Issa Mia! Here We Go Again! (oraz Montenegro i Sarajewo)

pomorzanka zachodnia napisał(a):Ślad po meduzie wygląda trochę jak pieczątka z dyskoteki

Masz rację Nawet trochę żałuję, że już go prawie nie widać Oryginalny był.

pomorzanka zachodnia napisał(a):No cóż jedźmy dalej, chociaż Split zawsze ciężko zostawiać.

Obiecuję, że też będzie pięknie


Dzień 13: 18 lipca (wtorek): Droga do Czarnogóry

Opuszczamy przystań promową w Splicie:



Trochę korków w centrum i wydostajemy się na autostradę, która jest dość nudna, więc nie robię zdjęć Mam już takie sprzed roku Trasa na razie podobna do tej, którą rok temu jechaliśmy do Macedonii, chociaż będzie kilka nowości

Dolina Neretwy piękna jest, więc jednak wyciągam aparat :



Może kiedyś należałoby kupić owoce na jednym ze straganów:



Mniej więcej tutaj zatrzymywaliśmy się dwa lata temu, więc teraz nie musimy :



I wreszcie wspomniana i wyczekiwana przez nas nowość - Pelješki most, który został otwarty 26 lipca ubiegłego roku Pojedziemy nim po raz pierwszy Najpierw jednak chcemy się mu przyjrzeć, więc zatrzymamy się na dużym parkingu - na odmorište Komarna. Właśnie przyjechały dwa polskie autokary i zrobiły się gigantyczne kolejki do toalet, więc tę sprawę będziemy musieli załatwić gdzie indziej



Natomiast dla chcących popatrzeć na Most miejsca jest wystarczająco



Wspaniale się prezentuje:




Plaża Popova luka w Komarnej:



Pora przetestować konstrukcję Mostu Piękny jest, ale jestem nieco rozczarowana faktem, że nie ma z niego żadnych widoków (zasłaniają je bariery przeciwwiatrowe):



Parę chwil i jesteśmy na Pelješcu , w okolicach Brijesty. Dłuższy czas jedziemy drogą bez żadnych widoków Ta część Półwyspu nie należy do najciekawszych Później szereg tuneli:



dość ograniczony widok z wiaduktu na Broce i okolice:



i po chwili znów jesteśmy na "stałym lądzie". (Traktuję Pelješac jak wyspę ) Szybko ominęliśmy Neum i to jest super sprawa, choć muszę przyznać, że po przejeździe nową drogą przez Półwysep spodziewałam się czegoś więcej, sama nie wiem, czego Chyba większych emocji i lepszych widoków

Piękniejsze pogledy są w rejonie Slano:



Z sentymentem patrzymy na Elafity - Šipan i wysepkę Ruda, którą zdobyliśmy kajakiem dwa lata temu:



Serce bije też mocniej, gdy mijamy camping Pod Maslinom w Orašcu:



(To już trochę prehistoria i campingowy etap naszych podróży do Cro )

Most Franja Tuđmana:



oznacza, że dojechaliśmy do Dubrownika, który znowu tylko mijamy:



Udaje mi się zrobić przyzwoite zdjęcie, jak na fotkę pstrykniętą podczas jazdy, w dodatku z aparatem skierowanym do tyłu :



Tradycją jest zatrzymanie się w miejscu z widokiem na Perłę Adriatyku. Co roku pogled jest bardziej ograniczony przez coraz wyższe drzewa, ale jeszcze widać charakterystyczne pomarańczowe dachówki :





Pozostałości twierdzy na wyspie Lokrum:



Kolejny postój zrobimy w pobliżu lotniska Čilipi, a dokładnie w wiosce Močići, w restauracji Domestico, która ma bardzo wysoką (4,8) średnią ocen na Google Maps. Nie jesteśmy szczególnie głodni, ale zbliża się południe, czyli dla kogoś, kto wstał o 3:30, najwyższa pora na obiad Ze względu na okropny skwar i na to, że nie lubimy się najadać w podróży, wybieramy kanapki "na bogato", bardzo smaczne:



Relaksujemy się w przyjemnym otoczeniu ogródka restauracji, a potem ruszamy w dalszą drogę.

I tu kolejna zmiana w przebiegu trasy, którą zwykle pokonujemy, jadąc do Czarnogóry. Postanawiamy nie przekraczać granicy głównym przejściem Karasovići-Debeli Brijeg, tylko odbić na Molunat i wjechać do Montenegro w miejscowości Vitaljina. To była bardzo spontaniczna decyzja i... mieliśmy dużo szczęścia

Okolice Molunatu to jeszcze większe zagęszczenie cyprysów niż w rejonie znanego nam przejścia granicznego:




Dojeżdżamy na miejsce i już widzimy, że to był dobry wybór :




Stoimy może trzy minuty, tylko dlatego, że pogranicznikowi się nudzi i chce sobie pogadać o Lewandowskim Interesuje go też, dokąd się udajemy Słysząc, że nad Jezioro Szkoderskie, kiwa głową z aprobatą

Jak przeczytałam później w komentarzach, mieliśmy szczęście, bo przejście graniczne w Vitaljinie potrafi się bardzo zakorkować. Niektórzy piszą, że spędzili tam niemal cały dzień :
https://www.google.pl/maps/place/Grani% ... ?entry=ttu

Zaryzykowaliśmy i się udało, jednak chyba tego nie powtórzymy

Po prawej widzimy jeszcze najbardziej na południe wysunięty fragment Chorwacji, czyli półwysep Prevlaka:



Byliśmy tam w 2007 roku, przy okazji krótkiego pobytu w Molunacie.

A na wprost - góry Czarnogóry Welcome to Montenegro

Droga dość wąska, jak na dojazd do granicy , ale nawierzchnia niezłej jakości:



Widok na zatokę, nad którą położone jest Herceg Novi:



przez które tym razem udaje nam się gładko (bez korków) przejechać. Mijamy twierdzę Kanli kula:



Spacerowaliśmy po niej 5 lat temu Za chwilę będziemy nad Boką Kotorską, ale o tym w następnym odcinku

te kiero napisał(a):A ja chętnie kiedyś bym pojechał tą trasą, bo nigdy nie jechałem, a wygląda ładnie...

Zawsze można zawrócić, jeśli będzie duży i powoli przesuwający się korek. I wtedy pojechać na "główne" przejście, nie jest bardzo daleko.

te kiero napisał(a):Dziś za to bylim "u Ciebie" w Mroczkowie Koty przeca to Twoi stali bywalcy w relacjach

Ooo Ja tam nigdy nie byłam

Bbee88 napisał(a):Widoki podczas podróży naprawdę urzekające!

Mam nadzieję, że w tym odcinku też Ci się spodobają

mchrob napisał(a):Cyprysy na południe od Dubrownika robią klimat
Chciało by się wrócić w te rejony.

My wróciliśmy trzeci rok z rzędu (przynajmniej przejazdem) Południowa Dalmacja to jest to! Czarnogóra też, co zaraz postaram się pokazać


Dzień 13: 18 lipca (wtorek): Dojazd do Rijeki Crnojevića i pierwsze wrażenia

Jesteśmy już nad Boką Kotorską. Tu można zjeść świeże ostrygi:



Plaże z drogą za głową średnio nam się podobają:



Ale widokowo Boka jest nie do pobicia :



Niestety, nie spędzimy tu zbyt wiele czasu. Dojeżdżamy do miejscowości Kamenari i ustawiamy się w kolejce do (drugiego już dzisiaj ) promu:



Niezły bałagan Wszystkie (cztery) pasy jadą jednocześnie i na końcu - kto pierwszy, ten lepszy. Nieważne, że nasza - skrajna linia uformowała się jako pierwsza Niby jest jakiś facet, który powinien kierować ruchem, ale tego nie robi... Cudem załapujemy się na drugi prom z kolei, chociaż powinniśmy popłynąć poprzednim

Przeprawa trwa około 10 minut. Prawie wszyscy siedzą we wnętrzach klimatyzowanych samochodów, my też Nie da się inaczej, ze względu na temperaturę




To tegoroczny rekord Chociaż przez kolejne dni, w najgorętszych momentach, byliśmy na wodzie i nie mierzyliśmy temperatury powietrza

Wychodzę z auta tylko na chwilę:



I robię jedno zdjęcie:



Po więcej z fotek z przeprawy promowej przez Bokę Kotorską zapraszam do relacji z zeszłego roku :
post2279250.html#p2279250

Jesteśmy już po drugiej stronie Zatoki, przejeżdżamy przez Tivat. Nad nami Štirovnik i Jezerski vrh z mauzoleum Niegosza:



Mijamy małe lotnisko:



Przejazd przez Budvę tym razem przesypiam Budzę się, kiedy Małż gasi silnik. Jesteśmy wysoko nad miastem i mimo kiepskiej widoczności, warto spojrzeć na okolicę z góry:



Wyspa Sveti Stefan:



Z tej odległości Budva wygląda mniej przerażająco :



Nawet na zbliżeniu :



Nie jest to nasze ostatnie spojrzenie na Jadran podczas tych wakacji, choć jeszcze nie możemy być tego pewni

Jedziemy dalej i jak zwykle w Czarnogórze, jest widokowo:



Brakuje nam tylko krów na drodze

Po jakimś czasie odbijamy w znacznie węższą drogę:



Bardzo krętą, na szczęście nawierzchnia jest w porządku (jedziemy w lewo ):



Zielono mi! :



Cykady szaleją! Fajnie, że tutaj też je słychać W końcu nie odjechaliśmy zbyt daleko od Jadranu

Przed 16:00 dojeżdżamy na miejsce :



Śmiejemy się z tłumaczenia nazwy na angielski

Pomysł na zatrzymanie się w Rijece Crnojevića narodził się 5 lat temu, kiedy przejeżdżaliśmy przez tę miejscowość, wracając z rejsu po Jeziorze Szkoderskim. Spodobał nam się klimat tej "dziury". Teraz mamy mieszkać w samym jej centrum , na końcu (lub początku ) tej ulicy:



Parkujemy i wysyłamy SMS do naszego gospodarza, Ivana. Nie odpowiada, więc idziemy się przejść po Rijece. Samo centrum, czyli Stari Most:



restauracja o tej nazwie:



i "promenada" nad rzeką:



Jest tu zadziwiająco dużo lokali gastronomicznych I tak będziemy się stołować w jednym miejscu

Nie tylko nam jest gorąco :




Zaczepiają nas "naganiacze" (jest ich tu mnóstwo) oferujący rejsy po rzece i Jeziorze Szkoderskim. Pytamy o Ivana. Oczywiście, wszyscy go znają Jeden z mężczyzn dzwoni do naszego gospodarza i mówi, że Ivan jest w drodze. Po chwili rzeczywiście zatrzymuje się samochód, z którego wysiada młody, "na oko" dwudziestokilkuletni "chłopak" Przeprasza za spóźnienie spowodowane korkami w Podgoricy, w której mieszka.

Idziemy zobaczyć mieszkanie, które, jak się okazuje, znajduje się w domku przy "głównej drodze". To stolik, przy którym będziemy jeść śniadania i siedzieć wieczorami:



Dom ma swoje lata, ale jest świeżo wyremontowany. Mamy do dyspozycji dwupoziomowy apartman. Na dole salon z kuchnią:




i mała łazienka:



z tak małą umywalką, że najczęściej korzystałam ze zlewozmywaka w kuchni

Na górze sypialnia z wygodnym łóżkiem, cichą klimatyzacją i urokliwymi bibelotami:




Nad domem czuwa św. Mikołaj :



Ikonę sv. Nikoli mamy nad telewizorem

Na pierwszy rzut oka pięknie i stylowo Na drugi też , ale trochę niepraktycznie - patrz: umywalka. Czystość pozostawiała też sporo do życzenia Musieliśmy zacząć od szorowania toalety A po dwóch dniach zaczął nam przeciekać brodzik pod prysznicem , z czym Małż sobie poradził, jednak na wakacjach nie powinniśmy się raczej zajmować naprawami. (Mimo wszystko woleliśmy tak to rozwiązać, niż pisać do Ivana, czekać na niego przez kilka godzin i tracić cenny wakacyjny dzień.)

Jak na Czarnogórę, warunki i tak bardzo dobre Zostaniemy tu 5 nocy, a za dobę płacimy 52 euro, co jest ceną dość przyzwoitą, choć mieszkanie idealne nie jest...

Ivan natomiast był sympatyczny (widzieliśmy go tylko ten jeden raz), zostawił nam w lodówce piwa, wodę mineralną i owoce Zachęcał też do skorzystania ze swoich usług - oferował prywatny rejs łódką. Powiedzieliśmy, że się zastanowimy, a potem napisaliśmy, że wszystko ogarniamy kajakiem , bo tak też było

Osiołek najczęściej nocował na dachu Maździaka (przez niemal cały dzień był w użyciu, na wodzie ) Ostatniego, niekajakowego, dnia zostawiliśmy go przywiązanego do stołu przed domem Były małe problemy z parkowaniem. Przez pierwsze dwa dni samochód stał naprzeciwko apartmana, po drugiej stronie ulicy, ale później znalazł się właściciel tego skrawka ziemi i musieliśmy trochę kombinować, co jednak zawsze się udawało

I tak oto wylądowaliśmy w nowym miejscu, nieco oszołomieni podróżą i niewyspani po pobudce w środku nocy, jednak głodni wrażeń, których już za chwilę nam nie zabraknie

marekkowalak napisał(a):Ja też zapamiętałem przejście graniczne Chorwacji z Czarnogórą - aczkolwiek to główne - szczególnie z powodu tych cyprysów A z tego co widzę tutaj, na tym małym przejściu jest jeszcze ładniej

Pięknie było Warto spróbować, ale nie mówię, że polecam, bo może być różnie Patrząc na komentarze na temat tego przejścia granicznego - loteria. Odpowiedzialności za to nie biorę

Bbee88 napisał(a):A mieszkanko urocze

Na pewno bardzo ładne i stylowe. Na pierwszy rzut oka robiło duże wrażenie Niestety, okazało się trochę niepraktyczne i nie do końca czyste

Kapitańska Baba napisał(a):Kemping we mnie też wywołał wspomnienia. Jak to strasznie dawno było - spaliśmy na nim ponad 20 lat temu

My po raz pierwszy byliśmy "Pod Maslinom" 17 lat temu - w 2006 roku (nasz pierwszy wyjazd do Cro ), a potem jeszcze w 2007 i 2008

wiola2012 napisał(a):Dojechaliście do miejsca całkowicie mi nieznanego . Nie przypominam sobie, żebym oglądała gdzieś jezioro Szkoderskie od tej strony.

Nie jesteśmy nad samym Jeziorem Szkoderskim, tylko nad rzeką - rzeką Crnojevića Przejechać taki kawał świata, żeby siedzieć nad jakąś rzeczką Czy to ma sens? Wkrótce, mam nadzieję, uda mi się pokazać, co nas urzekło w tym miejscu

wiola2012 napisał(a):Cena za apartament jest akceptowalna, ale niska nie jest . Myślałam, że Czarnogóra poza wybrzeżem jest trochę tańsza. Cóż, trzeba się przyzwyczaić .

Na pewno da się taniej. Chcieliśmy wyższy standard, a i tak się trochę przejechaliśmy. Ceny w Montenegro bardzo rosną. Np. za pokój (ze śniadaniem), w którym byliśmy dwa lata temu, w pobliżu Plavu (niemal Góry Przeklęte), teraz "wołają" prawie 100 euro za dobę (My płaciliśmy około 50 euro.)

W Czarnogórze można taniej, można i drożej, jak wszędzie... A turystyczne miejsca w Montenegro do tanich nie należą, nie tylko te nad Jadranem. Okolice Szkoderskiego są zaskakująco popularne wśród turystów z Europy Zachodniej, spotkaliśmy np. sporo Belgów

Nefer napisał(a):Fajne te górskie widoki w Czarnogórze . No i ta soczysta zieleń też miła dla oka.

Zieleni nam nie zabraknie Woda w jeziorze i w rzekach też będzie bardziej w odcieniach zieleni niż niebieskiego