Indonezja - szczypta egzotyki pod wulkanem

tuktuk napisał(a):Wszystko organizujemy sami, ale to żaden wyczyn.

Większy bądź mniejszy, ale daje satysfakcję.

Trafiłem na Twoją relację i przypomniała mi się taka uwaga koleżanki, która stwierdziła dość stanowczo, że gdybym wybierał się w bardziej odległe zakątki globu i dysponował odpowiednim zapasem gotówki, to nie bawiłbym się w organizację, tylko skorzystał z jakiegoś biura i miał gdzieś całą logistykę.
Otóż myślę, że bawiłbym się także w tym przypadku

Pozdrawiam i z ciekawością popatrzę na "szczyptę egzotyki".

walp napisał(a):

tuktuk napisał(a):Wszystko organizujemy sami, ale to żaden wyczyn.

Większy bądź mniejszy, ale daje satysfakcję.

Trafiłem na Twoją relację i przypomniała mi się taka uwaga koleżanki, która stwierdziła dość stanowczo, że gdybym wybierał się w bardziej odległe zakątki globu i dysponował odpowiednim zapasem gotówki, to nie bawiłbym się w organizację, tylko skorzystał z jakiegoś biura i miał gdzieś całą logistykę.
Otóż myślę, że bawiłbym się także w tym przypadku

Pozdrawiam i z ciekawością popatrzę na "szczyptę egzotyki".

W sumie jest kilka powodów, dla których w życiu nie skorzystałem z biura podróży. Po pierwsze nie chcę być pozbawiony możliwości wyboru i być zdany na to, co ktoś inny narzuca. Jak mi się podoba, to zostaję w ładnym miejscu, jak nie, to jadę dalej. Po drugie, jak jestem sam, to siłą rzeczy muszę wchodzić w interakcje z tubylcami, a to też jeden ze sposobów na poznanie kraju. Po trzecie jest ciekawiej, czasami stresująco, ale nigdy nie nudno. Wielu jako argument na korzyść profesjonalnego biura przytacza argument finansowy - gdybym sam chciał wykupić noclegi w hotelu o standardzie jak w biurze podróży, to zapłaciłbym więcej. I często to jest prawda, dlatego jakość noclegu jest dla mnie drugorzędna. Liczy się to co zobaczysz i przeżyjesz.

... z Sideman było już blisko do najważniejszej balijskiej świątyni Pura Agung Besakih, położonej na stokach wulkanu Gunung Agung. Kompleks składający z około 23 świątyń powstał w VIII wieku, jest oczywiście wpisany na listę UNESCO i stanowi najważniejszy obiekt sakralny Bali nazywany „Świątynią Matką”. Do większości świątyń wstęp mają tylko Balijczycy, ale pomiędzy świątyniami można spacerować swobodnie.
















Na dzisiaj mieliśmy jeszcze w planie wizytę nad jeziorem Danau Batur, położonym u stóp wulkanu Batur, ale dojeżdżając na miejsce wjechaliśmy w tak gęstą mgłę, że na 10 m nic nie było widać, toteż trochę zawiedzenie wróciliśmy do Ubud.

Drugi dzień zwiedzania okolic Ubud to tzw „Elephant Cave”, czyli Goa Gayah. Wejście do groty jest bogato zdobione rzeźbionymi reliefami i znajduje się na skraju gęstego tropikalnego lasu. Płaskorzeźby powstały w XI wieku, kiedy to grotę zaczęto traktować jako miejsce duchowej medytacji. Do Goa Gayah jedzie się przez intensywnie zielone pola.





Sama grota znajduje się na skraju gęstego lasu. Warto zrobić sobie spacerek i pooglądać gęste rośliny, które często znamy jako doniczkowe z kwiaciarni.


















cdn

tuktuk napisał(a):W sumie jest kilka powodów, dla których w życiu nie skorzystałem z biura podróży. Po pierwsze nie chcę być pozbawiony możliwości wyboru i być zdany na to, co ktoś inny narzuca. Jak mi się podoba, to zostaję w ładnym miejscu, jak nie, to jadę dalej. Po drugie, jak jestem sam, to siłą rzeczy muszę wchodzić w interakcje z tubylcami, a to też jeden ze sposobów na poznanie kraju. Po trzecie jest ciekawiej, czasami stresująco, ale nigdy nie nudno.

Pod wszystkimi argumentami mogę się podpisać.

Ze Słoniowej Groty pojechaliśmy do Pura Gunung Kawi. Jest to kompleks świątyń, co ciekawe poświęconych nie bóstwom, ale członkom dynastii Udayana z X wieku. Miejsce spokojne i ciche - byliśmy tam sami. Położone w głębokiej dolinie, trzeba zejść po 330 stopniach pomiędzy palmami i polami ryżowymi










Nietypowa jest forma świątyni. Jest to 10 wykutych w skale tzw candi, przypominających ogromne ołtarze.





Dno doliny oczywiście jest bujnie porośnięte z cudownie zimnym potokiem. Wymoczyć nogi to było to czego potrzebowaliśmy




Z Pura Gunung Kawi było już blisko było do gwarnej i pełnej wiernych Pura Tinta Empul, balijskiej X wiecznej wodnej świątyni. Oczywiście handel okołoświątynny kwitnie. Tu kobiety wyplatają i sprzedają małe koszyki używane do ofiar.



A profesjonalni fotografowie wykorzystuję świątynię jako atrakcyjne tło dla swoich prac. Nie omieszkałem modelkom też cyknąć parę fotek




Jako przekąskę można było sobie kupić banana



Ale po wejściu na ścisły teren świątyni




głęboka wiara wiernych robiła wrażenie. Cały kompleks zabudowany jest wokół basenów zasilanych źródłami, a poświęcony jest bogowi Wisznu. Wszyscy wierni odbywają rytualną kąpiel w basenach, co oczywiście jest doskonałą okazją do zrobienia ciekawych zdjęć




















cdn

Cały czas super

pzdr

Dzięki wielkie. Cóż Indonezja to naprawdę super kierunek

Dziś jeszcze chcieliśmy odwiedzić chyba najbardziej spektakularne tarasy ryżowe na Bali, ale nasz kierowca zaproponował najpierw wizytę na farmę przypraw, gdzie mogliśmy zobaczyć jak rośnie wanilia, cynamon, pieprz, imbir, kurkuma, żeńszeń i wiele innych egzotycznych przypraw i owoców. Jednak największym hitem była degustacja herbat doprawianych różnymi przyprawami. Mnie najbardziej smakowała ta z trawą cytrynową. Nie tylko herbaty można było spróbować. Mieli też świeżo paloną kawę, w tym słynną kopi luwak – czyli kawę, której ziarna przechodzą przez układ pokarmowy cywet. Częściowo nadtrawione ziarna są wydalane, skrzętnie zbierane, oczyszczane, suszone i sprzedawane jako najdroższa kawa świata. Faktycznie jej smak dość mocno odbiega od tradycyjnego, ale nie potrafiłbym jednoznacznie stwierdzić, że mi smakowała lepiej niż tradycyjne espresso. Może to była kwestia techniki parzenia. Niestety okazało się, że karta w aparacie się zapełniła i degustacja kopi luwak została zarejestrowana tylko kamerą. Dopiero w drodze powrotnej, szukając czegoś w plecaku, znalazłem zawieruszoną zapasową kartę. Szkoda, ale najważniejsze, że mogłem pocykać przepiękne tarasy Tagalagang.














Na dziś to nie był jeszcze koniec atrakcji. Nasz kierowca czuł się mocno zawiedziony, że ze względów pogodowych nie wyszło nam wczorajsze zwiedzanie okolic jeziora Batur, toteż jako rekompensatę zaproponował wieczorny spektakl tańca Kecak. Oczywiście i tak mieliśmy w planie go zobaczyć, to chętnie skorzystaliśmy z okazji. Kecak to drugi po tańcu Baronga, spektakl – taniec balijski i chyba robiący jeszcze większe wrażenie. Kecak to spektakl bez instrumentów, wszystko odbywa się przy świetle ogni i akompaniamencie hipnotycznego męskiego chóru rytmicznie skandującego „kecak, kecak”. Przedstawione oparte jest na Ramajanie, a jego efektowną kulminacją jest taniec ognia wykonywany przez pogrążonego w transie tancerza.













cdn

Niesamowite . Syn to chyba musiał to wszystko mocno przeżywać
pzdr.

tiwa napisał(a):Niesamowite . Syn to chyba musiał to wszystko mocno przeżywać
pzdr.

Każdy wyjazd to jest atrakcja, nowe doświadczenia, widoki, inni ludzie, nowe smaki. Nie mniej to nie był pierwszy wyjazd Kuby tak daleko i dlatego większego szoku nie było. A poza tym, dla ośmiolatka równie atrakcyjny jest wyjazd pod namiot nad jezioro, jak i w tropiki.

Ostatni dzień zwiedzania okolic Ubud zaczęliśmy od wizyty w Pura Ulun Danu Beratan, pięknie położonej na małej wysepce na jeziorze Beratan. Jest to chyba jedna z najbardziej fotografowanych świątyń na Bali.





Tak jak w Polsce, piękne okoliczności przyrody często wykorzystują młode pary



Koło świątyni właśnie zaczynało się jakieś święto, ale nikt nie potrafił nam wytłumaczyć o co chodziło






Potem powłóczyliśmy się po pięknym ogrodzie botanicznym Kebun Raya Bali.











I następne pola ryżowe - Jatiluwih, ponoć najstarsze na Bali, zupełnie inne niż te z poprzedniego dnia. Tylko intensywna zieleń była taka sama










Trzydniowy rajd po okolicach Ubud zakończyliśmy jeszcze jedną piękną świątynią Puru Taman Ayun, położoną w małej miejscowości Mengwi i chyba ta na koniec najbardziej się nam podobała








Żegnamy się z Ubud dobrą kolacją i zakupami rękodzieła. Wieczorem zrobiliśmy burzę mózgów i postanowiliśmy na dwie ostatnie noce na Bali przenieść się do Sanur, małej mięściny nad brzegiem morza, położonej blisko lotniska.
cdn

Rano złapaliśmy autobus do Sanur, gdzie zakwaterowaliśmy się w fajnym znalezionym w poprzednim dniu w internetowej knajpce hotelu. Hotel całkiem fajny z dużym basenem i pięknymi bungalowami w ogrodzie kosztował w przeliczeniu niecałą stówkę PLN za noc. Nic tylko mieszkać. No ale nie przyjechaliśmy na Bali wylegiwać się nad basenem, toteż szybko ruszamy do Pura Luhur Uluwatu – ostatniej świątyni, którą zaplanowaliśmy odwiedzić. 30 km drogi zrobiliśmy kombinacją mikrobusu z autostopem. Sama świątyńka jest bardzo mała, poświęcona bogom morza i właściwie jako obiekt nie jest tak atrakcyjna w porównaniu z tymi co już widzieliśmy. Ale za to, wyróżnia się wspaniałym położeniem na samej krawędzi klifu. Widoki naprawdę robiły wrażenie. Ciekawe, że wchodząc na jej teren poradzono nam zaopatrzyć się w solidny kij, do odpędzania bezczelnych makaków.




Klif ma około 70 m i wolałem się położyć, żeby go sobie dokładnie obejrzeć








Wracaliśmy przez Kutę, czyli najbardziej znaną wakacyjna miejscowość na Bali, opanowaną przez australijskich surferów. Hałaśliwe, zasmrodzone spalinami miasto. Ceny dwukrotnie wyższe niż gdziekolwiek indziej. Jak miałbym tam spędzić urlop, to byłym nieszczęśliwy. Wieczorkiem odstresowaliśmy się nad basenem podczas fachowo wykonanego balijskiego masażu.

Ostatni dzień na Bali postanowiliśmy wykorzystać na kąpiel. Ponieważ w Sanur, mimo że zabudowana drogimi hotelami, plaża była taka sobie



popłynęliśmy na cały dzień na wysepkę Lembogan, położoną około 20 km od Sanur.



I był to strzał w dziesiątkę. Na wyspie właściwie nie ma ruchu kołowego, jeżeli nie liczyć skuterów, piękne plaże, kryształ woda. Problemem było natomiast jak z osady portowej dostać się na jakąś cichą plażę. Studiując mapę wybraliśmy plażę o wdzięcznej nazwie Dream Beach i powędrowaliśmy pieszo. Po drodze zaczepił nas chłopak na skuterze i po krótkiej rozmowie zaproponował, że odda nam skutek za niewygórowaną stawkę, a po kończonej wycieczce mamy go zostawić w miejscu gdzie odpływają łodzie na Bali. Oczywiście się zgodziłem i na Dream Beach dotarliśmy skuterem (co prawda z trudnościami i niewygodnie bo 2,5 osoby).





Dream Beach okazała się pięknym miejscem z piaskiem pudrem na plaży, ale apetyt rośnie w miarę jedzenia. Po krótkich negocjacjach, umówiliśmy się z miejscowym rybakiem na tour dookoła wyspy. Miał nam pokazać najlepsze miejsca do popływania z maską. Mina nam trochę zrzedła, jak wypłynęliśmy na morze małą wąską pirogą z tradycyjnymi dwoma pływakami po bokach, bo zaczęło konkretnie kołysać, a łódka solidnego wrażenia nie sprawiała. Nie mniej wycieczka była przednia, a snorkelling należał do najlepszych jaki udało nam się zaliczyć.









I to był koniec naszej indonezyjskiej przygody. Następnego dnia mieliśmy samolot do Kuala Lumpur i jeden dzień w stolicy Malezji
cdn

Rewelacja to pierwsze co przyszło mi do głowy po obejrzeniu Twoich zdjęć i przeczytaniu opisów . . . mam nadzieję , że masz jakąś dokumentację ze snurkowania
Tamta strona świata nie jest mi całkiem obca ( w 1990 Mikronezja , ostatnie święta Bożego Narodzenia w Australii i okolicach ) ale Twoje zdjęcia pobudzają wyobraźnię
Masz oko i rękę do zdjęć


Pozdrawiam
Piotr

Relacja wielce interesująca, a zdjęcia fantastyczne. Pozwolę się przysiąść. Powiedz jakim sprzętem foto dysponowałeś?
Pozdrawiam

piotrf napisał(a):Rewelacja to pierwsze co przyszło mi do głowy po obejrzeniu Twoich zdjęć i przeczytaniu opisów . . . mam nadzieję , że masz jakąś dokumentację ze snurkowania
Tamta strona świata nie jest mi całkiem obca ( w 1990 Mikronezja , ostatnie święta Bożego Narodzenia w Australii i okolicach ) ale Twoje zdjęcia pobudzają wyobraźnię
Masz oko i rękę do zdjęć


Pozdrawiam
Piotr

Niestety nic wodoszczelnego nie miałem, a szkoda, bo faktycznie podwodne widoczki były ładne. Cieszę się, że zdjęcia się podobają. Właśnie dlatego założyłem ten wątek - może sprawią, że ktoś wybierze się w tamte strony.
Pozdrawiam
Wojtek