Indonezja - szczypta egzotyki pod wulkanem

No to się cieszę, że się podoba

Następne 3 dni upłynęły nam na leniwym zwiedzaniu wysepek i snorkellowaniu i doprowadzaniu do porządku przepoconych ciuchów po trekkingu na Mount Rinjani. Słowem relaks, spokój, cisza. Cieszyliśmy się, że wybraliśmy na pobyt właśnie Gili Air, bo okazało się, że największa wysepka Terengganu była całkiem głośna z pokaźną ilością barów i imprez. Na naszej wyspie był spokój, cisza i piękne widoki. Pomiędzy wysepkami przemieszczaliśmy się taką łodzią.


a trakcie mogliśmy podziwiać podwodne wspaniałości



Gili są tak atrakcyjne, bo oprócz plaży typu piasek "mąka", praktycznie zaraz przy brzegu zaczyna się rafa i pływanie z maską jest tu wyjątkowo łatwe. Parę widoków plażowo-morskich






Poza atrakcjami wodno-plażowymi, powłóczyliśmy się po wnętrzu wyspy






Czasami podglądając mieszkańców

Przepiękne zdjęcia, interesujący kierunek, wciągająca relacja

Zostaję tutaj

longtom napisał(a):

Pääkäyttäjä napisał(a):Ładnie

Odlotowo

Podzielam zachwyty poprzedników.
Fantastyczna wyprawa, do tego pięknie sfotografowana.

To, że dzieciaki pływają na golasa to rozumiem, ale dlaczego Wy w ubraniach . Strojów kąpielowych nie zabraliście
pzdr.

tiwa napisał(a):To, że dzieciaki pływają na golasa to rozumiem, ale dlaczego Wy w ubraniach . Strojów kąpielowych nie zabraliście
pzdr.

Sprawa jest banalnie prosta. Podczas pływania z maską i płetwami, cały tył ciała wystawiony jest na słońce. Po godzinie takiego pływania jesteś spalony. Najgorzej dostają barki, uda i zgięcia w kolanach. Najwyższe filtry nie pomagają.

Cóż, pozostaje mi dołączyć do poprzedników i się pozachwycać

Nie będę oryginalny - pięknie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzięki wszystkim za dobre słowo... Dzisiaj jeszcze parę fotek z wysepek Gili. Morze zmienne jest - o czym się przekonaliśmy podczas odpływu. Mieszkańcy wykorzystują za to odpływ, żeby poszukać skorupiaków do jedzenia:






I jeszcze parę fotek plażowych z pełnymi kolorami morza





Żal nam było opuszczać Gili, ale czekało na nas Bali. Transfer załatwiliśmy szybkim ślizgaczem. Pierwotnie zakładałem, że wrócimy łodzią na Lombok i tam złapiemy normalny prom. Generalnie cały dzień z głowy, ale tanio, a szybkie łodzie dla turystów wychodziły drogo - normalna cena 50 USD. Na szczęście był początek sezonu, turystów aż tak dużo nie było i zaoferowano mi połowę normalnej ceny. Trzeba było tylko dostać się na największą wysepkę gili Terengganu, co akurat nie było problemem, bo za parę rupii można było się zabrać z miejscowymi. Na Terengganu był nawet transport kołowy


W porciku zawsze gwarno




Nasza łódź okazała się kilkunastoosobową motorówką z kilkoma potężnymi silnikami. Szybkość duża, a i tak podróż zajęła blisko 2 godziny i następne 1,5 godziny mikrobusem do Ubud, gdzie postanowiliśmy założyć bazę na zwiedzanie wyspy.
Ubud leży wewnątrz wyspy, otoczone malowniczymi polami ryżowymi i powszechnie uważane jest za duchową stolicę Bali, centrum rękodzieła i najbardziej klimatyczną miejscówkę na wyspie. Po dotarciu na miejsce, Kuba jak zwykle został z plecakami w sympatycznej knajpce, ochoczo spijając owocowego sheika pod opieką zaaferowanych kelnerek, a my szukaliśmy noclegu. Za długo się nam szukać nie chciało, toteż wybraliśmy mały hotelik ze wspaniałym ogrodem, gdzie umieszczone bungalowy. Do tego mały, ale głęboki basen z cudownie chłodną wodą w otoczeniu roślinności i kamiennych rzeźb z mitologii balijskiej.



Nocleg rewelacja, ale dla dwóch osób, dla naszej trójki bungalow był trochę za mały. Jutro na spokojnie poszukamy sobie czegoś większego. Na razie skorzystaliśmy z możliwości ochłodzenia się w basenie i wyruszyliśmy coś zjeść i zaznajomić się z miastem. Ubud jest bardzo rozproszone, ale centrum grupuje się wzdłuż jednej długiej ulicy Monkey Forest Road. To właśnie wzdłuż niej i pobliskich uliczek zgromadzone są pensjonaty, knajpki, galerie sztuki. Słynna wśród turystów ulica zaczyna się Pałacem Królewskim, a kończy tropikalnym lasem, pełnym małp, od którego ulica wzięła nazwę. Dziś wieczorem mieliśmy zamiar pospacerować po ulicy, przetestować knajpki, pooglądać galeria sztuki i sklepy z rękodziełem.

tuktuk napisał(a):I jeszcze parę fotek plażowych z pełnymi kolorami morza

Przypominają mi Karaiby.

Pozdrawiam,
Wojtek

Piękna wyprawa, super zdjęcia
Pośledzę z przyjemnością,
pozdrawiam,
M

No to jedziemy dalej...
Rano spakowaliśmy plecaki i ruszyliśmy w dół Monkey Forest Road w poszukiwaniu obszerniejszego lokum. Zdecydowaliśmy się na tzw homestay w formie pawilonów zgromadzonych wokół basenu. Zawsze uśmiechnięta córka właścicielki

zaoferowała ponadto, że poleci nam kierowcę z samochodem na parę dni zwiedzania Bali. Żaden to wielki przywilej, bo spacerując po Ubud, kierowcę z samochodem możesz wyhaczyć w 5 minut, ale gość okazał się całkiem sympatyczny z nową Toyotą, to doszliśmy do porozumienia i na następne 3 dni mieliśmy transport po wyspie za 320.000 rupii na dzień tj około 24 $.
Na dzisiaj jednak zaplanowaliśmy atrakcje Ubud. A więc po pierwsze Monkey Forest Road. Jest to spory obszar tropikalnego lasu z dużą ilością makaków, balijskich świątyń, kamiennych rzeźb i tym podobnych atrakcji. Parę słów o religii na Bali. Panuje tu forma hinduizmu, co jest ewenementem w kraju wszechobecnego islamu. Świątyń jest tu pełno. Od okazałych, ogromnych, po malutkie, wręcz mikroskopijne ołtarzyki na rogu ulicy, czy pośród pól ryżowych.

Monkey Forest robi wrażenie. Mroczna atmosfera wilgotnego, zacienionego lasu, wszechobecne małpy, świątynie, rzeźby z hinduistycznego panteonu i czujesz się jak na filmie z Indiana Jonesem.















Po powrocie na ulice Ubud, po pierwsze uzupełniliśmy wypocone płyny w pierwszej knajpce i ruszyliśmy w górę miasta, leniwie zaglądając do sklepów




Następnym punktem był miejski market z całą różnorodnością typową dla tropikalnych targów. Udało się nam kupić laski wanilii – wzięliśmy tego dobrze ponad kilo. Jak potem obliczyliśmy 1 laseczka wanilii kosztowała nas 1 zł.




Potem był Pałac Królewski, który wciąż oficjalnie jest siedzibą rodziny królewskiej Ubud. Zwiedzać można imponującą bramę wejściową oraz tonący w zieleni dziedziniec, pełen kamiennych rzeźb







I na koniec dnia imponująca świątynia Pura Taman Saraswati. Zwiedzając świątynie balijskie trzeba być odpowiednio ubranym. Najczęściej zakładano nam sarongi. Czasami Kubę jako niedorosłego chłopca traktowano ulgowo, przewiązując go kolorową szarfą.
















Powrót na kwaterę, chłodzenie w basenie i wieczorny spacer po galeriach. Obiadokolacja w knajpce z rewelacyjnym stekiem z tuńczyka, który nam tak smakował, że następne dni w Ubud stołowaliśmy się tylko tam. Ostatecznie gdzie można zjeść stek z tuńczyka za 12 zł za solidną porcję.

Bali musi być solą w oku dla islamistów: nie dość, że żyją tam hinduiści, to jeszcze całe masy niewiernych...

Kolejne odcinek, mimo, że mniej widokowy, to bardzo ciekawy!

Pudelek napisał(a):Bali musi być solą w oku dla islamistów: nie dość, że żyją tam hinduiści, to jeszcze całe masy niewiernych...

Kolejne odcinek, mimo, że mniej widokowy, to bardzo ciekawy!

I pewnie jest. Były zamachy w Kuta i Denpesar na Bali w 2002 i bodajże 2005. Sporo białasów wtedy zginęło, głównie Australijczyków.
Teraz będzie bardziej kulturowo, ale mam nadzieję, że widoków też nie zabraknie
Pzdr

Następny dzień rozpoczął się od wrażeń taneczno-muzycznych. Nasz kierowca zawiózł nas na pokaz tańca Baronga. Pokaz odbywał się pod gołym niebem i oczywiście przeznaczony był głównie dla turystów, ale nie sprawiał wrażenia „cepelii”. Taniec Rongdy i Baronga symbolizuje walkę dobra ze złem i chyba obok hipnotycznego tańca kecak stanowi ikoną balijskiego hinduizmu. Przedstawienie trwało dobrze ponad godzinę, a tancerze odgrywający historię czarownicy – demona Rangdy i walczącego z nią Baronga, robili duże wrażenie. Za podkład muzyczny robiła grupa grająca na tradycyjnych instrumentach gamelan








Po pokazie bocznymi wąskimi drogami, wypisz wymaluj jak z filmu z Julią Roberts "Jedz, módl się, kochaj"




dotarliśmy do zespółu pałacowego Puri Agung Semarapura, który stanowił centrum balijskiego XVII-wiecznego balijskiego królestwa Klungkun. Z zespołu pałacowego pozostało do dziś niewiele - najlepiej zachował się pawilon sprawiedliwości. Większość kompleksu została zniszczona na początku XX wieku podczas holenderskich kolonialnych podbojów.









Po zwiedzeniu pałacowych pawilonów zaliczyliśmy krótką wizytę na miejscowym targu




Potem pojechaliśmy na wieś do małej miejscowości Sideman, pospacerować wśród intensywnie zielonych pól ryżowych.








cdn