Issa Mia! Here We Go Again! (oraz Montenegro i Sarajewo)

Nefer napisał(a):

maslinka napisał(a):Zieleni nam nie zabraknie Woda w jeziorze i w rzekach też będzie bardziej w odcieniach zieleni niż niebieskiego

No to chętnie będę patrzył i sycił się tą zielenią .

Zapraszam na pierwszą porcję

Kapitańska Baba napisał(a):

maslinka napisał(a):My po raz pierwszy byliśmy "Pod Maslinom" 17 lat temu - w 2006 roku (nasz pierwszy wyjazd do Cro ), a potem jeszcze w 2007 i 2008

To my w 2001 - ten jedyny nasz raz

Może wrócicie?


Dzień 13: 18 lipca (wtorek): Spontan w Karuču

To był bardzo długi dzień, ale w tym odcinku się skończy

Po ogarnięciu się w apartmanie, ruszamy trochę "pozwiedzać". Jest już po 18:00, upał staje się łatwiejszy do zniesienia, a my jedziemy taką piękną i wąską drogą wijącą się między wzgórzami:



Gdzie nie spojrzeć - zieleń:



wzgórza i wstęga Rijeki Crnojevića:



Trochę pozowania :



Jedziemy do miejscowości Karuč. Ten punkt widokowy (nazwany na Google Maps Pavlova Strana) jest chyba najbardziej popularny, a pogled z niego wręcz spektakularny :



Zdjęcie z zajawki:



Wyspa Vranjina z bardzo charakterystycznymi szczytami Velji vrh (303 m n.p.m.) i Kosmača (273 m):




Tak naprawdę Jezioro Szkoderskie zaczyna się za nią. Wcześniej mamy rzeki - Rijekę Crnojevića i Karatunę.

Tor kartingowy niemal dookoła wzniesienia:



Jest tak pięknie, że trudno nam oderwać wzrok...




W 2018 roku podziwialiśmy widok z innego miejsca:


Spodenki mam te same

Teraz jest on "prywatny" Będę o tym pisała więcej w kolejnym odcinku.

Jedziemy dalej i spotykamy najpierw pana z osiołkiem:



a później innego tovara :



Słodziak , tylko chyba trochę wychudzony



Bardzo powoli pokonujemy kilometry, i tak nieliczne Co kawałek jest miejsce, w którym po prostu musimy się zatrzymać. Nie da się inaczej Kolejne - z widokiem na Karuč, nasz punkt docelowy:




Za drzewami widocznymi niemal w środku kadru będziemy już za chwilę:



Karuč to malutka wioska, której odwiedzenie polecał nam Ivan. W zasadzie chciał tu z nami popłynąć z Rijeki Crnojevića My natomiast uznaliśmy ją za świetny punkt do zwodowania Osiołka Dzisiejsza wyprawa to zwiad w okolicy

Podjeżdżamy na mały parking (mamy szczęście - akurat zwalnia się jedyne miejsce) i po chwili podchodzi do nas uśmiechnięty mężczyzna "pilnujący" Bramy do Karuča :



(Za kilka dni okaże się, dlaczego ten pan był zawsze w dobrym humorze )

Proponuje nam darmowy ( ) rejs łódką na plażę, przy której znajduje się jego restauracja - Karučki krš. Reklama lokalu przy parkingu:



Wiadomo, że jeśli popłyniemy, to zjemy na miejscu kolację (albo przynajmniej napijemy się piwa), bo będziemy czuli się zobowiązani, skoro facet nas przewiózł, niby za darmo Sprytny chwyt marketingowy, którego jesteśmy świadomi Jednak pan jest tak uroczy, że dajemy się zaprosić

Wycieczka nie jest długa, ale niesamowicie przyjemna i relaksująca:




Mieliśmy w planach tylko szybki rekonesans w Karuču i powrót na kolację do Rijeki Crnojevića. Tymczasem dajemy się ponieść fantazji Zupełny spontan! Tak trzeba żyć w Czarnogórze Pan jest przesympatyczny, bardzo otwarty i rozmowny. Od razu pyta, skąd znamy serbski No tak, tutaj nikt nas nie będzie podejrzewał o znajomość chorwackiego

Uderza nas jego serdeczność i bezpośredniość (ale nie nachalność). Coś, co Chorwaci kiedyś mieli... Oczywiście nie wszyscy w Cro stracili "bałkańską duszę" (nie chcę generalizować), jednak w krajach takich jak Czarnogóra ludzie są zdecydowanie bardziej rozmowni i nie jest to tylko kurtuazyjny "small talk". Ma się wrażenie, że słuchają i naprawdę są ciekawi drugiego człowieka

Rozwinę jeszcze ten temat, okazji do takich obserwacji w najbliższych dniach nam nie zabraknie

Jestem zachwycona niespodziewaną atrakcją :




Dopływamy do restauracji:




przy której zorganizowano plażę z desek :



Jest też drabinka, z której zaraz skorzystamy (nie załapała się na zdjęcie ):



Dopóki jeszcze jest gorąco, bo temperatura niedługo zacznie szybko spadać.

Pływa mi się... dziwnie Muszę się znowu przyzwyczaić do machania rękami i nogami :



Woda, niestety, jak zupa Ivan mówił, że ma około 30 stopni, ale sądzimy, że w tym miejscu może mieć nawet więcej Nie jest przejrzysta (do tego też trzeba się przyzwyczaić), ale na pewno czysta. Obecności węży, na razie , nie stwierdzamy.

Po sympatycznej kąpieli zajmujemy miejsce przy jednym ze stolików i dość długo czekamy na rybkę. Dobrze, że mamy piwo :



Oczekiwanie umila nam kot-wariat :




oraz przepiękne widoki :



Pstrąg jest poprawny, choć szału nie ma:



Natomiast duży plus za wspaniałą obsługę Kolejny miły pan, który zagaduje nas i żartuje. Darujemy mu nawet długi czas oczekiwania na kolację i to, że nie była ona powalająca

Dochodzi 20:00, czas się zbierać. Kot-żebrak, który oczywiście dostał trochę rybki, nie chce się z nami rozstawać :



Generalnie miejsce bardzo urocze Kiedy płacimy rachunek, kelner dzwoni do mężczyzny, który nas przywiózł, a ten zjawia się po chwili. Kompleksowa obsługa

Jesteśmy zrelaksowani i po dzisiejszych wrażeniach nie możemy się doczekać dalszego ciągu czarnogórskiej części wakacji

Wracamy, tak jak przypłynęliśmy, tylko w towarzystwie właściciela restauracji.



Dziękujemy mu za piękny wieczór



Wciąż jeszcze wczesny, ale dla nas już prawie pora spać, w końcu jesteśmy dzisiaj na nogach od 3:30
Wieczorną Rijekę pokażę więc innym razem

Bbee88 napisał(a):Trzeba przyznać, że bardzo dobry ten chwyt marketingowy, czarnogórski chwyt marketingowy Fajnie taki full wypas, tylko za cenę kolacji.

I jeszcze leżaczki w cenie

Kapitańska Baba napisał(a):Tą rzeką chętnie bym popływała przez dłuższy czas

Będziemy pływać

wiola2012 napisał(a):Taki czarnogórski Horseshoe Bend

Trochę inne skały , ale podobieństwo jest

piotrf napisał(a):Agnieszko , na szczęście są jeszcze kraje , w których do serdeczności i bezpośredniości ( bez nachalności ) można dodać jeszcze bezinteresowność i życzliwość . . .

O bezinteresowność coraz trudniej, ale myślę, że jest to możliwe

Nefer napisał(a):A chwyt marketingowy z restauracją też dobry - ważne, że facet nie był nachalny.

Bardzo nie lubię nachalnych "naganiaczy", a tutaj facet podszedł, zapytał i czekał na naszą decyzję

pomorzanka zachodnia napisał(a):Chyba jeszcze w życiu nie doświadczyłam w morzu czy jeziorze wody jak zupa, a chciałabym

Na początku, po zanurzeniu, czujesz lekkie orzeźwienie, ale trwa ono bardzo krótko. Szybko wychodzisz z wody, bo kąpiel nie ma większego sensu - zupełnie nie daje ochłody, a przy wyjściu czujesz przynajmniej lekki powiew wiatru (jeśli akurat wieje ) i jest choć trochę przyjemniej

Dla tej krótkiej chwili ulgi od upału - warto!

Dzień 14: 19 lipca (środa): Pogledy, trochę przemyśleń na różne tematy i parę słów o parku narodowym

Budzimy się po raz pierwszy w nowej rzeczywistości, w nowym kraju Spało się bardzo dobrze, teraz trzeba się ogarnąć z pierwszym śniadaniem, które zjemy przy głównej ulicy przebiegającej przez Rijekę Crnojevića Tutejsza "główna" droga nie jest oczywiście szczególnie popularna, jednak trochę aut nią jeździ, do czego będziemy zmuszeni się przyzwyczaić

Najbardziej denerwuje nas odgłos najeżdżania samochodów na studzienkę kanalizacyjną, która znajduje się tuż obok "śniadaniowego stolika" Do tego dochodzą taksówki i busiki podjeżdżające do pobliskiego bed & breakfast, zatrzymujące się na drodze dokładnie przed naszym apartmanem i niewyłączające silników (klima musi być włączona ). Małż interweniował kilka razy, kończyło się zwykle na tym, że kierowca podjechał kawałek dalej. Silnika nie wyłączył, bo goście hotelowi muszą mieć chłodno w busie/taksówce

Brzmi to słabo, ale nie jest źle Wieczorem przeszkadzać nam będą jeszcze miejscowe dzieciaki bawiące się w "chowanego" zaraz obok naszego stolika i krzyczące, ale z dzieciarnią to ja sobie radzę Wystarczy jedna rozmowa

Ponarzekałam trochę, choć generalnie jesteśmy zadowoleni. Najważniejsze, że w apartmanie mamy dobrą klimatyzację, inaczej byłoby ciężko, bo przez cały pobyt w Czarnogórze będziemy doświadczać morderczych upałów

Prawie po śniadaniu :



Osiołek, napompowany przez Małża wczoraj wieczorem, ląduje na dachu Maździaka i jedziemy w stronę Virpazaru. Znowu będziemy się często zatrzymywać, bo pięknych widoków po drodze nie zabraknie

Pierwszy pogled - prawie w tym samym miejscu, co 5 lat temu:


Fotka, którą pokazałam już w poprzednim odcinku




Jednak tamten punkt widokowy jest niedostępny bez wizyty w winiarni i obowiązkowych zakupów Będziemy próbowali za 3 dni... Teraz tylko odnotowujemy fakt, że komuś bardzo zależy, żeby nikt "obcy" nie usiadł na tej ławeczce



Dziwi nas też fakt, że ktoś ogrodził teren w pobliżu starego kamiennego mostu i tym samym uniemożliwił dostęp do niego:



W 2018 roku nie było z tym problemu:




Idzie nowe... Czarnogórcy zaczęli stawiać płoty i pobierać opłaty za widoki

Droga, którą jedziemy, jest (jak wszędzie w okolicy) bardzo wąska. Na szczęście trafiają się poszerzenia/"mijanki", głównie w punktach widokowych:



Kolejny zachwycający pogled:




Przy drodze trafiają się punkty gastronomiczne :



W taki upał jak dziś kuszą głównie tabliczkami z napisem cold beer Często również po rosyjsku Niestety, Rosjan jest w tej okolicy sporo (Podejrzewam, że na wybrzeżu Montenegro jeszcze więcej...) Jeżdżą samochodami z wypożyczalni, na czarnogórskich blachach, więc nie od razu wiadomo, z kim ma się do czynienia.

5 lat temu odbywaliśmy rejs po Jeziorze m.in. w towarzystwie rosyjskiej rodziny. Nie było to niczym dziwnym i oczywiście nie stanowiło problemu. Biorąc jednak pod uwagę obecną sytuację, nie czulibyśmy się dobrze w towarzystwie Rosjan wypoczywających w Czarnogórze, co jest chyba zrozumiałe... (Jeśli kogoś to bulwersuje - trudno. Takie są moje odczucia. Na co dzień pracuję z dziećmi z Ukrainy, znam ich rodziny... Nie chodzi mi o to, żeby się tłumaczyć, ale temat sam "wyskoczył", nie sposób nie zauważyć/nie usłyszeć Rosjan w Montenegro.) Na szczęście mamy swojego Osiołka

Poza tym w rejonie Jeziora Szkoderskiego wakacje spędza zadziwiająco dużo turystów z Europy Zachodniej, głównie Belgów Belgijska para mieszka obok nas w Rijece, inną spotkamy na jednym z punktów widokowych. Ludzi generalnie jest mało, więc turyści chętnie ze sobą rozmawiają

Kolejny przystanek i pogled:



Patrzymy w stronę Albanii:



1/3 Jeziora należy do Albańczyków. Tam jednak nie będziemy się zapuszczać.

Ruch na wodzie spory:



"Za chwilę" do nich dołączymy. Musimy jeszcze pokonać kilka serpentyn:




Widać już Virpazar:



czyli zagłębie rejsów po Jeziorze. My tam nie pojedziemy. Skręcamy w drogę M2 i kierujemy się w stronę mostu na Jeziorze:




Po lewej widać ruiny Fortu Lesendro:



Twierdza została wybudowana w 1832 roku do obrony przed tureckimi atakami. Funkcjonowała również jako miejsce, z którego można było kontrolować jezioro i zapewnić bezpieczeństwo rybakom. Mimo tego, że forteca powstała na wyspie, Turcy ją zdobyli. Stało się tak dlatego, że król wraz z wojskiem udał się na pomoc Hercegowinie, a w forcie pozostało zaledwie 20 żołnierzy, którzy nie zdołali odeprzeć ataku. Czarnogóra odzyskała twierdzę w 1878 roku. Na początku XX wieku zamek został opuszczony i od tej pory popada w ruinę.
Po forcie można pospacerować, ale mamy na dziś zupełnie inne plany

Dojeżdżamy do restauracji Jezero:



Znajduje się tu również Visitor Center Parku Narodowego Jezioro Szkoderskie. Dla nas najważniejsze jest to, że w tym miejscu można kupić bilety. Żeby legalnie poruszać się po Parku, musimy to zrobić. Przy okazji ważna informacja - parking jest duży i bezpłatny :



Nie brakuje na nim panów oferujących rejsy. Pokazujemy na Osiołka na dachu i tylko się uśmiechają, życząc nam miłego dnia

Przy parkingu można poczytać o Jeziorze i o historii Parku Narodowego (Fajnie, że w cieniu ):



Został on utworzony w 1983 roku i obejmuje zarówno akwen, jak i jego wybrzeże.
Fascynujący jest fakt, że na Jeziorze i w jego najbliższych okolicach możemy spotkać aż 280 gatunków ptaków, co stanowi około połowy wszystkich gatunków występujących w Europie Znajduje się tu pięć ptasich rezerwatów objętych ścisłą ochroną. Największą gratką dla ornitologów (i nie tylko) są pelikany kędzierzawe, które można tutaj wypatrzyć, co niestety nam się nie uda

Stanowią one magnes przyciągający turystów, co widać choćby po tym (średnio udanym ) pomniku:




Przynajmniej tego pelikana mogłam zobaczyć i poklepać po główce

W małej budce pani sprzedaje nam bilety - po 5 euro od osoby. Pelikan i tym razem użyczył swojego wizerunku :



Niestety, nie ma biletów czterodniowych czy tygodniowych, które by się "opłacały" i codziennie będziemy musieli kupować nowe. Dość spory wydatek, trzeba przyznać.

Zaglądam jeszcze do winiarni, również usytuowanej przy parkingu:




A potem bierzemy się za noszenie kajakowych maneli oraz samego Osiołka (to już Małż ) W kolejnym odcinku wypłyniemy w nasz prywatny osiołkowy rejs

Bbee88 napisał(a):Pogledy znów są nieziemskie
Czekam na jeszcze

Następne pogledy będą z poziomu wody

Nefer napisał(a):

maslinka napisał(a):Idzie nowe... Czarnogórcy zaczęli stawiać płoty...

To chyba symbol naszych czasów - gdzie tylko się da zarobić, na czymkolwiek można zarobić, cokolwiek można sprzedać... Z drugiej strony, jeśli są chętni, żeby płacić, to interes się kręci.

Oczywiście. Jeżeli ktoś chce zapłacić, to dlaczego nie korzystać

te kiero napisał(a):W czapeczce i okularach bym Cię nie poznał

Ja siebie też nie poznaję

te kiero napisał(a):W czapeczce i okularach bym Cię nie poznał

Nefer napisał(a):

maslinka napisał(a):Biorąc jednak pod uwagę obecną sytuację, nie czulibyśmy się dobrze w towarzystwie Rosjan wypoczywających w Czarnogórze, co jest chyba zrozumiałe... (Jeśli kogoś to bulwersuje - trudno. Takie są moje odczucia. Na co dzień pracuję z dziećmi z Ukrainy, znam ich rodziny... Nie chodzi mi o to, żeby się tłumaczyć, ale temat sam "wyskoczył", nie sposób nie zauważyć/nie usłyszeć Rosjan w Montenegro.)

Dlatego unikam od pewnego czasu Montenegro, wystarczy mi zachowanie co po niektórych z tego narodu u nas w PL. Tu jednak łatwiej zwrócić uwagę.

Ale w Polsce to głównie Ukraińcy... Ja przynajmniej żadnych Rosjan w moim otoczeniu nie mam.
Wiem, że Ukraińcy mogą mówić po rosyjsku, ale w Czarnogórze to były zdecydowanie rosyjskie, obwieszone złotem, rodziny.