Issa Mia! Here We Go Again! (oraz Montenegro i Sarajewo)

Dzień 3 - 8 lipca (sobota): Koty i rybka

Drugi wieczór spędzony na starówce w Komižy nie potrwa bardzo długo. Spotkamy kilka kotów:





Jak zwykle, chorwackie koty mają problem z chorobą oczu. Jest to szczególnie widoczne u białych koleżków.

Dzisiaj idziemy do centrum nie wzdłuż nabrzeża, a uliczką między dwoma blokami :



Bardzo szybko zabudowa staje się milsza dla oka:



Tego dalmatyńczyka (i pana na skuterze) już dzisiaj widzieliśmy w ciekawej sytuacji. Pieseł zrobił "dwójkę" na środku ulicy i nie chciał ruszyć dalej, dopóki właściciel po nim nie posprzątał Brawo, dalmatyńczyku!

Piękny okaz bugenwilli:



I znowu mački :



W relacji z 2017 roku pisałam, że Komiža jest miastem kotów, co podtrzymuję

Na Rivie zaczepia nas pani "naganiaczka" (w pięknej wieczorowej sukni ) i kusi promocją 50% na wybrane dania. Zwykle jesteśmy odporni na takie oferty, ale tym razem na szybko sprawdzamy opinie restauracji Dal Mare i jest nieźle - średnia 4,2 na Google Maps. Postanawiamy "zaryzykować" i zajmujemy stolik w pierwszym rzędzie :



Tutejsze koty są wyjątkowo wypasione :



Będą nam oczywiście towarzyszyć podczas posiłku. Podstawowa zasada: Nie nawiązywać kontaktu wzrokowego Pod koniec oczywiście dzielimy się z koleżkami (i koleżankami) resztkami z kolacji

Zamawiamy po dwie porcje orady w towarzystwie frytek (potem okazuje się, że można je było zamienić na ziemniaki z blitvą, czego trochę żałuję). Rybka jest przepyszna :




i kosztuje 10,5 euro Nie jest to wprawdzie 50% obniżki, bo w karcie widnieje cena 15 euro za porcję, ale i tak niezła okazja; zwłaszcza, że świetnie smakuje

Na razie nie mogę więc pokazać "paragonów grozy", na razie...

Patrzymy chwilę na wieczorną Komižę:




robimy małe zakupy w sklepie na Rivie i po 21:30 "zwijamy" się na kwaterę, bo bardzo lubimy nasz balkon


Dzień 4 - 9 lipca (niedziela):

Ten dzień musiałam niestety wyciąć z życiorysu... Spędziłam go w łóżku, cierpiąc na problemy żołądkowo-jelitowe Od razu mówię, że to nie z powodu wczorajszej rybki. Średnio raz na pół roku mam takie dolegliwości i tym razem dopadły mnie na urlopie. Radzę sobie z nimi najlepiej, jak mogę. Jutro wrócę do życia, jednak żal oczywiście całego dnia wakacji


Dzień 5 - 10 lipca (poniedziałek): Objazdówka po Visie - część pierwsza

Pogoda wymarzona na kajak, wiatru brak. Niestety, po wczorajszych "przygodach", jestem jeszcze dość słaba i średnio się nadaję do wiosłowania. Osiołek zostaje więc w "domu":



a my jedziemy zrobić mały rekonesans Wyspy. I tak kiedyś trzeba

Wspinamy się (Maździakiem) tzw. starą drogą, z której są piękne widoki - najpierw na kościół Muster:



później coraz lepsze, więc trzeba się zatrzymać:



Patrzymy sobie na Biševo i na zatoczki, do których dotarliśmy przedwczoraj:




Tutaj też dopłyniemy :



ale dopiero pod koniec pobytu na Visie.

Kolejny przystanek robimy w Podšpilje, gdzie można zobaczyć ładny budynek szkoły:



i posilić się w konobie Gušti Poja, która ma bardzo dobre recenzje:



Na zdjęciu widać (podobnego do owieczki ) psa, który przed chwilą obsikał koło Maździaka

Coś nowego i coś starego :



Jedziemy plażować do miasta Vis, ale najpierw zobaczymy je z góry. Jest na co popatrzeć :



Dzielnica Kut:



Półwysep Prirovo z franciszkańskich klasztorem i cmentarzem:



Niezły ruch na wodzie :



a nie ma nawet 11:00... Jednak w Komižy mamy zdecydowanie spokojniej i cieszymy się, że to w niej zamieszkaliśmy. Chociaż, już niedługo, nadejdą takie dni, że docenimy położenie Visu

Taka Oradę świezynkę zjadłbym, a smaku blitvy w sumie już nawet nie pamiętam, bo na Murterze w covidowym 2020 chyba jej ani razu nie jedliśmy

maslinka napisał(a):Tego dalmatyńczyka (i pana na skuterze) już dzisiaj widzieliśmy w ciekawej sytuacji. Pieseł zrobił "dwójkę" na środku ulicy i nie chciał ruszyć dalej, dopóki właściciel po nim nie posprzątał Brawo, dalmatyńczyku!

Widziałem cos podobnego w naszej okolicy, tak jakby zwierzę mądrzejsze było od swojego Pana - i te oczy patrzące w górę: no posprzątasz to za mnie czy sam mam to zrobić

maslinka napisał(a):Na zdjęciu widać (podobnego do owieczki ) psa, który przed chwilą obsikał koło Maździaka

Mi na zdjęciu wygląda na leniwca

tony montana napisał(a):Taka Oradę świezynkę zjadłbym, a smaku blitvy w sumie już nawet nie pamiętam, bo na Murterze w covidowym 2020 chyba jej ani razu nie jedliśmy

Może dlatego, że blitva nie ma smaku Trochę przesadzam , ale bardziej "przyjmuje" smak dodatków - oliwy, czosnku
I tak bardzo ją lubię, bo kojarzy mi się z wakacjami.

te kiero napisał(a):

maslinka napisał(a):Tego dalmatyńczyka (i pana na skuterze) już dzisiaj widzieliśmy w ciekawej sytuacji. Pieseł zrobił "dwójkę" na środku ulicy i nie chciał ruszyć dalej, dopóki właściciel po nim nie posprzątał Brawo, dalmatyńczyku!

Widziałem cos podobnego w naszej okolicy, tak jakby zwierzę mądrzejsze było od swojego Pana - i te oczy patrzące w górę: no posprzątasz to za mnie czy sam mam to zrobić

Tak, ten też był bardzo mądry Co prawda nie powinien był się załatwiać na środku ulicy, ale może już nie mógł wytrzymać

te kiero napisał(a):

maslinka napisał(a):Na zdjęciu widać (podobnego do owieczki ) psa, który przed chwilą obsikał koło Maździaka

Mi na zdjęciu wygląda na leniwca

Dorada wygląda wielce smakowicie - w złym momencie zajrzałem, jestem jeszcze przed obiadem i tylko mocniej zgłodniałem...
A przygody zdrowotnej nie zazdroszczę. Dobrze tylko, że wypadł Ci jeden dzień urlopu, a nie więcej.

Nefer napisał(a):Dorada wygląda wielce smakowicie - w złym momencie zajrzałem, jestem jeszcze przed obiadem i tylko mocniej zgłodniałem...

Ja też jeszcze przed obiadem, czekam na Małża...

Nefer napisał(a):A przygody zdrowotnej nie zazdroszczę. Dobrze tylko, że wypadł Ci jeden dzień urlopu, a nie więcej.

Całe szczęście


Dzień 5 - 10 lipca (poniedziałek): Objazdówka po Visie - plażowanie na Grandovcu i na Srebrnej

Przydałoby się w końcu zanurzyć w Jadranie W mieście Vis odbijamy na dzielnicę Kut, a potem kierujemy się na plażę Grandovac. Parkujemy tuż obok cmentarza angielskich żołnierzy, którzy polegli w walkach na początku XIX wieku (w latach 1811-1815 Vis znajdował się w rękach Anglików) oraz podczas II wojny światowej, kiedy wspierali wojska Tity.



11:00 to chyba godziny szczytu, jeśli chodzi o przyjazd na plażę :



Miejsca jest jednak bardzo dużo:



ale my i tak idziemy na skałki :



Pozuję z trajektem:



Wygodnych półek skalnych jest do wyboru, do koloru. My będziemy plażować z takim widokiem (na wysepkę Host):



Patrzymy sobie na przepływające jednostki Chętnie bym też posnurkowała (akurat dzisiaj mi się chce ), ale fale są zbyt duże. Trzy i pół godziny mijają nie wiadomo kiedy. Pora na odwrót:



Plaża Grandovac w całej okazałości:



Miłe miejsce, gdzie chyba nigdy nie ma tłumów. No i zawsze są jeszcze półki skalne oraz zacienione miejsca w lesie powyżej. Korzystajcie, póki czas, bo niedługo nie będzie tu już tak spokojnie:



Powstaje całkiem dużo "szeregowców", które, być może już w przyszłym roku, zasiedlą turyści...

Zanim pojedziemy dalej, zaglądamy w okolice Češkiej Vili. To zrujnowany hotel, który został tak nazwany po tym, jak po I wojnie światowej właściciele (rodzina Topić) sprzedali budynek Czeskim Kolejom. Okazuje się, że niedługo nastąpią tu naprawdę duże zmiany. Willa jest aktualnie w remoncie:



Plany są szeroko zakrojone - oprócz hotelu (kompleksu hotelowego?) ma tu powstać nawet marina. Miejsce bardzo się ucywilizuje... Czy to dobrze? Pewnie bezsensowne byłoby, gdyby budynek niszczał i pozostawał w takim stanie, w jakim widzieliśmy go w 2017 roku:
post1902504.html#p1902504

Turystycznej infrastruktury na Visie będzie przybywać i jest to nieuniknione. Śpieszcie się więc odkrywać Vis Mamma Mia wcale go nie "zniszczyła", przynajmniej w mojej ocenie (będę o tym pisała oczywiście w podsumowaniu), ale ewentualne "zabetonowanie" wybrzeża już może, choć to na razie odległa perspektywa...

Przyglądamy się jeszcze kościółkowi św. Jerzego z XI ( ) wieku:




a potem jedziemy na kolejną plażę

Widok na wyspy Veli i Mali Budikovac:



Za kilka dni dopłyniemy tam kajakiem

Piaszczysta plaża Zaglav i otok Ravnik:



Dojeżdżamy do Rukavca i obieramy jedynie słuszny kierunek :



Dzisiaj akurat Srebrna, nie Tepluš, ale i on się doczeka

Przy plaży zastajemy, zdaje się, nowo wybudowany beach bar, jeszcze nieczynny (oraz toalety):



A niektóre leżaki jeszcze nieodwinięte z folii :



Plażowicze po prostu biorą je sobie; wygląda na to, że są "za free", taka ciekawostka Jest tak, jakby sezon na Visie w pełni się nie rozpoczął (znowu to czujemy). Pewnie bar otworzy się za kilka dni...

Plaża całkiem pusta:



ale to akurat głównie kwestia dużych otoczaków, które nie są szczególnie wygodne. (Choć też bez przesady, plażowaliśmy już w gorszych warunkach )

Większość ludzi chroni się w cieniu, ale my pójdziemy (tradycyjnie ) na wygodne półki skalne:



z których mamy taki widok:




Jest późne popołudnie, słońce już łagodniejsze, chociaż nadal daje popalić Często wchodzimy więc do wody, czytamy książki i podziwiamy jedną z najpiękniejszych publicznych plaż na Visie. O ile nie najpiękniejszą

Obserwowanie ludzi też jest fajne Np. ta para pływa z malutkim pieskiem w torbie przyczepionej do supa :



Plażowiczów przybywa i koło 19:00 jest ich naprawdę sporo. Nam jednak już wystarczy, zbieramy się powoli.

Jadąc przez interior, zauważamy kolejną ciekawostkę - owieczki:



współpracujące z wronami :



Pewnie ptaki wydziobują im owady.

Do zachodu słońca zostało jeszcze trochę czasu, ale i tak jest pięknie:



Zdjęcie zrobione ze "starej drogi" Vis-Komiža. Innym razem będziemy tu trochę później i uchwycimy zalazak sunca.
Po owocnym dniu wracamy na kwaterę i na balkonie planujemy jutrzejszą wycieczkę kajakową

Obydwa miejsca do plażowania bardzo przyjemne.
Od czasu, gdy dzieci podrosły, my też wolimy skalne półki. Gdy były mniejsze, to kamykowa plaża była lepsza - kamyki były wrzucane do wiaderka, zalewane wodą itd.

piotrf napisał(a):Bardzo trudno jest zachować balans - z jednej strony chcemy "dzikości natury" , z drugiej strony nowoczesnej ( wygodnej ) infrastruktury turystycznej . . .

Zdecydowanie jestem za dzikością natury. Wystarczy mi skromny apartament, byle z balkonem Chociaż oczywiście restauracjami nie pogardzę
Zachowanie balansu jest bardzo trudne, a potrzeby nie do pogodzenia. Chociaż, z drugiej strony, coraz więcej jest tworów typu glamping czy kuća iz snova pośrodku niczego

Nefer napisał(a):Od czasu, gdy dzieci podrosły, my też wolimy skalne półki. Gdy były mniejsze, to kamykowa plaża była lepsza - kamyki były wrzucane do wiaderka, zalewane wodą itd.

Jasne, można też malować kamienie na plaży Są chyba nawet specjalne farby do tego

Hmmm, ciekawe jak będzie wyglądać ta marina. Moze będzie to jakaś alternatywa dla wiecznie zatłoczonych i bardzo drogich Komiży i Visu? Oby

Kapitańska Baba napisał(a):Hmmm, ciekawe jak będzie wyglądać ta marina. Moze będzie to jakaś alternatywa dla wiecznie zatłoczonych i bardzo drogich Komiży i Visu? Oby

Tak, dla żeglarzy to dobra wiadomość Oby tylko nie przesadzili z cenami...


Dzień 6 - 11 lipca (wtorek): Osiołkiem do uvali Zukamice

Odpływamy, jak zwykle, z plaży Mlin w Komižy, która jest jeszcze o tej porze (przed 11:00) całkiem pusta:



Tym razem obieramy kierunek północno-zachodni, czyli wiosłujemy w prawo Na razie nie ma wiatru, szybko zostawiamy więc za sobą miasto:



Jednak, kiedy wychodzimy z Luki Komiža, okazuje się, że mistral już szaleje. A miał się zerwać później, tak to jest z tymi prognozami...

Spory fragment wybrzeża na zachód od miasteczka jest niedostępny, tylko skały i skały



Pierwsza, obiecując wyglądająca plaża, zajęta i na tyle mała, że nie będziemy się "dosiadać":



Zdajemy sobie sprawę, że w zatoczkach, do których dzisiaj płyniemy, nie poplażujemy sami. Jest ich w tej części wybrzeża mniej niż w rejonie Veli i Mali Kupinovca, ale i tutaj trzeba przecież dotrzeć

Ta miejscówka (odnoga uvali Perna) też już znalazła amatorów:



Przybijemy do niej w drodze powrotnej. Teraz decydujemy się zakotwiczyć na chwilę na "głównej" plaży, która też nie jest pusta, ale tutaj to normalne i nikt nie spodziewa się prywatności - zbyt dużo przestrzeni. Oprócz jachtu z polską banderą są kajakarze i mieszkańcy domku powyżej:



Bardzo ładnie:



chociaż kamienie mogłyby być mniejsze :



Właściciel domku robi remont, coś tnie kątówką , później przychodzi się wykąpać. Witamy się z nim i z kajakarzami. Nie przeszkadzamy sobie, każdy rozłożył się w pewnej odległości od reszty

Po jakimś czasie plaża pustoszeje, mamy ją tylko dla siebie:



Nie licząc "widowni" z dwóch motorówek :



Wreszcie snurkujemy, po raz pierwszy na tych wakacjach. Pod wodą bez szału, trochę znanych nam rybek:



W pewnym momencie dostrzegam taką paskudę :



Wieloszczet wędrujący. Może się wydawać, że to odnóże rozgwiazdy, ale to na pewno on Zdjęcie jest wykadrowane, nie podpływałam tak blisko, bo wiem, jakie to stworzenie jest niebezpieczne. Dotknięcie jego szczeciny to bardzo bolesne doświadczenie, do organizmu przedostają się w ten sposób neurotoksyny. Na zdjęciu nie widać wyraźnie białych igiełek, ale podobno potrafią się wbić w ciało jak wata.

Bardziej wyraźne zdjęcie ze strony http://www.akwarysta.eu/index.php/pozos ... -wedrujacy



Pływając w Jadranie, trzeba uważać, o czym dotkliwie przekonam się ostatniego dnia w Chorwacji

Płyniemy dalej, w końcu trzeba zobaczyć, co zmieniło się w tej części wybrzeża przez ostatnie 6 lat

Robimy krótki przystanek w zatoczce Barjoška, która jest znana z tego, że była planem zdjęciowym filmu "Mamma Mia":



Nie wiem, czy to z tego powodu jest tu dużo bardziej tłoczno niż w 2017...

Selfie z Barjošką :



i możemy wiosłować dalej

Przed nami dwa "Barjaki", czyli wysepki Mali i Veli Barjak:



Ze słynnej filmowej zatoczki można się udać do stanowisk strzelniczych, które oglądaliśmy z bliska 6 lat temu:
post1900485.html#p1900485

Teraz przyjrzymy się im wyłącznie z kajaka:




Ciekawe miejsce dla miłośników bunkrów i innych wojskowych atrakcji Pewnie zainteresowanie Barjošką wynika po części z tego, że z zatoczki prowadzi ścieżka do tychże właśnie zabudowań.

Opływamy najbardziej na zachód wysunięty fragment wyspy i nastaje cisza, mistral przestaje wiać Przed nami bardzo ciekawy kawałek wybrzeża:



Wystające z morza skały :



Właśnie nimi jest osłonięta uvala Zukamice. Panuje tu spory tłok (zupełnie inaczej niż 6 lat temu), spotykamy tych samych Polaków, co w zatoczce Perna :



Kolor wody jest genialny :



Widok też:



zwłaszcza, jak się wykadruje zdjęcie :



Jednak ilość śmieci na plaży, dla mnie, jest nie do zaakceptowania :



Nie mogę spokojnie cieszyć się widokami, kiedy wiem, że za plecami mam taki śmietnik No cóż, bliższe Komižy plaże pewnie są sprzątane, tutaj jest jak jest... A szkoda, bo płynęliśmy do tej zatoczki bardzo długo. (W 2017 roku plaża prezentowała się zdecydowanie lepiej.) Przerażające jest to, że te śmieci ktoś wyrzucił do morza , skądś musiały przypłynąć.

Siedzimy chwilę na samym skraju, na kamyczkach, które są czyste, a potem zbieramy się w drogę powrotną.



Trochę nam ona zajmie, bo Jadran szaleje:



Po obraniu kursu na Komižę sytuacja na szczęście się poprawia, a mistral zaczyna nas pchać , ale i tak mamy daleko do domu, musimy jeszcze gdzieś odpocząć. Tylko gdzie? Barjoška zajęta, ludzie siedzą w cieniu (ktoś tu nawet dojechał samochodem ):



Ostatecznie lądujemy w prawej odnodze zatoczki Perna:



Takie ("naturalne") śmieci są ok :



Spędzamy na plaży długie godziny, tak dobrze się nam czyta Kończę najnowszy tom sagi o norweskim komisarzu policji - Harrym Hole i gryzę pazury z emocji A w uvali akurat kotwiczą Norwegowie :



Jest prawie 18:00, kiedy zbieramy się z plaży. Ze względu na późną porę, Jadran błyszczy jak nigdy dotąd :



"Złota godzina" na morzu:



Wycieczkę kończymy koło 19:00; na plaży Mlin zadziwiająco dużo ludzi:



Chyba zaczyna się sezon...

To był bardzo długi (kilometrowo i czasowo) rejs. Nigdy tak późno nie wysiadaliśmy z kajaka Jesteśmy zmęczeni wiosłowaniem i ledwo drepczemy na kwaterę

Na koniec odcinka, tradycyjnie - mapka:



Przez kolejne dwa dni ręce odpoczną od wioseł, będzie wiało jugo, oj będzie...

Ten zwierz to taki nie miły... Zastanawiam się czy kiedyś go widziałam....

Odważnie vel. ryzykownie na takim pływadle tak odlegle i na otwartym akwenie.

piekara114 napisał(a):Ten zwierz to taki nie miły... Zastanawiam się czy kiedyś go widziałam....

Ja na pewno widziałam kiedyś na Hvarze, po północnej stronie, przy półwyspie Kabal (koło Starego Gradu):



Gusia pisała w mojej relacji z 2019 roku, że to paskudztwo może spowodować gorączkę, a nawet częściowy paraliż
post2095917.html#p2095917

W Grecji podobno też występują na kamienistych plażach. Populacja chyba rośnie i podejrzewam, że tegoroczne upały temu wzrostowi sprzyjały, podobnie jak innych morskich organizmów, o których jeszcze będę pisała

te kiero napisał(a):Odważnie vel. ryzykownie na takim pływadle tak odlegle i na otwartym akwenie.

Ryzyko było pod kontrolą bardziej niż w przypadku innych wycieczek Zresztą już ten dystans ćwiczyliśmy 6 lat temu (wolniejszym kajakiem ), więc wiedzieliśmy, że jest do zrobienia.

Cały czas płynęliśmy wzdłuż brzegu, a z każdej zatoczki (poza uvalą Zukamice) prowadziła ścieżka do Komiży, w razie czego dotarlibyśmy lądem do domu Najbardziej ryzykowna wyprawa w naszej kajakowej "karierze" to z pewnością rejs z Zavali na Šćedro - w pewnym momencie byliśmy bardzo daleko od jakiegokolwiek brzegu...:
post2094326.html#p2094326

Hole jest fajny, bardzo lubię, a w takich okolicznościach przyrody jeszcze milej sobie poczytać.
Jaki jest najnowszy tom Nesbo Czerwony Księżyc, czy jakoś tak