Issa Mia! Here We Go Again! (oraz Montenegro i Sarajewo)

Świetny trekking
Widoki z góry absolutnie bajeczne

pomorzanka zachodnia napisał(a):Całkiem wysoko daje się dojechać

Nie trzeba się bardzo zmęczyć na szlaku

wiola2012 napisał(a):Klimatyczny Lukomir i góry tylko dla siebie (pani, owieczek i piesków nie liczę) - zazdroszczę . Przypomniałam sobie Wasze górskie trekkingi w ubiegłorocznej Czarnogórze. Też mi się bardzo podobało i nie umiałabym wybrać gdzie bardziej .

W Czarnogórze (Górach Przeklętych) byliśmy 2 lata temu Jak ten czas leci! Rok temu był Rab, Mljet, Macedonia (Ochryda i Skopje) i Arad w Rumunii na koniec

Jednak Prokletije to inna liga Tak myślę

marekkowalak napisał(a):Nie no, takiego Sarajeva to jeszcze nie znałem

marekkowalak napisał(a):Namieszałaś mi tą relacją w planach - już zaczynam kombinować, jak tam wrócić w najbliższych latach Tylko trudna decyzja - zimą czy latem...

A może.. jedno i drugie?

Lubię mieszać
Kombinuj, kombinuj, czasu jest jeszcze sporo

Kapitańska Baba napisał(a):Świetny trekking
Widoki z góry absolutnie bajeczne

Wszystko się zgadza
Trudno było nam stamtąd odjeżdżać...

Dzień 19: 24 lipca (poniedziałek): Lukomir raz jeszcze i miłe spotkania w drodze powrotnej

Wycieczka górska za nami, teraz musimy przejść (do Maździaka) przez niemal cały Lukomir



WC na skraju wioski :



Nie wiem, jak w innych "przybytkach", ale w Na Krovu Svijeta, gdzie jedliśmy, jest toaleta dla gości restauracji i dla nocujących.

Spojrzenie w stronę grzbietu, którym przed chwilą wędrowaliśmy:



Robótki ręczne :




Owieczki przyglądają nam się z uwagą :




Źródełko dla ludzi i jednocześnie poidełko dla zwierzaków :



Już widać Maździaka:



O tej porze (po 18:00) w Lukomirze spotkaliśmy tylko jedną spacerującą parę:



Szczerze polecam wizytę w tej niezwykłej wiosce niemal na końcu świata. I to w miarę szybko, bo komercjalizacja już postępuje, choć na razie jest uroczo

A my w drogę! Znowu trzeba pokonać 12 km szutrem:



Takim pojazdem dojechalibyśmy tu bez problemu:



Maździak jest niestety stosunkowo nisko zawieszony, więc jedziemy ostrożnie; zwłaszcza, że mamy już nieciekawe doświadczenie z jazdy w przeciwną stronę.

Fajna chatka:



i przyczepa kempingowa w pięknych okolicznościach przyrody:



Zakręty też są malownicze :



To nie koniec atrakcji. Na drogę wyłażą owieczki :



A raczej przechodzą na drugą stronę, do wodopoju, przy którym czeka już baran i wcale nie mam na myśli pasterza zapatrzonego w telefon :



Niektóre owce dawno nie widziały nożyczek, golarki czy czegoś, czym się je strzyże :



Stadko zamyka czarny baran z jasną końcówką ogona :



Naczekaliśmy się trochę, aż owieczki łaskawie przejdą, ale dobrze się przy tym bawiliśmy Wszyscy w komplecie, a pasterz nadal "w telefonie" :



Tam "przed chwilą" byliśmy:



Jest przepięknie! :




Czas na kolejne spotkanie ze zwierzakami - tym razem z krówkami :




Koleżanka wygląda na bardzo sympatyczną:



I znowu owieczki :



A na środku drogi wyłożył się ich opiekun:



i nie ma zamiaru wstać :



Musimy go powoli ominąć Nic dziwnego, że droga powrotna z Lukomira znowu zajęła nam około godziny. Tym razem jechało się lepiej, bo już wiedzieliśmy, czego się spodziewać, jednak spotkania ze zwierzakami wymagały czasu i cierpliwości

Spojrzenie za siebie:



Szuter powoli się kończy:




A widoki dopiero się zaczynają Np. taaakie :



Pogled na Bjelašnicę:




W końcu długo wyczekiwany asfalt:



Maździak może odetchnąć z ulgą Widoki nadal zachwycają:



Mijamy muzułmański cmentarz:



Jesteśmy coraz bliżej Sarajewa, do którego dojedziemy w kolejnym odcinku

Piękne miejsce , spokojne i takie do zagubienia się i zamyślenia
Żadne szutry nam nie straszne , więc zapewne tam dotrzemy . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Piękne miejsce , spokojne i takie do zagubienia się i zamyślenia
Żadne szutry nam nie straszne , więc zapewne tam dotrzemy . . .

Jestem pewna, że będziecie zachwyceni

Urokliwa droga, widoki przednie, zwierzęta też miło wyglądające .

maslinka napisał(a):Jesteśmy coraz bliżej Sarajewa, do którego dojedziemy w kolejnym odcinku

Myślałem, że mi się jakieś relacje zmieszały, znowu Saraj nie żebym narzekał

Nefer napisał(a):Urokliwa droga, widoki przednie, zwierzęta też miło wyglądające .

Zwierzaki były miłym zwieńczeniem wycieczki do Lukomiru

te kiero napisał(a):

maslinka napisał(a):Jesteśmy coraz bliżej Sarajewa, do którego dojedziemy w kolejnym odcinku

Myślałem, że mi się jakieś relacje zmieszały, znowu Saraj nie żebym narzekał

Powinnam była napisać: wrócimy do Sarajewa , bo przecież już tam byliśmy
Właśnie szykuję odcinek z nocnego Saraja

To dobrze, bo ja czekam na to Sarajewo.

piekara114 napisał(a):To dobrze, bo ja czekam na to Sarajewo.

Aktualizacja: 2 osoby czekają

pozdrawiam, Michał

piekara114 napisał(a):To dobrze, bo ja czekam na to Sarajewo.

Już było i za chwilę znowu będzie

majkik75 napisał(a):Aktualizacja: 2 osoby czekają

Ale mnie poganiacie

Wrzucam dosłownie za kilka minut

Dużo miejsca w relacji poświęciłam Lukomirowi, ale, moim zdaniem, jest tego wart! Zachwyciliśmy się tym miejscem, pewnie również dlatego, że nie mieliśmy wobec niego żadnych oczekiwań Teraz już jednak wracamy do Saraja

Dzień 19: 24 lipca (poniedziałek): Bajnajtowe Sarajewo

Kiedy wjeżdżamy do miasta, jest już po 20:00.



Szybki prysznic i małe pindrzonko Musimy też coś przekąsić, bo umieramy z głodu. Przychodzi też Dziadek i koniecznie chce poznać nasze wrażenia z Lukomira. Dziękujemy mu za polecenie miejscówki, w której spędziliśmy fantastyczny dzień

A teraz już lecimy podziwiać nocne Sarajewo Fotograficzne łowy zaczynamy przy Vijećnicy, czyli przy ratuszu wybudowanym w stylu mauretańskim:



Rzeka Miljacka i most Šeher-Ćehaja:



Na wzgórzu widać oświetloną (oczywiście na żółto ) Žutą tabiję - świetny punkt widokowy, na który wdrapiemy się "za chwilę".

Tego napisu 6 lat temu nie było:



Bardzo instagramowy Konta na Insta nie posiadam, ale zapozować mogę :



Na moście też :



Po drugiej (przeciwnej niż ratusz) stronie rzeki stoi tzw. Przekorny dom (Inat kuća):



O jego historii pisałam w relacji z 2017 roku, ale się powtórzę :

Wiąże się ona z budową (w połowie XVI wieku) meczetu Hadž (Hadžijska džamija). Na przeszkodzie stanął dom, którego właściciel nie chciał zgodzić się na wyburzenie swojego domostwa pod budowę świątyni. W końcu przystał na przeniesienie domu na drugi brzeg Miljacki. Kiedy 200 lat później sarajewskie władze wybrały to miejsce na budowę okazałego ratusza, historia powtórzyła się z prawnukiem - tym razem dom wrócił prawie na swoje stare miejsce, obok meczetu Hadž, gdzie stoi do dziś. W części parterowej mieści się restauracja.

W lokalu tym zresztą 6 lat temu wypiliśmy piwo. Teraz też bardzo chce nam się pić Zostawiamy więc za sobą napis oraz pstrykających zdjęcia ludzi:



i zmierzamy w stronę Baščaršiji. Po drodze podziwiamy piękne detale Vijećnicy:



oraz czytamy informacje o podpaleniu uniwersyteckiej biblioteki:




Na Starym Mieście wchodzimy w zaułek, który zajmuje w całości jedna knajpka - Kolobara. Jest tu bardzo urokliwie:



Właściciele chyba lubią pluszaki :



Niestety, nie lubią piwa , a na pewno go nie sprzedają

"Na pewniaka" idziemy do Havany (wiemy, że piwo tam jest!), którą znamy z poprzedniego pobytu. Zasiadamy przy stoliku naprzeciwko ćevabdžinicy Željo (rozwinęli się - mają już trzy "oddziały" na Baščaršiji):



i czekamy... Z wnętrza lokalu wychodzi do nas właściciel, którego od razu poznajemy (nie zmienił się bardzo ) i mówi, że niestety zaraz zamykają Zbliża się 23:00, pewnie nie ma w tym nic dziwnego, a jednak bardzo nam szkoda...

Trudno, pójdziemy do knajpki na Žutej tabiji, może tam napijemy się upragnionego piwa Klimatyczna uliczka odchodząca od Starego Miasta i... herbaciarnia :



Ulica jest bardzo stroma (zdjęcie tego nie oddaje), wspinaczka kosztuje nas trochę wysiłku :



Znowu zacytuję siebie samą sprzed sześciu lat :

Žuta tabija to zlokalizowana w dzielnicy Vratnik armatnia forteca, która służyła do obrony przed austro-węgierskimi oddziałami w 1878 roku. Była wiele razy zburzona i odbudowywana.

Oświetlenie, przynajmniej dla mnie, zbyt "choinkowe" :



Zanim wejdziemy na tabiję, popatrzymy sobie (na razie spod twierdzy) na cmentarz Kovači:




Szerszy kadr (z telefonu Małża ):



W twierdzy (czy bardziej - na niej) mieści się knajpka, na którą mocno liczymy :




Domyślacie się pewnie, że i tym razem nie mieliśmy szczęścia i musieliśmy się obyć smakiem oraz widokami Ale za to jakimi

Dla takich pogledów zdecydowanie warto się tu wdrapać. Koniecznie w nocy!




Zdjęcie z zajawki:



My nie zrobiliśmy tego 6 lat temu (odwiedziliśmy wtedy Žutą tabiję wyłącznie w dzień), więc teraz nadrabiamy



Wyglądam trochę jak duch :



Jest po prostu bosko!

Na koniec jeszcze kadry z cmentarzem Kovači i grobem prezydenta BiH Aliji Izetbegovića:




Wracamy na kwaterę, gdzie możemy wreszcie otworzyć piwo Długo siedzimy w ogródku, ciesząc się wrażeniami ze wspaniałego dnia oraz wieczoru

No dobrze, akceptuję Jestem ustatysfakcjonowany
A Bijela tabija będzie?

pozdrawiam, Michał

majkik75 napisał(a):No dobrze, akceptuję Jestem ustatysfakcjonowany

majkik75 napisał(a):A Bijela tabija będzie?

Będzie widziana z gondolki na Trebević

Na Bijelej byliśmy 6 lat temu:
post1913690.html#p1913690

W nocy bym tam raczej nie wędrowała - daleko i ponoć dość imprezowo (Przynajmniej tak było w 2017, dwa lata później czytałam w Twojej relacji, że zaczęli remont, więc może się "ucywilizowało". Zobaczymy następnym razem ) Było już zresztą bardzo późno. Na kwaterę wróciliśmy przed samą północą.

Natomiast następny dzień w całości spędzimy w Sarajewie

Pogled?

Mega nocny cudowny pogled, aż usłyszałem wirtualnie głos muezina.

Fajna fota z Hilalem...