje się rzymski sarkofag z VI wieku, w którym przechowywane są relikwie patronki Rovinja:



Święta Eufemia żyła na przełomie III i IV wieku w okolicach Konstantynopola. Podczas panowania cesarza rzymskiego Dioklecjana została uwięziona wraz z 49 innymi chrześcijanami pod zarzutem odmowy złożenia ofiary bogu wojny Marsowi. Po rozlicznych mękach wydano ją na pożarcie dzikim zwierzętom w rzymskim amfiteatrze. Dziewczyna zginęła, ale jej ciało nie zostało rozszarpane, co zadziwiło przyglądającą się widowisku gawiedź.

Wydarzenie to (cud?) zostało przedstawione na obrazie obok sarkofagu:



Na przeciwległej ścianie natomiast możemy zobaczyć uwieczniony na płótnie moment dopłynięcia do murów Rovinja w 800 roku sarkofagu ze szczątkami świętej:



Jak to się stało, że ten kamienny sarkofag nie zatonął, tylko dopłynął do brzegu No cud przecież! Kolejny!
Nie będę już się rozpisywać o innych cudach związanych z tą świętą. Jak ktoś jest zainteresowany, łatwo znajdzie

Różnych wizerunków św. Eufemii nie brakuje zarówno w kościele, jak i w całym mieście. Tu rzeźba w katedrze:



Do tych w innych częściach Rovinja jeszcze przejdziemy.

Teraz już z przyjemnością nurkujemy w labirynt wąskich uliczek, w których trwają prace remontowe (przygotowania do sezonu):



albo toczy się zwyczajne życie - np. pani w ciekawy sposób (przesuwając sznurki) rozwiesza pranie:



Właśnie nadciąga wycieczka Ratuj się, kto może :



Uff, udało się! Znalazłam całkiem miły zaułek:



Japońskich turystów wszędzie pełno:



Włoskie klimaty



Najbardziej zadziwiali mnie mieszkańcy paradujący w (pikowanych!) kurtkach i długich spodniach:



podczas gdy mnie, zmarzluchowi, było całkiem komfortowo w sukience na ramiączkach i sandałkach (oczywiście z gołymi nogami). Nie sądzę, żeby wszyscy ciepło ubrani lokalsi byli chorzy czy przynajmniej przeziębieni

Takie same obrazki widzieliśmy w zeszłym roku, w kwietniu, w Trieście, kiedy Włosi (a zwłaszcza Włoszki) paradowały w kozakach, a my w sandałach, z odkrytymi nogami i w krótkich rękawkach. No ale wtedy mogło być 18 stopni, a dziś jest przynajmniej 23, co w słońcu daje odczuwalną temperaturę blisko 30 Widać, że jesteśmy ludźmi z "północy" przyzwyczajonymi do innych temperatur, choć akurat w tym czasie w Polsce było dużo goręcej

Mijamy puste ( ) restauracyjne stoliki:



i wychodzimy na Trg Maršala Tita:



przy którym stoi późnorenesansowa wieża zegarowa z czasów weneckich (przypomina mi tą, którą widzieliśmy w mieście Cres):



oraz urocza fontanna:



I w tym miejscu muszę się przyznać, że nie wiem, jak to się stało, że przegapiłam Łuk Balbi/Balbiego, który znajduje się tuż obok Teraz nie mogę sobie tego wybaczyć... To pewnie przez to nasze uciekanie od tłumów, które musiały sunąć w tamtą stronę... Cóż, trzeba będzie do Rovinja wrócić

Tymczasem znajdujemy się już w porcie:



i podziwiamy galeby:



oraz palmy (Tonowe) :



Z takiej perspektywy Rovinj również prezentuje się imponująco:




I jeszcze zbliżenie na wieżę zegarową:



Opuszczamy port, do którego jeszcze wrócimy na pyszną pizzę. Tymczasem, spacerując dalej, odkrywamy najstarszą budowlę Rovinja - XIII-wieczne baptysterium, o tyle nietypowe, że jest ono siedmiokątne, a zwykle budowano ośmiokątne:




Wrażenie psuje ruch uliczny, który jest w tym miejscu, czyli przy Trgu na kolvi, dość duży:



Przejdziemy się teraz usianą sklepikami ulicą Karera (czy też Carera) z wyrytymi w kamieniu numerami domów:





Zadzierając głowę, można tu zobaczyć pięknie rzeźbione balkony:



(Tylko trochę ta klima nie pasuje )

albo dostrzec wciśnięte między budynki kościółki:



Zaczynamy piąć się w górę, w stronę klasztoru franciszkanów, ale o tym już w następnym odcinku

To mój ulubiony widok na Rovinj: